Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,  12|              Adeo quanto rerum minus, tanto minus cupiditatis erat:
  2       I,    7,  39|         Prisci Tarquini in domo; inde tanto beneficio et inter mulieres
  3       I,    8,  42|           instituit, rem saluberrimam tanto futuro imperio, ex quo belli
  4       I,    8,  48|              A quo facessere iussa ex tanto tumultu cum se domum reciperet
  5       I,    9,  58|       muliebri esset, Lucretia maesta tanto malo nuntium Romam eundem
  6      II,    2,   6|       sanguinis, extorrem, egentem ex tanto modo regno cum liberis adulescentibus
  7      II,    3,  20|          armisque Mamilium noscitans, tanto vi maiore quam paulo ante
  8      II,    3,  26|             procul iam ab Aricia visi tanto tumultu concivit Romanos
  9      II,    5,  50|          dedit recipiendique a pavore tanto animum, pepulere etiam subeuntes,
 10     III,    1,   3|             castris praesidio egressi tanto cum tumultu invasere fines
 11     III,    1,   5|              et, quod necesse erat in tanto tumultu, iustitium per aliquot
 12     III,    1,   6|               ad expeditiones quas in tanto tumultu res poscebat, sed
 13     III,    6,  38|             quidnam incidisset cur ex tanto intervallo rem desuetam
 14     III,    9,  70|               honoris. Ego quantum in tanto intervallo temporum conicio,
 15      IV,    2,   8|            origine ortae, quae deinde tanto incremento aucta est, ut
 16      IV,    2,  10|           demptamque iniuriam iudicii tanto beneficio populi Romani
 17      IV,    2,  13|               agitare: id unum dignum tanto apparatu consiliorum et
 18      IV,    4, 23b|         equitum est dictus; bellumque tanto maiore quam proximo conatu
 19      IV,    4,  26|                senatus appellat ut in tanto discrimine rei publicae
 20      IV,    6,  49|              haec belua dignior vobis tanto honore videbitur quam qui
 21      IV,    6,  60|               acceptum unquam a plebe tanto gaudio traditur. Concursum
 22       V,    1,   5|              consilii, iactura operum tanto labore factorum, vastatio
 23       V,    2,  10|            augebatur militum numerus, tanto maiore pecunia in stipendium
 24       V,    6,  36|              ad populum reiciunt; ubi tanto plus gratia atque opes valuere
 25       V,    6,  42|        praeterquam corporum vindices, tanto ante alios miserandi magis
 26       V,    6,  47|               prout postularet locus, tanto silentio in summum evasere
 27       V,    7,  52|              comitiorum causa populus tanto incommodo in desertam hanc
 28      VI,    2,  6b|              secum ipsum adnisurum ut tanto de se consensu civitatis
 29      VI,    3,  20|           nunquam usu venisset, ut in tanto discrimine non et proximi
 30      VI,    5,  34|         tranquilla omnia foris erant, tanto in urbe vis patrum in dies
 31     VII,    6,  39|            aut plebis esse qui aut se tanto periculo sciens offerat
 32    VIII,    1,  8a|            plectemur quam res publica tanto suo damno nostra peccata
 33    VIII,    5,  24|             ex regiis pueris, quid in tanto discrimine periculi cunctaretur
 34      IX,    1,   2|           apertaque sed quanto tutior tanto fere longior, altera per
 35      IX,    4,  18|          mores adduxisset. Referre in tanto rege piget superbam mutationem
 36       X,    2,  16|             saepe temptaverant, id se tanto agmine armatorum mixtis
 37       X,    3,  20|            satis exploratis profectus tanto intervallo ab hostibus consedit
 38     XXI,    1,   5|            colligerentur, priusquam a tanto pavore reciperent animos,
 39     XXI,    1,   9|         gentium arma nec Hannibali in tanto discrimine rerum operae
 40     XXI,    5,  41|               maxime potui celeritate tanto maris terrarumque circuitu,
 41     XXI,    5,  44|               descendimus in Italiam, tanto audacius fortiusque pugnaturi
 42    XXII,    7, 50b|              aliorum quam sua corpora tanto periculo mallent obicere.
 43    XXII,    7,  51|        gratularentur suaderentque ut, tanto perfunctus bello, diei quod
 44    XXII,    7,  53|               non consultandum ait in tanto malo esse. Irent secum extemplo
 45   XXIII,    4, 24b| circumsedentes interfecerunt paucis e tanto numero captis, qui pontem
 46   XXIII,    4,  25|          clade cum per dies multos in tanto pavore fuisset civitas ut
 47    XXIV,    2,  16|            minus duo milia hominum ex tanto exercitu, et ea maior pars
 48    XXIV,    4,  30|            altera parte adgrederetur, tanto ardore militum est usus
 49    XXIV,    4,  31|              cum recitata essent, cum tanto clamore ad arma discursum
 50    XXIV,    4,  31|             quoque eorum atque amicos tanto merito primum, dein pignore
