Lib. Cap. Par.

  1       I,    5,  28|      legere, unam urbem, unam rem publicam facere; ut ex uno quondam
  2       I,    9,  49|          domesticis consiliis rem publicam administravit; bellum, pacem,
  3      II,    3,  24|          terroribus expediret rem publicam. Tum consul misso senatu
  4      II,    3,  27|         qui populari silentio rem publicam proderet et ad id quod de
  5      II,    3,  27|         tamen desertam omnino rem publicam neque proiectum consulare
  6      II,    3,  28|  dispersam et dissipatam esse rem publicam. Unum hercule virum - id
  7      II,    5,  43|        ille vir, ipse consul, rem publicam sustinuit, quam exercitus
  8      II,    5,  54|       desertam ac proditam causam publicam queri; tandem qui obversati
  9      II,    5,  56|        tribunatum credebant, post publicam causam privato dolore habito,
 10      II,    5,  57|       distractam laceratamque rem publicam; magis quorum in manu sit
 11      II,    5,  57|    testari deos atque homines rem publicam prodi per metum ac deseri;
 12     III,    1,   8|           versisque animis iam ad publicam curam, cum aliquot interregna
 13     III,    2,   9|         tempore capto adortum rem publicam. Si quem similem eius priore
 14     III,    2,   9|           vobis est, desertam rem publicam invadi. Non ius vestrum,
 15     III,    2,  17|     Herdoni ductu et auspicio rem publicam eversuri estis? Tam felix
 16     III,    2,  17|    viderent in quod discrimen rem publicam adducerent. Non inter patres
 17     III,    3,  19|         patriam peculiaremque rem publicam fecistis, si quis ex his
 18     III,    3,  20|          restitutam credebant rem publicam. Consul alter, comes animosior
 19     III,    3,  21|       iudicare senatum contra rem publicam esse. Consules fuere in
 20     III,    5,  37|         timendo in eum statum rem publicam adduxerant. Primores patrum
 21     III,    6,  40|          rei publicae; quippe rem publicam, si a volentibus nequeat,
 22     III,    8,  56| audiebatur: maiorum merita in rem publicam domi militiaeque commemorabat,
 23     III,    9,  64|     quindecim tribunos plebei rem publicam habere posse, victa collegarum
 24     III,    9,  69|    collegamque ut capesserent rem publicam; orare tribunos ut uno animo
 25     III,    9,  71|        esse vociferantemque prodi publicam causam submoveri iussissent,
 26      IV,    3,  22|         Macerinus censores villam publicam in campo Martio probaverunt,
 27      IV,    4,  24|     Contione itaque advocata, rem publicam foris gerendam ait tutaque
 28      IV,    5,  38|           equites, qui salvam rem publicam vellent esse, ex equis desilirent,
 29      IV,    5,  40|   contione cum proditam Veiis rem publicam esse ab ducibus, proditum
 30      IV,    5,  43|       omissamque ab hominibus rem publicam, deorum providentia curaque
 31      IV,    5,  43|   patricio magistratu placere rem publicam opprimi? Non exercitum,
 32      IV,    6,  48| potestatis fidem circumventam rem publicam, tamquam privatum inopem,
 33      IV,    6,  57|        sibi collegarum gratia rem publicam fore, et si maneat in sententia
 34       V,    1,   4|      gaudet nunc fructui sibi rem publicam esse, et laetus stipendium
 35       V,    1,   7|       voce manibusque significare publicam laetitiam, beatam urbem
 36       V,    2,  12|    tribuni plebis quod maxime rem publicam impediebat de tributo remiserunt.
 37       V,    7, 49b|          senatu obsecrante ne rem publicam in incerto relinqueret statu.~ ~
 38      VI,    1,   2|     eiusdem auspiciis defendi rem publicam cuius reciperata esset dictatoremque
 39      VI,    2,  6b|    exercitibus administrandam rem publicam esse. 'Te' inquit, 'P. Valeri,
 40      VI,    2,  10|     concilio est nec culpam in eo publicam nec consilium fuisse quod
 41      VI,    3,  14|         esse nisi pecuniam quoque publicam avertant; ea res si palam
 42      VI,    5,  37|         socordius aut segnius rem publicam administrari post P. Licini
