Lib. Cap. Par.

 1    XXVI,    4,  24|          esse quam cives mallent: Aetolos eo in maiore futuros honore
 2    XXVI,    4,  25|          ad bellum secum adversus Aetolos capessendum incitari posse
 3    XXVI,    4,  25|       armatorum ad arcendos aditu Aetolos, ipse priusquam maioribus
 4   XXVII,    4, 15b|           cum Philippus oppugnare Aetolos pararet Corcyram tramissa.
 5   XXVII,    6,  30|  dirimendum inter Philippum atque Aetolos bellum. adhibitus ab Aetolis
 6   XXVII,    6,  30|          ullam habentem quieturos Aetolos, sed uti omnes socios testes
 7   XXVII,    6,  32|           terrorem postquam inter Aetolos Eleosque Romana signa atque
 8   XXVII,    6,  32|        deinde contracto iam inter Aetolos et Tralles - Illyriorum
 9  XXVIII,    2,   8|  escensionem fecit. haud fefellit Aetolos; nam hominum quod aut in
10    XXIX,    3,  12|           erant. itaque Philippus Aetolos desertos ab Romanis, cui
11    XXXI,    1,   1|           cum ob infidam adversus Aetolos aliosque regionis eiusdem
12    XXXI,    4,  28|   induceret, se usurum; Amynandro Aetolos concitandos ad bellum attribuit.
13    XXXI,    4,  28|        praemio essent, diruit. ad Aetolos mittit legatos, ne gens
14    XXXI,    4,  29|       socium Philippum quaeretis. Aetolos Acarnanas Macedonas, eiusdem
15    XXXI,    4,  30|          se orare atque obsecrare Aetolos ut miseriti Atheniensium
16    XXXI,    5,  33|  detraxisse credens, ex una parte Aetolos, ex altera Dardanos, faucibus
17    XXXI,    5,  40|          domo exercitus efficere. Aetolos Damocritus praetor, qui
18   XXXII,    2,  13| Macedoniam transcendit; nam etiam Aetolos adpropinquare fama erat.
19   XXXII,    3,  21|         quam res ipsas intueamur? Aetolos tum classe adiuverunt; nec
20   XXXII,    3,  21|      Romanis fuerunt ut Philippus Aetolos nequiquam opem Romanorum
21   XXXII,    5,  32|      seditio orta est. Factio una Aetolos, qui propiores erant, altera
22   XXXII,    5,  33|           Alexander, vir ut inter Aetolos facundus. Iam dudum se reticere
23   XXXII,    5,  34|   adplicuit. Orsum eum dicere, in Aetolos maxime, violenter Phaeneas
24   XXXII,    5,  34|  temperans. Indignari inde coepit Aetolos tamquam Romanos decedi Graecia
25  XXXIII,    2,  11|           ut iuberet, quae maxime Aetolos offendit iam tumentes querentesque
26  XXXIII,    2,  11|           opibus Macedonici regni Aetolos habendos Graeciae dominos
27  XXXIII,    2,  12|          ad haec Quinctius negare Aetolos aut moris Romanorum memorem
28  XXXIII,    2,  13|      inter imperatorem Romanum et Aetolos orta est de Thebis; nam
29  XXXIII,    2,  13|     Romanos, ager urbesque captae Aetolos sequerentur. 'vos' inquit '
30  XXXIII,    4,  34|  Phthioticis et Pharsalo excepta. Aetolos de Pharsalo et Leucade postulantes
31  XXXIII,    4,  35|     Pylaicum appellant --, venit: Aetolos praecipue monuit ut constanter
32  XXXIII,    5,  44|     arsuram fuisse; neque enim ne Aetolos quidem quieturos, cum ingenio
33  XXXIII,    5,  49|  nuntiosque ab eo ad Antiochum et Aetolos missos consiliaque inita
34   XXXIV,    3,  23|       deberent, apparebat incessi Aetolos. igitur Alexander princeps
35   XXXIV,    3,  23|           agere ut Argos habeant, Aetolos, primos hostes Philippi,
36   XXXIV,    3,  23|  deportarent legiones in Italiam: Aetolos polliceri aut condicionibus
37   XXXIV,    3,  24|         Lacedaemonium et latrones Aetolos praemium sit posita in eo
38   XXXIV,    3,  24|     cunctis undique increpantibus Aetolos responsurum se fuisse iis
39   XXXIV,    3,  24|        mitterent est hortatus. ad Aetolos legatum etiam misit, magis
40    XXXV,    2,  12|         Romanis nullos alios quam Aetolos dedisse et ad vincendum
41    XXXV,    2,  18|        bello cepisset: iam primum Aetolos, qui umbilicum Graeciae
42    XXXV,    3,  23|         cum exercitu transisse et Aetolos ita se parare ut sub adventum
43    XXXV,    3,  25|    praefatus bene comparatum apud Aetolos esse ne praetor, cum de
44    XXXV,    4,  32|     admonerent Romanae societatis Aetolos, qui vocem liberam mittere
45    XXXV,    4,  32|   praetermissa Romanae societatis Aetolos meritorumque in universam
46    XXXV,    4,  33|         homines testes fore penes Aetolos culpam belli esse, Romanos
47    XXXV,    4,  33|    Graeciam disceptandumque inter Aetolos et Romanos. huic tam superbo
48    XXXV,    4,  35|      conspectu ipso debellaturam. Aetolos toto suo exercitu paratos
