Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   3|      rudimentumque primum puerilis regni movere arma aut Mezentius
  2       I,    2,   6|       cogitationibus avitum malum, regni cupido, atque inde foedum
  3       I,    3,  14|          seu ob infidam societatem regni seu quia haud iniuria caesum
  4       I,    4,  17|            interim animos certamen regni ac cupido versabat; necdum
  5       I,    4,  17|        ibat, annuumque intervallum regni fuit. Id ab re quod nunc
  6       I,    4,  21|        operum fuit tutela per omne regni tempus haud minor pacis
  7       I,    4,  21|       tempus haud minor pacis quam regni. Ita duo deinceps reges,
  8       I,    7,  35|   regnantem ambitio est; nec minus regni sui firmandi quam augendae
  9       I,    7,  40|         generum delegisset, eundem regni heredem facturus videbatur;
 10       I,    8,  42|     humanis consiliis quin invidia regni etiam inter domesticos infida
 11       I,    8,  46|          Tarquinio spem adfectandi regni minuit; immo eo impensius
 12       I,    8,  48|       servum potiorem filium regis regni heredem; satis illum diu
 13       I,    8,  48|            sui, quibus iratis malo regni principio similes propediem
 14       I,    9,  49|     conscius deinde male quaerendi regni ab se ipso adversus se exemplum
 15       I,    9,  49|   circumsaepsit; neque enim ad ius regni quicquam praeter vim habebat
 16       I,    9,  53|           stirpem, ne quem heredem regni relinquat. Se quidem inter
 17       I,    9,  55|           monte Tarpeio monumentum regni sui nominisque relinqueret:
 18      II,    1,   2|           oblitum, tamquam alieni, regni, Superbum Tarquinium velut
 19      II,    1,   3|        repetentes clam reciperandi regni consilia struere; et tamquam
 20      II,    2,   6|            regno visus sit, partes regni rapuisse; bona sua diripienda
 21      II,    2,   7|          hostem, ipsum cupiditatis regni crimen subiturum timerem?
 22      II,    2,   8|       deinde leges, non solum quae regni suspicione consulem absolverent,
 23      II,    2,   8|          cum bonis capite eius qui regni occupandi consilia inisset
 24      II,    5,  41|           quam praesentem mercedem regni aspernata plebes; adeo propter
 25      II,    5,  41|        propter suspicionem insitam regni, velut abundarent omnia,
 26      IV,    1,   3|        parens urbis, in societatem regni accepit? Ergo dum nullum
 27      IV,    2,  13|          domi habere, ac non dubia regni consilia esse. Tempus agendae
 28      IV,    2,  14|    cernerent, expertes consiliorum regni qui tumultus, quod bellum
 29      IV,    2,  15|        caesum pronuntiavit etiamsi regni crimine insons fuerit, qui
 30      IV,    2,  15|             in ea Sp. Maelius spem regni conceperit. Et quis homo?
 31      IV,    2,  15|           bonaque contacta pretiis regni mercandi publicarentur.
 32       V,    1,   1|            animos, non maiore odio regni quam ipsius regis. Gravis
 33       V,    1,   6|     obsidionis taedio, non denique regni, quicquam apud eos novatum
 34      VI,    3,  19|      patricium reum intuebuntur et regni crimen in medio, nulli magis
 35      VI,    3,  20|    indicium pertinentia proprie ad regni crimen ab accusatoribus
 36      VI,    3,  20|      quanta decora foeda cupiditas regni non ingrata solum sed invisa
 37      IX,    7,  34|      sacrificiorum crees? amplexus regni nomen, ut qui optimo iure
 38     XXI,    1,   3|           sero imperia immodica et regni paterni speciem videat et,
 39     XXI,    1,  10|        Iuvenem flagrantem cupidine regni viamque unam ad id cernentem
 40     XXI,    3,  31|        inferior. Tum discors erat. Regni certamine ambigebant fratres;
 41     XXI,    3,  31|   Hannibalem delata esset, arbiter regni factus, quod ea senatus
 42    XXIV,    1,   4|            dictitans Hieronymum ac regni potentem; deponendoque tutelam
 43    XXIV,    1,   6|             mediam> dividit, finis regni Syracusani ac Punici imperii
 44    XXIV,    4,  22|      praesidium. si tutelam alieni regni suum regnum velit facere,
