Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  7b|           ictus clava fidem pastorum nequiquam invocans morte occubuit.~
  2       I,    5,  30|      Utrimque iniuriae factae ac res nequiquam erant repetitae. Tullus
  3       I,    9,  53|            Gabios, propinquam urbem, nequiquam vi adortus, cum obsidendi
  4      II,    2,  10|             hominum fidem testabatur nequiquam deserto praesidio eos fugere;
  5      II,    2,  13|            Iactatum in condicionibus nequiquam de Tarquiniis in regnum
  6      II,    2,  15|           ego obtundam saepius eadem nequiquam agendo, nec Tarquinios spe
  7      II,    5,  58|             interdum moveretur. Omni nequiquam acerbitate prompta, nihil
  8      II,    5,  59|      militibus consul, cum revocando nequiquam suos persecutus esset, in
  9     III,    2,  18|       impediturum. Hunc ducem secuti nequiquam reclamantibus tribunis in
 10     III,    4, 31a|      celebrant: pudere se numeri sui nequiquam aucti, si ea res aeque suo
 11     III,    6,  46|             die mane de retinendo eo nequiquam litterae redduntur.~ ~47.
 12     III,    8,  60|            Tandem fatigati stando ac nequiquam exspectando certamen Aequi
 13      IV,    1,   1|         pauca in senatu vociferatus, nequiquam territando consules avertere
 14      IV,    2,  12|         facti sunt. Causa seditionum nequiquam a Poetelio quaesita, qui
 15      IV,    2,  12|           legationibus terra marique nequiquam missis, nisi quod ex Etruria
 16      IV,    4,  24|           non sint, tum dictator, ne nequiquam creatus esset, materia quaerendae
 17      IV,    4,  25|          quod ante concilium fieret, nequiquam Veiente populo querente
 18      IV,    4,  25|            principes plebis, iam diu nequiquam imminentes spei maioris
 19      IV,    4,  29|         exercitus in urbem redisset, nequiquam in senatu est conquestus.
 20      IV,    5,  38|           Iam omnibus locis ceditur, nequiquam Sempronio consule obiurgante
 21      IV,    5, 44a|             causa ipse pro se dicta, nequiquam omnia expertis patribus
 22      IV,    6,  55|         tribuniciae actioni adiecit. Nequiquam enim temptati ut tum denique
 23      IV,    6,  55|             arce Carventana, cum diu nequiquam oppugnata esset, recessum,
 24      IV,    6,  56|          actam, cum primores patrum, nequiquam conquesti non esse in auctoritate
 25       V,    1,   6|              praesidia Veientes quae nequiquam in Etruria quaerunt. An
 26       V,    1,   7|        hausit; multique ibi mortales nequiquam opem ferentes ferro ignique
 27       V,    2,  12|         aeris gravis reos condemnat, nequiquam Sergio Martem communem belli
 28       V,    2,  12|        Volscis depopulato agro Anxur nequiquam oppugnatum, loco alto situm
 29       V,    3,  15|              conspectu omnium raptum nequiquam tumultuantibus Etruscis
 30       V,    4,  28|            tantum iniecit pavoris ut nequiquam retinente atque obsecrante
 31       V,    4,  28|        tristemque ab Tusculo nuntium nequiquam exterrita civitate litterae
 32       V,    6,  43|             dies in tecta modo urbis nequiquam bello gesto cum inter incendia
 33      VI,    3,  14|                tum vero ego' inquit 'nequiquam hac dextra Capitolium arcemque
 34      VI,    4,  21|              latum ad populum est et nequiquam dissuadentibus tribunis
 35     VII,    1,   6|           fetiales ad res repetendas nequiquam misisset, primo quoque die
 36     VII,    1,   7|             stetit ambigua spe pugna nequiquam saepe conatis equitibus
 37     VII,    2,  12|       adiacent, peragravere rebusque nequiquam repetitis novi consules
 38     VII,    5,  33|            hostium conatur. Quos ubi nequiquam tumultuantes in spatio exiguo
 39    VIII,    4,  23|             haec aliaque ab tribunis nequiquam iactata; tamen ad interregnum
