Lib. Cap. Par.

  1       I,    5,  25|       segregaret pugnam eorum capessit fugam, ita ratus secuturos ut
  2       I,    7,  37|                Sabinis, et fusis eadem fugam impedit; multique mortales
  3       I,    7,  37|              cedentibus, sed subito in fugam averterent. Montes effuso
  4      II,    2,  11|             pugnam viribus pares et ad fugam saeptis omnibus viis. Finisque
  5      II,    3,  30|                vertunt terga; et ne ad fugam quidem satis virium fuit,
  6     III,    8,  61|                spatio circumvecti, iam fugam undique capessentes plerosque
  7      IV,    2,  10|                congressi, iniquiore ad fugam, cum ab omni parte caederentur,
  8       V,    2,  11|              alterum causam conferant, fugam Sergi Verginius, Sergius
  9       V,    4,  28|        advocata terrorem increparet ac fugam, fusos esse ab ignavissimo
 10       V,    4,  28|             iubet. Et hostes nocturnam fugam ex tumulo Romanorum ut ab
 11       V,    5, 29b|               liberam per aversa urbis fugam dederat, Romam perfugere.
 12       V,    6,  38|        certamine in turba impedientium fugam. Circa ripam Tiberis quo
 13       V,    6,  45|             unde vis esset ignaros, in fugam et quosdam in hostem ipsum
 14       V,    7,  53|         penates nostros exsiliumque ac fugam nobis ex eo loco conscisceremus
 15      VI,    4,  24|            metu cesserant, ea in veram fugam effusi, magna pars et in
 16      VI,    4,  28|                similem pavorem inde ac fugam fore ac bello Gallico fuerit;
 17      VI,    5,  33|              ad pugnam ulla vis nec ad fugam loci quicquam superesset,
 18     VII,    2,  15|               montes silvasque vertunt fugam plurimique ibi a fallaci
 19     VII,    5,  33|           pedem atque inclinari rem in fugam apparuit; tum capi, occidi
 20     VII,    5,  33|             tam obstinatos movisset in fugam, oculos sibi Romanorum ardere
 21     VII,    6, 37b|               an longiorem intenderent fugam, territis constare poterat;
 22    VIII,    2,   9|        consternatae cohortes Latinorum fugam ac vastitatem late fecerunt.
 23    VIII,    3,  16|             propinquitate urbium et ad fugam pronior et in fuga ipsa
 24    VIII,    4,  19|              castrorum explicata acie, fugam magis retro quam proelium
 25    VIII,    6,  39|              in medio caesi, partim in fugam dissipati sunt. pedes restantes
 26      IX,    3,  13|             sed ne castris quidem suis fugam impedire ausi Apuliam dissipati
 27      IX,    5,  23|          Samnites, qua potest quisque, fugam per diversa petunt; ingens
 28      IX,    8,  39|            ceteri> certiorem capessere fugam. Ille primum dies fortuna
 29      IX,    8,  44|               cum lassitudo ac volnera fugam quoque praepedissent, occidione
 30       X,    2,  14|       opprimerentur. Et quia passim in fugam dissipati sunt, minor caedes
 31       X,    3,  28|               agere sese formidinem ac fugam caedemque ac cruorem, caelestium
 32       X,    3,  29|              alias esse solet, sistere fugam ac novam de integro velle
 33       X,    4,  34|          aliquot circa urbes conscisse fugam; suos prima vigilia profectos;
 34       X,    5,  43|            intenderent iter repente in fugam consternantur conspecti
 35       X,    5,  44|            proelio operam et nocte qua fugam infestam Samnitibus ab Aquilonia
 36     XXI,    1,   5|               quadrato amnem ingressus fugam ex ripa fecit vastatisque
 37     XXI,    4, 32b|                pugnam repente ingentem fugam stragemque dedissent. Hannibal
 38     XXI,    6,  50|            naves Punicae circumventae: fugam ceterae ceperunt. Mille
 39     XXI,    6,  52|         ingentem terrorem caedemque ac fugam usque ad castra stationesque
 40     XXI,    6,  55|               odore insolito territis, fugam late faciebant. Pedestris
 41     XXI,    6,  56|            extemplo haud dubiam fecere fugam; novus quoque terror additus