 43     VII,    1,   6|   dicandum vates canebant, si rem publicam Romanam perpetuam esse vellent.
 44     VII,    3,  21|        solutionem alieni aeris in publicam curam verterunt quinqueviris
 45     VII,    6,  41|   susceptamque eadem fide qua rem publicam administrare solitus esset
 46    VIII,    1,   5|            unum populum, unam rem publicam fieri; et ut imperii eadem
 47    VIII,    5,  31|           est ut, qua virtute rem publicam ab infestissimis hostibus
 48      IX,    5,  26|       coniurassentve adversus rem publicam quaeri senatum iussisse
 49      IX,    5,  26|         causa factas adversus rem publicam esse. Latiorque et re et
 50      IX,    7,  34|           est, nisi universam rem publicam eo nefario obstrinxeris,
 51       X,    1,   6|       optare tantum ne qua in rem publicam clades veniat. Minus autem
 52       X,    2,  14|          equestri ope adiutam rem publicam meminerint, illo die adnitantur
 53       X,    2,  19|         cum collega certamine rem publicam prodat: si qua clades incidisset,
 54       X,    2,  19|      neque enim id desiderare rem publicam - sed imperator uter sit
 55       X,    3,  22|           collegio firmius ad rem publicam tuendam esse. Novo imperii
 56    XXII,    2,  12|         erat imperio morae ad rem publicam praecipitandam habebat.
 57    XXII,    4,  23|          filio vendidit, fidemque publicam impendio privato exsolvit.
 58    XXII,    7, 50b|        qui et vosmet ipsos et rem publicam salvam voltis". Haec ubi
 59    XXII,    7,  53|           comploratamque rem esse publicam; nobiles iuvenes quosdam,
 60    XXII,    7,  53|           extemplo armati qui rem publicam salvam vellent; nulla verius
 61    XXII,    7,  53|    sententia" inquit, "ut ego rem publicam populi Romani non deseram
 62   XXIII,    1,   2|         caedem senatus vacuam rem publicam tradere Hannibali ac Poenis
 63   XXIII,    5,  32|       erat tribunalia ad Piscinam publicam posuerunt; eo vadimonia
 64   XXIII,    6,  48|           nisi fide staretur, rem publicam opibus non staturam. Prodeundum
 65    XXIV,    1,   4|           animum et convertere ad publicam <a> privata curam. itaque
 66    XXIV,    2,   8|     privatis necessitudinibus rem publicam habeam. quilibet nautarum
 67    XXIV,    3,  18|     orationemque eos adversus rem publicam habuisse, quo coniuratio
 68     XXV,    1,   1|         deinde ad patres etiam ac publicam querimoniam excessit res.
 69     XXV,    1,   4|      essent vimque eam contra rem publicam et pernicioso exemplo factam
 70     XXV,    6,  37|       tutandos semet ipsos et rem publicam secum acuerent animos et
 71     XXV,    6,  38|     commilitones vestros, neu rem publicam patiar inultam, et suam
 72    XXVI,    2,  12|       consulebatur. nobilitas rem publicam deserverat, neque in senatum
 73    XXVI,    3,  19|     sumpsit nullo die prius ullam publicam privatamque rem egit quam
 74    XXVI,    5,  30|        verba fecerunt, in gratiam publicam avertentes: Hieronymum ac
 75    XXVI,    5,  31|        fides exsoluta est: ad rem publicam pertinet ne acta mea rescindendo
 76    XXVI,    6,  35|          servos agri cultores rem publicam abduxisse, nunc ad militiam
 77    XXVI,    8,  51|          fabris omnium generum in publicam officinam inclusis.~ Dux
 78   XXVII,    3,  10|        etiam meritum eorum in rem publicam commemorarent. ne nunc quidem
 79   XXVII,    5,  27|    collegamque et prope totam rem publicam in praeceps dederat.~ Multos
 80   XXVII,    7, 33b|        interfecti velut orbam rem publicam reliquerant. dictator Manlius
 81   XXVII,    7,  35|    consilioque administrarent rem publicam. provinciae iis non permixtae
 82   XXVII,    7,  40|    Siciliaque gesta quassatam rem publicam excepisse; et ipsum intervallum
 83  XXVIII,    2,   9|         quemadmodum uno animo rem publicam gessissent, ita quamquam
 84  XXVIII,    5,  25|           deum benignitate et rem publicam esse gratiae referendae.~
