Lib. Cap. Par.

  1       I,    7,  37|             nuntiari posset insignem victoriam fecere. Eo proelio praecipua
  2      II,    5,  44|          defuturum qui et ex collega victoriam sibi et gratiam melioris
  3      II,    5,  44|             exercitus traditam ultro victoriam victis Aequis, signa deserta,
  4      II,    5,  50|              erant, Etrusca civitate victoriam tulit. Id primo acerbum
  5      II,    5,  55|            quatenus Volero exerceret victoriam. Conticescente deinde tumultu
  6     III,    1,   8|             anno fuit. Eadem fortuna victoriam dedit; fusis hostibus etiam
  7     III,    4,  28|      consulem orare, ne in occidione victoriam ponerent, ut inermes se
  8     III,    9,  71|                                      Victoriam honestam ex hostibus partam
  9      IV,    2,  10|        manentibus se hostem infensum victoriam potius ex Volscis quam pacem
 10      IV,    3,  17|            conflixit, nec incruentam victoriam rettulit. Maior itaque ex
 11      IV,    5,  32|       triumphos, secum spolia, secum victoriam esse, cum hostibus scelus
 12      IV,    5,  42|        Aequis indulsit, qui ambiguam victoriam Volscorum pro sua amplexi
 13       V,    1,   6|         finem ullum alium belli quam victoriam noverit, nec impetu potius
 14       V,    3,  15|           eam Romanus rite emisisset victoriam de Veientibus dari; antequam
 15       V,    3,  16|            quae nunc panduntur fatis victoriam datam. Bello perfecto donum
 16       V,    3,  20|           cum iam in manibus videret victoriam esse, urbem opulentissimam
 17       V,    3,  21|        hostiae exta prosecuisset, ei victoriam dari, exauditam in cuniculo
 18       V,    4,  26|       virtutis specimen [et] maturam victoriam dedisset.~ ~27.
 19       V,    4,  27|             in bello quam praesentem victoriam maluistis; nos fide provocati
 20       V,    4,  27|        maluistis; nos fide provocati victoriam ultro detulimus. Sub dicione
 21       V,    4,  28|        Postumio laureatae sequuntur, victoriam populi Romani esse, Aequorum
 22       V,    6,  38|         tantum superanti multitudine victoriam fore. Adeo non fortuna modo
 23       V,    7,  51|          Reddidere igitur patriam et victoriam et antiquum belli decus
 24      VI,    2,   8|              quocumque se intulisset victoriam secum haud dubiam trahebat.
 25      VI,    2,   8|             fusus imber certam magis victoriam quam proelium diremit. Signo
 26      VI,    2,   8|             ut in eo tam lentae spei victoriam exspectaret, cohortatus
 27      VI,    2,   8|             longinquo sese tererent, victoriam in manibus esse, ingenti
 28      VI,    4,  22|         foedeque in captis exercuere victoriam. eam rem aegre passi Romani
 29      VI,    5,  32|            et ut nondum satis claram victoriam, sic prosperae spei pugnam
 30     VII,    2,  10|            pugnaverim, non si certam victoriam videam: si tu permittis,
 31     VII,    2,  12|           caelo devolaturam in sinum victoriam censeat. Eadem deinde haec
 32     VII,    5,  30|            Alterum responsum salutem victoriam lucem ac libertatem; alterum -
 33     VII,    5,  33|          superfuissent multi, ni nox victoriam magis quam proelium diremisset.
 34     VII,    5,  34|             ex Sidicinis Campanisque victoriam pepererunt? Huc atque illuc
 35     VII,    6,  40|        concordiae partae gloriam non victoriam darent. Satis fuit eritque
 36    VIII,    1,   2|             ut satis ducerent Romani victoriam quam Samnitibus ex Campano
 37    VIII,    1,   6|    devovisset, eius populi partisque victoriam fore. hos ubi nocturnos
 38    VIII,    2,  8b|         oblatus ex centurione Latino victoriam tulit. pugnatum est haud
 39    VIII,    2,   9|          populo Romano Quiritium vim victoriam prosperetis hostesque populi
 40    VIII,    2,  10|            futuram haud dubie fuisse victoriam. Latini ex fuga se Minturnas
