Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,   5|          quae nostra tot per annos vidit aetas, tantisper certe dum
  2       I,    2,   6|          pergere ad se gratulantes vidit, extemplo advocato concilio
  3       I,    3,  7b|         Quae ubi omnia foras versa vidit nec in partem aliam ferre,
  4       I,    3,  16|            ubi vacuam sedem regiam vidit, etsi satis credebat patribus
  5      II,    2,   6|       postquam dolo viam obsaeptam vidit, bellum aperte moliendum
  6      II,    3,  20|          Romano prope circumventam vidit, ex subsidiariis manipulos
  7      II,    3,  20|        partem periculi sustinentes vidit. Tum demum impulsi Latini
  8      II,    5,  59|      inferentem Volscum munimentis vidit foedamque extremi agminis
  9     III,    1,   5|          hostium ab tergo incursum vidit. Ita exclusus multis saepe
 10     III,    2,  18|            P. Volumnius consularis vidit cadentem. Is dato negotio
 11     III,    4, 26b|      nequaquam tam laeta Quinctium vidit, et imperium nimium et virum
 12     III,    6, 48a|           ubi nihil usquam auxilii vidit, 'quaeso' inquit, 'Appi,
 13      IV,    6,  60|            conspici volgus hominum vidit, repente, spreto tribunicio
 14      VI,    4,  25|           proposita omnia in medio vidit intentosque opifices suo
 15     VII,    2,  15|            quam labantem una parte vidit aciem, signa in laevum cornu
 16     VII,    4,  23|            in aequum demitti agmen vidit et cum loci altitudine tum
 17     VII,    5,  33|       spatio exiguo volvere turmas vidit nec posse aperire in hostes
 18     VII,    5,  34|           imminentem capiti hostem vidit. Dum id morae Samnitibus
 19     VII,    6, 37b|            Ibi ut militem in vallo vidit missique ab omni parte exploratum
 20    VIII,    6,  38|         propiorem spe dimicationem vidit, ne militum virtuti damno
 21    VIII,    6,  39|         signa et fluctuantem aciem vidit, tum appellare, tum adhortari
 22      IX,    5,  23|           postquam ardentia procul vidit castra magister equitum -
 23      IX,    6,  31|          postquam intrasse Romanos vidit saltum, repente exortus
 24      IX,    7,  32|      Consul ubi armatos paratosque vidit, signa extra vallum proferri
 25      IX,    8,  41|          ruere in munimenta consul vidit, revocatos milites ab opere,
 26       X,    2,  13|        deinde, ut inclinata studia vidit, etiam recusantem convertit:
 27       X,    2,  14|           parte hostem loco moveri vidit, Maximum filium et M. Valerium
 28       X,    3,  28|    insecuta, simul territos hostes vidit, Gallica acies nullum spatium
 29       X,    3,  29|       hostem. Postquam non resisti vidit et haud dubiam lassitudinem
 30       X,    4,  34|         viros in turribus ac muris vidit, avidum invadendi deserta
 31     XXI,    4,  33|          postquam interrumpi agmen vidit periculumque esse, ne exutum
 32     XXI,    7,  59|       pugnam et recessum a castris vidit, extemplo equitibus dextra
 33    XXII,    1,   3|            prope suos ferri agique vidit, suum id dedecus ratus per
 34    XXII,    2,  14|            postero die quam hostem vidit classem gravem commeatibus,
 35    XXII,    2,  15|        vicos Numidas [pervastantes vidit,] per occasionem etiam paucos
 36    XXII,    2,  15|           desistere sequi nec spem vidit effugiendi esse, cohortatus
 37    XXII,    6,  43|          ad ultimum temere evectos vidit, nequiquam detecta fraude
 38   XXIII,    1,   9|                           Quae ubi vidit audivitque senex, velut
 39   XXIII,    5, 37a|           ab solita custodia urbis vidit nec committi quicquam temerariae
 40   XXIII,    6,  44|        successisse muris Marcellus vidit, instructa intra portam
 41    XXIV,    6,  46|          maxime neglectam custodia vidit, ea potissimum adgredi statuit.
 42     XXV,    5,  24|      pulcherrimam subiectam oculis vidit, inlacrimasse dicitur partim
 43     XXV,    5,  25|    Euryalum neque tradi neque capi vidit posse, inter Neapolim et
 44     XXV,    6, 27b|        tendere ad se Romanas naves vidit, incertum qua subita territus
 45     XXV,    6,  30|           effugerunt. Marcellus ut vidit captam esse Nassum et Achradinae
 46     XXV,    6,  33|         aut fratri rursus coniungi vidit posse, nec ullum aliud salutare
 47     XXV,    6,  34|         labentem ex equo Scipionem vidit, alacres gaudio cum clamore
 48    XXVI,    1,   5| periculumque castrorum Fulvius ubi vidit, Q. Navium primoresque alios
 49    XXVI,    1,   6|        cohortis Hispanorum stragem vidit summaque vi castra hostium
 50    XXVI,    2,   7|            elici amplius ad pugnam vidit neque per castra eorum perrumpi
 51   XXVII,    1,   2|            ut signa portis efferri vidit. ita tamen aciem instruxerunt
 52   XXVII,    3,  12|        coepere. quod ubi Marcellus vidit, duodevicesimam legionem
