Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,   4|    legentium plerisque haud dubito quin primae origines proximaque
  2       I,    2,   5|      pervenit ut haud procul esset quin Remum agnosceret. Ita undique
  3       I,    8,  42|     necessitatem humanis consiliis quin invidia regni etiam inter
  4       I,    8,  45|         sacrificium Dianae facere? Quin tu ante vivo perfunderis
  5       I,    8,  47|            cum ignavia est scelus. Quin accingeris? Non tibi ab
  6       I,    9,  51|      dubitare, si vera deferantur, quin prima luce, ubi ventum in
  7       I,    9,  53|         ita dux belli pravus fuit; quin ea arte aequasset superiores
  8       I,    9,  57|            praestet Lucretia sua. "Quin, si vigor iuventae inest,
  9      II,    1,   1|        numerentur; neque ambigitur quin Brutus idem qui tantum gloriae
 10      II,    2,  15|           quisque ex patribus. Non quin breviter reddi responsum
 11      II,    3,  18|    magistrum consulibus appositum; quin si maxime ex ea familia
 12      II,    3,  19|           sustineri ira non potuit quin extemplo confligerent. Ergo
 13      II,    3,  29|       posse ni omnibus consulatur; quin si alia aliorum sit condicio,
 14      II,    3,  31|      quoniam per eum non stetisset quin praestaretur, decedentem
 15      II,    5,  45|            probra; aegre abstinent quin castra oppugnent. Enimvero
 16     III,    1,   4|            putet. Haud dubium erat quin cum Aequis alter consulum
 17     III,    2,  13|        sunt ut haud multum afuerit quin impetu populi Caeso interiret.
 18     III,    6,  45|     iacturam adsertorem non facere quin ducat puellam sistendamque
 19     III,    8,  58|        ostendit, nihilum deprecans quin si quam suam noxam reus
 20     III,    8,  59|        fuissent; neque erat dubium quin turbato rei publicae statu
 21     III,    8,  61|      carperent summam unius belli? Quin illi congrederentur acie
 22     III,    9,  71|           tamen inducere in animum quin, quem agrum miles pro parte
 23      IV,    1,   3|      hominum habetis, indignantur; quin etiam, si dis placet, nefas
 24      IV,    1,   4|           sustulimus. Quis dubitat quin in aeternum urbe condita,
 25      IV,    3, 16b|     comitia haberentur, haud dubii quin sex locis - tot enim iam
 26      IV,    3,  17|           nihil controversiae fuit quin consules crearentur M. Geganius
 27      IV,    5,  38|     impetus tulit; nec dubium erat quin, si tam pauci simul obire
 28      IV,    5,  43|      conveniant, vix deorum opibus quin obruatur Romana res resisti
 29      IV,    5,  43|          Romana res resisti posse. Quin illi, remittendo de summa
 30      IV,    5, 44a|           suffragatio horum valuit quin quorum patres avosque consules
 31       V,    1,   4|          nostros haud procul afuit quin violarent.~ ~5.
 32       V,    2,  12|            miles, haud procul erat quin castra quoque urbanae seditionis
 33       V,    4,  24|           ac locorum praeponebant. Quin illa quoque actio movebatur,
 34       V,    4,  28|      verecundiam non tulit senatus quin sine mora voti liberaretur;
 35       V,    6,  36|         eminebat peregrina virtus. quin etiam Q. Fabius, evectus
 36       V,    6,  42|      obruti malis flexerunt animos quin etsi omnia flammis ac ruinis
 37       V,    6,  45|             Vix temperavere animis quin extemplo impetum facerent;
 38       V,    6,  45|    eodemque fortunae eventu gesta. Quin etiam ducibus captivis qui
 39      VI,    2,   7| resistentes egressos castris esse, quin voces quoque auditas cum
 40      VI,    3,  15|       circumfusa turba lateri meo? quin eam diducitis a me singuli
