Lib. Cap. Par.

  1      II,    3,  25|         luce Volsci fossis repletis vallum invadunt. Iamque ob omni
  2      II,    3,  30|             campo ante suum quisque vallum infestis signis constitere.
  3      II,    5,  53|          intulerat caperetur. Intra vallum deinde caedes magis quam
  4      II,    5,  64|         equos impositos canere ante vallum iubet sollicitumque hostem
  5     III,    3,  22|          tres separatim acies circa vallum hostium instruxit; ipse
  6     III,    3,  22|       fugientes eques, cui superare vallum haud facile fuerat, cum
  7     III,    4,  27|           Sic iuventus discurrit ad vallum petendum. Sumpsere unde
  8     III,    4,  28|             ducere fossam et iacere vallum. Edito imperio, signum secutum
  9     III,    4,  28|           ad arma rediit, invaditur vallum. Hic instabat nova pugna:
 10     III,    8,  60|             habebant paventes intra vallum. Cum per totum diem stetissent
 11     III,    8,  60|          egreditur castris Romanus, vallum invasurus ni copia pugnae
 12     III,    8,  60|     incessit, si victores exercitus vallum potius quam virtus et arma
 13      IV,    2,   9|          venere et moenibus hostium vallum obiecere. Quod ubi Romam
 14      IV,    3,  19|             Vibulanus corona primum vallum defendit; intentos deinde
 15      IV,    3,  19|           intentos deinde hostes in vallum, egressus dextra principali
 16      IV,    4,  27|       stationes firmat, pars corona vallum cingunt. In alteris apud
 17      IV,    4,  28|            ite mecum! Non murus nec vallum sed armati armatis obstant.
 18      IV,    4,  29|             Consul effusos usque ad vallum persecutus ipsa castra vallumque
 19      IV,    4,  29|        Consulem signum quoque intra vallum iniecisse ferunt, quo milites
 20      IV,    6,  46|         metu receperat se hostis ad vallum, spes vana expugnandi castra
 21       V,    1,   5|          repente volunt, quale est? Vallum fossamque, ingentis utrumque
 22       V,    2,  13|    circumductae copiae Capenates in vallum Romanum versos ab tergo
 23       V,    3,  19|        multae temere inter murum ac vallum fiebant, edicto ne quis
 24      VI,    1,   2|         intulerat ut vallo se ipsi, vallum congestis arboribus saepirent,
 25      VI,    1,   2|            minor moles superantibus vallum militibus munitum in castra
 26      VI,    4,  23|          solitus, eum residem intra vallum tempus terere, quid accessurum
 27      VI,    4,  24|           meo soletis vincite. quid vallum et castra spectatis? neminem
 28     VII,    2,  13|          quam feminas abditos intra vallum omnibus contumeliis eludunt,
 29     VII,    2,  14|       iumenta forte pascentia extra vallum Gallo abigenti duo milites
 30     VII,    4,  23|             Gallorum capere potuit, vallum ducere coepit. Gens ferox
 31     VII,    5,  36|           capere nec recipere intra vallum se possent, paventem primum
 32     VII,    5,  36|            hosti cessit: quos intra vallum egerat pavor - fuere autem
 33     VII,    6, 37b|           esse fossas scindendumque vallum et in castra inrumpendum;
 34    VIII,    1,  8a|  concelebrari potest, structo extra vallum rogo cremaretur, Manlianaque
 35    VIII,    6,  38|           legiones tanta ferocia ut vallum usque ad stationem Romanam
 36    VIII,    6,  38|    circumfuso undique equitatu + ut vallum peteretur opusque inciperet +
 37      IX,    1,   5|           vestimentis inermes extra vallum exire iussi; et primi traditi
 38      IX,    3,  14|       descendere in aciem nec extra vallum arma ferre; deceptos potius
 39      IX,    3,  14|       precari mentem hostibus ut ne vallum quidem defendant. Ipsi inter
 40      IX,    3,  14|           explerent, pars vellerent vallum atque in fossas proruerent,
 41      IX,    3,  14|          Romanam virtutem, quam nec vallum nec fossae arcerent, memorantes
 42      IX,    5,  23|             continuisset suos intra vallum obsessi magis quam obsidentis
 43      IX,    5,  23|          signa in hostem; ubi extra vallum agmen excesserit, castra
 44      IX,    7,  32|       paratosque vidit, signa extra vallum proferri iussit et haud
 45      IX,    7,  37|           hostem sensere pugnam, ad vallum subeunt. Ubi postquam stationes
 46      IX,    7,  37|             calonibus dividuntur ad vallum proruendum fossasque implendas.
 47      IX,    8,  45|      subsistunt. Transgressi deinde vallum cum deserta omnia invenissent
 48       X,    1,   4|          quae signa amiserant extra vallum sine tentoriis destitutas
 49       X,    2,  19|      accenderet militum animos, per vallum, per fossas inruperunt.
