Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,  11| immigraverint, nec ubi tantus ac tam diu paupertati ac parsimoniae
  2       I,    5,  27|                                  Nec diu pax Albana mansit. Invidia
  3       I,    6,  34|           uxore gravida relicta. Nec diu manet superstes filio pater;
  4       I,    8,  48|           regni heredem; satis illum diu per licentiam eludentem
  5       I,    9,  57|           ministeriis ac servili tam diu habitos opere ab rege indignabantur.
  6      II,    3,  16|         adflixissent opes hostium ut diu nihil inde rebellionis timeri
  7      II,    4,  40|        possum, nec ut sum miserrima, diu futura sum: de his videris,
  8      II,    5,  44|             imperia mortalia essent. Diu sustentatum id malum, partim
  9      II,    5,  45|      deliberabundi capita conferunt, diu conloquuntur. Pugnare cupiebant,
 10     III,    6,  38|               quia intermiserant iam diu morem consulendi senatus,
 11     III,    7,  50|   Quaerentibus quid rei esset, flens diu vocem non misit; tandem,
 12     III,    9,  67|             ignominiam, quamquam iam diu ita vivitur ut nihil boni
 13      IV,    4,  25|          Romae principes plebis, iam diu nequiquam imminentes spei
 14      IV,    6,  51|             plebs ferret: iacere tam diu inritas actiones quae de
 15      IV,    6,  53|             collegae. Itaque cum res diu ducta per altercationem
 16      IV,    6,  54|          populo esset ad id quod tam diu vellent et per leges liceret.
 17      IV,    6,  55|              ab arce Carventana, cum diu nequiquam oppugnata esset,
 18      IV,    6,  57|      cogitationes hominum, donec ubi diu alternis Iulius Corneliusque
 19      IV,    6,  57|             militum, tacuisse se tam diu ait, non quia incertus sententiae
 20      IV,    6,  59|             cuncta erant, et immitis diu caedes pariter fugientium
 21       V,    1,   2|        postquam tribunis plebis, iam diu nullam novandi res causam
 22       V,    2,   8|            vincere per civem maluit. Diu in medio caesi milites;
 23       V,    7,  54|           tot veterrimos populos tam diu bella geritis, cum interea,
 24      VI,    1,   2|                                  Nec diu licuit quietis consilia
 25      VI,    4,  21|            et Velitras colonias, iam diu molientes defectionem, et
 26      VI,    4,  21|          Veliternis civibus suis tam diu impunita defectio esset,
 27      VI,    5,  37|           qui tribunatum saeptum tam diu habuerint? lege obtinendum
 28     VII,    1,   8|             erat diei, abstinuere; - diu non perlitatum tenuerat
 29     VII,    2,  10|                                      Diu inter primores iuvenum Romanorum
 30     VII,    6,  42|        praeter Latinorum infidum iam diu foedus Privernates etiam
 31      IX,    1,   2|         mentis ac consilii ducerent, diu immobiles silent; deinde,
 32      IX,    1,   4|          mortem oppetendam esse. Cum diu silentium fuisset nec consules
 33      IX,    5,  26|         Luceria Samnitium facta; nec diu proditoribus impunita res
 34      IX,    7,  36|       dispositae erant; et cum satis diu tenuisset hostem, in castra
 35       X,    4,  34|         horam omnibus partibus urbis diu incerto eventu pugnatum
 36     XXI,    1,   5|              multitudine oppidanorum diu defensa; ab Hermandica profugi
 37     XXI,    1,   9|                                  Cum diu anceps fuisset certamen
 38     XXI,    1,  14|              ex arce auditur. Turris diu quassata prociderat, perque
 39     XXI,    2,  18|             mentionem facere et quod diu parturit animus vester aliquando
 40     XXI,    7,  58|          attollere ac levare vellet, diu nequiret, quia torpentibus
 41    XXII,    2,   8|               itaque ad remedium iam diu neque desideratum nec adhibitum,
 42    XXII,    5,  34|             magis] vere vincere quam diu imperare malit.~ ~35.
 43    XXII,    5,  35|           evaserat, infestum plebei, diu ac multum recusantem ad
 44    XXII,    6,  47|          Hispanisque; tandem Romani, diu ac saepe conisi, aequa fronte
 45   XXIII,    1,   2|          summo magistratu esset, iam diu infestam senatui plebem
 46   XXIII,    3,  18|           omnia humana mala saepe ac diu duratum, bonis inexpertum
 47   XXIII,    4,  26|          tenebat se, quoad multum ac diu obtestanti quattuor milia
 48   XXIII,    4,  27|             in deditionem venit. Nec diu in pacto mansit; nam subinde
 49   XXIII,    4,  28|         copias et transito amne, cum diu consultassent utrum castra
