Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,   9|          magisque lapsi sint, tum ire coeperint praecipites, donec
  2       I,    4,  20|   appellantur, ferre ac per urbem ire canentes carmina cum tripudiis
  3       I,    7,  36|     transirent hostes quam obviam ire ac prohibere exercitus Romanus
  4       I,    7,  37| consulendi res non dabat spatium, ire obviam Sabini tumultuario
  5      II,    5,  49|           et admiratione stupens. Ire fortes, ire felices iubent,
  6      II,    5,  49|  admiratione stupens. Ire fortes, ire felices iubent, inceptis
  7     III,    1,   7| coniugibus ac liberis supplicatum ire pacemque exposcere deum,
  8     III,    2,  17|           Nec lex tamen ferri nec ire in Capitolium consul potuit;
  9     III,    3,  24|          iudicem. Cum ad iudicium ire non auderet, omnes eae res
 10     III,    4,  28|          Ab consule ad dictatorem ire iussi; is ignominiam infensus
 11     III,    5,  34|           liberisque eorum esset, ire et legere leges propositas
 12     III,    5,  35|  quaerentis esse. Propalam obviam ire cupiditati parum ausi, obsecundando
 13     III,    5,  37|     nobilis corrupta non modo non ire obviam iniuriae, sed propalam
 14     III,    6,  41|        decemviri comparabant quos ire ad bellum, quos praeesse
 15     III,    7,  51|     Placebat Valerium Horatiumque ire in Aventinum. Illi negabant
 16     III,    7,  52|      plebs, nullo qui per aetatem ire posset retractante. Prosequuntur
 17       V,    1,   2|    octoiuges ad imperia obtinenda ire, et ne in turba quidem haerere
 18       V,    3,  22|       iuvenali ioco, "visne Romam ire, Iuno?" Dixisset, adnuisse
 19       V,    6,  37|        agrestium fieret, Romam se ire magno clamore significabant
 20       V,    6,  40|    sacraque populi Romani pedibus ire ferrique, se ac suos in
 21       V,    7,  53|    nostros quam exsulatum publice ire? Maiores nostri, convenae
 22     VII,    2,  15|        voce vocare ad proelium et ire armatum ante prima signa;
 23     VII,    4,  26|      praesentibus ac secundis dis ire in proelium iubet; ostentansque
 24     VII,    4,  28|         tribus tantum supplicatum ire placuit sed finitimos etiam
 25     VII,    5,  32|        virtute sua quemque fretos ire in aciem debere, tum etiam
 26    VIII,    2,   9|        haec ita precatus lictores ire ad T. Manlium iubet matureque
 27    VIII,    5,  36|     annuum stipendium darent, cum ire ad senatum iussi essent,
 28      IX,    1,   2|       retro via repetenda aut, si ire porro pergas, per alium
 29      IX,    3, 12b|      animos, quod nec ad Luceriam ire, ne ab tergo instaret hostis,
 30      IX,    5,  26|          vitae reddant, me obviam ire crimini et offerre me inimicis
 31      IX,    7,  36|       legionibus post impedimenta ire iussis ipse substitit cum
 32       X,    2,  14|         primam aciem procurrerat, ire ad equites iubet et adhortari
 33       X,    2,  18|        quoque tempore in Etruriam ire placuit. Duae Romanae legiones
 34       X,    3,  25|     respondentibusque lignatum se ire, "ain tandem?" inquit, "
 35       X,    3,  25|          malit in suam provinciam ire, Volumnium in Etruriam ad
 36       X,    5,  43|    cohortibus alariis equitatuque ire adversus subsidium hostium
 37     XXI,    2,  22|      Italiae esse; pergeret porro ire nec ultra inquireret sineretque
 38     XXI,    3,  27|         Hispanis, adverso flumine ire iter unius diei iubet et,
 39     XXI,    3,  30|          sententia stetit pergere ire atque Italiam petere, advocata
 40     XXI,    5,  41|      profectus eram, cum exercitu ire meo, ubi et fratrem consilii
 41     XXI,    7, 57b|         ad Victumulas oppugnandas ire pergit. Id emporium Romanis
 42    XXII,    1,   2|          ad usus deessent, primos ire iussit; sequi Gallos, ut
 43    XXII,    1,   2|          medium esset; novissimos ire equites; Magonem inde cum