 41      VI,    4,  22|           procedunt nihil dilaturi quin periculum summae rerum facerent:
 42      VI,    4,  28|            nefasta victoriae suae; quin ipsi sibi Galli si offerantur
 43      VI,    5,  37|           tribunus militum fuerit? quin contra patricios aliquot
 44     VII,    1,   3|            corpora morbis levavit; quin etiam, cum medios forte
 45     VII,    1,   5|      iuvenis inritatus est animus; quin contra se quoque parenti
 46     VII,    2,  12|      impetum Romanorum sustinuere. Quin etiam bono fuisse Romanis
 47     VII,    3,  18|         ambobus patriciis mandare: quin aut toto cedendum esse ut
 48     VII,    3, 22a|         Nec variatum comitiis est, quin cum Manlio [Naevio censor]
 49     VII,    6,  40|            quid nos velle oportet? Quin omissis ira et spe, fallacibus
 50    VIII,    1,   2|            stetisse nec contradici quin, quoniam ipsos belli culpa
 51    VIII,    1,   4|          pati possumus, quid abest quin proditis Sidicinis non Romanorum
 52    VIII,    1,  8a|   sanguinis est, recusare censeam, quin disciplinam militarem culpa
 53    VIII,    4,  20|        sine ulla vacationis venia; quin opificum quoque volgus et
 54    VIII,    5,  32|    dirigenda tua sententia fuerit? quin tu respondes vetuerimne
 55    VIII,    6,  40|      praedas egisse. nec discrepat quin dictator eo anno A. Cornelius
 56      IX,    1,   2|    circumsedere, nec procul abesse quin vi capiant. Iam is rumor
 57      IX,    1,   2|       congruebat. Haud erat dubium quin Lucernis opem Romanus ferret,
 58      IX,    2,  10|            Postumi laxe vinciret, "quin tu" inquit "adduces lorum,
 59      IX,    2,  11|           Samnites ratam habebunt. Quin tu, Sp. Postumi, si deos
 60      IX,    3,  14|      hostes cessisse aut cessuros; quin duces sicut belli ita insatiabilis
 61      IX,    3,  16|          innixa res Romana staret. Quin eum parem destinant animis
 62      IX,    4,  18|        annorum fortuna variaverit? quin tu homines cum homine, [
 63      IX,    5,  22|       trucidavit, nec multum afuit quin corpore etiam, quia inter
 64      IX,    5,  25|         Capua ipsa crimine caruit; quin Romam quoque et ad principum
 65      IX,    5,  26|         tribunos nemo erat auxilio quin nomina reciperentur. Inde
 66      IX,    8,  38|  dictatoremque dici placebat; nec, quin Cursor Papirius diceretur,
 67      IX,    8,  40|     triumphans urbem est invectus; quin etiam devictorum Samnitium
 68       X,    2,  16|         maioribusque eorum fuerit, quin Romanos omni agro cis Tiberim
 69       X,    2,  17|     vicatim circumferentes bellum? quin urbes et moenia adgredimur?
 70       X,    3,  22|                 Nemini dubium erat quin Fabius quintum omnium consensu
 71       X,    3,  24|      alteri extra sortem mandetur, quin alter consul pro supervacaneo
 72       X,    4,  35|          adfirmant nec dubium esse quin castra circumvallaturi sint.
 73     XXI,    1,   3|          locum haud dubia res fuit quin[am successurus esset;] praerogativam
 74     XXI,    1,   7|         fuit ut non multum abesset quin opera ac vineae desererentur.~ ~
 75     XXI,    4,  34|            acies haud dubium fecit quin, nisi firmata extrema agminis
 76     XXI,    4,  36|      visendum. Haud dubia res visa quin per invia circa nec trita
 77     XXI,    6,  50|     consuli nihil cunctandum visum quin Lilybaeum classe peteret.
 78    XXII,    2,  12|           castra, nulla mora facta quin Poenus educeret in aciem
 79    XXII,    6,  39|           suppeditat. Dubitas ergo quin sedendo superaturi simus
 80    XXII,    6,  41|        damnum haud aegerrime pati; quin potius credere velut inescatam