 40    VIII,    5,  33|       descendere legati; et silentio nequiquam per praeconem temptato,
 41    VIII,    5,  34|           sed pravum populi iudicium nequiquam posteros accusaturos, cum
 42      IX,    1,   5|             cum hoste conferre; sibi nequiquam arma, nequiquam vires, nequiquam
 43      IX,    1,   5|       conferre; sibi nequiquam arma, nequiquam vires, nequiquam animos
 44      IX,    1,   5|     nequiquam arma, nequiquam vires, nequiquam animos datos. Haec frementibus
 45      IX,    2,   9|          mentes eorum capere possent nequiquam eluderentur, et nostrum
 46      IX,    2, 12a|              oculis esse; et sero ac nequiquam laudare senis Ponti utraque
 47      IX,    3, 12b|         pavor, quos circumdatos igni nequiquam deos fidemque invocantes
 48      IX,    5,  22|       viribus, omissa Saticula, quam nequiquam defendi rebantur, ad Plisticae
 49       X,    1,   4|            dicite" inquit, "detegant nequiquam conditas insidias: omnia
 50       X,    2,  16|      petierunt et, quod legationibus nequiquam saepe temptaverant, id se
 51     XXI,    2,  19|         benigniora verba tulere. Ita nequiquam peragrata Hispania in Galliam
 52     XXI,    4,  33|        exutum impedimentis exercitum nequiquam incolumem traduxisset, decurrit
 53     XXI,    4,  37|                               Tandem nequiquam iumentis atque hominibus
 54     XXI,    6,  53|           aeger collega erat. Itaque nequiquam dissentiente Cornelio parari
 55     XXI,    7,  59|          diei hora erat, cum Romanus nequiquam fatigato milite, postquam
 56    XXII,    1,   1|       Hannibal ex hibernis movit, et nequiquam ante conatus transcendere
 57    XXII,    1,   5|          Deinde, ubi in omnes partes nequiquam impetus capti et ab lateribus
 58    XXII,    1,   6|          hauriebantur gurgitibus aut nequiquam fessi vada retro aegerrime
 59    XXII,    2,  18|           continuis cladibus, - haec nequiquam praemonito magistro equitum
 60    XXII,    3,  20|            caput insulae est, biduum nequiquam summo labore oppugnata,
 61    XXII,    6,  39|         omnis oratio est, quem video nequiquam et virum bonum et civem
 62    XXII,    6,  43|        ultimum temere evectos vidit, nequiquam detecta fraude in castra
 63    XXII,    6,  47|        hostes. Hinc Romani, defuncti nequiquam [de] proelio uno, omissis
 64    XXII,    7,  53|              consularis viri filius, nequiquam eos perditam spem fovere;
 65   XXIII,    1,   2|           approbando consilia quibus nequiquam adversarer viam saluti vestrae
 66   XXIII,    2,  14|              partim spe, partim metu nequiquam temptasset, in agrum Nolanum
 67   XXIII,    2,  15|              vi, saepe sollicitandis nequiquam nunc plebe, nunc principibus,
 68    XXIV,    1,   1|              est diesque aliquot ibi nequiquam absumpti. interim Locrenses
 69    XXIV,    2,  13|         tempus terebat, bis iam ante nequiquam temptata re segnior ad credendum
 70    XXIV,    3,  17|           occasu Nero diem noctemque nequiquam fatigatis equis hominibusque,
 71    XXIV,    4,  25|             quae Achradinam tenuerit nequiquam palam atque aperte petitum
 72    XXIV,    5,  36|      transmisit, et Himilco, secutus nequiquam Marcellum Syracusas, si
 73    XXIV,    5,  39|            cum acciti a proditoribus nequiquam ad Hennam exercitum admovissent.
 74     XXV,    4,  19|       Lucanos pervenit, ubi Hannibal nequiquam secutus Claudium substiterat.
 75     XXV,    6,  38|             cunctatus paulum fueris, nequiquam mox omissam quaeras. unus
 76    XXVI,    5,  30|     Syracusanorum habere, totiens id nequiquam ultro offerentes, praeoptasse,
 77    XXVI,    6,  36|       praestat: publica prodendo tua nequiquam serves.' in haec tanto animo
 78  XXVIII,    3,  16| communiverunt, atque inde cum hostis nequiquam subire iniquo adscensu conatus
