Lib. Cap. Par.

  1       I,    2,   4|      maximique secundum deorum opes imperii principium. Vi compressa
  2       I,    3,   8|         ipse venerabilem insignibus imperii fecisset, cum cetero habitu
  3       I,    4,  17|        societate aequa possessionem imperii amitterent, sui corporis
  4       I,    4,  17|   imperitabant: unus cum insignibus imperii et lictoribus erat: quinque
  5       I,    5,  23|       speciosa dicenda sunt, cupido imperii duos cognatos vicinosque
  6       I,    5,  23|           libertate certa in dubiam imperii servitiique aleam imus,
  7       I,    5,  28|         illud meum sed consilium et imperii simulatio fuit, ut nec vobis,
  8       I,    8,  45|           visa est privato consilio imperii reciperandi. Bos in Sabinis
  9       I,    9,  55|           numen ad indicandam tanti imperii molem traditur deos; nam
 10       I,    9,  55|          secutum aliud magnitudinem imperii portendens prodigium est:
 11       I,    9,  55|          haud per ambages arcem eam imperii caputque rerum fore portendebat;
 12       I,    9,  56|           mittendis occupari latius imperii fines volebat, Signiam Circeiosque
 13       I,    9,  56|          ignarus responsi expersque imperii esset, rem summa ope taceri
 14      II,    1,   1|          fovit tranquilla moderatio imperii eoque nutriendo perduxit
 15      II,    2,   7|            fuit, submissa sibi esse imperii insignia confessionemque
 16     III,    1,   6|        rerum ac maiestas consularis imperii venerat.~ ~7.
 17     III,    2,  17|         impediat, iam se consularis imperii, iam tribuniciae potestatis
 18     III,    4, 26b|            afluant opes. Spes unica imperii populi Romani, L. Quinctius
 19     III,    5,  35|           credo, ne tanti possessio imperii, vacuo ab se relicto loco,
 20     III,    6,  41|        multo acrius quam consularis imperii rebantur esse, prope malebant
 21     III,    6,  44|       regibus sed causa etiam eadem imperii amittendi esset. Ap. Claudium
 22     III,    6, 48a|       civitatis otium pro maiestate imperii coerceret. 'Proinde quiesse
 23     III,    9,  67|            certamina, dum nec nobis imperii nec vobis libertatis est
 24     III,    9,  70|           magnarum rerum est, summa imperii concedente Agrippa penes
 25      IV,    2,  14|            in se intentam vim tanti imperii cernerent, expertes consiliorum
 26      IV,    4,  26|           proditum a patribus summi imperii ius datumque sub iugum tribuniciae
 27      IV,    4,  26|           socerum suum, severissimi imperii virum, dictatorem dixit;
 28      IV,    6,  46|          certamina cupiditate eadem imperii multo impensius in castris
 29      IV,    6,  46|           ut alternis diebus summam imperii haberent. Quae cum allata
 30      IV,    6,  46|          ductu L. Sergi, cuius dies imperii erat, loco iniquo sub hostium
 31       V,    4,  26|         militum ira; sed severitate imperii victi eandem virtutem et
 32       V,    4,  27|           vos fidei nostrae nec nos imperii vestri paenitebit." Camillo
 33       V,    5,  34|           est penes Bituriges summa imperii fuit; ii regem Celtico dabant.
 34       V,    6,  37|        ciente, nihil extraordinarii imperii aut auxilii quaesivit. Tribuni
 35       V,    7,  52|        Vestae ignibus signoque quod imperii pignus custodia eius templi
 36       V,    7,  54|          loco caput rerum summamque imperii fore; hic cum augurato liberaretur
 37      VI,    2,  6b|          inquit, 'P. Valeri, socium imperii consiliique legiones mecum
 38      VI,    2,  6b|             operam Valerius, socius imperii lectus, adiecit M. Furium
 39      VI,    2,   9|      recusavit; Valerium tantummodo imperii socium depoposcit. Quinctius
 40      VI,    3,  16|         quaedam patientissima iusti imperii civitas fecerat, nec adversus
 41      VI,    3,  18|            vos si quo insigni magis imperii honorisve nomine vestrum
 42     VII,    3,  18|            vel si quod tristius sit imperii nomen patiendum esse potius
 43     VII,    4,  25|          tenuisset, extendere omnes imperii vires consules dilectu habendo
 44    VIII,    1,   4|             ubi pars virium, ibi et imperii pars est. est quidem nobis
 45    VIII,    1,   4|           quando unquam consociandi imperii, usurpandae libertatis tempus