 81   XXIII,    1,   6|           neque controversiam fore quin, cum ipse confecto bello
 82   XXIII,    6,  48|         recitatis nemo omnium erat quin et vera scribi et postulari
 83    XXIV,    2,   9|          imperii consulem haberet; quin laudabant potius magnitudinem
 84    XXIV,    2,  10|          candida veste visas esse. quin Romae quoque in ipsa urbe,
 85    XXIV,    2,  13|          ullam intercessuram moram quin <in deditionem veniat> urbs;
 86    XXIV,    4,  22|           in medium, non dubitasse quin et corpus suum et cetera
 87    XXIV,    4,  26|         Syracusas, cui dubium esse quin extemplo conscensurus sit
 88    XXIV,    6,  42|           ceterum haud dubium fuit quin, nisi ea mora intervenisset,
 89    XXIV,    6,  45|            liceat, cui dubium esse quin brevi deserta ab sociis
 90     XXV,    1,   1|          essent, haud procul afuit quin violarentur. ubi potentius
 91     XXV,    4,  19|        dies secunda fuisset pugna, quin multo minus se suumque totiens
 92     XXV,    5,  24|      profectus agmine, haud dubius quin paucos, per neglegentiam
 93     XXV,    6,  28|            haud ferme discreparet, quin quae ubique regum fuissent
 94     XXV,    6,  36|          per totam Hispaniam fuit; quin apud cives partem doloris
 95    XXVI,    3,  19|           ab ipso elusa fides est; quin potius aucta arte quadam
 96    XXVI,    7,  39|        compulit neque multum afuit quin urbs eodem impetu caperetur.
 97    XXVI,    7,  40|     Agrigento vi aut arte ulla nec quin erumperet ubi vellet prohiberi
 98    XXVI,    7,  44|  superstantes armati arcere queunt quin certatim adscendant. et
 99   XXVII,    5,  26|            Marcellum, et collegae 'quin imus' inquit 'ipsi cum equitibus
100   XXVII,    8,  49|           mittatur, omnes deleri; 'quin supersint' inquit 'aliqui
101  XXVIII,    2,   8|          loco nec tempore defuisse quin ubi hostium arma concrepuissent
102  XXVIII,    4, 17b|   quinqueremes, haud cuiquam dubio quin hostium essent opprimique
103  XXVIII,    4,  18|         rebus gestis, nec dubitare quin Syphax regnumque eius iam
104  XXVIII,    8,  41|         qui aliud bellum maluerit. quin igitur ad hoc accingeris
105    XXIX,    4,  18|        praetermisit, non recusamus quin et nos omnia eadem iterum
106     XXX,    3,  17|     continere gaudium non poterant quin clamoribus quibusque aliis
107     XXX,    4,  24|      Servilius consul, haud dubius quin pacatae Italiae penes se
108     XXX,    5,  30|           inrogemus. non recusamus quin omnia propter quae ad bellum
109    XXXI,    1,   7|           estis. quis enim dubitat quin, si Saguntinis obsessis
110    XXXI,    1,   7|            illud quidem dubium est quin hunc ipsum Philippum, pactum
111    XXXI,    4,  31|          nobis ac vectigales esse: quin contra hoc et vos et omnes
112    XXXI,    5,  37|            datus haud multum afuit quin iacens opprimeretur. saluti
113    XXXI,    5,  42|        diei superesset, non dubius quin Athamanes quoque exui castris
114   XXXII,    2,  10|            et temperatum aegre est quin missilibus, quia dirempti
115   XXXII,    3,  21|   diripiendos, qui recusare potest quin et socii sibi consulant?
116   XXXII,    3,  23|          certamen, nec dubium erat quin Macedonas Graecosque facile
117   XXXII,    5,  32|            regi concessum est, non quin cuperet Quinctius per se
118  XXXIII,    4,  36|          sustinuere certamen Galli quin terga verterent atque effuse
119  XXXIII,    4,  40|    Lysimachiam sint, quem dubitare quin Lysimachi fuerint? ad ea
120  XXXIII,    5,  46|            et magistratibus erant: quin et pecunia quae in stipendium