 50   XXIII,    5,  34|            longum morbum implicitum, diu ad belli munia sustinenda
 51   XXIII,    6,  40|             quattuor horas pugnatum. Diu pugnam ancipitem Poeni,
 52   XXIII,    6,  46|            aequaret. Tunc Taurea cum diu perlustrans oculis obequitasset
 53    XXIV,    1,   5|       insontes. consciorum nemo, cum diu socius consilii torqueretur,
 54    XXIV,    2,  13|           mota Nolana est plebs, iam diu aversa ab Romanis et infesta
 55    XXIV,    2,  14|          venisse eis libertatis quam diu sperassent potiundae; postero
 56    XXIV,    2,  15|           pugnatum est et acriter et diu; quattuor horis neutro inclinata
 57    XXIV,    4,  29|               nam et illis, quod iam diu cupiebant, novandi res occasio
 58    XXIV,    5, 35b|         Pachyni promunturium classem diu tenuerat, ad Heracleam,
 59     XXV,    2,  7b|            Tarentinorum defectio iam diu et in spe Hannibali et in
 60     XXV,    2,  7b|       intervenit. Phileas Tarentinus diu iam per speciem legationis
 61     XXV,    2,   8|        eodemque loco stativa eum tam diu habere, aegrum simulabat.
 62     XXV,    4,  18|            vir esset, congrederetur. diu cunctantem Crispinum perpulere
 63     XXV,    5,  26|               adfecerat; nam Romani> diu circumsedendo Syracusas
 64     XXV,    6,  28|         ipsorum esset potestate quam diu ea paterentur; Romanis causam
 65     XXV,    6,  31|         Syracusana terra marique tam diu exhaustorum nequaquam tantum
 66    XXVI,    2,  12|           abirent, famesque quae tam diu Capuae erat nulli non probabilem
 67    XXVI,    2,  13|        vocare; et primoribus qui iam diu publicis consiliis aberant
 68    XXVI,    5,  32|             patres rettulit. ibi cum diu sententiis certatum esset
 69    XXVI,    6,  38|      transigi non poterat. multum ac diu cunctatus, et tum quoque
 70    XXVI,    7,  39|         agros palatosque adortus cum diu passim cecidisset, paucos
 71   XXVII,    1,   2|          certamine in proelium acti; diu pugna neutro inclinata stetit.
 72   XXVII,    2,   6|          sisset. his orationibus cum diu certatum esset, postremo
 73   XXVII,    3,   9|           cum alternis haec consules diu iactassent, nihil moti legati
 74   XXVII,    3,  11|           iudice victurus esset. cum diu certatum verbis esset, concedente
 75   XXVII,    3,  14|            exercitu erat. cum anceps diu pugna esset, Hannibal elephantos
 76   XXVII,    6,  30|        proelio lacessere Romanos iam diu in regione ea potentes maris.
 77  XXVIII,    3,  13|              incesserant, longior et diu ambigua pugna fuit. sed
 78  XXVIII,    3,  14|        instruenda mutat. equitum iam diu anceps pugna erat nec ipsa
 79  XXVIII,    6,  33|              sustineret, et ipsi cum diu in orbem sese stantibus
 80  XXVIII,    8,  42|            agri Bruttii, frustra iam diu poscentem ab domo auxilia,
 81  XXVIII,    8,  43|               Syracusanum regem, cum diu Sicilia Punico bello ureretur,
 82  XXVIII,    8,  44|      requiescat aliquando vexata tam diu Italia: uratur evasteturque
 83    XXIX,    2,   6|       percontantibus, ut mos est qui diu absunt, quae domi agerentur
 84    XXIX,    6,  33|              suos. atrox proelium et diu anceps fuit, loco et virtute
 85     XXX,    1,   5|    conspexisset. neque ea res morata diu est; nam ut primis casis
 86     XXX,    2,  10|         exituris contra Romanis. cum diu stetissent postquam nihil
 87     XXX,    2,  11|        Masinissae, laeti ut ad regem diu desideratum concessere.
 88     XXX,    7,  44|        credatis. nulla magna civitas diu quiescere potest; si foris
 89    XXXI,    1,   5|        sociis gratiae agerentur quod diu sollicitati ne obsidionis
 90    XXXI,    2,  16|            clauserunt. ea oppugnatio diu Philippum tenuit, eripique
 91    XXXI,    3,  24|         hostes in potestate ratus et diu optata caede - neque enim
 92    XXXI,    5,  33|            duae alae ex diverso, cum diu incertis itineribus vagatae
 93    XXXI,    6,  44|              Philippum per metum iam diu moderata erat, id omne in
 94   XXXII,    3,  20|         esset nec quisquam prodiret, diu silentium aliorum alios
 95   XXXII,    3,  21|         liciturum est: nec saepe nec diu eadem occasio erit. Liberare
 96   XXXII,    3,  21|          Liberare vos a Philippo iam diu magis vultis quam audetis.
 97   XXXII,    3,  22|            sententias prohibebat. Is diu obtestatus filium ut consulere