 50       X,    3,  20|           Romani iam transcenderant vallum caedesque ac tumultus erat
 51       X,    3,  25|         lignorum; redite et vellite vallum". Redeunt in castra terroremque
 52       X,    3,  25|           terroremque ibi vellentes vallum et iis qui in castris remanserant
 53       X,    3,  29|      cecidit; compulsi deinde intra vallum Samnites parvoque certamine
 54       X,    4,  32|            non prospectu modo extra vallum adempto sed propinquo etiam
 55       X,    4,  33|       vociferaretur expulsine extra vallum castra deinde sua oppugnaturi
 56       X,    4,  33|        contenti receperunt se intra vallum trecentis ferme hostium
 57       X,    4,  35|             iubet et sequi se extra vallum; legatis, tribunis, praefectis
 58       X,    4,  35|       intervallo certiora intuentes vallum secum portare Samnitem adfirmant
 59       X,    4,  36|           edictoque ut quicumque ad vallum tenderet, sive ille Romanus
 60       X,    5,  41|            est sed melius muri quam vallum armatos arcent; inde lapidibus
 61    XXII,    4,  24|           ut] Itaque exiguum spatii vallum a vallo aberat et id ipsum
 62    XXII,    4,  25|         equitum clausos prope intra vallum retentos; tamquam hostibus
 63    XXII,    4,  25|          obsidione liberatos, extra vallum egressos fudisse ac fugasse
 64    XXII,    4,  29|       tempus erit: nunc signa extra vallum proferte; victoriam hosti
 65    XXII,    6,  42|           ipse cum duobus equitibus vallum intravit speculatusque omnia
 66    XXII,    8,  59|         fessi labore ac volneribus, vallum sumus tutati; postero die,
 67    XXII,    8,  60|           noctesque aliquot obsessi vallum armis, se ipsi tutati vallo
 68    XXII,    8,  60|            Orto sole ab hostibus ad vallum accessum; ante secundam
 69   XXIII,    2,  16|       lixasque et invalidos milites vallum ferre. Media porta robora
 70   XXIII,    6,  47|            exierant, et Campani non vallum modo castrorum sed moenia
 71    XXIV,    6,  40|       constaret prius mille hominum vallum intrasse quam quisquam sentiret
 72    XXIV,    6,  42|            elephanti etiam usque ad vallum acti erant, superque ipsas <
 73     XXV,    1,  7a|            duae in Capitolio aedes, vallum in castris multis locis
 74     XXV,    2,  11|      coeptum. fossa ingens ducta et vallum intra eam erigitur modicoque
 75     XXV,    3,  13|            ingens accensum est. nec vallum modo tutantur Poeni sed,
 76     XXV,    3,  14|           aliquot simul partibus ad vallum ac fossas perventum est
 77     XXV,    3,  14|             arreptum vexillum trans vallum hostium traiecit. exsecratus
 78     XXV,    3,  14|        castra inrupit. iamque intra vallum Paeligni pugnabant, cum
 79     XXV,    3,  14|             centurio' inquit 'intra vallum hostium erit; sequantur
 80     XXV,    3,  14|         conspectum transgredientium vallum mutato consilio ab revocando[
 81     XXV,    3,  14|         sanguis desereret, ut intra vallum hostium caderent nitebantur;
 82     XXV,    3,  14|            pugna erat omnibus intra vallum permixtis. supra sex milia
 83     XXV,    6,  34|          Romanis, compulsique intra vallum adempto rerum omnium usu.
 84     XXV,    6,  36|           coepit si quo modo posset vallum circumicere. sed erat adeo
 85     XXV,    6,  37|   tubarumque sonus - iam enim prope vallum hostes erant - exauditur.
 86     XXV,    6,  39|          obsaeptis itineribus super vallum saliunt et ut quisque evaserat
 87     XXV,    6,  39| accubantesque aut obambulantes ante vallum portasque. cum his tam securis
 88    XXVI,    1,   5|          tribus elephantis usque ad vallum pervasit; ruperatque mediam
 89    XXVI,    2,  13|             labores perpessi, circa vallum ac fossas saepe trucidati
 90    XXVI,    7,  42|            frons natura tuta erat - vallum obiectum. etenim sita Carthago
 91    XXVI,    7,  42|          munitio esset, non obiecit vallum imperator Romanus, seu fiduciam
 92   XXVII,    3,  13|        pavore incidentibus vobis in vallum portasque non ipsa castra
 93   XXVII,    7,  41|        iniunctum videbatur Poenorum vallum; quingenti passus intererant.
 94   XXVII,    8,  47|             auctum aliqua parte sit vallum, et ut attendant semel bisne
 95  XXVIII,    3,  13|    promptissimum quemque et proxime vallum atque in ipsos munitores
 96  XXVIII,    3,  14|          prosiluit tumultumque ante vallum et trepidationem suorum
 97  XXVIII,    3,  15|           vallibus congestis augent vallum, munimento sese quando in
 98  XXVIII,    8,  39|     habeatis, Italiae nisi quatenus vallum castrorum cingit nihil reliqueritis
 99  XXVIII,    8,  44|           immineant quam nos iterum vallum hostium ex moenibus nostris