 42    XXII,    1,   6|            pavor nando etiam capessere fugam impulerit; quae ubi immensa
 43    XXII,    2,  13|             pervenit. Ingentem cladem, fugam [tamen] terroremque latius
 44    XXII,    2,  17|                tumultu concitant se in fugam. Levi quoque armaturae hostium
 45    XXII,    3,  19|             verius pugna quam inita in fugam averterunt classem; et,
 46    XXII,    4,  28|              animus ad pugnam neque ad fugam spes cuiquam superesset.~ ~
 47    XXII,    4,  29|               aliis circumspectantibus fugam, Fabiana se acies repente
 48    XXII,    6,  42|         praetoria consulum nuntiantium fugam hostium adeo trepidam ut
 49    XXII,    6,  49|                omnes sunt, equosque ad fugam qui poterant repetebant.
 50    XXIV,    2,  16|             tergo ceciderunt Poenos et fugam impedierunt. itaque minus
 51    XXIV,    6,  40|            duxit, ne navibus capessere fugam rex posset. itaque Philippus,
 52     XXV,    1,   6|                de re publica, cui post fugam Cannensem per omnes annos
 53     XXV,    3, 15a|           pugnabat stantem extemplo in fugam averterunt. Romani, quamquam
 54     XXV,    4,  21|                ferme milia equitum qua fugam inclinaturam credebat omnia
 55     XXV,    6,  39|                pars portas occupant ut fugam intercludant. hostes simul
 56     XXV,    6,  39|             iniecissent. hic terror in fugam avertit omnes effusique
 57    XXVI,    1,   2|             nuper decretum, Cn. Fulvio fugam ex proelio ipsius temeritate
 58    XXVI,    1,   4|       perculsum hostem equites invecti fugam stragemque eorum usque ad
 59    XXVI,    1,   6|       tabernaculorum ingenti sonitu ac fugam abrumpentium vincula iumentorum
 60    XXVI,    2,  10|              ea res tantum tumultum ac fugam praebuit ut nisi castra
 61    XXVI,    7,  40|            ictum teli veniret capessit fugam. per aversam portam emissus
 62    XXVI,    7,  40|          quidem certamine cum caeci in fugam ruerent clausique exitus
 63    XXVI,    7,  44|                non averterunt solum in fugam hostes, sed adeo effusis
 64   XXVII,    1,   1|           signa erant avertit; pars in fugam effusi, pars in medio caesi,
 65   XXVII,    1,   2|              abiit. Marcellus, ubi lux fugam hostium aperuit, sauciis
 66   XXVII,    3,  14|                ut est genus anceps, in fugam versi etiam integros avertere.
 67   XXVII,    4,  18|          fugerent; eam quoque se illis fugam clausurum. cohortesque duas
 68   XXVII,    7,  42|       propinquitas castrorum breviorem fugam perculsis fecit. equites
 69  XXVIII,    1,   2|             pugnam cogebantur. quod ad fugam impedimento hostibus erat,
 70  XXVIII,    2,   8|                non semper felicem esse fugam nec pro difficili id bellum
 71  XXVIII,    3,  13|                cuique proximum fuit in fugam effunduntur. et quamquam
 72  XXVIII,    3,  15|                extemplo data, atque in fugam sese omnes effuderunt. ac
 73  XXVIII,    6,  32|              esse; magis velocitate ad fugam quam armis fretos pugnaturos
 74  XXVIII,    6,  34|              si patentiore campo et ad fugam capessendam facili foret
 75  XXVIII,    7,  36|              populationem agrestiumque fugam et hostium adventum attulerant,
 76     XXX,    2,   8|               eos versis aliquantum ad fugam temporis Syphax et Hasdrubal
 77     XXX,    2,  12|                pudore, si periculo suo fugam sistere posset, equo graviter
 78     XXX,    3,  18|          exsanguem videre, extemplo in fugam omnes versi. ad quinque
 79     XXX,    6,  33|            Carthaginiensium equites in fugam verterunt. Laelius, ut turbatos
 80   XXXII,    2,  12|               regios fecisset. Pars in fugam effusi sunt; pars magis
 81   XXXII,    3,  17|         armatis in urbem patefecisset, fugam inde caedemque hostium fore,
 82  XXXIII,    1,   9|               plerique armis capessunt fugam.~ ~10.