 53   XXVII,    4, 15b|     postquam quieta omnia circa se vidit, alias partes eo tumultu
 54   XXVII,    4,  18|          pro castris hostium aciem vidit, equites Numidas leviumque
 55   XXVII,    7,  42|       neminem signa contra efferre vidit, spolia legi caesorum hostium
 56   XXVII,    8,  48|       castrorum postquam pugnandum vidit, in prima acie ante signa
 57  XXVIII,    3,  14|           plenosque hostium campos vidit, equitatum omnem extemplo
 58  XXVIII,    4,  19|         proelio trepidaret. id ubi vidit Scipio, veritus ne vanis
 59  XXVIII,    5,  22|            in vestigio quemque suo vidit, patefacta acie, quod ut
 60  XXVIII,    7,  35|            esse. laetus eum Scipio vidit audivitque cum caput rerum
 61    XXIX,    2,   8|      relictam ab hostibus et vacua vidit castra, vocatos ad contionem
 62    XXIX,    3,  12|     quietum muros tantummodo tueri vidit, nec satis fidens viribus
 63     XXX,    6,  33|    verterunt. Laelius, ut turbatos vidit hostes, addidit perculsis
 64     XXX,    6,  34|    cernendo aciem. quod Scipio ubi vidit receptui propere canere
 65    XXXI,    3,  21|     videbatur, conati sunt. id ubi vidit praetor, ut et ipse dilataret
 66    XXXI,    3,  21|            cornibus aciem Gallorum vidit, signa inferre confertos
 67    XXXI,    3,  24|     extulerunt. quod ubi Philippus vidit, habere se hostes in potestate
 68    XXXI,    5,  36|       latentem intra vallum hostem vidit, in tumulos quoque ac sub
 69    XXXI,    5,  36|         audacia hosti. ubi effusos vidit, cum omni equitatu et Cretensium
 70    XXXI,    5,  37|       eques, ut primo signa suorum vidit, convertit in effusum hostem
 71   XXXII,    3,  21|        velle inligari Romano bello vidit, oblitus societatis eius
 72  XXXIII,    1,   8|       pugnari prope castra hostium vidit, ingenti gaudio est elatus;
 73   XXXIV,    2,  14|          intulere. quod ubi consul vidit, duas cohortes delectas
 74   XXXIV,    2,  15|            ubi omnia fuga completa vidit Cato, ipse ad secundam legionem,
 75   XXXIV,    2,  20|            erat consul fieri etiam vidit, equo citato subter murum
 76   XXXIV,    3,  26|           oppressam metu civitatem vidit, advocat consilium de oppugnandis
 77   XXXIV,    4,  39|            postquam quid rei esset vidit, receptui canere iussit.
 78    XXXV,    3,  30|         proclivem viam duci raptim vidit, equitatum omnem et Cretensium
 79    XXXV,    4,  38|     postquam rem omissam ab sociis vidit, Thronium unde venerat repetit.~ ~
 80    XXXV,    5,  50|        obsessas ab hostibus fauces vidit, omisso ad Aulidem itinere
 81   XXXVI,    2,  14|    postquam perseverare in incepto vidit, tribuno cum duorum signorum
 82   XXXVI,    3,  17|          superiora loca ab Aetolis vidit, M. Porcium Catonem et L.
 83   XXXVI,    5,  34|           aciem, non signa hostium vidit, non solum urbes sed tot
 84   XXXVI,    5,  44|        pugnam procedebat. quod ubi vidit Romanus, vela contrahit
 85   XXXVI,    5,  44|      postquam captam alteram navem vidit, priusquam ab tribus simul
 86   XXXVI,    5,  45|     militum haud dubie se superari vidit, sublatis dolonibus effuse
 87  XXXVII,    2,   7|          difficiles erant, munitas vidit. haec referens eadem, qua
 88  XXXVII,    2,  11|         postquam conscendisse suos vidit, sequi ceteris iussis princeps
 89  XXXVII,    3,  13|         sparsam tempestate classem vidit, occasionem primo adgrediendi
 90  XXXVII,    4,  20|       dilapsos ab ordinibus hostes vidit, peditibus, quantum accelerare
 91  XXXVII,    4,  23|            paratam ad concurrendum vidit, et ipse in altum evehitur,
 92  XXXVII,    4,  29|        Eudamus, qui cogebat agmen, vidit, non posse aequare ordinem
 93  XXXVII,    5,  32|    temptarent. postquam obstinatos vidit, duobus simul locis oppugnare
 94  XXXVII,    6,  39|       postquam detractari certamen vidit, postero die in consilium
 95  XXXVII,    6,  41|    locaverat rex. quod ubi Eumenes vidit, haud ignarus, quam anceps
 96  XXXVII,    6,  43|           et tumultum circa castra vidit, in tempore cum ducentis
 97 XXXVIII,    1,   1|          ubi ad omnia paratos esse vidit, certiores suos inde facit,
 98 XXXVIII,    1,   2|           ubi teneri ab suis locum vidit, ipse circa templum Iovis
 99   XXXIX,    3,  31|           aciem Calpurnius praetor vidit, T. Quinctilium Varum et
100      XL,    4,  39|       Romanos invaserunt. quod ubi vidit Flaccus, primos tumultus
101    XLII,    1,   7|   inclinaret spes. quod ubi consul vidit nulla parte moveri Ligurum
102    XLII,    5,  59|      peditum venientium sub signis vidit, ad regem accurrit et monere
103    XLIV,    3,  44|         transgressos eos Strymonem vidit, portas clausit.~ ~45.
104     XLV,    4,  41|        captivus> ipse duci liberos vidit, incolumes tamen eos habet: