Lib. Cap. Par.

  1       V,    3,  19|     magistrum equitum P. Cornelium Scipionem dixit. Omnia repente mutaverat
  2       V,    4,  24|            P. Cornelios, Cossum et Scipionem, M. Valerium Maximum iterum
  3       V,    5,  31|         Camillus, qui P. Cornelium Scipionem, is deinde L. Valerium Potitum
  4     VII,    3,  21|         taedio patres L. Cornelium Scipionem interregem concordiae causa
  5      IX,    8,  44|          annus habuit P. Cornelium Scipionem cum magistro equitum P.
  6       X,    2,  11|       habuit; creavit L. Cornelium Scipionem Cn. Fulvium consules. Principio
  7       X,    2,  14|       nihil vires iuvarent, ratus, Scipionem legatum hastatos primae
  8       X,    3,  26|             Manlio Torquato legato Scipionem propraetorem subsidium e
  9       X,    5,  40|             Volumnium, sinistro L. Scipionem, equitibus legatos alios,
 10     XXI,    3, 32a|      provinciam sortitus erat, Cn. Scipionem fratrem cum maxima parte
 11     XXI,    5,  39|        celeberrimum nomen erat, et Scipionem Hannibal eo ipso quod adversus
 12    XXII,    1,   1|        circumeunti vigilias equiti scipionem quem manu tenuerit arsisse
 13    XXII,    3,  20|           legati pacem petentes ad Scipionem venerunt. Inde flexa retro
 14    XXII,    3,  22| auxiliaribus Hispanis et ab his ad Scipionem perductus, quid adferret
 15    XXII,    7,  53|      fuerat, omnium consensu ad P. Scipionem admodum adulescentem et
 16     XXV,    6,  34|                 Per eosdem dies P. Scipionem par terror, periculum maius
 17     XXV,    6,  34|          exanimem labentem ex equo Scipionem vidit, alacres gaudio cum
 18     XXV,    6,  36|         praeerat, perfugerunt. Cn. Scipionem alii in tumulo primo impetu
 19    XXVI,    7,  41|           aut renatum sibi quisque Scipionem imperatorem dicat.'~ ~42.
 20    XXVI,    8,  48|            consilio ad tribunal ad Scipionem accedit, eumque docet rem
 21    XXVI,    8,  50|     attulissent auri pondus, orare Scipionem ut id ab se donum acciperet
 22    XXVI,    8,  50|     equitibus intra paucos dies ad Scipionem revertit.~ ~51.
 23   XXVII,    2,   7|           visum est annum integrum Scipionem nihil gerendo in Hispania
 24   XXVII,    4,  17|         atque iniurias pati. se id Scipionem orare ut transitio sibi
 25   XXVII,    4,  19|    audisset regii generis esse, ad Scipionem misit. quem cum percontaretur
 26  XXVIII,    1,   3|           relinqueret regionem, L. Scipionem fratrem cum decem milibus
 27  XXVIII,    3,  16|  debellatum referens Tarraconem ad Scipionem rediit.~ ~17a.
 28  XXVIII,    3, 17a|            tutum adventum fore, ad Scipionem redit.~ ~
 29  XXVIII,    5,  23|           exercitum Carthaginem ad Scipionem reduxit.~ Per eos ipsos
 30  XXVIII,    5,  25|            primo, mox etiam valere Scipionem certi auctores adferrent,
 31  XXVIII,    5,  25|          insanabilius esset; et P. Scipionem deum benignitate et rem
 32  XXVIII,    5,  25|          esse gratiae referendae.~ Scipionem, bellis adsuetum, ad seditionum
 33  XXVIII,    5,  25|         Indibilis, postquam vivere Scipionem allatum est; nec iam erat
 34  XXVIII,    7,  35|     praestaturum. si quidem eundem Scipionem ducem in Africam Romani
 35  XXVIII,    7,  38|        ingenti favore P. Cornelium Scipionem consulem dixerunt; collega
 36  XXVIII,    8,  39|     repente misistis nobis hunc P. Scipionem, quem fortunatissimi omnium
 37  XXVIII,    8,  46|      maritimam oram quia fama erat Scipionem traiecturum, ipse societate