 98  XXXIII,    2,  15|       frequentes ad signa fuerant et diu ancipitem victoriae spem
 99  XXXIII,    2,  18|         transgressa amnem acies est. diu anceps pugna stetit. numero
100  XXXIII,    5,  45|            consultatio visa est. cum diu disceptatum esset utrum
101  XXXIII,    5,  47|          quaerentes instigabant. ita diu repugnante P. Scipione Africano,
102   XXXIV,    1,   6|           istam legem scripsisse tam diu mansuram quam diu causa
103   XXXIV,    1,   6|     scripsisse tam diu mansuram quam diu causa scribendae legis mansisset?
104   XXXIV,    3, 22b|              praemia contigerant nec diu quies placere poterat, universa
105   XXXIV,    5,  46|            Galli ut clauderent viam. diu in angustiis pugnatum est;
106   XXXIV,    6,  60|             arte nisi quod volutanti diu consilia de Romano bello
107   XXXIV,    6,  62|        semper ex quo ceperint sed ne diu quidem [eos] possedisse.
108    XXXV,    2,  11|                                      Diu nihil in Liguribus dignum
109    XXXV,    2,  12|      adversus Romanos Aetolosque tam diu sustinuerit bellum, ei adiuncto
110    XXXV,    2,  14|              quam populi Romani, tam diu principis in ea terra, imperium
111    XXXV,    2,  18|              teneantur, ingentes iam diu iras eum in pectore voluere.
112   XXXVI,    1,   6|              et Hannibal Poenus, iam diu non adhibitus, interfuit
113   XXXVI,    1,   7|             refringamus, ut erumpere diu coercitam iram in hostes
114   XXXVI,    5,  42|        navibus occurrit, cum Aeginae diu incertus consilii fuisset,
115  XXXVII,    4,  26|              Aemilium et Sami segnis diu mora offendebat, nihil minus
116 XXXVIII,    1,   9|              et iurgio excepti, quam diu rem traherent, qualemcumque
117 XXXVIII,    1,  11|                                      Diu iactati Aetoli tandem, ut
118 XXXVIII,    2,  17|             primo servare, dein, cum diu manibus humanis aluntur,
119 XXXVIII,    2,  23|     interfuerant, facta est. Equites diu ignari et pugnae et victoriae
120 XXXVIII,    3,  30|        imposito, in Peloponnesum iam diu accersentibus Aegiensibus
121 XXXVIII,    3,  31|         accepissent, ne, id quod iam diu moliretur Philopoemen, exulibus
122 XXXVIII,    3,  34|              civitas Lacedaemoniorum diu Achaeis obnoxia fuit; nulla
123   XXXIX,    1,   4|         muros miles, usque ad noctem diu anceps proelium tenuerit,
124   XXXIX,    1,  12|         membrorum mulierem cepit, ut diu hiscere non posset. tandem
125   XXXIX,    2,  28|         nihil aequi me impetrare iam diu animadverto. civitates Macedonum,
126   XXXIX,    2,  28|             a consule M'. Acilio cum diu fatigatus ibi operibus proeliisque
127   XXXIX,    3, 29b|             est supplicium. consules diu retenti ad urbem dilectibus
128   XXXIX,    3,  34|          quendam, unum ex regiis iam diu habitantem Maroneae, nocte
129      XL,    1,   1|         sciebant; in ulteriore, quia diu aeger esset praetor, luxuria
130      XL,    1,   8|         lacrimae omnibus obortae, et diu maestum silentium tenuit.~ ~
131      XL,    1,   9|    comisantium in vicem <animis> iam diu vivimus inter nos. regnare
132      XL,    1,  11|             ante me pater est, et ut diu sit, deos rogo. superstes -
133      XL,    1,  12|            responsurus esset. deinde diu silentium fuit, cum perfusum
134      XL,    1,  15|              accusantem audivi. ille diu ante praeparata ac meditata
135      XL,    2,  23|            itaque Herodorus extemplo diu excruciatus sine indicio
136      XL,    3,  32|            et Acilius ab tergo erat. diu in medio caesi Celtiberi:
137      XL,    4,  57|             diebus gens Bastarnarum, diu sollicitata, ab suis sedibus
138     XLI,    3,  17|          Valerium Laevinum. ipse iam diu cupidus provinciae, cum
139    XLII,    2,  25|        censerent; postremo multum ac diu vociferatum reverti postero
140    XLII,    4,  52|             tamen militia fuerat. et diu meditatum Philippo primo,
141    XLII,    5,  59|             Thraces, haud secus quam diu claustris retentae ferae,
142   XLIII,    2,  18|             Gentium quoque regem iam diu dubium in societatem perlici
143    XLIV,    2,  22|             bello in Macedonia, quod diu trahitur, existimastis dignum
144    XLIV,    3,  42|            fecerat sequendi equites. diu phalanx a fronte, a lateribus,
145     XLV,    1,   8| expectantibus cunctis terram intuens diu tacitus fleret, rursus consul: '
146     XLV,    1,  10|          volgata fama Romam referre. diu negantes perpulerunt, ut