 45    XXIV,    4,  25|         Insulae portis hereditatem regni creverit et quae procurator
 46    XXVI,    5,  28|        compulsum ad intima penitus regni abisse, legionemque inde
 47  XXVIII,    2,   7|           Bithyniae regem in fines regni sui transgressum, omissis
 48  XXVIII,    4, 17b|     Carthaginienses, finibus etiam regni apte ad Hispaniam quod freto
 49  XXVIII,    7,  35|        educatusque in spem paterni regni esset, facile praestaturum.
 50    XXIX,    6,  30|        suosque amicos cum ad fines regni pervenisset, quingenti ferme
 51    XXIX,    6,  31|            agro cedatur, in medium regni eundum. aut sine certamine
 52    XXIX,    6,  32|           possessione modo paterni regni esset sed etiam socios Carthaginiensium
 53    XXIX,    6,  33| conscientia egregia saepe repetiti regni paterni inter Punica Emporia
 54     XXX,    2,  11|      abundabat ut subiectae oculis regni per multos florentis annos
 55     XXX,    2,  12|           contulerat.~ Cirta caput regni Syphacis erat; eoque ex
 56     XXX,    5,  30|            rege capto, tot urbibus regni eius, tot nostri imperii
 57    XXXI,    1,   8|          an satis esset in finibus regni quod proximum praesidium
 58    XXXI,    3,  19|           erat. is ad primos fines regni legatis obviam progressus,
 59   XXXII,    3,  21|       regem, partem opulentissimam regni eius depopulatus: nunc Quinctius
 60  XXXIII,    1,   3|          dilectum per omnia oppida regni habere instituit in magna
 61  XXXIII,    1,   4|             robur omne virium eius regni; ad hoc duo milia caetratorum,
 62  XXXIII,    2,  11|          fractis opibus Macedonici regni Aetolos habendos Graeciae
 63  XXXIII,    2, 19a|          ab contemptu concussi tum regni superiora Macedoniae evastare,
 64  XXXIII,    3, 19b|      aestivis habuit. omnibus enim regni viribus conixus cum ingentes
 65  XXXIII,    3,  21|     praeter divitias nihil ad spem regni fortuna dederat. iis simul
 66  XXXIII,    4,  40|          Seleucus filius eam sedem regni habeat.~ ~41.
 67  XXXIII,    4,  41|        aliquid in nova possessione regni praeveniret in Aegyptum,
 68   XXXIV,    6,  62|           dubiae possessionis, sui regni an Carthaginiensium esset,
 69    XXXV,    2,  13|        custodiam ultimarum partium regni, ne quid absente se ab tergo
 70    XXXV,    2,  16|            in perpetua possessione regni vestri mansisse et non alias
 71    XXXV,    5,  47|      impulerant in spem Macedoniae regni, quod is vere regum stirpis
 72    XXXV,    5,  48|           altero Macedoniae tantum regni finibus incluso, sed cum
 73   XXXVI,    4,  26|         tum etiam ad incolumitatem regni, ne sineret Romanos vacuos
 74  XXXVII,    3,  18|    depopulandis, transire in fines regni Eumenis, dum is procul ab
 75  XXXVII,    3,  18|      depopulatus ad caput arcemque regni Pergamum ducit oppugnandam.
 76  XXXVII,    5,  36|           excepto societatem omnis regni, si per eum pacem impetrasset.
 77  XXXVII,    7,  53|           in posterum amplificandi regni faciebat, si secum bellum
 78  XXXVII,    7,  53|          alia Seleucus circa arcem regni mei castra haberent, relictis
 79  XXXVII,    7,  53|       opulentissima parte Syphacis regni praepotentem inter Africae
 80  XXXVII,    7,  55|          Taurum montem, quae intra regni Antiochi fines fuissent,
 81 XXXVIII,    1,   1|       Athamaniae, spes recuperandi regni facta est. Remissique ab
 82 XXXVIII,    4,  38|       gesturus erit, rex per fines regni sui eorumve, qui sub dicione
 83 XXXVIII,    4,  38|            Antiocho intraque fines regni eius sunt, Apameam omnes
 84 XXXVIII,    4,  38|           aedificiaque intra fines regni Antiochi sunt, quo iure
 85 XXXVIII,    6,  59|         latum? Nam quid de finibus regni dicam? Asiam omnem et proxima
 86   XXXIX,    2,  24|        bellum uteretur. vectigalia regni non fructibus tantum agrorum
 87   XXXIX,    2,  24|       bellis omni cura in augendas regni opes intentus fuerat. rediere
 88   XXXIX,    2,  26|        Menelaidem in Dolopia, quae regni sui fuisset, Thessalos vi
 89   XXXIX,    2,  28|         non quia magna accessio ea regni futura esset - sunt enim