 44    XXII,    1,   3|       nullo ad ipsa Romana moenia ire oppugnanda, ceteris omnibus
 45    XXII,    3,  19|         et triginta navium classe ire obviam hosti pergit. altero
 46    XXII,    3,  22|           hostes Saguntum pergunt ire, quod ibi obsides totius
 47    XXII,    7,  53|       hostium castra esse. Pergit ire sequentibus paucis in hospitium
 48   XXIII,    3,  18|      palam et clam coeptis obviam ire, donec pudor etiam Hannibalem
 49   XXIII,    4,  27|            degressus colle pergit ire acie instructa ad castra.
 50   XXIII,    4,  28|         ambo duces iunctis copiis ire obviam coeptis atque obsistere
 51   XXIII,    4,  28|         ope ferenda sociis pergit ire ipse ad urbem deditam nuper
 52   XXIII,    5,  32|     Valerium praetorem in Apuliam ire placuit ad exercitum a Terentio
 53   XXIII,    6,  43|         profectus cetero exercitu ire Nolam pergit. Eodem Hanno
 54    XXIV,    1,   2|      Crotonem oppugnandum pergunt ire, Graecam et ipsam urbem
 55    XXIV,    3,  17|  Suessulam in castris erat accito ire obviam hosti parat nec moram
 56     XXV,    2,   9|         Ceterum postquam Tarentum ire constituit, decem milibus
 57     XXV,    3, 15a|    peditum agmine infestis signis ire ad urbem pergit, Mago cum
 58    XXVI,    2,   7|           multa secum quonam inde ire pergeret volventi subiit
 59    XXVI,    2,   8|     ducebat: qui ad Cannas victor ire tamen ad urbem ausus non
 60    XXVI,    2,   8|      Capuae liberandam obsidionem ire. Romam cum eo exercitu qui
 61    XXVI,    2,  11|          ad lucum Feroniae pergit ire, templum ea tempestate inclutum
 62    XXVI,    2,  13|          cubilia et catulos earum ire pergas, ad opem suis ferendam
 63    XXVI,    2,  14|    comprehendit, senatum Campanum ire in castra ad imperatores
 64    XXVI,    3,  17|    accepit. inde pergit ad hostes ire. Hasdrubal Hamilcaris ad
 65    XXVI,    5,  27|          ut sibi Romam ad senatum ire liceret oratum, si qua misericordia
 66    XXVI,    7,  44|           omnes e castris excitos ire ad oppugnandam urbem et
 67   XXVII,    1,   2|   victoria Hannibalem contuderit, ire adversus eum, brevem illi
 68   XXVII,    7,  38|          ex Bruttiis atque obviam ire fratri posset --, Livius
 69   XXVII,    8,  45|         capientes; diem ac noctem ire; vix quod satis ad naturale
 70   XXVII,    8,  51|         duos etiam ex iis solutos ire ad Hannibalem et expromere
 71  XXVIII,    5,  24|          fierent et conari obviam ire et propalam abnuere furoris
 72  XXVIII,    5,  25|       tutius censebant, universos ire.~ ~26.
 73  XXVIII,    6,  32|          nequaquam eodem animo se ire professus est ad vindicandum
 74  XXVIII,    6,  32|         animo ad caedem Ilergetum ire. non enim eos neque natos
 75  XXVIII,    8,  41|         tua cum defenderis aliena ire oppugnatum. pax ante in
 76  XXVIII,    8,  41|         possunt - victor Hannibal ire ad urbem perget, tum demum
 77    XXIX,    2,   5|      propius urbem moveat, obviam ire parat, si Poenus sub angulo
 78    XXIX,    3,  14|    omnibus matronis Ostiam obviam ire deae iussus; isque eam de
 79    XXIX,    3,  15|         Romae iubent, magistratus ire domum ad dilectus habendos:
 80    XXIX,    4,  20|          reducerent. prius Locros ire quam Messanam consilium
 81    XXIX,    6,  32|            audacia ingenti pergit ire ad regnum repetendum; atque
 82     XXX,    1,   2|           Praetores in provincias ire iussi: consulibus imperatum
 83     XXX,    2,   8|         ipse cum robore exercitus ire ad hostes pergit. primo
 84     XXX,    2,  11|       prope novo atque incondito, ire ad hostes pergit. et castris
 85     XXX,    4,  20|         Romam duxisset; Scipionem ire ad Carthaginem ausum qui
 86     XXX,    7,  43|       Africam ad foedus feriundum ire iuberentur, ipsis postulantibus
 87    XXXI,    5,  41|        inde aversi in Perrhaebiam ire pergunt. Cyretias ibi vi