121   XXXIV,    1,  8a|        nulla deinde dubitatio fuit quin omnes tribus legem abrogarent.
122   XXXIV,    3,  29|       conabantur. nec multum afuit quin qua intenderant penetrarent;
123   XXXIV,    3,  31|        nunc imperare animo nequivi quin, priusquam perirem, cur
124   XXXIV,    4,  37|            et Romanis dubitationem quin bellandum esset exemerunt.
125   XXXIV,    6,  59|       servitutis praetexi titulo, 'quin mittimus ambages?' inquit
126    XXXV,    1,   1|         tradiderit. nec dubium est quin omnis Hispania sublatura
127    XXXV,    2,  16|      servitutem faciet, quid abest quin actum nobis nihil sit, quod
128    XXXV,    3,  26|            experti casus imminuit: quin contra, si in re navali,
129    XXXV,    5,  50|     disceptatio nec dubitatio fuit quin omnes eosdem genti Achaeorum
130   XXXVI,    1,   7|           attinet, cui dubium est, quin, ut quibus nullae suae vires
131   XXXVI,    2,   9|          paulum quidem dubitarunt, quin pro fide erga Romanos, quidquid
132   XXXVI,    2,  10|           differendum censentibus, quin operibus ac machinis simul
133   XXXVI,    3,  17|     aperturos. quid deinde aberit, quin ab Gadibus ad mare rubrum
134   XXXVI,    4,  25|       urbem dederent, haud dubius, quin, si prius Heraclea capta
135   XXXVI,    5,  34|         expectatione consulem; et 'quin expromis' inquit, 'quid
136  XXXVII,    3,  15|        abscedant, cui dubium esse, quin hostes extracturi demersas
137  XXXVII,    3,  15|            attinere claudi portum? quin contra illos, tutissimo
138  XXXVII,    7,  53|         impetrato, cui dubium est, quin et a nobis aversuri sint
139 XXXVIII,    4,  43|      Fulvium a Campanis accusatos. Quin eadem opera T. Quinctium
140 XXXVIII,    5,  49|          Sed iam dictum satis est; quin pro eo, quod pluribus verbis
141   XXXIX,    1,   9|         munificentia sustinebatur. quin eo processerat consuetudine
142   XXXIX,    3,  32|           fratrem P. Claudii esse: quin ille sedens pro tribunali
143   XXXIX,    3,  35|      placere, et Philippus minime, quin rebellandum esset, dubius.
144   XXXIX,    5,  49|         ruentis haud multum afuit, quin exanimaretur, septuaginta
145      XL,    1,   7|       huius rei ignarus Demetrius 'quin comisatum' inquit 'ad fratrem
146      XL,    1,  14|          pro convictis haberentur. quin tu illud quaeri iubes, num
147      XL,    1,  15|                                    Quin tu omissa ista nocturna
148      XL,    3,  26|       sustinere consensum senatus, quin paludati exirent et militibus,
149      XL,    3,  27|           ultra differendum ratus, quin per se fortunam temptaret,
150      XL,    3,  31|       exaudirent. nec morati sunt, quin decurrerent, sicut imperatum
151      XL,    3,  36|           itaque negare non posse, quin rectius sit etiam ad pacatos
152      XL,    4,  40|          cum undique acclamassent, quin ederet, quid fieri vellet:
153      XL,    4,  56|     suppetisset, haud dubium fuit, quin eum in possessione regni
154     XLI,    3,  24|            Perseus quidem dubitat, quin Romanos secuturi simus;
155    XLII,    1,  14|      iturus princeps, haud dubius, quin Eumenes civitatis quoque
156    XLII,    2,  16|          congressu non temperavit, quin uxoris petendae immaturam
157    XLII,    3,  42|            iniuriam; non recusabo, quin simulato sacrificio aliud
158    XLII,    4,  44|    perfugisset, haud multum afuit, quin ab exulibus fautoribusque
159    XLIV,    2,  19|       terrebat, nec procul abesse, quin poteretur regno opulentissimo,
160     XLV,    3,  26|             hi primi inventi sunt. quin aperimus portas et imperium