Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   1|             et nobilitatem admiratum gentis virique et animum vel bello
  2       I,    1,   3|              regnum vetustum Silviae gentis legat. Plus tamen vis potuit
  3       I,    6,  32|         audite, fines" - cuiuscumque gentis sunt, nominat --; "audiat
  4      II,    1,   2|         Tarquinium velut hereditatem gentis scelere ac vi repetisse;
  5      II,    1,   2|            tulit ut omnes Tarquiniae gentis exsules essent; collegam
  6      II,    2,   9|            Romae tutum, tum Etruscae gentis regem, amplum Tuscis ratus,
  7      II,    4,  38|            Romani iniurias cladesque gentis Volscorum, hodiernam hanc
  8      II,    5,  49|          omnes patricii, omnes unius gentis, quorum neminem ducem sperneres,
  9     III,    1,   2|         Aequos, legatos in concilium gentis missos nuntiare iussit Q.
 10     III,    2,  11|         ferox iuvenis qua nobilitate gentis, qua corporis magnitudine
 11     III,    4,  27|             L. Tarquitium, patriciae gentis, sed qui, cum stipendia
 12     III,    5,  33|           apud P. Sestium, patriciae gentis virum, invento prolatoque
 13     III,    8,  58|   misererentur orabat filiaeque, nec gentis Claudiae regnum in plebem
 14      IV,    1,   3|          modo sed ne Italicae quidem gentis, Demarati Corinthii filium,
 15      IV,    6,  49|              prohibuit Bolanis, suae gentis populo, praesidium ferre.
 16      IV,    6,  56|              eorum legatos utriusque gentis populos circumisse, castigantes
 17      IV,    6,  61|            constitit bellone publico gentis universae tuendi Veientes
 18       V,    3,  22|             more Etrusco nisi certae gentis sacerdos attractare non
 19       V,    5,  33|            Galliam vinum inliciendae gentis causa Arruntem Clusinum
 20       V,    5,  33|              Tuscum communi vocabulo gentis, alterum Hadriaticum [mare]
 21       V,    7,  52|              ex arce sollemne Fabiae gentis in colle Quirinali obiit?
 22       V,    7,  52|            quam privatus in sollemni gentis fuerit? Forsitan aliquis
 23      VI,    2,  10|        Responsum frequenti utriusque gentis concilio est nec culpam
 24      VI,    2,  11|           timeri potuit, a patriciae gentis viro et inclitae famae,
 25      VI,    3,  20|              gentilicia altera, quod gentis Manliae decreto cautum est
 26      VI,    5,  40|              quoque audiam, Claudiae gentis iam inde ab initio nihil
 27     VII,    4,  26|             Cuius populi ea cuiusque gentis classis fuerit nihil certi
 28     VII,    6,  39|         immemorem. Patriciae hic vir gentis erat; cui cum militiae magna
 29    VIII,    3,  18|            Sergia, patriciae utraque gentis, cum ea medicamenta salubria
 30    VIII,    6, 37b|              inlatum sed socios eius gentis populos ab Samnitium vi
 31      IX,    8,  41|         repentina defectio Umbrorum, gentis integrae a cladibus belli,
 32      IX,    8,  43|         praesenti terrore ac vetusta gentis gloria fuit: nihil usquam
 33       X,    2,  10|              adiungere tam efferatae gentis homines horrebat. Ita dimissi
 34       X,    3,  27|          lupus, integer et intactus, gentis nos Martiae et conditoris
 35       X,    4,  31|             annorum clades utriusque gentis laboresque actos nunc referam,
 36       X,    4,  31|              imperatorem clarissimum gentis suae amiserant; socios belli,
 37     XXI,    1,   5|               urbem opulentam, caput gentis eius, expugnat diripitque;
 38     XXI,    1,   5|               priore aestate domitae gentis, cum se iunxissent, concitant
 39     XXI,    2,  20|           est, quod armati - ita mos gentis erat - in concilium venerunt.
 40     XXI,    2,  20|          arma; contra ea audire sese gentis suae homines agro finibusque
 41     XXI,    3,  26|           Volcarum pervenerat agrum, gentis validae. Colunt autem circa
 42     XXI,    5,  39|      Taurinorumque unam urbem, caput gentis eius, quia volentes in amicitiam
