IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
Alphabetical [« »] nexos 1 nexum 1 nexumque 1 ni 166 nicaeam 4 nicaeum 1 nicander 7 | Frequency [« »] 168 signum 167 centum 166 iter 166 ni 165 anni 165 multis 165 quamquam | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances ni |
Lib. Cap. Par.
1 I, 5, 22| res repetitum se venisse; ni reddantur bellum indicere 2 I, 5, 26| filiam iure caesam iudicare; ni ita esset, patrio iure in 3 I, 8, 48| habuisse quidam auctores sunt, ni scelus intestinum liberandae 4 I, 9, 50| paucisque transigi verbis posse: ni pareat patri, habitrum infortunium 5 I, 9, 53| aequasset superiores reges ni degeneratum in aliis huic 6 II, 1, 2| causa, nec dicturum fuisse ni caritas rei publicae vinceret: 7 II, 2, 10| iter paene hostibus dedit, ni unus vir fuisset, Horatius 8 II, 3, 22| quae mitterent Latinis, ni maturatum ab dictatore Romano 9 II, 3, 23| temperatum manibus foret, ni propere consules, P. Servilius 10 II, 3, 26| Aurunci senatum adeunt, ni decedatur Volsco agro bellum 11 II, 3, 28| nunquam unum militem habituros ni praestaretur fides publica; 12 II, 3, 29| demersam esse, nec sisti posse ni omnibus consulatur; quin 13 II, 4, 34| utique et plebis esset, ni consules providissent dimissis 14 II, 4, 34| commeatibus vexati forent, ni Volscos iam moventes arma 15 II, 4, 35| curia impetus factus esset, ni peropportune tribuni diem 16 II, 4, 36| mercedem; maiorem instare ni eat propere ac nuntiet consulibus. 17 II, 5, 47| rettulere; cessissentque loco, ni consul alter cum aliquot 18 II, 5, 47| ad extrema ventum foret ni legati rapto consulis corpore 19 II, 5, 48| actumque de exercitu foret, ni K. Fabius in tempore subsidio 20 II, 5, 50| vincebatque auxilio loci paucitas, ni iugo circummissus Veiens 21 II, 5, 51| enim Etrusci Tiberim --, ni Horatius consul ex Volscis 22 II, 5, 56| violatusque esset tribunus, ni et contio omnis atrox coorta 23 II, 5, 56| incruento proelio foret, ni Quinctius, consul alter, 24 II, 5, 64| erat, gradum rettulissent, ni salubri mendacio consul 25 II, 5, 65| sinistrum Romanis cornu, ni referentibus iam gradum 26 III, 1, 1| Atrox certamen aderat, ni Fabius consilio neutri parti 27 III, 1, 5| in periculum summa rerum, ni T. Quinctius peregrinis 28 III, 2, 13| sisti reum pecuniamque ni sistatur populo promitti 29 III, 3, 22| deletusque exercitus foret ni fugientes silvae texissent.~ ~ 30 III, 4, 28| suis coeptam, mirumque esse ni iam exteriore parte castra 31 III, 4, 29| dictator magistratu abdicasset ni comitia M. Volsci, falsi 32 III, 4, 30| adeo exarserant animis - ni velut dedita opera nocturno 33 III, 6, 38| abolendi sibi magistratus, ni consensu resisterent imperioque 34 III, 6, 41| iam prope esse ratus ut ni violentiae eorum pari resisteretur 35 III, 6, 43| protinus Siccium placebat, ni decemviri funus militare 36 III, 8, 57| saepius iudicem illi ferre ni vindicias ab libertate in 37 III, 8, 60| Romanus, vallum invasurus ni copia pugnae fieret. Et 38 III, 9, 70| terrore dissipasset hostes, ni suo proprio eum proelio 39 III, 9, 70| interclusosque ab suis vociferans, ni equestre proelium conixi 40 IV, 