100     XXX,    2,  10|                     inde cum maxime vallum Romani iacerent, conspecta
101    XXXI,    5,  34|  expectantes, continuere suos intra vallum; tertio die Romanus omnes
102    XXXI,    5,  36|            sunt. ubi latentem intra vallum hostem vidit, in tumulos
103    XXXI,    5,  36|         tumulos quoque ac sub ipsum vallum exprobrans metum successit.
104    XXXI,    5,  36|             Romani, primo rex intra vallum suos tenuit, ut cresceret
105    XXXI,    5,  38|           perculsi ex proelio intra vallum, protinus inde supervadentem
106    XXXI,    5,  39|             praelongis hastis velut vallum ante clipeos obiecit, quod
107    XXXI,    5,  42|      Macedonum sunt et succedere ad vallum parati atque instructi coepere,
108   XXXII,    3,  17|           integrarum hastarum velut vallum explebat. Ad hoc et muri
109  XXXIII,    1,   5|          milites per agros dimissos vallum caedere et parare iubet.~
110  XXXIII,    1,   6|               Quinctius postero die vallum secum ferente milite ut
111   XXXIV,    2,  14|            acie instructa sub ipsum vallum tres cohortes mittit. mirantes
112   XXXIV,    2,  15|           et ceteri, postquam intra vallum hostem vident, ipsi castris
113   XXXIV,    5,  46|      egrederetur; tertio subiere ad vallum castraque simul ab omni
114   XXXIV,    5,  47|                        Iam hi extra vallum pugnabant, quarta legione
115   XXXIV,    5,  47|            portam, et eos qui intra vallum erant partim occidit partim
116   XXXIV,    5,  47|        castris hostium perstitit ad vallum. eorum paucitate contempta
117    XXXV,    1,   4|            coici iussit et triarios vallum circumicere, cetero exercitu
118   XXXVI,    3,  18|         levis armaturae partem ante vallum in primo locavit, tum Macedonum
119   XXXVI,    3,  18|         inde ex vallo prope alterum vallum hastis prae se obiectis
120   XXXVI,    3,  18|              multi temere subeuntes vallum transfixi sunt; et aut incepto
121   XXXVI,    5,  38|       Minucius usque ad lucem intra vallum militem instructum tenuit
122  XXXVII,    5,  37|          cum duxisset, extra duplex vallum fossae circumdedit, interiore
123  XXXVII,    6,  39|  trucidandus esset, per fossas, per vallum castra invadere parati erant,
124  XXXVII,    6,  39|             qua parte adiri hostium vallum posset, missus, postquam
125  XXXVII,    6,  46|              ceteros paventis intra vallum compulsos aegre castra defendisse
126 XXXVIII,    2,  22|            intercideret teli, intra vallum momento temporis compelluntur
127   XXXIX,    3,  30|           Hispani acie instructa ad vallum accesserunt, vacuaque praeter
128   XXXIX,    3,  31|       permixti turbae hostium intra vallum penetraverunt; ubi ab relictis
129      XL,    3,  25|           in aciem potuisset, intra vallum suos tenuit, ut extraheret
130      XL,    3,  27|          audeant, Ligustinus hostis vallum Romanum subit, obsidet ultro
131      XL,    3,  28|           certum esset hostes extra vallum non elaturos signa. adversus
132      XL,    3,  30|           quam proxime succedere ad vallum iussum, ut viseret, quanta
133      XL,    3,  30|    exspectantes. Romanus suos intra vallum continuit. per quadriduum
134      XL,    3,  31|     Scribonium praefectum socium ad vallum hostium cum equitibus extraordinariis
135      XL,    3,  31|             suorum ratus est, intra vallum exercitu instructo tribus
136      XL,    4,  48|         effuse fugerent: ipse intra vallum ad omnes portas instruxit
137      XL,    4,  48|       instructam ad hoc ipsum intra vallum habebat aciem. itaque tantum
138      XL,    4,  48|     extemplo fusi fugati, mox intra vallum paventes compulsi, postremo
139      XL,    4,  50| lacessierint proelio manentes intra vallum: spolia per totum diem legisse;
140     XLI,    1,   2|            fecerat, an hostis intra vallum esset. una vox audiebatur
141     XLI,    1,   3|             a mari reducebantur, ad vallum accesserunt. L. Atius, tribunus
142     XLI,    1,   4|         dixit; conisusque cum trans vallum signum traiecisset, primus
143     XLI,    1,   4|             fuerant, postquam intra vallum suos senserunt, armis arreptis
144     XLI,    3,  26|        secuti <ubi> evaserunt extra vallum, ut pandere aciem et exaequari
145    XLII,    5,  57|             stationibus etiam intra vallum reductis, regii quoque in
146    XLII,    5,  58|          constiterant. consul intra vallum peditum acie instructa et
147    XLII,    5,  58|            inter postremam aciem ac vallum steterunt.~ ~59.
148    XLIV,    3,  39|          pugnae fortuna fuit, intra vallum conpulsi tempore suo, interdum