 51    XXIV,    4,  34|                          Et habuisset tanto impetu coepta res fortunam,
 52     XXV,    1,   2|         volunt, satis annorum habeo.' tanto inde favore ad suffragium
 53     XXV,    4,  20|             Capuam neglectam neque in tanto discrimine desertos volebat
 54     XXV,    5,  24|           bella cum Carthaginiensibus tanto cum discrimine gesta, tot
 55     XXV,    6,  31|              memoriae proditum est in tanto tumultu, quantum captae
 56     XXV,    6,  35|              ingens facta, imperatore tanto cum omni exercitu deleto
 57    XXVI,    2,  12|             Capua obsidenda potuisse; tanto constantiorem inimicum Romanum
 58    XXVI,    2,  13|         oppugnavit et ex parte cepit: tanto periculo nihil moti sunt
 59    XXVI,    3,  18|              exspectaverant ut qui se tanto imperio dignos crederent
 60    XXVI,    3,  19|                        Quam ubi ab re tanto impetu acta sollicitudinem
 61    XXVI,    3,  20|             Marcium secum habebat cum tanto honore, ut facile appareret
 62    XXVI,    6,  36|            nequiquam serves.' in haec tanto animo consensum est ut gratiae
 63    XXVI,    6,  36|            aes in publicum conferunt, tanto certamine iniecto ut prima
 64    XXVI,    7, 45a|           spem non praesentis modo ab tanto certamine ac labore quietis
 65    XXVI,    8,  50|              virginis.~ Scipio quando tanto opere peterent accepturum
 66   XXVII,    3,  13|            ago quod victor hostis cum tanto pavore incidentibus vobis
 67   XXVII,    4,  17|               post captam eam fecerat tanto opificum numero incluso.~
 68   XXVII,    7,  34|            sententiam dicere. tunc ex tanto intervallo auditus convertit
 69   XXVII,    7,  39|             post famam transitus eius tanto spe sua celeriorem iam moventem
 70   XXVII,    8,  47|            quantum a mari abscedebat, tanto altioribus coercentibus
 71   XXVII,    8,  49|           hostium esset, ne superstes tanto exercitui suum nomen secuto
 72   XXVII,    8,  51|               essent iussit. Hannibal tanto simul publico familiarique
 73  XXVIII,    3,  11|                           In civitate tanto discrimine belli sollicita
 74  XXVIII,    3,  12|               coleretur exiguus tamen tanto alendo exercitui erat; tum
 75  XXVIII,    3,  15|           Romanus aberat; cepissetque tanto impetu castra nisi ex vehementi
 76  XXVIII,    4,  19|            inter se conspectu. itaque tanto ardore certamen initum est
 77    XXIX,    4,  17|            Carthaginiensibus iniurias tanto minores acciperemus, ad
 78     XXX,    2,  12|             quam victorem reciperatum tanto post intervallo patrium
 79     XXX,    4,  26|           sunt. vir certe fuit dignus tanto cognomine vel si novum ab
 80   XXXII,    1,   5|         pugnarumque laxaverat animum, tanto magis intentum in universum
 81  XXXIII,    4,  36|             et saucios curaret et <a> tanto terrore animos militum reficeret.
 82   XXXIV,    6,  58|              orbis terrarum populo et tanto regi, utrum tandem videtur
 83    XXXV,    1,   8|             patribus conscriptis quod tanto bello una secunda pugna
 84    XXXV,    2,  13|         gravem, si pax esset, accolam tanto potentiorem regem credens,
 85    XXXV,    2,  17|             dictu dignas belli causas tanto regi eas civitates esse,
 86    XXXV,    5,  44|                primo] excusantis quod tanto minoribus spe atque opinione
 87  XXXVII,    5,  36|          animus certe non egebit. pro tanto in me munere gratum me in
 88  XXXVII,    7,  53|     stipendiarias nostras, ipsi autem tanto obligatos beneficio verbo
 89 XXXVIII,    3,  34|         obnoxia fuit; nulla tamen res tanto erat damno quam disciplina
 90 XXXVIII,    5,  49|        raperetur, ne quod iumentum ex tanto agmine abstraheretur, ne
 91 XXXVIII,    6,  57|        desponsam respondisse. Haec de tanto viro quam et opinionibus
 92 XXXVIII,    6,  60|               mittique eum se iubere. Tanto adsensu auditum est decretum,
 93   XXXIX,    4,  39|              populo Romano egit, quod tanto studio, quotienscumque declarandae
 94   XXXIX,    5,  44|         milium aeris essent, <deciens tanto pluris quam quanti essent>
 95   XXXIX,    5,  44|      venissent, uti ea quoque deciens tanto pluris quam quanti essent
 96    XLII,    1,  11|             Romam venit, exceptus cum tanto honore, quantum non meritis
 97    XLII,    2,  18|              Roma gratulantes, quod e tanto periculo evasisset, venerunt.
 98     XLV,    1,   6|                               Ceterum tanto facinore in unicum relictum
 99     XLV,    2,  20|             quisquam rex aut privatus tanto favore tantoque omnium adsensu
100     XLV,    4,  42|                                  Haec tanto dicta animo magis confudere