Lib. Cap. Par.

  1     VII,    4,  26|            intestino fessa bello iam Macedonum opes horrebat.~ ~27.
  2      IX,    4,  18|          Athenis, in civitate fracta Macedonum armis, cernente tum maxime
  3      IX,    4,  19|          Alexandro duce nec integris Macedonum rebus sed experti tamen
  4      IX,    4,  19|           Mille acies graviores quam Macedonum atque Alexandri avertit
  5    XXII,    5,  33|               Legati et ad Philippum Macedonum regem missi ad deposcendum
  6   XXIII,    5,  33|    intenderant, inter quos Philippus Macedonum rex eo magis quod propior
  7   XXIII,    5,  34|              Poenum ducem legatosque Macedonum ictum foedus; missique cum
  8   XXIII,    5,  34|        inventae et pacta inter regem Macedonum Poenumque ducem. Quibus
  9   XXIII,    6,  38|        geruntur, quinque naves, quae Macedonum atque Poenorum captos legatos
 10    XXIV,    2,  10|        adversus omnes motus Philippi Macedonum regis, praeesset. P. Cornelio
 11    XXIV,    6,  40|            neque sustinere ultra vim Macedonum posse, nisi praesidium mittatur
 12   XXVII,    6,  30|         populi ad eum delata quia se Macedonum reges ex ea civitate oriundos
 13  XXVIII,    2,   5|         profectus eodemque ab Larisa Macedonum copias traduci iussit. eo
 14  XXVIII,    2,   6|              caeduntur capiunturque. Macedonum praesidium conglobatum sub
 15     XXX,    6,  33|          Carthaginienses Afrosque et Macedonum legionem: modico deinde
 16     XXX,    7,  42|             eum cum quattuor milibus Macedonum et pecunia missum nuper
 17    XXXI,    1,   5|            tulisset ut Philippo regi Macedonum indiceretur bellum.~ ~6.
 18    XXXI,    2,  14|         impetravitque ab eo ut datis Macedonum auxiliis bellum se inferre
 19    XXXI,    2,  15|             Cythnum, quae praesidiis Macedonum tenebantur, in societatem
 20    XXXI,    2,  18|           animos facere et regnum et Macedonum nomen haud minus quam Romanum
 21    XXXI,    3,  23|               et oppidanos praesidio Macedonum fretos custodiam urbis neglegere.
 22    XXXI,    4,  28|          reguli ac principes accolae Macedonum in castra Romana veniunt,
 23    XXXI,    5,  33|           victoria diremit proelium; Macedonum quadraginta equites, Romanorum
 24    XXXI,    5,  37|          evasurum, pervenit. ducenti Macedonum equites eo proelio periere,
 25    XXXI,    5,  39|            incommoda phalangi maxime Macedonum, quae nisi ubi praelongis
 26    XXXI,    5,  42|      spectabant. postquam mota signa Macedonum sunt et succedere ad vallum
 27    XXXI,    5,  42|       dispersa fuga error intulit in Macedonum equites, quos prima luce
 28    XXXI,    6,  44|        terrestres navalesque copias, Macedonum genus omne nomenque. additum
 29    XXXI,    6,  45|         desertam haberet insulam, et Macedonum fere omnibus et quibusdam
 30    XXXI,    6,  46|            ut, si quid inde moverent Macedonum naves, in praesidio essent.
 31   XXXII,    1,   4|       Archidamo duce inter custodias Macedonum moenia ingressi nec nocte
 32   XXXII,    1,   4|             stationes, nunc in opera Macedonum faciebant. Et adiuvabat
 33   XXXII,    1,   5|            societatem firmabat: <ad> Macedonum animos cum Heracliden amicum
 34   XXXII,    2,  14|          Athamanes Aetolique submoto Macedonum metu in aliena victoria
 35   XXXII,    2,  15|             est adgressus. Duo milia Macedonum in praesidio habebat, qui
