Lib. Cap. Par.

 1      II,    1,   4|      Interim cum in senatu vicisset sententia quae censebat reddenda bona,
 2      II,    3,  30|             et atrox videbatur Appi sententia; rursus Vergini Largique
 3      II,    4,  35|            senatui nimis atrox visa sententia est et plebem ira prope
 4      II,    4,  39|          bellum de omnium populorum sententia lecti Attius Tullius et
 5      II,    5,  54|             quaeque maxime placebat sententia, nec auctor quamvis audaci
 6     III,    1,   1|    suscipiunt, et consul manebat in sententia sua. Possessores et magna
 7     III,    1,   1|             in concordia fore. Haec sententia accepta est. Triumviros
 8     III,    3,  21|     implorant; nec ante moverunt de sententia consulem quam tribuni se
 9     III,    6,  40|            verbo adsensi sunt. Alia sententia, asperior in speciem, vim
10      IV,    1,   6|     intererant consiliis. C. Claudi sententia consules armabat in tribunos,
11      IV,    5, 44a|          deesse, stetitque in eadem sententia ne qua largitio, cessura
12      IV,    6, 44b|       deinde absolutam pro collegii sententia pontifex maximus abstinere
13      IV,    6,  46|             nihil sentire idem, pro sententia pugnare; sua consilia velle,
14      IV,    6,  48|            auctoritate principum de sententia deduci, si temporum interdum
15      IV,    6,  53|      pronuntiaveruntque ex collegii sententia: C. Valerio consuli se,
16      IV,    6,  57|      publicam fore, et si maneat in sententia senatus, dictatorem nocte
17       V,    3,  20|           dederit. Haec tutior visa sententia est quae popularem senatum
18      VI,    4,  23|          nec ab hominibus salutaris sententia nec a dis tam piae preces
19    VIII,    5,  32| interpretationem meae dirigenda tua sententia fuerit? quin tu respondes
20    VIII,    6, 37b|          antiquarunt legem: Polliae sententia fuit puberes verberatos
21      IX,    1,   3|        dimittendos. Quae ubi spreta sententia est iterumque eodem remeante
22      IX,    1,   3|          imponerentur, "ista quidem sententia" inquit "ea est, quae neque
23      IX,    1,   3|            quiescere sinet." neutra sententia accepta Herennius domum
24      IX,    2,   8|    rettulistis paucis peragam; quae sententia testis erit mihine an legionibus
25      IX,    5,  26|         gentes cogebat. Vicit tamen sententia ut mitterentur coloni; duo
26       X,    2,  11|      Consulis subrogandi comitia ex sententia principum habita: M. Valerium
27       X,    3,  30|           Fulvio propraetore res ex sententia gesta et praeter ingentem
28       X,    5,  44|            res. uterque ex alterius sententia consul captum oppidum diripiendum
29     XXI,    1,   6|             legatos censerent. Haec sententia, quae tutissima videbatur,
30     XXI,    3,  29|       redierunt, nec Scipioni stare sententia poterat nisi ut ex consiliis
31     XXI,    3,  30|             Hannibal, postquam ipsi sententia stetit pergere ire atque
32     XXI,    3,  31|             ea senatus principumque sententia fuerat, imperium maiori
33    XXII,    2,   9|              ex collegii pontificum sententia omnia ea ut mature fiant,
34    XXII,    6,  43|            quae ante semper fuisset sententia, ceterum Varroni fere omnes,
35    XXII,    6,  43|   adsentiretur, [ex] maioris partis sententia ad nobilitandas clade Romana
36    XXII,    7, 50b|      mallent obicere. Aliis non tam sententia displicere quam animus deesse:
37    XXII,    7,  53| consultantium gladio, "ex mei animi sententia" inquit, "ut ego rem publicam
38   XXIII,    1,   3|        Pacuvius: "video quae de hoc sententia sit; date igitur pro malo
39   XXIII,    1,   6|             est res. Postremo vicit sententia plurium ut iidem legati
40   XXIII,    1,   8|         civitas aut patria maiestas sententia depulerat. Huic tum pater
41   XXIII,    2,  11|     facilioresque erunt magisque ex sententia res publica vestra vobis
42    XXIV,    4,  26|           poscere quae nequaquam ex sententia praetorum futura essent.~ ~
43     XXV,    1,  7a|           scripturum se omniaque de sententia patrum facturum esse. eae
44     XXV,    1,  7a|          praetore urbano de senatus sententia plebique scitu sunt habita,
45     XXV,    5,  25|          habito Marcellus ex omnium sententia edixit militibus ne quis
46    XXVI,    2,   8|           diversas sententias media sententia P. Valeri Flacci vicit,
47    XXVI,    2,  14|             Teanum missi, quorum de sententia maxime descitum ab Romanis
48    XXVI,    2,  15|       veniae Claudius, Fulvi durior sententia erat. itaque Appius Romam
49    XXVI,    2,  16|       pleraque alia de Flacci unius sententia acta erant, mortuum Ap.
50    XXVI,    8,  48|       religionem. Haec se ad eum de sententia P. Cornelii et M. Sempronii