 43    XXIV,    6,  48|            ita iam inde a principiis gentis maiores suos bella gessisse,
 44    XXVI,    4,  24|              Scopas, qui tum praetor gentis erat, et Dorimachus princeps
 45    XXVI,    4,  25|             frangendas igitur <vires gentis simul> vastare agros et
 46   XXVII,    4, 15b|           fratres, longe nobilissimi gentis eius, eandem quae data Lucanis
 47   XXVII,    6,  29|            Asiae, quia Aetoli summum gentis suae magistratum ad eum
 48  XXVIII,    1,   3|      Maesessum finibus est, Hispanae gentis; ager frugifer; argentum
 49  XXVIII,    7,  37|     utebantur, nec quisquam alterius gentis unus tantum ea arte quantum
 50    XXIX,    2,   5|           Ligurum - namque utriusque gentis ingens ibi multitudo erat -
 51    XXIX,    6,  29|               ceterum cum magis iure gentis quam auctoritate inter suos
 52    XXIX,    6,  31|         ingeniique esse quam in ullo gentis eius unquam fuisset; saepe
 53     XXX,    2,  12|          ante nos quoque fuimus, per gentis Numidarum nomen, quod tibi
 54     XXX,    2,  13|        magnitudini Syphacis famaeque gentis victoriam suam augendo addebat:
 55     XXX,    7,  45|        imperator nomine victae ab se gentis est nobilitatus; exemplo
 56    XXXI,    1,   1|           antiquorum vetustaque fama gentis et magnitudine imperii,
 57    XXXI,    5,  43|             numerum. Scopas princeps gentis ab Alexandrea magno cum
 58    XXXI,    5,  43|              admonens, incertum cura gentis an ut adversaretur Scopae
 59   XXXII,    3,  19|            contributuros in antiquum gentis concilium. Auctore consule
 60   XXXII,    3,  19|              in communibus conciliis gentis pro sententia dicerent ignorabant,
 61   XXXII,    3,  22| altercabantur. Tum inter magistratus gentis - damiurgos vocant, decem
 62   XXXII,    4,  29|             utraque Ligurum, et duae gentis eiusdem civitates Celeiates
 63   XXXII,    4,  30|    Cenomanorum Brixiamque quod caput gentis erat, ut satis comperit
 64  XXXIII,    2,  16|             passi; et in hoc fremitu gentis a Philippo missi duo principes
 65  XXXIII,    2,  16|       Archelaus et Bianor, principes gentis ambo, quod auctores eius
 66  XXXIII,    3,  27|         impetraveruntque ut qui suae gentis militassent apud Philippum
 67  XXXIII,    3,  29|           Romani Zeuxippum principem gentis id facinus conscisse. ad
 68   XXXIV,    3,  23|            igitur Alexander princeps gentis, invectus primum in Athenienses,
 69   XXXIV,    3,  26|        exulum Agesipolis, cuius iure gentis regnum Lacedaemone erat,
 70   XXXIV,    5,  51|           sed inquieto etiam ingenio gentis nec comitia nec conventum
 71   XXXIV,    5,  54|           libidinem, ab nullius ante gentis senatu neque desideratam
 72   XXXIV,    6,  56|         omnia conciliabula universae gentis facta Lunensem primum agrum
 73    XXXV,    2,  12|              terrarum victoriis eius gentis referebatur: et tutum vel
 74    XXXV,    4,  32|         forte tempore Thoas princeps gentis, quem miserant ad Antiochum,
 75    XXXV,    4,  34|           concilium quidem universae gentis post dimissos Romanos non
 76    XXXV,    4,  35|         Damocrito in consilio arcano gentis, de quo ante dictum est,
 77   XXXVI,    1,   5|               sicut Epirotae communi gentis consensu et Elei e Peloponneso
 78   XXXVI,    1,   6|           egregia quondam disciplina gentis et multorum eo statu, qui
 79   XXXVI,    1,   6|        Thebas venit. ibi in concilio gentis, quamquam et ad Delium impetu
 80   XXXVI,    5,  35|              orarent, ut misereretur gentis Aetolorum, exire aliquos
 81  XXXVII,    2,   7|        inutili lamentatione fortunam gentis ad spem revocavit auctor
 82  XXXVII,    2,   8|         adhuc, nondum exoleta stirpe gentis, servantes animos. filium
 83  XXXVII,    3,  15|            censuit, et Patara, caput gentis, in societatem adiungenda.