 36   XXXII,    2,  15|     sustinuissent, vicit pertinaciam Macedonum. Capta Phaloria legati a
 37   XXXII,    3,  16|     inclinarent. Sed praesidium erat Macedonum, quos non minus quam Romanos
 38   XXXII,    3,  17|         vicem sub signis quae cuneum Macedonum - phalangem ipsi vocant --,
 39   XXXII,    3,  19|               horrebant Romana arma; Macedonum beneficiis et veteribus
 40   XXXII,    3,  19|          Athenienses, ut refellerent Macedonum dicta, auditi sunt. Ii fere
 41   XXXII,    3,  21|            unde regiam societatem et Macedonum praesidia imploremus? An
 42   XXXII,    3,  22|             Argivi, praeterquam quod Macedonum reges ab se oriundos credunt,
 43   XXXII,    5,  32|         erant cum eo <duo> principes Macedonum et Achaeorum exul, vir insignis,
 44   XXXII,    5,  33|          corrumpere. At non antiquos Macedonum reges, sed acie bellare
 45  XXXIII,    1,   3|              simul de militari laude Macedonum cum disservisset, ad ea
 46  XXXIII,    1,   4|             angustiis cladi iterum a Macedonum phalange ad Atragem vi pulsos
 47  XXXIII,    1,   4|           mercennariorumque militum; Macedonum vero phalangem et tunc stetisse
 48  XXXIII,    1,   7|         Thracas auxiliis et equitatu Macedonum ac Thessalorum mittit. eorum
 49  XXXIII,    1,   8|         cornu locat iuxta caetratos, Macedonum phalangem hastis positis,
 50  XXXIII,    1,   9|  trepidationem accessit quod phalanx Macedonum gravis atque immobilis nec
 51  XXXIII,    1,  10|              accepit hunc morem esse Macedonum tradentium sese, parcere
 52  XXXIII,    2,  12|     libertati Graeciae videri graves Macedonum reges: si regnum gensque
 53  XXXIII,    2,  14|              ante ibi fuerant, mille Macedonum eo miserat et mille ac ducentos
 54  XXXIII,    2,  16|        Graeciae gentium in societate Macedonum manserat, initium quoddam
 55  XXXIII,    2, 19a|             dilectu raptim per urbes Macedonum habito cum sex milibus peditum
 56  XXXIII,    4,  34|           pronuntiabantur. Orestis - Macedonum ea gens est - quod primi
 57   XXXIV,    3,  28|      pervenit, quo in loco Antigonus Macedonum rex cum Cleomene Lacedaemoniorum
 58    XXXV,    2,  14|               respondisse Alexandrum Macedonum regem, quod parva manu innumerabiles
 59    XXXV,    4,  31|             enim non praesidium modo Macedonum fuisse sed regiam exaedificatam,
 60    XXXV,    4,  38|             esse quam cum praesidium Macedonum in arce habuissent. se vero
 61   XXXVI,    2,   8|              hominum ad legenda ossa Macedonum circa Cynoscephalas, ubi
 62   XXXVI,    2,   8|     quaerente sibi commendationem ad Macedonum gentem et invidiam regi,
 63   XXXVI,    3,  18|         vallum in primo locavit, tum Macedonum robur, quos sarisophorus
 64   XXXVI,    4,  29|        expeditis prima vespera inter Macedonum Romanaque castra medio agro,
 65   XXXVI,    4,  29|          petit, in stationem incidit Macedonum deductusque ad regem est
 66   XXXVI,    4,  31|      restitueretur Romanis. Philippi Macedonum regis Zacynthus fuerat;
 67  XXXVII,    6,  39|       Romanis, et duo milia mixtorum Macedonum Thracumque, qui voluntate
 68  XXXVII,    6,  40|            et sex milia peditum more Macedonum armati fuere, qui phalangitae
 69 XXXVIII,    1,   1|           fuerunt coniurati adversus Macedonum praesidium. Hi senos sibi
 70 XXXVIII,    1,   1|             convocarent ad praesidia Macedonum arcibus expellenda. Ubi
