Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  14|           tantum roboris esset quantum futurum apparebat, occupant bellum
  2       I,    4,  19|             nihil cum populo agi utile futurum erat.~ ~20.
  3       I,    6,  34|              ex virtute nobilitas sit, futurum locum forti ac strenuo viro;
  4       I,    7,  39|           quondam rebus nostris dubiis futurum praesidiumque regiae adflictae;
  5       I,    8,  46|               viduam et illum caelibem futurum fuisse contendere, quam
  6      II,    1,   1|          regnum extorsisset. Quid enim futurum fuit, si illa pastorum convenarumque
  7      II,    3,  28|            publica magistratus, nullum futurum fuisse Romae nisi publicum
  8      II,    3,  32|                multitudinem fore? Quid futurum deinde si quod externum
  9      II,    5,  50|              domi bellique vel maximum futurum auxilium.~ ~51.
 10     III,    2,   9|         Aequisque ad oppugnandam urbem futurum. Quid tandem? Illi non licere,
 11     III,    2,  13|               dies dicta sit et de quo futurum propediem iudicium, eum
 12     III,    7,  50|                 nec superstitem filiae futurum fuisse, nisi spem ulciscendae
 13     III,    8,  56|          Claudio non sit? Se documento futurum utrum novis legibus dominatio
 14     III,    8,  58|                honoratissimae imaginis futurum ad posteros, legum latorem
 15     III,    9,  64|               labefactata essent. Quid futurum nondum firmatis legibus,
 16     III,    9,  69|          daturos tempus; pro desertore futurum, cuius non probassent causam; -
 17      IV,    1,   3|            libertinum aliquis consulem futurum dicat? Ecquid sentitis in
 18      IV,    2,   8|               accepere, id quod evenit futurum, credo, etiam rati, ut mox
 19      IV,    5,  35|             qua id liceat quod nunquam futurum sit; minorem quippe ruborem
 20      IV,    5, 44a|                deposita causa leviorem futurum apud patres reum aut perseverantem
 21      IV,    6,  51|                 mox paucis, ut cetera, futurum praedae. Eodem anno adversus
 22       V,    1,   3|         imperium inter finitimos brevi futurum esse?~ ~4.
 23      VI,    2,  6b|                ei pro magistro equitum futurum; proinde, quam opinionem
 24      VI,    3,  12|              quid di vatesque eorum in futurum vident. itaque, ut decet
 25     VII,    5,  30|            vosque sunt, quod propediem futurum spondet et virtus et fortuna
 26    VIII,    3,  18|             fides sibi data esset haud futurum noxae indicium. Fabius confestim
 27      IX,    2,   9|              habiturum? si sub regibus futurum? di meliora, inquis. Atqui
 28      IX,    2,  10|          spectant et bellum: en unquam futurum, ut congredi armatis cum
 29       X,    2,  13|            plebis nihil id impedimenti futurum aiebant; se ad populum laturos
 30       X,    2,  15|             comitiis, cum contra leges futurum sit, pessimo exemplo non
 31       X,    3,  24|          fuisse et in potestate populi futurum. P. Decius senatus iniuriam
 32       X,    5,  45|        Responsum legatis curae senatui futurum ne socios fidei suae paeniteret:
 33     XXI,    2,  21|            ingentis gloriae praedaeque futurum incipiamus." Omnibus fere
 34     XXI,    2,  21|      desiderantibus suos et longius in futurum providentibus desiderium.
 35     XXI,    5,  43|              vestrum cum ipsis dominis futurum est; in hanc tam opimam
 36    XXII,    6,  39|            Terentio quam cum Hannibale futurum censes; nescio an infestior
 37    XXII,    6,  43|                 tum salutare praecipue futurum erat cum aciem dirigerent,
 38    XXII,    8,  60|           duarum prope legionum agmini futurum censetis fuisse? Haberetis
 39   XXIII,    1,   7|        Campanum, postero die se Capuae futurum, proficiscitur e castris
 40   XXIII,    5,  35|                senatum solum omnem ibi futurum sed castra etiam et exercitum
 41    XXIV,    1,   4|              nomen regium penes puerum futurum ratae, regimen rerum omnium
 42    XXIV,    4,  22|              legatos renuntiare iussit futurum se in senatus ac populi
 43    XXVI,    2,   8|                Id priusquam fieret ita futurum compertum ex transfugis
 44    XXVI,    5, 26b|           prope iustitium omnium rerum futurum videbatur donec alter consul
 45   XXVII,    1,   2|               praeterito, tum timor in futurum erat: consul ex Samnio in
 46   XXVII,    2,  5b|                die id plebis concilium futurum erat, consul clam nocte
 47   XXVII,    5,  26|      consulibus haudquaquam sese parem futurum censebat; itaque totus in
 48   XXVII,    6,  30|              Graeciae, grave libertati futurum, immisceretur. de pace dilata
 49   XXVII,    7,  35|           Olympiae ludicrum ea aestate futurum erat quod maximo coetu Graeciae
 50   XXVII,    8,  44|          partem abisse ignoraret. quid futurum, si id palam fiat et aut
 51    XXIX,    5,  25|                is tum erat - onerariis futurum praesidio. lumina in navibus
 52    XXIX,    6,  30|            Masinissae sese permisisset futurum eum in eodem honore quo
 53     XXX,    2,  15|             cum se quidem in potestate futurum imperatoris dixisset orassetque