 88    XXXI,    5,  42|           levis armaturae aquatum ire et prandere iubet, alios
 89    XXXI,    6,  50|          cum imperio ad exercitus ire iuberent, ut C. Cornelius
 90   XXXII,    2,  11|           qua dux monstraret viam ire; ubi, ut polliceatur, super
 91  XXXIII,    1,   1|        undique convenerant pergit ire ad urbem, iussis legionis
 92  XXXIII,    3,  26|      quoque tempore in provincias ire iussi. bellum in Hispania
 93  XXXIII,    3,  29|   copiarum Ap. Claudio Acraephiam ire iusso, ipse cum parte Coroneam
 94   XXXIV,    2,  19|       conloquium tribunos militum ire consul atque iis trium condicionum
 95   XXXIV,    3,  25|        cum paucis in forum pergit ire clamitans ut qui salvam
 96   XXXIV,    5,  51|      Corinthi et Chalcide, pergit ire in Thessaliam, ubi non liberandae
 97   XXXIV,    6,  56|        inde ex Capitolio protinus ire ad portam et, ut maturaretur
 98    XXXV,    3,  22|         et Cusibi, ad Tagum amnem ire pergit. Toletum ibi parva
 99    XXXV,    3,  28|       utrum pergere qua coepisset ire via an eam qua venisset
100    XXXV,    3,  30|     ceteri ad persequendos hostes ire pergunt. erat iter tale
101    XXXV,    4,  39|        Eumene rege, ipsum Athenas ire. Quinctius quo profectus
102   XXXVI,    1,   3|          quos secum in provinciam ire oporteret, et tribuni militum
103   XXXVI,    2,  13|          posse, regem ad Limnaeum ire placuit, Baebius restitit
104   XXXVI,    5,  43|         in ordinem singulae naves ire; deinde, ut lenita paulum
105  XXXVII,    5,  37|           cibariis consilium erat ire ad hostem, priusquam hiems
106 XXXVIII,    2,  14|       agros servaturum pollicitus ire ad consulem legatos iussit.
107 XXXVIII,    3,  34|           dimitteretur exercitus, ire praetorem cum expeditis
108   XXXIX,    1,  10|       spem vitamque tuam perditum ire hoc facto properat.' eo
109   XXXIX,    3,  35|           ex Macedonia in Achaiam ire iussi erant, exspectabatur;
110      XL,    1,   7| hilaritate nostra lenimus?' omnes ire se conclamarunt praeter
111      XL,    1,  15|         Romam, petii. a te missus ire non recusavi. utroque tempore
112      XL,    2,  21|      abstinendum. si pergat tamen ire, non posse oblivisci se
113      XL,    3,  26|         maturassent in provinciam ire. id ut facerent, pro se
114      XL,    3,  36|          cum hoc exercitu placuit ire in Hispaniam citeriorem
115      XL,    4,  47|       sibi in castra Celtiberorum ire liceret ad auxilia accienda:
116      XL,    4,  57|     praedam opulentissimae gentis ire vidissent. inde in omnem
117     XLI,    3,  15|   Hispania obvenerat. ceterum aut ire iussus aut iurare pro contione
118     XLI,    3,  17|          navales cum classe Pisas ire, qui Ligurum oram, maritumum
119    XLII,    1,   1|          terminandum in Campaniam ire, cuius ingentem modum possidere
120    XLII,    1,   2|         parari, nec ultra ad arma ire <regem> dilaturum. item
121    XLII,    3,  31| censuisset, Brundisium ad classem ire placuit, atque ibi recognoscere
122    XLII,    3,  35|          Cretam item legatos tres ire placuit, A. Postumium Albinum
123    XLII,    3,  36|     nemini enim eorum per Italiam ire liciturum. ita dimissis
124    XLII,    5,  64|        aciem et prima impedimenta ire, deinde peditum signa ferri
125    XLIV,    3,  33|        non enim in pugnam vigilem ire, ut armis utatur, sed ad
126    XLIV,    3,  41|           multifariam acie obviam ire cogebantur; et Romani, quacumque
127     XLV,    1,   2|       contione ad gratias agendas ire dis, ingentique turba non
128     XLV,    2,  16|           obvenerat: <at> nequiit ire in provinciam, ad res capitalis
129     XLV,    2,  22|          ex Syria venienti obviam ire. haec non gloriandi causa
130     XLV,    3,  32|         excedere atque in Italiam ire: qui non parvisset imperio,
131     XLV,    4,  44|   pilleatum, capite raso, obviam <ire> legatis solitum libertumque