 90   XXXIX,    2,  28|          non vos illius. mei autem regni tantum aberat ut ulla pars
 91   XXXIX,    2,  28|          Macedonum civitates, quas regni mei fuisse fatemini, non
 92   XXXIX,    5,  53|        arbitrii fore, quem heredem regni relinqueret credens, sibi
 93      XL,    1,   5|          Romanos, sibi spem nullam regni superesse nisi in scelere
 94      XL,    1,   8|        sancti est. in omnium vicem regni unius insatiabilis amor
 95      XL,    1,  10|         Exsecrare nunc cupiditatem regni, et furias fraternas concita.
 96      XL,    1,  11|           a te, pater, cupiditatis regni crimen. ego vero, si in
 97      XL,    1,  11|           esse velit - hereditatem regni, si pater tradet, accipiam.
 98      XL,    1,  12|        atque eorum fiducia in spem regni me venisse? nam si et in
 99      XL,    1,  15|           reverteris? 'cur usquam [regni] tui mentio fit, Demetri?
100      XL,    2,  17|      repetebant. Masinissa paterni regni agrum se et recepisse et
101      XL,    2,  21|         subsidia spei et custodiam regni remissurum in Macedoniam
102      XL,    2,  21|            ita inclinato hereditas regni pertineret, inter coniuratos
103      XL,    2,  23|         quid adulescens cupiditate regni prolapsus secum egisset:
104      XL,    4,  42|            ultimis partibus fuisse regni dicerent: petere Gentium
105      XL,    4,  54|         cum periculo suo hereditas regni ventura esset ad Persea,
106      XL,    4,  56|            quin eum in possessione regni relicturus fuerit. ab Demetriade
107     XLI,    3,  20|   pollicitus, quia perbreve tempus regni eius fuit, non perfecit.
108     XLI,    3,  23|            interdixissent, intrare regni terminos ipsi non audebant.
109     XLI,    3,  23|            Romano prius paene quam regni heredem futurum sciebat,
110     XLI,    3,  24|         vixisset, quid ita Perseus regni heres sit, quid parent Macedones,
111     XLI,    3,  24|    nostrorum nos quoque <terminis> regni arceamus; ne servis nostris
112    XLII,    1,   5|           spernendam originem novi regni, seu mutationis rerum cupidi,
113    XLII,    1,  11|           ediderit, florere opibus regni, florere etiam aetate. quae
114    XLII,    2,  16|            tamquam iam haud dubius regni heres est locutus. quae
115    XLII,    2,  25|           quia in nova possessione regni patienda omnia essent, passum.
116    XLII,    2,  25|        denuntiasse sibi, ut triduo regni sui decederent finibus.
117    XLII,    3,  39|           Dio Perseus in interiora regni recepit se, levi aura spei
118    XLII,    3,  41|            cum Abrupolis fines mei regni usque ad Amphipolim pervastasset,
119    XLII,    3,  41|             iure feci meo, cum mei regni, meae dicionis essent, vestro
120    XLII,    4,  50|          si possessio haud ambigua regni maneret, multa diem tempusque
121    XLII,    5,  55|         relicto Pergami ad tutelam regni. Chalcide cum Attalo et
122    XLIV,    2,  26|            Eumenen, quae vel parte regni redimenda esset, aut deceptus
123    XLIV,    2,  26|      appareret, ipse pecuniae quam regni melior custos institit de
124    XLIV,    3,  31|     Gentius eam sibi ceperat velut regni totius arcem, sed etiam
125    XLIV,    3,  35|   circumactus ad interiorem partem regni tuendam nudare aliqua parte
126    XLIV,    3,  37|          triste prodigium, occasum regni perniciemque gentis portendens,
127     XLV,    1,   9|        plerumque atque Asiam omnem regni. vicensimum ab Carano, qui
128     XLV,    1,  13|     laetari, daturumque operam, ut regni sui maximum semper praesidium
129     XLV,    1,  13|          multiplicatum habere; usu regni contentum scire dominium
130     XLV,    2,  19|          sibi ipsi spem propinquam regni erepturum. si utraque gloriosa
131     XLV,    2,  19|           eripuisse, servati tamen regni, quae iuncta pietati sit,
132     XLV,    2,  19|       superesse? utrum enim partem regni petiturum esse, an totum
133     XLV,    2,  20|         armis avocarentur. his pro regni utilitate editis mandatis,
134     XLV,    2,  20|        fratre accusato partitionem regni petiturum crediderant, curia