3, 18| oppugnaturos frementibus ni copia pugnae fiat, utrimque 41 IV, 4, 28| poenas rebellionis dedissent, ni vettius Messius ex Volscis, 42 IV, 5, 38| mox terga hostibus forent, ni Sex. Tempanius, decurio 43 IV, 6, 49| consulari potestate fuerunt, ni Veiens bellum religio principum 44 IV, 6, 52| pestilentia tristior erat, ni, dimissis circa omnes populos 45 IV, 6, 58| legatis repetentibus res, ni facesserent propere urbe 46 IV, 6, 61| taedioque recessum inde foret ni servus arcem Romanis prodidisset. 47 V, 4, 26| labor ac Veiis fuisset, ni fortuna imperatori Romano 48 V, 4, 28| nihil poenae recusabant ni ea ante noctem expugnassent. 49 V, 6, 36| Mitis legatio, ni praeferoces legatos Gallisque 50 V, 6, 43| flexuros ad deditionem animos ni vis adhiberetur, experiri 51 VI, 1, 3| desperatione hostium fuisset, ni praecones per urbem dimissi 52 VI, 4, 21| Romam mitteretur inclinabat, ni privato, ut fit, periculo 53 VI, 4, 24| suam gloriam videt; ego, ni restituitur pugna, quod 54 VI, 5, 33| templo cum tristibus minis ni nefandos ignes procul delubris 55 VI, 5, 36| fenore circumventam plebem, [ni] potius quam sortem [creditum] 56 VI, 5, 39| perfecta utraque res esset, ni tribuni se in omnia simul 57 VII, 1, 7| neque sustineri poterant, ni extraordinariae cohortes 58 VII, 2, 14| iusto proelio res erat, ni celeriter diremptum certamen 59 VII, 2, 15| neque sustineri potuissent, ni forte eo loco dictator fuisset, 60 VII, 3, 19| eandem fortunam habuissent, ni universa gens positis armis 61 VII, 3, 21| passuros comitia haberi ni secundum Liciniam legem 62 VII, 5, 33| nec superfuissent multi, ni nox victoriam magis quam 63 VII, 6, 37b| temeritate bellum foret, ni duces continuissent impetum 64 VII, 6, 39| aut ubi restitaret mortem ni sequeretur denuntiantes, 65 VII, 6, 39| issentque confestim ad urbem, ni venire contra exercitum 66 VIII, 2, 10| moritur, probe factum videri; ni moritur, tum signum septem 67 VIII, 2, 10| sicuti Decius devovit, ni moritur, neque suum neque 68 VIII, 4, 23| contumeliam iniuriamque, ni sibi ab iis qui fecerint 69 VIII, 5, 35| eis ab legato potuisse, ni tristia edicta exhorruisset. 70 IX, 3, 14| ullum superfuisset animal, ni consules receptui signum 71 IX, 3, 14| supplicii futuros fuisse, ni respectus equitum sescentorum 72 IX, 6, 30| dictu parvam praeterirem, ni ad religionem visa esset 73 IX, 7, 32| nec plus caedis fuisset, ni obstinatos mori Tuscos nox 74 IX, 8, 40| victor accessit - cepisset, ni legati dedentes urbem exissent. 75 IX, 8, 41| pugnae memoria tradita foret, ni Marsi eo primum proelio 76 IX, 8, 42| nec castra forent retenta, ni exiguum superfuisset diei; 77 X, 2, 11| anno Fabium Maximum placet, ni eius viri cura, qualis in 78 X, 2, 14| fiducia sui vim potuisset, ni secunda acies iussu consulis 79 X, 2, 15| proelium coniunxissent, ni P. Decius consul iis ad 80 X, 4, 36| atque intacti abissent, ni cedenti instaturum alterum 81 X, 4, 37a| laturum fuisse ad populum, ni sciret mancipia nobilium, 82 X, 5, 41| iam annos vinci adsueti, ni potentior alius metus insidens 83 X, 5, 45| attinebat, acta res esset, ni Faliscos quoque, qui per 84 XXI, 2, 20| indomita ingenia esse - ni subinde auro, cuius avidissima 85 XXI, 5, 39| voluntate Gallos accolas Padi, ni eos circumspectantes defectionis 86 XXI, 6, 48| utique novissimum agmen, ni aviditate praedae in vacua 87 XXII, 3, 22| armaque extemplo mota forent, ni hiemps, quae Romanos quoque 88 XXII, 6, 41| hostem e manibus debellarique ni cessatum foret potuisse. 