 84  XXXVII,    6,  49|           paulo plurium maleficiorum gentis quam beneficiorum memoria
 85  XXXVII,    7,  54|            an tueri difficilius sit. gentis vetustissimae nobilissimaeque
 86  XXXVII,    7,  54|         clientelam vestram universae gentis perpetuum vos praestare
 87 XXXVIII,    1,   1|         delectis, quod consilium est gentis, et Nicandro praetore. Quos
 88 XXXVIII,    1,   3|          senatum haberent, principes gentis ad temptandam spem ultimam
 89 XXXVIII,    1,   8|             liberis mandatis decreto gentis ad consulem venerunt. Nam
 90 XXXVIII,    1,   8|           parceret urbi, misereretur gentis quondam sociae, nolle dicere
 91 XXXVIII,    1,  10|        societatis mansissent, insita gentis tranquillitate quiesse eos
 92 XXXVIII,    3,  25|           reges non posse; principes gentis, per quos aeque res transigi
 93 XXXVIII,    3,  26|           non ipsi victi erant, suae gentis hominum cladem pro sua ducebant.
 94 XXXVIII,    3,  29|              A pueris ii more quodam gentis saxis globosis, quibus ferme
 95 XXXVIII,    3,  30|            concilii semper conventus gentis indicti sunt, seu dignitati
 96 XXXVIII,    5,  47|             communiter de immanitate gentis Gallorum, de infestissimo
 97 XXXVIII,    5,  47|             Gallis; remota universae gentis infamia atque invidia per
 98 XXXVIII,    6,  58|            communiter modo Corneliae gentis, sed proprie familiae suae.
 99   XXXIX,    1,  19|           Hispalae datio, deminutio, gentis enuptio, tutoris optio item
100   XXXIX,    2,  22|             profectos ex auctoritate gentis eos, nec quid in Italia
101   XXXIX,    2,  25|              suis, non in communibus gentis conciliis quisquam hiscere
102   XXXIX,    3,  33|             semper adeundi concilium gentis potestas fieret, quem ad
103   XXXIX,    3,  37|            apud socios neque liberae gentis esse, sed vere servorum
104   XXXIX,    5,  49|    relinquendi equites, nobilissimos gentis, ab ipso nuper lectos, tenuit.
105   XXXIX,    5,  52|          clarissimorum suae cuiusque gentis virorum non tempore magis
106   XXXIX,    5,  55|   castigarunt, quod eos homines, qui gentis iniussu profecti occupare
107      XL,    1,   4|        Poridi cuidam, longe principi gentis Aenianum, nupsit et apud
108      XL,    1,   5|              erexeratque consociatio gentis eius animum regis. tum Perseus '
109      XL,    4,  57|            ad praedam opulentissimae gentis ire vidissent. inde in omnem
110     XLI,    3,  23|              qui in eo verti salutem gentis crederent, si cum Romanis
111     XLI,    3,  27|         renuntiarunt coerceri rabiem gentis non posse. Patavinis saluti
112    XLII,    4,  51|           Cotys, Seuthis filius, rex gentis Odrysarum, cum mille delectis
113    XLII,    5,  58|            praeerat cum omnibus suae gentis; equitum ordines levis armatura
114    XLII,    5,  58|         equites habebat <et> eiusdem gentis levem armaturam; mediam
115    XLII,    5,  58|           auxiliis Eumenis Cyrtiorum gentis trecenti. Thessali quadringenti
116   XLIII,    2,  22|        Dinarchus, praefectus equitum gentis Aetolorum, cum sescentis
117    XLIV,    1,   4|        Attalum et Misagenem cum suae gentis utrumque auxiliaribus praesidio
118    XLIV,    2,  14|       Balanus ipsius traditur nomen; gentis ex qua fuerit, non traditur -
119    XLIV,    3,  31|             sed etiam quod Labeatium gentis munitissima longe est et
120    XLIV,    3,  31|        Teuticum et Bellum, principes gentis, per quos indutias peteret,
121    XLIV,    3,  32|              qui Meteonem, Labeatium gentis urbem, profectus Etlevam
122    XLIV,    3,  37|           occasum regni perniciemque gentis portendens, movit nec aliter
123     XLV,    1,   7|         praeterquam quod nec sua nec gentis fama conparandus, tunc quod
124     XLV,    1,  12|              dimittunt. clara ea per gentis legatio fuit, quod haud
125     XLV,    2,  18|            ne, si> commune concilium gentis esset, inprobus vulgi adsentator