 38    XXIX,    1,   4|           tandem venit Laelium non Scipionem, copiasque quantae ad incursiones
 39    XXIX,    1,   4|            Italiam ut omni terrore Scipionem retinerent; ad Magonem non
 40    XXIX,    1,   4|     acturum. hortaretur stimularet Scipionem ne cessaret; se, quamquam
 41    XXIX,    2,   6|         edita observarent, ipsi ad Scipionem Syracusas profecti, apud
 42    XXIX,    2,   9|        conquerendas iniurias ad P. Scipionem profectos audivit; et quae
 43    XXIX,    3,  14|      patrum seu plebis delatos. P. Scipionem Cn. filium eius qui in Hispania
 44    XXIX,    4,  19|  detulissentne eas querellas ad P. Scipionem, responderunt missos legatos
 45    XXIX,    4,  19|         bonaque eius publicari: P. Scipionem quod de provincia decessisset
 46    XXIX,    4,  19|           pro Scipione et adversus Scipionem non potuere. praeter Plemini
 47    XXIX,    4,  20|        aedilis qui reducerent inde Scipionem, legati qui exercitui praeessent
 48    XXIX,    4,  21|       Pleminium accusandum ituros: Scipionem, quamquam parum iniuriis
 49    XXIX,    4,  21|            Romam miserunt. ipsi ad Scipionem profecti sunt ut ea quoque
 50    XXIX,    5,  23|          ut legatos in Siciliam ad Scipionem mittat per quos moneat eum
 51    XXIX,    5,  24|         mandatis ab rege legati ad Scipionem missi Syracusis eum convenerunt.
 52    XXIX,    5,  25|         viginti rostratis se ac L. Scipionem ab dextro cornu, ab laevo
 53    XXIX,    5,  26|            quae et ad prosequendum Scipionem officii causa convenerant
 54    XXIX,    6,  33|         magno praesidio equitum ad Scipionem quoque postea venisse Masinissam
 55     XXX,    2,  7b|     Carthaginem crederent extemplo Scipionem obsessurum. senatum itaque
 56     XXX,    2,  7b|             una de pace legatos ad Scipionem decernebat, altera Hannibalem
 57     XXX,    2,   8|                                    Scipionem, velut iam debellato quod
 58     XXX,    2,   9|             et circumferentem arma Scipionem omnibus finitimis raptim
 59     XXX,    2,  12|          lecto> geniali mittere ad Scipionem conatus sit. victus deinde
 60     XXX,    2,  12|        accessio Sophoniba esset ad Scipionem reiceret, misso Syphace
 61     XXX,    2,  13|    celebratus rex in praetorium ad Scipionem est perductus. movit et
 62     XXX,    2,  13|            est perductus. movit et Scipionem cum fortuna pristina viri
 63     XXX,    3,  16|        traiceret, legatos alios ad Scipionem ut indutias facerent, alios
 64     XXX,    3,  17|           rege gratulationem esse; Scipionem recte atque ordine videri
 65     XXX,    4,  20|            militem Romam duxisset; Scipionem ire ad Carthaginem ausum
 66     XXX,    4,  22|   Orationem eandem ferme quam apud Scipionem habuerunt, culpam omnem
 67     XXX,    4,  23|           Fulviusque adiecerunt et Scipionem in eo positam habuisse spem
 68     XXX,    5,  27|            gerere. omnes tribus P. Scipionem iusserunt. nihilo minus
 69     XXX,    5,  29|      custodibus Romanis deducti ad Scipionem essent, traditos eos tribuno
 70     XXX,    5,  29|            posse ratus, nuntium ad Scipionem misit ut conloquendi secum
 71     XXX,    5,  29|        legatis tradit in castra ad Scipionem venisse.~ Ceterum Scipio
 72     XXX,    6,  36|          triginta ab Carthagine ad Scipionem venerunt.~ Et illi quidem
 73     XXX,    6,  36|         urbis reputarent, et ipsum Scipionem exspectatio successoris
 74     XXX,    7,  38|              Postquam redierunt ad Scipionem legati, quae publica in
 75     XXX,    7,  40|      rogarent utrum consulem an P. Scipionem iuberent pacem dare et quem,