 41    VIII,    2,  12|            ipse quoque triumphi ante victoriam flagitator Romam rediit.
 42    VIII,    5,  31|           apud Samnites quam Romanos victoriam esse; imperium dictitare
 43    VIII,    5,  32|          Fabi esse, satis deformatam victoriam; ne ad extremum finem supplicii
 44    VIII,    5,  33|             sic ex Romano imperatore victoriam et triumphum petere. quantum
 45      IX,    1,   6|              essent; habere Samnites victoriam non praeclaram solum sed
 46      IX,    2,   9|          cavimus et illi male partam victoriam male perdiderunt, dum vix
 47      IX,    2,   9|             donec ab Roma legati aut victoriam illis certam aut pacem adferrent.
 48      IX,    2,   9|             fortuna expediret, vanam victoriam vanior inritam faceret pax,
 49      IX,    6,  27|            exortum. Unde haud dubiam victoriam cernens cum ad suum cornu
 50      IX,    8,  40|         militis decus: et omnia illa victoriam sequi et ditem hostem quamvis
 51       X,    2,  12|        profectione hostium concessam victoriam videt, progressus ad castra
 52       X,    2,  19|              quieto se fore collegae victoriam; deinde veritum ne suae
 53       X,    2,  19|              Bellona, si hodie nobis victoriam duis, ast ego tibi templum
 54       X,    4,  31|              vinci quam non temptare victoriam malebant. Quinam sit ille
 55       X,    4,  35|       Armatis ac dimicantibus dubiam victoriam esse; qui nudus atque inermis
 56     XXI,    1,   5|          credebant hostem, id morari victoriam rati quod interesset amnis,
 57     XXI,    1,  10|           iudex, unde ius stabat, ei victoriam dedit. Carthagini nunc Hannibal
 58     XXI,    3,  29|           Romanis iam admodum fessis victoriam dedit. Victores ad centum
 59     XXI,    3,  29|              ancipitisque certaminis victoriam Romanis portendit. Ut re
 60     XXI,    5,  43|             difficilem existimaritis victoriam fore; saepe et contemptus
 61     XXI,    5,  44|         viris esse et, omnibus inter victoriam mortemve certa desperatione
 62     XXI,    5,  46|           est, Africanus ob egregiam victoriam de Hannibale Poenisque appellatus.
 63    XXII,    2,  14|              alia res quam celeritas victoriam dedit, quod postero die
 64    XXII,    4,  29|         signa extra vallum proferte; victoriam hosti extorqueamus, confessionem
 65    XXII,    5,  37|           omnium primum ominis causa Victoriam auream pondo ducentum ac
 66    XXII,    5,  37|           accepisse populum Romanum; Victoriam omenque accipere sedemque
 67    XXII,    6,  49|          fugere, victores morantibus victoriam irati trucidarent quos pellere
 68   XXIII,    3,  18|            cunctatio distulisse modo victoriam videri potuit, hic error
 69   XXIII,    5,  33|             ita utrius populi mallet victoriam esse incertis adhuc viribus
 70     XXV,    6,  35|         alteram pro haud dubia parem victoriam exspectantes. ad Romanos
 71    XXVI,    6,  37|             duce ad vanum et inritum victoriam redactam esse indignationis
 72   XXVII,    2,  5b|             Hannibali; in eo positam victoriam credere Carthaginienses;
 73   XXVII,    8,  45|          quam suum: ad certam eos se victoriam ducere; quippe ad quod bellum
 74   XXVII,    8,  45|      exercitum advenisse haud dubiam victoriam facturum. famam bellum conficere
 75  XXVIII,    2,   8|            pares esse sibi: brevi et victoriam haud dubiam habiturum, nec
 76  XXVIII,    4,  19|           alios supplicium ex se non victoriam peti: ubi quisque mortem
 77    XXIX,    3,  10|         oraculo editum maiorem multo victoriam quam cuius ex spoliis dona
 78    XXIX,    3,  14|          civitate esset; veram certe victoriam eius rei sibi quisque mallet
 79    XXIX,    4,  22|        animis profecti sunt, tamquam victoriam non belli magnificum apparatum