89 XXII, 6, 42| clamore orto a militibus, ni signum detur, sine ducibus 90 XXII, 8, 60| ac retinere conati sunt, ni strictis gladiis viri fortissimi 91 XXIII, 1, 1| nec evasisset quisquam, ni mare propinquum et haud 92 XXIII, 2, 14| urbem extemplo futuram ni subveniatur; concedendo 93 XXIII, 3, 18| interfectis; plures cecidissent ni nox proelio intervenisset. 94 XXIII, 6, 40| proelio in Sardinia esset, ni classis Punica cum duce 95 XXIII, 6, 40| Carales perventurus erat, ni Manlius obvio exercitu ab 96 XXIII, 6, 43| petendum praesidium, postremo ni impetraretur, tum denique 97 XXIII, 6, 44| memorabilisque inter paucas fuisset ni ingentibus procellis effusus 98 XXIII, 6, 44| iussit, pugna abstinere ni ab se signum accepissent.~ ~ 99 XXIV, 4, 31| ab ullo temperatum foret, ni Epicydes atque Hippocrates 100 XXIV, 6, 41| Romanis ulterior Hispania, ni P. Cornelius raptim traducto 101 XXIV, 6, 41| eum in patentibus campis, ni tumulum in propinquo cepisset. 102 XXV, 1, 1| redierunt et plures redissent, ni T. Pomponius Veientanus, 103 XXV, 1, 3| ad seditionem spectare, ni propere dimittitis plebis 104 XXV, 1, 4| diem Postumio dixerunt ac ni vades daret prendi a viatore 105 XXV, 3, 15a| portas et muros bellum esse; ni propere subveniat, celerius 106 XXV, 3, 15a| et hostes urbem invasuros ni propere portas claudant. 107 XXV, 6, 31| extemplo Syracusas misit, quod ni tam in tempore subvenisset, 108 XXV, 6, 34| nec superfuisset quisquam ni praecipiti iam ad vesperum 109 XXV, 6, 37| periculosusque sequentium impetus, ni Marcius propere receptui 110 XXV, 6, 39| oritur; diuque tenuisset, ni cruenta scuta Romanorum 111 XXVI, 1, 5| iacturum in medios eos minitans ni se propere sequantur milites 112 XXVI, 5, 26b| ab inimicis volgare, ut ni simularent aliquem sibi 113 XXVI, 5, 27| volgoque facturos alia ni comprendantur. comprehensi 114 XXVII, 2, 6| iure vocatae inclinassent ni se tribuni plebis C. et 115 XXVII, 2, 8| flaminis libens reticuissem, ni ex mala fama in bonam vertisset. 116 XXVII, 3, 14| latiusque fuga manasset ni C. Decimius Flavus tribunus 117 XXVII, 5, 27| diutius certamen potuisset ni coepta ab Etruscis fuga 118 XXVII, 7, 42| terrorem instruxisset Hannibal, ni cohortium ac manipulorum 119 XXVIII, 3, 13| turbassentque munientes ni abditi post tumulum opportune 120 XXVIII, 5, 22| pugnatumque sub ipso vallo foret, ni robur legionum perexiguo 121 XXVIII, 6, 30| indepta esset mulcasset, ni cum reliquis quinque navibus 122 XXVIII, 6, 33| ancepsque pedestre certamen erat ni equites supervenissent. 