 71 XXXVIII,    1,   1|       quattuor simul locis praesidia Macedonum expulsa, litteraeque in
 72 XXXVIII,    4,  40|        Opinio erat non sine Philippi Macedonum regis fraude id factum;
 73   XXXIX,    2,  23|             maxime angebat, quod qui Macedonum ab se defecerant in bello,
 74   XXXIX,    2,  26|             placere deduci praesidia Macedonum ex iis urbibus, et antiquis
 75   XXXIX,    2,  27|            pluribus simul, et plenam Macedonum Maroneam esse. itaque dominari
 76   XXXIX,    2,  28|           diu animadverto. civitates Macedonum, quae a me inter indutias
 77   XXXIX,    2,  28|       eripere, id quod nunc facitis? Macedonum civitates, quas regni mei
 78   XXXIX,    5,  53|             adfecerat animos. vulgus Macedonum, quos belli ab Romanis imminentis
 79   XXXIX,    5,  53|       offendebatur interdum concursu Macedonum ad eum, et alteram iam se
 80      XL,    1,   5|            fratris apud multitudinem Macedonum crescere et gratiam apud
 81      XL,    1,   5|            ipsi habent. omnium paene Macedonum in eum ora conversa sunt,
 82      XL,    1,   6|            corporis, postremum agmen Macedonum cetera multitudo claudit.
 83      XL,    1,  11|              primoribus eum remittas Macedonum? T. Quinctius nunc est auctor
 84      XL,    1,  11|           cum te plures et principes Macedonum cum isto mittere iubet.
 85      XL,    1,  11|              aetatis, naturae, moris Macedonum, iuris gentium. obstat frater
 86      XL,    1,  12|             cuius iure gentium, more Macedonum, tuo etiam, ut ait, iudicio
 87      XL,    1,  12|         Romanorum gratiam solum, sed Macedonum iudicia ac paene omnium
 88      XL,    1,  13|      praevecti sumus, et secutum est Macedonum agmen: hoc ego, etiam si
 89      XL,    1,  15|               ne regno tuo, ne genti Macedonum essem. itaque mihi cum Romanis,
 90      XL,    2,  20|      exposuerunt. et a Philippo rege Macedonum duo legati venerunt, Philocles
 91      XL,    4,  54|             Eodem anno Philippus rex Macedonum, senio et maerore consumptus
 92     XLI,    3,  23|          actam esse. nam qui regibus Macedonum Macedonibusque ipsis finibus
 93     XLI,    3,  23|             virtute, ingenio, favore Macedonum longe praestitit Demetrius.
 94     XLI,    3,  23|      hospitia cum principibus et mox Macedonum exercitus, ipsum quoque
 95     XLI,    3,  24|          soli bellum adversus regnum Macedonum geramus, non video. opportuni
 96    XLII,    1,   5|          regi, seu fama et maiestate Macedonum regum praeoccupati ad spernendam
 97    XLII,    1,   6|        arcendis aditu finium regibus Macedonum tenuissent, insigne adversus
 98    XLII,    1,  12|       mercennariorum militum praeter Macedonum copias stipendium in totidem
 99    XLII,    2,  25|           vidisse se per omnes urbes Macedonum summa vi parari bellum.
100    XLII,    2,  26|          nuntiantes uno animo vivere Macedonum atque Illyriorum regem;
101    XLII,    3,  29|           Thrax, Odrysarum rex, clam Macedonum partis erat.~ ~30.
102    XLII,    3,  30|             Perseus Philippi filius, Macedonum rex, adversus foedus cum
103    XLII,    3,  36|        tutiores a finitimorum impetu Macedonum essent, misit.~ ~37.
104    XLII,    4,  49|         ibatur, famam et bello clara Macedonum gens et Philippus pater,
105    XLII,    4,  51|              Pellae, in vetere regia Macedonum, hoc consilium erat. 'geramus