 46    VIII,    1,   5|           rem publicam fieri; et ut imperii eadem sedes sit idemque
 47    VIII,    1,   7|            vis fati. oblitus itaque imperii patrii consulumque edicti,
 48    VIII,    3,  14|      Latinis crimen sed quod taedio imperii Romani cum Gallis, gente
 49    VIII,    5,  26|        primum contigere, prorogatio imperii non ante in ullo facta et
 50    VIII,    5,  33|             senatu data socium sibi imperii deligeret. nam populi quidem,
 51    VIII,    5,  34|          poena remissurum. maiestas imperii perpetuane esset non esse
 52    VIII,    5,  35|         disciplina militaris, vicit imperii maiestas, quae in discrimine
 53    VIII,    6,  40|   functusque eo haud sane memorandi imperii ministerio se dictatura
 54      IX,    3,  16|              Et vis erat in eo viro imperii ingens pariter in socios
 55      IX,    5,  26|       Maenius, iam famae magis quam imperii memor, progressus in contionem
 56       X,    3,  20|      exercitus exorti ad populandos imperii Romani fines per Vescinos
 57       X,    3,  20|            Fabio Decioque prorogati imperii finis aderat - fama de Samnitium
 58       X,    3,  22|         publicam tuendam esse. Novo imperii socio vix iam adsuescere
 59       X,    3,  24|          adversarium se, non socium imperii legisse - sensim exprobrat -
 60       X,    3,  26|           adiutorem belli sociumque imperii darent, quonam modo se oblivisci
 61       X,    4, 37a|         esse obliviscar. Eodem iure imperii quo bella gessi, bellis
 62     XXI,    1,   2|          Romanus ut finis utriusque imperii esset amnis Hiberus Saguntinisque
 63     XXI,    2,  19|      benigne excepti, quia taedebat imperii Punici, multos trans Hiberum
 64     XXI,    2,  20|       populi Romani ac magnitudinem imperii petissent ne Poeno bellum
 65     XXI,    5,  41|     fortunam illius urbis ac Romani imperii fore."~ ~42.
 66     XXI,    7,  63|             pro maiestate videlicet imperii Arimini quam Romae magistratum
 67    XXII,    2,  11|    vetustate iam prope oblitos eius imperii fecisset, litterae ab urbe
 68    XXII,    2,  14|         vagari classes dedecus esse imperii sui duxerint, eam nunc plenam
 69    XXII,    2,  15|          penes quem summa equestris imperii erat, concitatis equis invectus,
 70    XXII,    4,  25|             esse. Si penes se summa imperii consiliique sit, propediem
 71    XXII,    4,  25|          Regulo ne praesens de iure imperii dimicaret, pridie quam rogationis
 72    XXII,    4,  26|        satis fidens haudquaquam cum imperii iure artem imperandi aequatam,
 73    XXII,    4,  27|             nec se tempora aut dies imperii cum eo, exercitum divisurum
 74    XXII,    6,  42|        opportunus adventus consules imperii potentes fecit, cum ambitio
 75    XXII,    6,  45|         tenuerit Romanos quod summa imperii eo die penes Paulum fuerit.
 76    XXII,    6,  45|           Varro, cui sors eius diei imperii erat, nihil consulto collega
 77    XXII,    7,  53|            et ad Ap. Claudium summa imperii delata est. Quibus consultantibus
 78    XXII,    7,  55|         quid di immortales miseriti imperii reliquum Romani nominis
 79   XXIII,    2,  12|             ad internecionem Romani imperii pugnatum ad Cannas sit constetque
 80   XXIII,    3,  20|        patres circumspectis omnibus imperii viribus fateri coacti nihil
 81   XXIII,    4,  28|         iunctus, illum finem Romani imperii fore. His anxii curis ad
 82   XXIII,    5,  32|          Sardorum esse diuturnitate imperii Romani, et proximo iis anno
 83    XXIV,    1,   6|          regni Syracusani ac Punici imperii esset. aliam deinde, inflatus
 84    XXIV,    2,   9|           aut suspectum cupiditatis imperii consulem haberet; quin laudabant
 85     XXV,    6,  37|            L. Marcium cuncti summam imperii detulerint. omne inde tempus -
 86    XXVI,    1,   1|         animos videbatur ad veteris imperii respectum. et praetoribus
 87    XXVI,    4,  22|        temperantioresque a cupidine imperii aut multitudinem melius
 88    XXVI,    5,  27|             penetrali fatale pignus imperii Romani. se minime censere
 89    XXVI,    5,  32|       exsistat rex Hiero fidissimus imperii Romani cultor, quo ore aut
 90    XXVI,    7,  41|            quam. nunc di immortales imperii Romani praesides qui centuriis
 91   XXVII,    2,   8|            quondam Romani Punicique imperii finibus, classe quoque navium