123 XXVIII, 8, 45| quam consulere senatum et ni provinciam tibi quam volueris 124 XXIX, 1, 2| infestum impetum barbari, ni regulus ipse Indibilis cum 125 XXIX, 2, 6| nequaquam numero pares, ni clamor ab iis qui extra 126 XXIX, 3, 10| adflictari, nec sisti potuisse ni eadem vis mali aut gravior 127 XXX, 2, 10| exitio fuisse Romanam classem ni cessatum a praefectis suarum 128 XXX, 3, 18| stetisset hostium acies ni Mago ad primum equitum motum 129 XXX, 3, 18| locum; nec diutius tenuisset ni ex subsidiis tertia decima 130 XXX, 3, 18| longius certamen fuisset ni volnere ducis concessa victoria 131 XXXI, 2, 16| eripique ex obsidione, ni cessatum ab Attalo et Rhodiis 132 XXXI, 3, 24| responsurum. et respondisset, ni speculator - hemerodromos 133 XXXI, 5, 43| Aetolorum quemquam reliquisset, ni Damocritus nunc belli quod 134 XXXII, 2, 9| vicissetque ea sententia ni timuisset ne, cum a mari 135 XXXII, 2, 12| temeritate inde recepissent sese, ni clamor primum ab tergo auditus, 136 XXXII, 4, 31| Boi detrectassent pugnam, ni fama Insubres victos allata 137 XXXII, 5, 33| ea enim se dicturum quae ni fiant nulla sit pacis condicio. 138 XXXIII, 1, 5| periculum quoque atrox subiret, ni castris exciti repente pedites 139 XXXIII, 2, 17| obsidionem eam extraxissent ni exules quidam Italici generis 140 XXXIII, 3, 25| forsitan obtinuisset consul, ni Q. Marcius Ralla et C. Atinius 141 XXXIII, 3, 25| intercessuros dixissent ni prius ipsi ad plebem tulissent 142 XXXIII, 3, 29| habuerunt deprecantes, quia ni impetrassent pacem Boeotis 143 XXXIV, 3, 28| infesta ac trepida fuisset ni Achaei locorum prudentes 144 XXXIV, 3, 29| difficilior facta oppugnatio erat ni T. Quinctius cum quattuor 145 XXXIV, 6, 62| certamine eos relinqui; nam ni ita esset, unus Scipio vel 146 XXXV, 1, 1| sublatura animos fuerit, ni alter praetor P. Cornelius 147 XXXV, 1, 6| eum et nuntiarent senatum, ni is ad magistratus subrogandos 148 XXXV, 3, 29| quoque foret trepidatum, ni Philopoemen receptui cani 149 XXXVI, 3, 18| aut plures cecidissent, ni M. Porcius ab iugo Callidromi 150 XXXVI, 4, 28| ante armis victos; itaque, ni propere fit, quod impero, 151 XXXVII, 4, 24| urgebat, et circumvenisset, ni signo sublato ex praetoria 152 XXXVII, 4, 28| vanum ei consilium fuisset, ni, cum Teii facturos se imperata 153 XXXVII, 4, 29| mari et in terra foret, ni partibus divisis Aemilius 154 XXXVII, 6, 43| perniciem suam caecos ruere, ni dicto parerent; postremo 155 XXXVIII, 3, 25| et successisset fraudi, ni pro iure gentium, cuius 156 XXXVIII, 3, 25| magnaque pars oppressa foret, ni statio pabulatorum, sescenti 157 XXXVIII, 5, 50a| quam defensio valuisset, ni altercationem in serum perduxissent. 158 XXXVIII, 6, 60| Scipione factum recitavit; se, ni referatur pecunia in publicum, 159 XXXIX, 5, 54| misisse bellum se cum iis, ni dederentur, gesturum. se 160 XL, 3, 32| cornu pelleretur Romanis, ni septima legio successisset. 161 XL, 4, 40| legionarios equites, et 'ni quid auxilii in vobis est, 162 XLII, 1, 10| Macedoniam decreturos negant, <ni> de M. Popilio referretur. 163 XLII, 3, 43a| non ducem, cum Perseus, ni spes vana pacis occaecasset 164 XLII, 5, 61| quae hodie cepissemus, ni fugissent; aut si acie decernere 165 XLIV, 2, 19| adire iussi et nuntiare, ni absistatur bello, per utrum 166 XLV, 2, 19| spopondisset, cuperent, ni unius amici prudens monitio