Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,  11|          ditior fuit, nec in quam [civitatem] tam serae avaritia luxuriaque
  2       I,    3,  11|  parentibus earum det veniam et in civitatem accipiat: ita rem coalescere
  3       I,    3,  13|       prodeunt. Nec pacem modo sed civitatem unam ex duabus faciunt.
  4       I,    4,  17|          deinde patres incessit ne civitatem sine imperio, exercitum
  5       I,    4,  19|           apertus ut in armis esse civitatem, clausus pacatos circa omnes
  6       I,    4,  21|             legum ac poenarum metu civitatem regerent. Et cum ipsi se
  7       I,    4,  21|       verecundiam adducti sunt, ut civitatem totam in cultum versam deorum
  8       I,    4,  21|         via, ille bello, hic pace, civitatem auxerunt. Romulus septem
  9       I,    5,  22|       stimulabat. Senescere igitur civitatem otio ratus undique materiam
 10       I,    5,  28|            traducere in animo est, civitatem dare plebi, primores in
 11       I,    6,  33|       Romanam auxerant hostibus in civitatem accipiendis, multitudinem
 12       I,    6,  33|        multis milibus Latinorum in civitatem acceptis, quibus, ut iungeretur
 13       I,    8,  47|         est animi, quid frustraris civitatem? quid te ut regium iuvenem
 14      II,    1,   2| temptantium animos sermo per totam civitatem est datus, sollicitamque
 15      II,    1,   2|      augebunt. Amicus abi; exonera civitatem vano forsitan metu; ita
 16      II,    1,   5|         qui ita liberati essent in civitatem accepti viderentur.~ ~
 17      II,    2,   9|   obsidione ac fame adeo concordem civitatem tenuit, ut regium nomen
 18      II,    4,  34|          aliud multo gravius malum civitatem invasit, caritas primum
 19     III,    1,   1|            plebem in agros ituram, civitatem in concordia fore. Haec
 20     III,    1,   6|      indicio erat sociis adflictam civitatem pestilentia esse, maestum
 21     III,    2,  14|            promulgata lex exercuit civitatem: ab externis armis otium
 22     III,    2,  15|                          Accipiunt civitatem placidiorem consules C.
 23     III,    2,  15|      ferendae aut accipiendae cura civitatem tenebat. Quantum iuniores
 24     III,    2,  18|           potentem, tam propinquam civitatem nunquam parem occasionem
 25     III,    3,  20|     comitia non habiturum; non ita civitatem aegram esse ut consuetis
 26     III,    8,  63|            esse. Ita demum liberam civitatem fore, ita aequatas leges,
 27      IV,    1,   2|          quae concitaverint armari civitatem defendique prohibeant, et
 28      IV,    1,   3| externisque dari solet; nos quidem civitatem, quae plus quam conubium
 29      IV,    1,   3|          exactos ex Sabinis non in civitatem modo accepimus sed etiam
 30      IV,    1,   5|        conubiis redditis unam hanc civitatem tandem facitis, si coalescere,
 31      IV,    5,  32|                       cum trepidam civitatem praeconibus per vicos dimissis
 32       V,    4,  25|       mirum id quidem esse, furere civitatem quae damnata voti omnium
 33      VI,    1,   4|         positas fuisse. Eo anno in civitatem accepti qui Veientium Capenatiumque
 34      VI,    2,  10|         parte Nepesinorum prodente civitatem facta erat deditio; mitti
 35      VI,    3,  14|          conferendum ad redimendam civitatem a Gallis aurum fuerit, tributo
 36      VI,    4,  26|      praesentia nec ita multo post civitatem etiam impetraverunt. ab
 37      VI,    5,  33|          modo Romanam sed etiam in civitatem se dedissent. patentibus
 38      VI,    5,  40|         quo adsciti sumus simul in civitatem et patres, enixe operam
 39      VI,    5,  42|            Gallici allata perpulit civitatem ut M. Furius dictator quintum
 40     VII,    3,  19|           bellum Etruscum intentam civitatem, quia Caeritem populum misericordia
 41     VII,    4,  27|            res essent, pestilentia civitatem adorta coegit senatum imperare
 42    VIII,    3, 13b|       augere rem Romanam victos in civitatem accipiendo? materia crescendi
 43    VIII,    3,  14|         eodem iure quo Lanuvini in civitatem accepti. Tusculanis servata
 44    VIII,    3,  18|         patefactum muliebri fraude civitatem premi matronasque ea venena
 45    VIII,    4,  23|       posse dissimulare aegre pati civitatem Samnitium quod Fregellas
 46    VIII,    5,  33|  conveniens esse propter Q. Fabium civitatem in laetitia victoria supplicationibus
 47    VIII,    6, 37b|          ex somno trepidam repente civitatem excivit ut Capitolium atque
 48      IX,    1,   4|           consules, redimite armis civitatem, quam auro maiores vestri
 49      IX,    2,  10|   facinoribus aequabant: emersisse civitatem ex obnoxia pace illius consilio
 50      IX,    2,  11|        furto eos subduxistis. Auro civitatem a Gallis redemistis; inter
 51      IX,    2,  11|             nec moror quo minus in civitatem oblactam sponsione commissa
 52      IX,    7,  37|     auctores sunt metuque in magno civitatem fuisse ne interclusus exercitus
 53      IX,    8,  43|   Ferentinati, quia maluerunt quam civitatem, suae leges redditae conubiumque
