Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   1|    Paphlagonia pulsi et sedes et ducem rege Pylaemene ad Troiam
  2       I,    1,   1|      multitudinem Troianos esse, ducem Aeneam filium Anchisae et
  3       I,    1,   2|   victores Aborigines Troianique ducem Latinum amisere. Inde Turnus
  4       I,    5,  23|          me Albani gerendo bello ducem creavere. Illud te, Tulle,
  5       I,    5,  28|      arguo omnium Albanorum est: ducem secuti sunt, ut et vos,
  6       I,    9,  52|    omnibus populis convenere, ne ducem suum neve secretum imperium
  7       I,    9,  54| Tarquinium dono deum sibi missum ducem credere. Apud milites vero
  8       I,    9,  59|        regnum vocantem sequuntur ducem.~ Elatum domo Lucretiae
  9      II,    3,  19|      fefellit veniens Tusculanum ducem, contraque et ille concitat
 10      II,    3,  27|    accensa, arripi unum insignem ducem seditionum iussit. Ille
 11      II,    4,  40|        Tullium haud ultra tulere ducem. Hinc ex certamine Volsci
 12      II,    5,  49|     unius gentis, quorum neminem ducem sperneres, egregius quibuslibet
 13      II,    5,  60|     animi. Cum duci, tum propter ducem patribus quoque placatior
 14     III,    2,   9|   imperium laturum leges fuisse, ducem Volscis Aequisque ad oppugnandam
 15     III,    2,  18|     plebis non impediturum. Hunc ducem secuti nequiquam reclamantibus
 16     III,    4,  28|       addidit; Gracchum Cloelium ducem principesque alios vinctos
 17      IV,    3,  20|       quae dux duci detraxit nec ducem novimus nisi cuius auspicio
 18      IV,    5,  43|      opprimi? Non exercitum, non ducem scribendo exercitui esse?
 19      IV,    6,  45|        exortum; se quisque belli ducem potiorem ferre, curam urbis
 20       V,    4,  23|  adiuvari consiliis potuerat res ducem M. Furium, maximum imperatorum
 21       V,    4,  26|          bella simulabant parari ducem; sed largitioni tribuniciae
 22       V,    4,  26|         indidem ex agris secutus ducem, castris multa nocte motis,
 23       V,    5,  33|         hunc transeuntibus Alpes ducem auctoremque Clusium oppugnandi
 24       V,    6,  36|        evectus extra aciem equo, ducem Gallorum, ferociter in ipsa
 25      VI,    2,   7|      signum dedi, non agnoscitis ducem? neque ego maxima imperia
 26      VI,    3,  12|    legiones nec fortuna fefellit ducem.~ ~13.
 27      VI,    3,  15|           suum quisque intuentes ducem, velut in acie constiterant.
 28      VI,    3,  18|         dum tam potentem haberet ducem, fenoris expugnandi: patribus,
 29      VI,    3,  18|      nomine vestrum appellabitis ducem, eo utemini potentiore ad
 30      VI,    4,  24|   ignavia haec est. secuti alium ducem sequimini nunc Camillum
 31      VI,    4,  28|        conscriptum Romae, nullum ducem certum esse, patres ac plebem
 32     VII,    2,  12|      eximium imperatorem, unicum ducem, qui nihil agenti sibi de
 33     VII,    2,  13|          te mancorum ac debilium ducem iudicares esse. Quid enim
 34     VII,    2,  14|        esset, non subtraxisse se ducem ne quis alius, quales mota
 35     VII,    4,  26|       aiebat, "et circa iacentem ducem sterne Gallorum catervas."
 36     VII,    5,  34|        militum habitu ductis? Ne ducem circumire hostes notarent,
 37     VII,    6,  39|         exercitus formam praeter ducem deerat. Incompositi itaque
 38     VII,    6,  40|  legiones, quia Romanum habebant ducem, quieverunt: vos, Romanus
 39     VII,    6,  40|         pacis quam belli habetis ducem. Non enim illa modo Volscus
 40    VIII,    5,  24|         medios erumpit hostes et ducem Lucanorum comminus congressum
 41    VIII,    5,  31|    petere; in caput consilii, in ducem incurrere; si se simul cum
 42      IX,    1,   4|      Veiis exercitum Camillumque ducem implorabunt? hic omnes spes
 43      IX,    1,   5|     venissent abituri: illis non ducem locorum, non exploratorem
 44      IX,    3,  16| destinant animis magno Alexandro ducem, si arma Asia perdomita
 45      IX,    4,  17|      haud equidem abnuo egregium ducem fuisse Alexandrum; sed clariorem