 54     XXX,    3,  17|                praesens laetitia et in futurum spe. consulti inde patres
 55     XXX,    3,  17|             sibi amplum apud populares futurum esse. ad ea responsum legatis
 56     XXX,    4,  25|            essent nec reditum tutiorem futurum cernerent, petierunt a magistratibus
 57     XXX,    5,  28|         solitum graviorem in sua terra futurum hostem Hannibalem quam in
 58     XXX,    7,  40|             iniquum esset, etiam impar futurum cernebat. Q. Minucius Thermus
 59    XXXI,    3,  20|               maiorum aut ullo exemplo futurum diceret. postremo victus
 60    XXXI,    4,  29|              quod Panaetolicum vocant, futurum erat. huic ut occurrerent,
 61    XXXI,    6,  46|          minarum, simul promissorum in futurum memores. itaque cum praeter
 62   XXXII,    3,  19|          graviorem post bellum dominum futurum cernebant. Neque solum quid
 63   XXXII,    5,  36|             quaeri; Quinctius verum id futurum fuisse dicere si aestas
 64  XXXIII,    3,  20|                aut sociis eorum noxiae futurum fraudive; nam Romanorum
 65  XXXIII,    3,  27|              praesentia hi passi et in futurum etiam metum ceperunt: cum
 66  XXXIII,    3,  27|          Romano ea fierent, quidnam se futurum esse profectis in Italiam
 67  XXXIII,    5,  44|              liceat universae Graeciae futurum tyrannum, avaritia et crudelitate
 68   XXXIV,    2,  20|            tulere. quod postquam sicut futurum ratus erat consul fieri
 69   XXXIV,    3,  24|        Peloponneso arcem sibi fecerint futurum nobis est? linguam tantum
 70   XXXIV,    3,  26|             non sine effectu motum eum futurum fuisse et, si propius castra
 71   XXXIV,    3,  28|                cogebat; qui ad id quod futurum erat, ne inopinatum accideret,
 72   XXXIV,    3,  33|       comprobata dominatione firmiorem futurum auctore iniusti imperii
 73    XXXV,    5,  42|           accersi; concursum ad litora futurum, unde classem regiam prospexissent.
 74    XXXV,    5,  45|             quidem ipso momenti ullius futurum apud Romanos. haec vicit
 75   XXXVI,    1,   7|               avertant, nec iis noxiae futurum sit, quod, cum Romani procul
 76   XXXVI,    1,   7|             descenderit, nihil integri futurum sit, quique eas vires adferat,
 77   XXXVI,    2,   9|                caperent, cuius, dum in futurum nimis cauti et providi essent,
 78   XXXVI,    3,  17|             Epheso expectatur, praedae futurum, Asiam deinde Syriamque
 79  XXXVII,    3,  12|                minus animi erat, ducem futurum credebant. Romani et Eumenes
 80  XXXVII,    4,  21|             intenti utrimque velut iam futurum impetum expectavere; postquam
 81  XXXVII,    4,  25|               eadem dignitate et Nabim futurum fuisse, nisi eum suus primum
 82  XXXVII,    7,  53|               stabiliusque regnum meum futurum spero; sed si vobis decedere
 83 XXXVIII,    1,   2|                pro se quisque, quidnam futurum esset, cogitare, si in valles
 84 XXXVIII,    3,  25|              partem, in qua colloquium futurum erat, ducti sunt, tutius
 85 XXXVIII,    3,  25|            erat, ducti sunt, tutius id futurum tribunis ratis, quia consulis
 86 XXXVIII,    6,  52|                se appellet, auxilio ei futurum, ne causam dicat: ad id
 87      XL,    1,   4|                 comitemque ipsum fugae futurum esse. proficiscuntur ab
 88      XL,    1,   5|              iuvenis, adiuvandum, quod futurum erat, rati fovendamque spem
 89      XL,    1,   9|            gladiis nocte periculi mihi futurum fuisse, quem rudibus te
 90      XL,    1,  12|                ait, iudicio regnum est futurum, ego minor in eius, quem
 91      XL,    1,  12|            mihi parem in certamine non futurum crediderit: idem, tamquam [
 92      XL,    4,  57|              duplex inde erat commodum futurum, si et Dardani, gens semper
 93     XLI,    2,   8|         permittatur, perpaucis lustris futurum, ut deserta oppida, deserti
 94     XLI,    3,  23|                id post mortem Philippi futurum. duos, ut scitis, habuit
 95     XLI,    3,  23|               paene quam regni heredem futurum sciebat, regem fecit. itaque
 96    XLII,    2,  15|       praeterquam quod et ita credebat futurum, iam etiam volebat, in flore
 97    XLII,    3,  32| animadvertendum esse censeat; se tamen futurum in senatus potestate. consulti
 98    XLII,    3,  36|            Licinium brevi cum exercitu futurum in Macedonia esse: ad eum,
 99    XLII,    4,  47|       indutiarum sumpto aecum <bellum> futurum: illum nihilo paratiorem,
100   XLIII,    1,   2|                silentio obliteratis in futurum tamen consultum ab senatu
101   XLIII,    2,  16|            iudicio comitem exilii eius futurum. Adeo tamen ad extremum
102    XLIV,    2,  14|              deprecatorem apud senatum futurum; petere, si possent inducere
103    XLIV,    2,  18|             his bene cognitis certa in futurum consilia capi posse. senatus
104    XLIV,    3,  34|            praebeat: illos nihil, quid futurum sit, quaerere, ubi datum
105     XLV,    2,  21|             mitteretur, se eum sperans futurum esse. huic actioni M. Antonius