 54      IX,    8,  45|      fuerit, pro poena necessariam civitatem fore. Ob haec volgo in conciliis
 55       X,    2,  11|           etiam annonae sollicitam civitatem habuit ventumque ad inopiae
 56       X,    3,  26|         tumultus praecipuus terror civitatem tenuit. - itaque praeterquam
 57     XXI,    2,  20|         provincias profecti erant. Civitatem omnem in exspectationem
 58   XXIII,    1,   5|         certe cladem maximum fuit, civitatem nostram magnae parti vestrum
 59    XXIV,    2,  10|      Ianiculo videre concitaverunt civitatem ad arma, cum qui in Ianiculo
 60     XXV,    1,   1|            magna ex parte externa, civitatem incessit ut aut homines
 61     XXV,    4, 22a|          quidem et luctus et pavor civitatem cepit; sed tamen quia consules,
 62     XXV,    6,  31|          ut populus Romanus servam civitatem haberet sed ne transfugarum
 63    XXVI,    1,   1|      tantum, quae in nullam unquam civitatem iustior fuit, quam quod
 64    XXVI,    4,  24|         socios, ex quibus alios in civitatem atque aequum secum ius accepissent,
 65    XXVI,    5, 26b|           nedum in bello respirare civitatem forent passuri.~ ~27.
 66   XXVII,    8,  51|       contraheret, et Metapontinos civitatem universam excitos sedibus
 67    XXIX,    3,  10|      fideque sua duceret permissa. civitatem eo tempore repens religio
 68    XXIX,    4,  18|          propter fidem erga vos in civitatem nostram facinora edidit,
 69    XXIX,    5,  27|         populus Carthaginiensis in civitatem nostram facere molitus est,
 70    XXIX,    5,  27|           mihi populoque Romano in civitatem Carthaginiensium exempla
 71    XXXI,    2,  15|  praesentem aut referendis suis in civitatem beneficiis erubescere aut
 72    XXXI,    2,  15|        erat beneficiorum primum in civitatem suorum, deinde rerum quas
 73   XXXII,    5,  39|           memor tyrannus a quo eam civitatem et in quam condicionem accepisset,
 74   XXXII,    5,  40|           munificentia praeteriret civitatem sociam atque amicam, decem
 75  XXXIII,    5,  45|         marcescere otii situ queri civitatem et inertia sopiri nec sine
 76   XXXIV,    1,   4|       vitiis, avaritia et luxuria, civitatem laborare, quae pestes omnia
 77   XXXIV,    2,   9|             postremo et Graecis in civitatem Romanam adscitis. miraretur
 78   XXXIV,    2,  17|             gravem atque opulentam civitatem, vineis et pluteis cepit.~ ~
 79   XXXIV,    3, 22b|      nobilissimam vetustissimamque civitatem, in media Graecia sitam,
 80   XXXIV,    3,  26|            postquam oppressam metu civitatem vidit, advocat consilium
 81   XXXIV,    3,  31|          et everti, quod Argivorum civitatem teneo. quomodo hoc tuear?
 82   XXXIV,    5,  49|          quae pati possit remediis civitatem sinere, in ipsa vindicta
 83    XXXV,    4,  31|     obnoxiam Romanis esse, tum eam civitatem praecipue; ibi enim non
 84    XXXV,    5,  46|           traiecisset; nullam enim civitatem se in Graecia nosse quae
 85  XXXVII,    4,  28|       miserunt. quibus purgantibus civitatem omnis facti dictique hostilis
 86  XXXVII,    7,  56|      extraordinarium munus, ut eam civitatem ex servitute regia eximerent.
 87 XXXVIII,    2,  15|         legati ab Lysinoe dedentes civitatem venerunt. Inde in agrum
 88 XXXVIII,    2,  19|        attulerunt, Tolostobogiorum civitatem Olympum montem cepisse;
 89 XXXVIII,    3,  30|         averterunt. Sollicitam eam civitatem exules maxime habebant,
 90 XXXVIII,    3,  33|           auctores defectionis, et civitatem in pace futuram, si id fecisset,
 91 XXXVIII,    4,  36|           sine suffragio habuerant civitatem - esset. Huic rogationi
 92 XXXVIII,    6, 50b|     tribunos plebis, sed universam civitatem, quae id pati posset, incusabant:
 93 XXXVIII,    6,  51|          esse, sub umbra Scipionis civitatem dominam orbis terrarum latere,
 94   XXXIX,    3,  34|           se alii, alii ad Eumenem civitatem traherent; id facile scituros
 95   XXXIX,    5,  50|          memor pristinorum eius in civitatem meritorum, parcendum ac
 96      XL,    1,   8|           ipsis patriaeque: eandem civitatem, postquam mos sibi cuique
 97      XL,    4,  46|            sunt, Latini, Sabini in civitatem accepti. vulgatum illud,
 98     XLI,    2,   8|          sine lege, sine stirpe in civitatem Romanam per migrationem
 99     XLI,    2,   9|           ut omnes in suam quisque civitatem ante kal. Novembres redirent.
100    XLII,    4,  44|         aliis ad regem trahentibus civitatem, aliis ad Romanos; et turba
101    XLII,    4,  44|      fideique legatorum commendari civitatem iussit. Thebanos Marcius
102    XLIV,    2,  23|           Romanum posse. adiunctam civitatem, penes quam unam tum rei
103    XLIV,    2,  24|      inimica inter se esse liberam civitatem et regem. singulos populum
104     XLV,    2,  15|    tribubus emovere posse, id esse civitatem libertatemque eripere, non,
105     XLV,    2,  20|            Rhodiorum maxime legati civitatem converterunt. nam cum primo
106     XLV,    3,  26|           qui duorum hominum noxae civitatem accessionem facitis? equidem