 46      IX,    7,  36|       haud fere quisquam praeter ducem ipsum audebat; aliis omnibus
 47      IX,    7,  37|     ipsos non signum certum, non ducem sequentes fundit Romanus
 48      IX,    8,  41|        loquentem interpellaverit ducem. Ante imperium deinde concentu
 49       X,    3,  20|     facinus; nam Staium Minatium ducem adeuntem ordines hortantemque
 50       X,    3,  21|      Gellium Egnatium, Samnitium ducem, et Umbros ad defectionem
 51       X,    3,  25|         augeret: non suffecturum ducem unum nec exercitum unum
 52       X,    3,  30|         L. Volumnium pro consule ducem consulibus exercitumque
 53       X,    5,  42|         traditur non ferme alium ducem laetiorem in acie visum
 54     XXI,    1,   6|        non absisteretur bello ad ducem ipsum in poenam foederis
 55     XXI,    1,  12|        ita impigre rem agente ut ducem abesse nec cives nec hostes
 56     XXI,    2,  21|     decretaque forent, seque non ducem solum sed etiam causam esse
 57     XXI,    2,  22|    specie qui se ab Iove diceret ducem in Italiam Hannibali missum;
 58     XXI,    3,  29|         re ita gesta ad utrumque ducem sui redierunt, nec Scipioni
 59     XXI,    5,  40|         voluit, ego, ut consulem ducem adversus Hannibalem ac Poenos
 60     XXI,    5,  43|      adhuc duci suo ignorantique ducem. An me in praetorio patris,
 61     XXI,    5,  44|      supplicium depoposcerunt me ducem primum, deinde vos omnes
 62    XXII,    2,  12|     malis Romani parem Hannibali ducem quaesissent. Et prudentiam
 63    XXII,    2,  13|       etiam de industria Romanum ducem, si forte accensum tot indignitatibus [
 64    XXII,    2,  13|         circumspexisset, vocatum ducem percontatur ubi terrarum
 65    XXII,    2,  18|   fortunae confidat et se potius ducem quam Sempronium Flaminiumque
 66    XXII,    4,  27|          in rebus asperis unicum ducem ac parem quaesitum Hannibali,
 67    XXII,    6,  42|    aliter neque seditionem neque ducem seditionis sustinere posset,
 68    XXII,    6,  43|    omnium gentium sed etiam apud ducem ipsum oriebantur. Nam cum
 69    XXII,    7,  54|       ulla iam castra Romana nec ducem nec militem esse; Hannibalis
 70    XXII,    8,  60|         Sempronius, quem si isti ducem secuti essent, milites hodie
 71    XXII,    8,  60|       inceptum tegere posset, se ducem sequerentur: ante lucem
 72   XXIII,    4,  26|     Chalbum, nobilem Tartesiorum ducem, cum valido exercitu castris
 73   XXIII,    4,  27|          quod nec praesidium nec ducem haberet quem relinqueret
 74   XXIII,    5,  32|   Sardiniam Hasdrubalem deligunt ducem et tantum ferme copiarum
 75   XXIII,    5,  34|         ferme leges inter Poenum ducem legatosque Macedonum ictum
 76   XXIII,    5,  34|        regem Macedonum Poenumque ducem. Quibus satis cognitis optimum
 77   XXIII,    6,  40|          fuga palatus, dein, quo ducem fugisse fama erat, ad urbem
 78    XXIV,    2,   8|          potes cur te potissimum ducem Hannibali hosti <hi> opponant?
 79     XXV,    4,  19|          quippe inter Hannibalem ducem et centurionem exercitusque
 80     XXV,    6,  31|      Romana fuerint vel Hispanum ducem Moericum qui praesidium
 81     XXV,    6,  34|           qui in confertos circa ducem impetum fecerat, ut exanimem
 82     XXV,    6,  37|     citra Hiberum communitis cum ducem exercitus comitiis militaribus
 83     XXV,    6,  37|      humi suum quisque nominatim ducem implorare. neque sedari
 84    XXVI,    4,  22|     Punicum in Italia et hostium ducem Hannibalem esse.' tum centuria
 85    XXVI,    6,  36|     atque aspera essent subeunda ducem debere esse. 'si quid iniungere
 86    XXVI,    7,  41|         novum exercitum novumque ducem traducite Hiberum, traducite
 87    XXVI,    8, 45b|      aperirent, Neptunum iubebat ducem itineris sequi ac medio
 88   XXVII,    3,  12|      induxerat in animum neminem ducem Romanum tam parem Hannibali
 89   XXVII,    3,  13|       Romana fuisse praeter unum ducem, cui aut morte satisfaciendum
 90   XXVII,    6,  30|   Sulpicio missos. adversus hunc ducem atque has copias Philippus