 79  XXVIII,    4, 17b|            simul militum ac nautarum nequiquam armaque et naves expedientium
 80  XXVIII,    6,  30|         potens suis, alienis navibus nequiquam remigio in contrarium tendentes
 81    XXIX,    1,   2|            castra. primo per legatos nequiquam temptatum ut discederetur
 82    XXIX,    6,  35|           cum quadraginta ferme dies nequiquam omnia experiens obsedisset
 83     XXX,    7,  40|       tribuni plebis rem priore anno nequiquam temptatam ab Ti. Claudio
 84    XXXI,    2,  15|              etiam Romanos haberent: nequiquam postea, si tum cessassent,
 85    XXXI,    4,  29|              iugum accipite: sero ac nequiquam, cum dominum Romanum habebitis,
 86    XXXI,    6,  45|              aliquot oppugnanda urbe nequiquam absumpti et, quia vix operae
 87   XXXII,    3,  17|              testudinem Romani pilis nequiquam emissis cum strinxissent
 88   XXXII,    3,  21|         fuerunt ut Philippus Aetolos nequiquam opem Romanorum implorantes
 89  XXXIII,    1,   1|             texerunt dolorem quem et nequiquam et non sine periculo ostendissent.~ ~
 90  XXXIII,    2,  18|  superfuerant copiis intravit muros. nequiquam inde obsessa oppugnataque
 91  XXXIII,    4,  36|          hostes prospera pugna elati nequiquam oppugnassent. stativis deinde
 92  XXXIII,    5,  42|          sacerdotibus tribuni plebis nequiquam appellati, omniumque annorum
 93  XXXIII,    5,  44|          Italiam Romanis exercitibus nequiquam liberatam a Philippo Graeciam
 94    XXXV,    4,  31|      habendus esset dominus; ceterum nequiquam ea facta, si Aetoli Antiochum
 95    XXXV,    4,  33|             quam qui movissent. haec nequiquam velut vaticinatus Romanus.
 96    XXXV,    4,  38|          intentus ab Atalante signum nequiquam expectasset, missa speculatoria
 97    XXXV,    5,  51|           minis gravioribus agerent, nequiquam contra Micythione et Xenoclide
 98   XXXVI,    3,  19|             Tichiunta et Rhoduntiam, nequiquam subire ad ea castella conato,
 99  XXXVII,    3,  19|            non posse. Antiochus pace nequiquam temptata, evastatis Elaeensium
100  XXXVII,    4,  26|      opinantem quam Polyxenidam, bis nequiquam ab se provocatum, potestatem
101  XXXVII,    5,  35|          legationibus ultro citroque nequiquam de pace missis, eam ipsam
102 XXXVIII,    2,  12|        indomita haberent ingenia, ut nequiquam Antiochus emotus ultra iuga
103   XXXIX,    2,  25|           audacia Philippo minuatur, nequiquam et illum victum et se liberatos
104      XL,    1,   4|           ceterum in adversum ventum nequiquam eos tendentes prope terram
105      XL,    1,   9|          latro atque insidiator. non nequiquam isti unum Demetrium filium
106      XL,    2,  22|            regis, cum sociorum voces nequiquam deos sociales nomenque suum
107      XL,    4,  47|             ignes nocte <e> turribus nequiquam, quod signum convenerat,
108      XL,    4,  58|            esse, talis tum Bastarnas nequiquam ad iuga montium appropinquantes
109     XLI,    3,  25|           fidem datam deosque testis nequiquam invocantes interfecti sunt.
110    XLII,    2,  16|           cum usque ad iugum Parnasi nequiquam fatigati pervenissent, re
111    XLII,    3,  42|          orbis; erit mox, qui arguat nequiquam Antiochum ultra iuga Tauri
112    XLII,    5,  64|             luce adgressus falleret. nequiquam primae stationes oppressae:
113   XLIII,    1,   1|            ne duabus oppugnationibus nequiquam fatigatus miles esset, quam
114   XLIII,    2,  23|      exercitu inferri possit. Appius nequiquam in his locis terens tempus,
115    XLIV,    2,  25|       aliquam praesentem ferret. ita nequiquam inter se captati nihil praeter
116    XLIV,    3,  40|              eius, partim verentibus nequiquam offendere in eo, quod utcumque
117    XLIV,    3,  45|            auxilii temptata, ad quos nequiquam miserat legatos, in contionem