106    XLII,    4,  51|             Citium est. eo iam omnes Macedonum <et> externorum auxiliorum
107    XLII,    4,  51|             traiecit, numquam ullius Macedonum regis copias tantas fuisse.~ ~
108    XLII,    4,  54|          urbs et> defensa. multitudo Macedonum ad subeundum in vicem proelium
109    XLII,    5,  57|          agmine turmas Threcum, duas Macedonum cum binis Cretensium cohortibus
110    XLII,    5,  61|        gloria accensi, praecipue qui Macedonum phalangis erant, sibi quoque
111    XLII,    5,  63|            non enim solum qui partis Macedonum erant, sed plerique ingentibus
112    XLII,    5,  63|         hominum fautorumque regis ac Macedonum familias sub corona vendidit.
113   XLIII,    2,  21|      recipere, a praesidio, quod ibi Macedonum erat, cum multis volneribus
114   XLIII,    2,  22| Epirotarumque transfugae retinerent, Macedonum principes non pugnandum
115    XLIV,    1,   2|           saltum cum duodecim milium Macedonum praesidio iussus. ipse cum
116    XLIV,    1,   4|              hostem similem antiquis Macedonum regibus habuisset consul,
117    XLIV,    1,   7|            recepit; et ut reliquorum Macedonum animos sibi conciliaret,
118    XLIV,    1,  10|            qui in navibus erant. ibi Macedonum ducenti ferme caesi, par
119    XLIV,    2,  20|            dierum> frumentum habere. Macedonum dici triginta milia armatorum
120    XLIV,    2,  27|      progredi, cum ex adverso castra Macedonum <essent. hoc amisso auxilio
121    XLIV,    2,  27|        amisso auxilio Perseus animos Macedonum,> qui ea pependerant spe,
122    XLIV,    2,  28|              praefecti Eumenis, quam Macedonum classem in illo vagari mari:
123    XLIV,    2,  29|            cum venissent, lembos ibi Macedonum quadraginta et quinque regis
124    XLIV,    3,  32|       agrestibus opem. quinque milia Macedonum missa ad praesidium Pythoi
125    XLIV,    3,  37|        clamor ululatusque in castris Macedonum fuit, donec luna in suam
126    XLIV,    3,  41|        sociorum; et hinc primum fuga Macedonum est orta. nam sicut pleraque
127    XLIV,    3,  42|            equitatus. ceterae quoque Macedonum alae integris abibant ordinibus,
128    XLIV,    3,  42|              numquam una acie tantum Macedonum interfectum. caesa enim
129     XLV,    1,   1|            cum rege Perseo pugnasse; Macedonum exercitum caesum fusumque;
130     XLV,    1,   7|            inperium in orbe terrarum Macedonum fecerant. pullo amictu <
131     XLV,    1,   9|              regnavit undecim annos. Macedonum <gens> obscura admodum fama
132     XLV,    1,   9|    peragravit. tum maximum in terris Macedonum regnum nomenque; inde morte
133     XLV,    3,  29|          circumfusa omni multitudine Macedonum in tribunali consedit. adsuetis
134     XLV,    3,  32|           cognitionibus interpositis Macedonum rursus advocatum concilium;
135     XLV,    3,  32|              sunt recitata principum Macedonum, quos cum liberis maioribus
136     XLV,    3,  32|             mox apparuit multitudini Macedonum pro libertate sua esse factum.
137     XLV,    3,  35|          alia captivorum, tum quibus Macedonum denuntiatum erat, ut Romam
138     XLV,    4,  39|      triumpho portae claudentur? rex Macedonum Perseus cum liberis et turba
139     XLV,    4,  39|              alia captivorum, spolia Macedonum, <in> circo Flaminio relinquentur?