 92   XXVII,    3,   9|             agitassent, ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali
 93   XXVII,    3,  10|          qui precentur, verecundiam imperii habituras esse. permissum
 94   XXVII,    5,  21|             vixerit; habere fructum imperii prorogati Marcello populum
 95   XXVII,    6,  31|         Cycliadas - penes eum summa imperii erat - Achaeique ad Dymas
 96  XXVIII,    5,  21|     documentumque quantum cupiditas imperii malum inter mortales esset.
 97  XXVIII,    5,  24|             ordine ibant; et ut vim imperii abstulerant, ita speciem
 98  XXVIII,    5,  24|    ornamentis, insignia etiam summi imperii, fasces securesque, attractare
 99  XXVIII,    5,  25|        insignia et pro vana imagine imperii quod gererent veram iustamque
100  XXVIII,    5,  27|        maiorum, quid adversus summi imperii maiestatem ausi sitis.~ '
101  XXVIII,    5,  27|            is denique ego sim cuius imperii taedere exercitum minime
102  XXVIII,    5,  28|         legati, vindices maiestatis imperii deessent? utrum exercitus
103  XXVIII,    8,  42|     fortunam publicam et maiestatem imperii, quae tum in tuo capite
104    XXIX,    3,  12|     Sempronius proconsul, successor imperii missus Sulpicio cum decem
105     XXX,    1,   2|          prioris anni cum pari iure imperii ad tuendam Sardiniae oram
106     XXX,    4,  24|          Sulpicius pro iure maioris imperii consulem in Italiam revocavit.
107     XXX,    5,  30|      urbibus regni eius, tot nostri imperii ereptis, me sextum decimum
108     XXX,    7,  40|         Scipio eodem quo adhuc iure imperii terra rem gereret; si condiciones
109    XXXI,    1,   1|          fama gentis et magnitudine imperii, quo multa quondam Europae,
110  XXXIII,    3,  23|            se triumphaturum et iure imperii consularis et multorum clarorum
111  XXXIII,    4,  38|         Asiae civitates in antiquam imperii formulam redigere est conatus.
112   XXXIV,    2,  13|             in foedere voluerunt ut imperii sui Hiberus fluvius esset
113   XXXIV,    2,  18|     Hispaniam, quod ad illos taedio imperii Carthaginiensium Hispani
114   XXXIV,    3,  31|          video. itaque si ego nomen imperii mutassem, mihi meae inconstantiae,
115   XXXIV,    3,  33|             futurum auctore iniusti imperii adsumpto populo Romano et
116   XXXVI,    4,  29|         illa audivit, adeo saevitia imperii atque indignitate animi
117   XXXVI,    5,  34|         prope annus circumactus sit imperii tui, Philippum autem, qui
118  XXXVII,    7,  54|        servarunt. terminus est nunc imperii vestri mons Taurus; quidquid
119 XXXVIII,    5,  48|           fieret, et hoc, quo finem imperii Romani Taurum montem statuistis,
120 XXXVIII,    5,  48|            mihi, succedens in vicem imperii tui, virtutem felicitatemque
121 XXXVIII,    5,  48|            cum aliis, pro dignitate imperii vestri coactis luere peccata
122 XXXVIII,    6,  51|            hominem caput columenque imperii Romani esse, sub umbra Scipionis
123   XXXIX,    2,  27|            populum Romanum aut iure imperii, cum tam procul a finibus
124   XXXIX,    5,  55|             profecti occupare agrum imperii Romani et in alieno solo
125     XLI,    3,  15|        convenire; inter traditionem imperii novitatemque successoris,
126     XLI,    3,  15|        proconsules manere cum eodem imperii iure in Hispania iussi;
127    XLII,    3,  30| corrumperent, pauci ex iis iustitia imperii Romani capti, plures ita,
128    XLII,    3,  30|           triumphum, propagationem <imperii portendi. patres, quod bonum
129    XLII,    4,  44|         quanta esset vis et fortuna imperii Romani, victa tandem multitudo
130   XLIII,    2,  14|            praetores se, quibus vis imperii minor et auctoritas esset,
131    XLIV,    1,  10|        Nician, ne quis tam dementis imperii conscius existeret. inter
132    XLIV,    3,  41|             proelium ducit. movebat imperii maiestas, gloria viri, ante
133     XLV,    2,  22|             occupato de possessione imperii vos deicere <est> conatus.
134     XLV,    4,  37|             habuit. eadem severitas imperii, quam nunc oderunt, tum
135     XLV,    4,  37|      acceptae sint, quae severitate imperii victoriae partae, proxumo
136     XLV,    4,  43|         Anicius cum Aemilio et iure imperii praetor cum consule conlatus;