51  XXVIII,    5,  25|          petendum irent. inclinavit sententia, quod tutius censebant,
52  XXVIII,    5,  26|           quam seditio esset. vicit sententia lenior ut unde culpa orta
53  XXVIII,    8,  43|         conscripti, commemoravit in sententia sua posse obtractationem
54    XXIX,    4,  20|              tamen vicit Q. Metelli sententia qui de ceteris Maximo adsensus
55     XXX,    1,   4|        proinde, seu ipsi staret iam sententia, <promeret sententiam>,
56     XXX,    2,  7b|           absisteret censebat. haec sententia quia Hasdrubal praesens
57     XXX,    4,  25|            Romani de bello aut pace sententia esset, necdum indutiarum
58     XXX,    7,  43|           Scipio ex decem legatorum sententia pacem cum populo Carthaginiensi
59   XXXII,    2,   9|            intraret; vicissetque ea sententia ni timuisset ne, cum a mari
60   XXXII,    2,  13|       Thessaliam posset. Inclinavit sententia ut in Thessaliam agmen demitteret,
61   XXXII,    3,  19|     communibus conciliis gentis pro sententia dicerent ignorabant, sed
62   XXXII,    3,  21|        concilium advocati estis pro sententia quicquam dicere vult aut
63  XXXIII,    5,  44|          praetor voverat de senatus sententia populique iussu Cn. Servilio
64   XXXIV,    2,  12|      periculum adferre posset. stat sententia non minuere copias, ne quid
65   XXXIV,    3,  26|            praeter Aristaenum eadem sententia erat, cum causa belli non
66   XXXIV,    3,  33|           consilium. maximae partis sententia erat perseverandum in bello
67   XXXIV,    6,  60|    particeps esse sermonis poterat. sententia eius una atque eadem semper
68    XXXV,    3,  25|   expectandi. cum principum alii in sententia permanerent, alii utendum
69    XXXV,    4,  34|   multitudinem et quorum res non ex sententia ipsorum essent omnia novare
70    XXXV,    5,  45|            apud Romanos. haec vicit sententia, imperatoremque regem appellandum
71   XXXVI,    1,   2|          sumi populus iussit, id ex sententia senatus populique Romani
72   XXXVI,    1,   5|         quos post bellum non ex sua sententia indictum Antiocho primum
73   XXXVI,    2,  12|     censerent, media visa est Clyti sententia eoque accepta, ut ad regem
74   XXXVI,    3,  16|             pars non mansit modo in sententia sua, sed etiam exsecuta
75   XXXVI,    5,  36|      inconsulto senatu ex sua unius sententia vovisset, eos vel de manubiis,
76  XXXVII,    3,  15|                    Nulli ea placere sententia. Eumenes rex quaesivit,
77  XXXVII,    3,  15|      coniungatur. haec maxime movit sententia; placuit tamen Regillum
78  XXXVII,    3,  19|        volentibus perfecisse.' haec sententia vicit, responsumque Antiocho
79  XXXVII,    7,  52|           senatus in eadem perstare sententia, ut absurdum esse diceret
80 XXXVIII,    4,  38|              Ibi ex decem legatorum sententia foedus in haec verba fere
81 XXXVIII,    4,  42|              Senatus his auditis in sententia perseveravit, ut consulibus
82 XXXVIII,    5,  45|             Quod quem umquam de sua sententia facere ausum? Antiochi Philippi
83 XXXVIII,    6,  60|          aliorum, praeter Gracchum, sententia pronuntiavit praetori non
84   XXXIX,    4,  39|          Porcius consul primo in ea sententia esse, ne nomen eius acciperet;
85   XXXIX,    4,  39|            consul, ne tum quidem de sententia motus gratias populo Romano
86      XL,    3,  29|           eas arcas cum ex amicorum sententia dominus aperuisset, quae
87     XLI,    1,   1|            senatum censebant. vicit sententia, quae diem non proferebat.
88    XLII,    3,  30|                                Haec sententia regibus cum esset de bello,
89    XLII,    4,  46|            dedit. in litteris eadem sententia ad omnis erat, conlocutum
90    XLII,    5,  62|      plurium adsensu conprobata est sententia, legati ad consulem missi;
91   XLIII,    1,   5|             indicarent, quae patrum sententia esset. Munera mitti legatis
92   XLIII,    2,  15|            adigebant: 'ex tui animi sententia, tu ex edicto C. Claudi
93    XLIV,    1,   3|                     Interim consuli sententia stetit eo saltu ducere,
94    XLIV,    2,  22|          immo eum, qui de sua unius sententia omnia gerat, superbum iudico
95     XLV,    2,  16|         Anicium, obtinere, donec de sententia legatorum res et bello turbatas
96     XLV,    2,  17|           Legatos deinde, quorum de sententia imperatores L. Paulus, L.
97     XLV,    2,  21|     certioribus factis de sua unius sententia rogationem ferret, vellent
98     XLV,    3,  26|           tribunali pronuntiavit de sententia consilii senatum populumque
99     XLV,    3,  29|      senatui, quae sibi ex consilii sententia visa essent, pronuntiavit.