 76     XXX,    7,  40|         deportare. si pacem per P. Scipionem dari atque ab eodem exercitum
 77     XXX,    7,  42|          et pecunia iuverit. et P. Scipionem recte atque ordine fecisse
 78     XXX,    7,  43|           iusserunt; pacem dare P. Scipionem, eundem exercitum deportare.
 79     XXX,    7,  43|            in Africam venissent ad Scipionem, quibus ante dictum est
 80     XXX,    7,  44|    consulibus. saepe postea ferunt Scipionem dixisse Ti. Claudi primum
 81     XXX,    7,  45|          auctor, tradit. - secutus Scipionem triumphantem est pilleo
 82   XXXIV,    4,  42|      creavit consules P. Cornelium Scipionem Africanum iterum et Ti.
 83   XXXIV,    4,  44|           ii> principem senatus P. Scipionem consulem, quem et priores
 84   XXXIV,    5,  48|                                    Scipionem alii coniuncto exercitu
 85    XXXV,    2,  14|     improvisum adsentationis genus Scipionem movisse, quod e grege se
 86   XXXVI,    1,   1|            P. Cornelium Cn. filium Scipionem et M'. Acilium Glabrionem
 87  XXXVII,    2,   6|           Athenienses primum ad P. Scipionem praegressum agmen, sicut
 88  XXXVII,    5,  33|           inciderant. idem dies P. Scipionem propiore etiam religione,
 89  XXXVII,    5,  34|       prius consulem adire quam P. Scipionem, et ita mandatum ab rege
 90  XXXVII,    5,  37|          cum audisset Antiochus P. Scipionem aegrum Elaeam delatum, legatos,
 91  XXXVII,    6,  45|      caduceator ab Antiocho per P. Scipionem a consule petit impetravitque,
 92  XXXVII,    6,  45|          regis spe invento, tum P. Scipionem et per eum consulem adierunt;
 93  XXXVII,    6,  47|          ad Myonnesum facta, et L. Scipionem consulem in Asiam exercitum
 94  XXXVII,    6,  48|     adulescentis causa consulem L. Scipionem et cum eo P. Africanum in
 95 XXXVIII,    4,  43|            rege, M'. Acilium et L. Scipionem ab Antiocho, Cn. Manlium
 96 XXXVIII,    6,  51|             omnibusque aliis rebus Scipionem, tamquam in eius unius manu
 97 XXXVIII,    6,  51|           contio avertit et secuta Scipionem est, adeo ut postremo scribae
 98 XXXVIII,    6,  52|        satis id sibi videri; se P. Scipionem, priusquam Romam redisset,
 99 XXXVIII,    6,  52|         honoribus populi Romani P. Scipionem deorum hominumque consensu
100 XXXVIII,    6,  55|         Romae mortuum elatumque P. Scipionem - est enim ea quoque fama -
101 XXXVIII,    6,  55|    commodior pax Antiocho daretur, Scipionem sex milia pondo auri, quadringenta
102 XXXVIII,    6,  57|           cum se domum recepisset, Scipionem Aemiliae uxori dixisse filiam
103 XXXVIII,    6,  57|       debuisse matrem esse, laetum Scipionem tam concordi iudicio ei
104 XXXVIII,    6,  58|           divina satum se esse. L. Scipionem, de quo agatur, ut, quae
105 XXXVIII,    6,  60|           intercedere praetori; L. Scipionem, qui regem opulentissimum
106 XXXVIII,    6,  60|            decretum, adeo dimissum Scipionem laeti homines viderunt,
107   XXXIX,    5,  50|      Philopoemenem, Hannibalem, P. Scipionem: adeo in aequo eum duarum
108   XXXIX,    5,  52|                                    Scipionem et Polybius et Rutilius
109      XL,    4,  42|         decessit: in locum eius P. Scipionem, filium Africani, augures
110   XLIII,    1,   2|       Catonem, P. Cornelium Cn. F. Scipionem, L. Aemilium L. F. Paulum,
111   XLIII,    1,   2|          populi M. Catonem et [P.] Scipionem, ulterioris L. Paulum et
112    XLIV,    3,  35|            cibaria habere. ipse P. Scipionem Nasicam, Q. Fabium Maximum