 91   XXVII,    8,  44|   tutiora quam errore hostis qui ducem inde atque exercitus partem
 92   XXVII,    8,  44|          genitum, aeque impigrum ducem, per tot annos in Hispania
 93   XXVII,    8,  47|          adiectum. illud veterem ducem adsuetumque Romano hosti
 94   XXVII,    8,  51|       consules incolumi exercitu ducem hostium legionesque occidissent
 95  XXVIII,    2,   5|     Philippo darent.~ Vel segnem ducem tot excitare tumultus circumfusi
 96  XXVIII,    3,  12|         inter ipsos nec adversus ducem seditio exstiterit, cum
 97  XXVIII,    4,  18|     amoenas oras vagantem tantum ducem Romanum, relicta provincia
 98  XXVIII,    5,  28|         nominis etiam abominandi ducem, sed D. Vibellium tribunum
 99  XXVIII,    5,  28|     interfectis Septimum Marcium ducem vobis adversus exsultantes
100  XXVIII,    6,  32|       Ilergetum; quippe illic et ducem Carthaginiensem et quantumcumque
101  XXVIII,    7,  35|          quidem eundem Scipionem ducem in Africam Romani mittant,
102  XXVIII,    8,  44|       Hannibal ausus sit neminem ducem Romanum audere, et priore
103    XXIX,    1,   1|         orto: eum superesse unum ducem Romanis ceteris ab Hannibale
104    XXIX,    2,   8|   furorem obiecit atque inter se ducem in ducem, militem in militem
105    XXIX,    2,   8|          atque inter se ducem in ducem, militem in militem rabie
106    XXIX,    4,  20| reciperandae Hispaniae delegerit ducem, quem recepta ab hostibus
107    XXIX,    6,  28|    Hispania meminerant nec magis ducem duci parem quam tumultuarium
108    XXIX,    6,  34|       sint vel plures, dum talem ducem habeant.' eo minus sibi
109     XXX,    5,  28|         facta, velut fatalem eum ducem in exitium suum natum horrebant.~ ~
110    XXXI,    3,  25|  Cycliadan, nequaquam parem illi ducem, dilapsa cernens Achaeorum
111   XXXII,    2,  11|       quietisque sumeret tempus. Ducem promissis in gentibus oneratum,
112   XXXII,    3,  18|          moenibus videbantur aut ducem aut exercitum Romanum.~ ~
113   XXXII,    3,  23|   patriam tuebantur et Corinthii ducem praesidii Androsthenen haud
114   XXXII,    4,  25|  sustinuissent - primo nihil nec ducem nec ipsos movit; post paulo,
115  XXXIII,    1,   7|     alios super alios nuntios ad ducem mitterent premi sese, quingenti
116  XXXIII,    1,   7|      iactura fieret, Athenagoram ducem mercede militantium cum
117  XXXIII,    2,  14|          die ad Corinthum Achaei ducem regium Androsthenem iusto
118  XXXIII,    3,  23|     inter quos quidam Hamilcarem ducem Poenorum fuisse auctores
119  XXXIII,    3,  29|    rebellandum neque vires neque ducem habebant: proximum bello
120   XXXIV,    3,  25|     publicam vellent auctorem et ducem se libertatis sequerentur.
121    XXXV,    5,  42|       regem conspici, regem unum ducem, unum imperatorem videri
122    XXXV,    5,  42|       damni fore ac si per alium ducem amittantur; si quid prospere
123   XXXVI,    2,  11|          disciplina milites quam ducem hibernasse. Alexandrum inde
124  XXXVII,    3,  12| cautiorem, quo minus animi erat, ducem futurum credebant. Romani
125  XXXVII,    7,  59|         imperatori aut Antiochum ducem Hannibali conferres. tulit
126   XXXIX,    1,   7|           ut facile appareret in ducem indulgentem ambitiosumque
127   XXXIX,    5,  49|        meritorum haud secus quam ducem suum attollunt reficiuntque
128     XLI,    3,  18|    traiectus cecidit. nec hostes ducem occisum senserunt, et suorum
129    XLII,    2,  15|      bellum, Evandrum Cretensem, ducem auxiliorum, et Macedonas
130    XLII,    3, 43a|       Romani, non exercitum, non ducem, cum Perseus, ni spes vana
131    XLII,    4,  49|   studium spectaculi, ut videant ducem suum, cuius imperio consilioque
132    XLII,    4,  51|     milia Threcum liberorum suum ducem habebant. Cretensium par
133    XLIV,    3,  34| contemplanda opera sua circumire ducem haud dubie transitus speculantem,
134     XLV,    3,  34|       Romani cum et Solovettium, ducem Gallorum, Synnades adlocutus
135     XLV,    3,  35|  suffragium adessent. imperiosum ducem et malignum antiquando rogationem,