 80    XXIX,    6,  33|             tergo se circumfudisset, victoriam haud dubiam Syphaci dedit,
 81     XXX,    2,  13|             Syphacis famaeque gentis victoriam suam augendo addebat: illum
 82     XXX,    2,  14|         multo maius decus maioremque victoriam sibi peperit quam nos Syphace
 83     XXX,    3,  16|        prospero belli eventu auctam, victoriam se non pacem domum reportaturum
 84     XXX,    3,  16|         reportaturum esse; tamen cum victoriam prope in manibus habeat,
 85     XXX,    5,  30|             totiens prope in manibus victoriam habui, is ultro ad pacem
 86     XXX,    5,  30|           cui tot de Romanis ducibus victoriam di dedissent tibi cessisse,
 87     XXX,    5,  30|           Italiae detraxisti. potest victoriam malle quam pacem animus.
 88     XXX,    7,  40|             seu bellum foret facilem victoriam, seu iam finiretur finiti
 89    XXXI,    6,  49|        milites secuti: omnia praeter victoriam penes consulem esse apparebat.~
 90  XXXIII,    4,  35|          Romanorum animus esset post victoriam qui in bello fuisset; alii
 91    XXXV,    1,   5|            ut paululum adniterentur: victoriam in manibus esse; dum turbatos
 92    XXXV,    2,  12|             inhonoratissimi post eam victoriam essent cuius causa ipsi
 93    XXXV,    2,  12|      Philippo Romanorum esse dicere, victoriam Aetolorum, et aditum in
 94    XXXV,    2,  18|            ratione bellum gereretur, victoriam se haud dubiam proponere
 95    XXXV,    2,  18|           cessandum esse; in eo enim victoriam verti si et loca opportuna
 96    XXXV,    5,  48|          appellans et exprobrans non victoriam modo de Philippo virtute
 97   XXXVI,    1,   1|             populi Romani propagari, victoriam ac triumphum ostendi. haec
 98   XXXVI,    3,  21|        reductus, multo modestia post victoriam quam ipsa victoria laudabilior.
 99   XXXVI,    4,  25|              redeunte ex Boeotia, ut victoriam ipsi populoque Romano gratularetur
100   XXXVI,    5,  38|     intemperantior est, magnam tamen victoriam fuisse apparet, quod et
101  XXXVII,    4,  30|              tum maximum momentum ad victoriam fuit. nam metu ignis adversi
102  XXXVII,    5,  31|               Regillus Aemilius post victoriam navalem profectus Ephesum,
103  XXXVII,    7,  59|             est honos, quod ingentem victoriam facilem etiam fecissent, <
104 XXXVIII,    2,  18|           deam Romanis viam belli et victoriam dare imperiumque eius regionis.
105   XXXIX,    3,  36|            comprobaverint, qui nobis victoriam dederunt, quonam modo ea,
106   XXXIX,    5,  51|         inermi proditoque Flamininus victoriam feret. mores quidem populi
107     XLI,    3,  18|            neglegenter, ut qui in eo victoriam verti scirent, corpus occultavere.
108    XLII,    1,   8|         Ligures restituisset. claram victoriam vincendo pugnantis, non
109    XLII,    1,   9|              consultum fecisset, quo victoriam suam ad Ligures transferret
110    XLII,    2,  20|             Punico <priore posita ob victoriam M. Aemili> consulis, cui
111    XLII,    3,  30|     inciperetur, id maturandum esse; victoriam, triumphum, propagationem <
112    XLII,    5,  61|        minorem de legionibus peditum victoriam habetis, quae nocturna fuga
113    XLII,    5,  66|       viginti septem. nec incruentam victoriam fuisse; supra quattuor milia
114     XLV,    1,   3|         Rhodios nondum dimissos post victoriam nuntiatam velut ad ludibrium
115     XLV,    1,   7|              eam Paulus, sicut erat, victoriam ratus victimas cecidit eo
116     XLV,    2,  18|            fuisset suis, exitum eius victoriam Romanis adlaturum, sibi
117     XLV,    2,  20|    introductus in senatum gratulatus victoriam est; sua merita eo bello
118     XLV,    4,  39| proficiscenti praesagientibus animis victoriam triumphumque destinavimus,
119     XLV,    4,  44|             senatum adit; gratulatus victoriam est; merita sua in eo bello