49    XXXV,    4,  36|           alii dicere exturbandos Aetolos et libertatem, cum restitui
50    XXXV,    4,  36|        imponunt et armis arreptis Aetolos vagos per urbem caedunt.
51    XXXV,    4,  38|         minus tolerabiles futuros Aetolos. Romanorum maxime respectus
52    XXXV,    4,  38|          primum, deinde legati ad Aetolos missi percunctatum quo suo
53    XXXV,    4,  38|        Salganea esse profectosque Aetolos audivit, et ipse a Thebis
54    XXXV,    5,  43|          defectione ab Romanis ad Aetolos elatus non ultra differre
55    XXXV,    5,  44|    Graeciam atque in ea principes Aetolos fecisset. cum exercitibus
56    XXXV,    5,  49|  ignorasset quae res Antiochum et Aetolos coniunxisset, ex legatorum
57    XXXV,    5,  50|     conligi potuit non ita multos Aetolos ducit. Achaei quingenti <
58    XXXV,    5,  51|    oratores partim ex suis partim Aetolos Chalcidem misisset qui eadem
59   XXXVI,    1,   3|    satisfieri aequum censuissent; Aetolos ultro sibi bellum indixisse,
60   XXXVI,    1,   7|   Athamanum gens, quorum secundum Aetolos plurima fuit opera in eo
61   XXXVI,    2,   8|        opperitur Amynandrum atque Aetolos, Philippum Megalopolitanum
62   XXXVI,    3,  16|       Romanum exercitum facturum, Aetolos ex quattuor milibus - tot
63   XXXVI,    3,  16|       itaque nuntium Heracleam ad Aetolos mittit, ut hanc saltem sibi
64   XXXVI,    3,  16|     nuntio audito dissensio inter Aetolos orta est. pars imperio parendum
65   XXXVI,    3,  17|          tuebuntur angustiae, nec Aetolos vertices illi, quos ceperunt.
66   XXXVI,    3,  19|         turba et agmen apparebat, Aetolos credere visa procul pugna
67   XXXVI,    4,  22|          Thermopylis Heracleam ad Aetolos praemisit, ut tunc saltem,
68   XXXVI,    4,  22|           in fidem receptas esse; Aetolos quoque, quamquam non secuti
69   XXXVI,    4,  23|       aliis in stationem aliorum, Aetolos propter paucitatem eosdem
70   XXXVI,    4,  23|      labor est. cum fatigatos iam Aetolos sciret consul et ex spatio
71   XXXVI,    4,  28|      extremum finivit, ut diceret Aetolos se suaque omnia fidei populi
72   XXXVI,    4,  28|       omnibus oppidis convocandos Aetolos ad concilium.~ ~29.
73   XXXVI,    4,  29|    insultet adversis rebus eorum; Aetolos quoque finire tandem adversus
74   XXXVI,    4,  30|          et Naupactum concurrisse Aetolos, ut inde totum impetum belli
75   XXXVI,    4,  31|        expeditione fractis animis Aetolos compulit ad petendam pacem.
76   XXXVI,    5,  41|     maiorem causam Antiochum quam Aetolos esse; neque [enim] mari
77  XXXVII,    2,   7|  Echedemus fatigatos tot repulsis Aetolos et complorantis inutili
78  XXXVII,    6,  46|        generis. captivos nobiles, Aetolos et regios duces, sex et
79  XXXVII,    6,  48|           Romanorum esse. ob haec Aetolos sustulisse animos et abnuisse
80  XXXVII,    6,  48|       deinde fabulae huic legatos Aetolos in senatu inter cetera hoc
81  XXXVII,    6,  48|           exercitum deletum esse; Aetolos respondisse ab suis legatis
82  XXXVII,    6,  49|          est totos adhuc Antiochi Aetolos esse et ex unica ea spe
83 XXXVIII,    1,   3|       excusabatque sese, quod per Aetolos recuperasset paternum regnum;
84 XXXVIII,    1,   3|   accepere, et ipsi a Philippo ad Aetolos deficiunt. Quibus circumiectis
85 XXXVIII,    1,   7|                Perseus ubi adesse Aetolos audivit, omissa obsidione
86 XXXVIII,    1,   7|           in Macedoniam redit. Et Aetolos inde avocavit populatio
87 XXXVIII,    1,   8|          Macedonibus vastari, nec Aetolos ad tria simul diversa bella
88 XXXVIII,    1,   8|   insanire; non plus mali meritos Aetolos Antiochi bello, quam boni
89 XXXVIII,    1,   8|      magis saepe quam vere umquam Aetolos pacem petere. Imitarentur
90 XXXVIII,    1,   8|          opimo regno, excessisse. Aetolos nisi inermes de pace agentes
91 XXXVIII,    1,   9|       permitterent se Romanis. Et Aetolos C. Valerius, Laevini filius,
92   XXXIX,    2,  24|         gentem in eadem causa qua Aetolos fuisse; Antiocho rege pulso
93    XLII,    1,  12|     hostiliter sublatos esse. iam Aetolos quem ignorare in seditionibus
94    XLII,    3,  34|           exercitum, qui adversus Aetolos et Antiochum regem est missus.
95    XLII,    5,  60|        consulem pro se quisque in Aetolos conferebant causam: ab iis
96   XLIII,    2,  22| expectaret effusos omnibus portis Aetolos in fidem suam venturos,
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License