 85  XXVIII,    8,  41|     pluris famam hominum quam rem publicam fecerim, ne tuam quidem
 86  XXVIII,    8,  41|        pugna navali florentem rem publicam suam in perpetuum adflixerunt.~ ~
 87  XXVIII,    8,  42|         Romani imperator fortunam publicam et maiestatem imperii, quae
 88  XXVIII,    8,  44|          vertantur.~ 'Quae ad rem publicam pertinent et bellum quod
 89    XXIX,    1,   1|     ferunt multisque proeliis rem publicam adiuvisse.~ Legiones inde
 90    XXIX,    1,   1|         omnium primum ratus tueri publicam fidem, partim edicto, partim
 91    XXIX,    4,  18|           audire et exsolvere rem publicam vestram religione, si ita
 92  XXXIII,    3,  24|     deducti extra urbem in villam publicam ibique iis locus et lautia
 93  XXXIII,    5,  45|       magni momenti ad summam rem publicam esset: magis id animadvertendum
 94  XXXIII,    5,  47|      remisso satis locupletem rem publicam fore ad vectigal praestandum
 95  XXXIII,    5,  47|         Carthaginiensium inserere publicam auctoritatem nec satis habere
 96   XXXIV,    1,   2|        diis placet, iam etiam rem publicam capessere eas patimur et
 97   XXXIV,    2,  21|        non esse in manu ipsis rem publicam; praedones receptos totum
 98   XXXIV,    3,  25|       clamitans ut qui salvam rem publicam vellent auctorem et ducem
 99   XXXIV,    3,  31|          non in paucorum manu rem publicam esse voluit, quem vos senatum
100   XXXIV,    3,  34|  difficilem ad consensum, inopiam publicam, malignitatem conferendi
101   XXXIV,    6,  61|          periculo peccaturos, rem publicam non extra noxam modo sed
102  XXXVII,    7,  58|          in Hispania prospere rem publicam gessisset.~ Haud ita multo
103 XXXVIII,    3,  33|     pertinere causam eorum ad rem publicam censebant. Numquam alias
104 XXXVIII,    5,  48|        quod bene ac feliciter rem publicam administrarit', si nollem,
105 XXXVIII,    6, 50b|         cuiquam, nedum summam rem publicam, permitti, si ratio non
106 XXXVIII,    6,  53|      Graccho actae sunt, quod rem publicam privatis simultatibus potiorem
107 XXXVIII,    6,  56|     tribuniciam potestatem et rem publicam esse. Sed ita hanc unam
108   XXXIX,    1,   4|          aequum censerent, ob rem publicam bene ac feliciter gestam
109   XXXIX,    1,  16|        noxiis, quia nondum ad rem publicam opprimendam satis virium
110   XXXIX,    1,  16|     fortuna possit: ad summam rem publicam spectat. nisi praecavetis,
111   XXXIX,    5,  44|       aeris attribuerentur. aquam publicam omnem in privatum aedificium
112      XL,    3,  35|    exercitu eo, qui nunc est, rem publicam administraturum: si deducat
113      XL,    3,  36|    decretae, quod is prospere rem publicam gessisset. et ceteri praetores
114      XL,    4,  40|       gratulatusque est, quod rem publicam egregie gessisset. cum summa
115      XL,    4,  44|        consul priusquam ullam rem publicam ageret, liberare et se et
116      XL,    4,  44|     ageret, liberare et se et rem publicam religione votis solvendis
117    XLII,    3,  34|           loca ducere, quibus rem publicam defensuri sitis.'~ ~35.
118    XLII,    4,  49|    imperio consilioque summam rem publicam tuendam permiserunt. subit
119    XLIV,    2,  15|          Perseo rege adversus rem publicam suam occulta consilia inisse,
120    XLIV,    2,  22|        quam secunda fama male rem publicam gerere. non sum is, Quirites,
121     XLV,    2,  23|          non adeo insanio --, sed publicam causam a privatorum culpa
122     XLV,    2,  23|           in potestate vestra rem publicam fuisse. si hoc in hac tam
123     XLV,    4,  39|        agentem imperatorem ob rem publicam bene gestam redire. omnis
124     XLV,    4,  39|           mihi impedimento ad rem publicam bene gerendam domi militiaeque
125     XLV,    4,  41|   Quamquam, et qua felicitate rem publicam administraverim, et <quae>
126     XLV,    4,  41|           defunctam esse fortunam publicam mea tam insigni calamitate