 83  XXXIII,    1,  10|         fortuna esset; deinde postquam fugam effusam animadvertit et
 84  XXXIII,    1,  10|                primis caesis ceteri in fugam dissipati sunt. rex effuso
 85  XXXIII,    2,  15|               erat suspicati ita se in fugam passim sparserunt ut ab
 86  XXXIII,    2,  18|          abiectis armis in praecipitem fugam effunduntur. Bargylias petentes
 87  XXXIII,    5,  47|        praeparatis iam ante omnibus ad fugam, obversatus eo die in foro
 88  XXXIII,    5,  48|         civitatis quaerentium; et alii fugam conscisse, id quod erat,
 89   XXXIV,    2,  15|      perculerunt, deinde dissipatos in fugam averterunt; effuso per agros
 90   XXXIV,    3,  28|              tandem Nabidis milites in fugam inclinarunt; quae minus
 91   XXXIV,    4,  40| intersaepiendoque quaedam ne exitus ad fugam esset. his comminationibus
 92    XXXV,    1,   5|            postquam terga dabant et in fugam passim effundebantur, tum
 93    XXXV,    3,  29|                modico edito proelio in fugam inclinarent hostemque ad
 94    XXXV,    3,  30|         equitibus haud facilem futuram fugam - ipse gravius agmen via
 95   XXXVI,    3,  16|             vinceret, ut dissipatos in fugam Romanos persequerentur.
 96   XXXVI,    4,  22|         meritis Romanis; sed quia post fugam regis, cuius fiducia officio
 97   XXXVI,    4,  32|                                Is post fugam ab Thermopylis Antiochi
 98  XXXVII,    4,  24|               dextrum cornu hostium in fugam inclinabat. Eudamum in alto
 99  XXXVII,    4,  24|              eum naves erant capessunt fugam; nec insequi Rhodii ex magna
100  XXXVII,    4,  27|             videre ex alto classem, in fugam verterunt. et celeritate
101  XXXVII,    4,  30|             Ephesum ventus - capessunt fugam quadraginta duabus navibus
102  XXXVII,    6,  42|         quadrigarum territa et ipsa in fugam versa nudarunt omnia usque
103  XXXVII,    6,  42|         caedebantur, cum in parte alia fugam suorum et prope iam ad ipsa
104  XXXVII,    6,  43|             maximus factus est. is qua fugam cernebat suorum, cum praesidio
105  XXXVII,    6,  43|              iubebat pavorem et turpem fugam increpans; minae exinde
106  XXXVII,    6,  43|               fuerat, <ut> ab sinistro fugam suorum et tumultum circa
107  XXXVII,    6,  43|        adfluentem turbam conspexit, in fugam vertit equum. ita utroque
108  XXXVII,    6,  43|              virorum et arma gravitate fugam impedierant, pergunt ad
109 XXXVIII,    2,  20|          numerus, effusi e castris, in fugam averterunt; occisi quoque
110 XXXVIII,    3,  25|       praesidii esset, omnes passim in fugam effusi sunt. Tum vero instare
111 XXXVIII,    3,  25|              hostis Gallis erat, ut ne fugam quidem tutam aut facilem
112 XXXVIII,    3,  26|      ostendisset, versuros extemplo in fugam omnis ratus receptis inter
113 XXXVIII,    5,  46|            moles fundis sagittisque in fugam consternatae sunt; gladius
114   XXXIX,    5,  51|               Romanis et receptus post fugam Antiochi Hannibal et bellum
115      XL,    2,  23|              data arcana eius elicuit. fugam ad Romanos Demetrius meditabatur;
116      XL,    3,  32|                passim partes capessunt fugam. equites bipartito in eos
117      XL,    3,  33|       veniebant, eadem magnae parti ad fugam saluti fuit: sparsi enim
118      XL,    4,  40|                vero Celtiberi omnes in fugam effunduntur, et imperator
119      XL,    4,  56|         potentior quidem erat, quam ut fugam necessariam duceret: tantum
120     XLI,    2,  10|              nam cum contione advocata fugam e castris A. Manlio adversis
121    XLII,    2,  16|            invia atque ardua moraretur fugam eorum, <ne> ex conprenso
122    XLII,    4,  47|        nocturna proelia, nec simulatam fugam inprovisosque ad incautum
123     XLV,    1,   5|                ferro dixisset, occulte fugam parabat. quod cum renuntiatum