Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   3|     fulmine ipse ictus regnum per manus tradidit. Is sepultus in
 2       I,    5,  25|        tunc arma, illorum intueri manus, feroces et suopte ingenio
 3       I,    5,  26|       inquit. "I, lictor, colliga manus." Accesserat lictor iniciebatque
 4       I,    5,  26|       possent. I, lictor, colliga manus, quae paulo ante armatae
 5       I,    7,  39|           capta patria in hostium manus venerit, ut serva natus
 6      II,    2,  13|         Scaevolae a clade dextrae manus cognomen inditum, legati
 7      II,    3,  24|          dicerent fieri. Magna ea manus fuit, neque aliorum magis
 8      II,    3,  32|         frui; conspirasse inde ne manus ad os cibum ferrent, nec
 9      II,    5,  46|        quam emissis, pugna iam in manus, iam ad gladios, ubi Mars
10      II,    5,  46|          multas versantem hostium manus, gladio per pectus transfigit;
11     III,    1,   2|    meliores esse et multas passim manus quam magnam molem unius
12     III,    1,   3| populationem nec praedonum parvas manus, sed omnia vano augentes
13     III,    2,  13|       cecidisse; semianimem inter manus domum ablatum, mortuumque
14     III,    6,  46|           nuntii missi in castra, manus tollere undique multitudo
15     III,    6,  47|     Verginius intentans in Appium manus, 'Icilio' inquit, 'Appi,
16     III,    7,  50|            Supinas deinde tendens manus, commilitones appellans
17      IV,    6,  60|       esse prensatasque exeuntium manus et patres vere appellatos,
18       V,    2,  11|         ipsos admovere nocentibus manus; satis esse, si occasione
19       V,    3,  20|         non avidas in direptiones manus otiosorum urbanorum bellatorum
20       V,    3,  21|           rerum ferretur, dicitur manus ad caelum tollens precatus
21       V,    3,  22|        primo religiose admoventes manus, quod id signum more Etrusco
22       V,    4,  27|    sermonem addit, Falerios se in manus Romanis tradidisse, quando
23       V,    5,  31|         hostibus prius paene quam manus consererent. Valerio quod
24       V,    5, 35a|                      Alia subinde manus Cenomanorum Etitovio duce
25       V,    7,  51|           positae traditaeque per manus religiones nullae essent,
26      VI,    3,  12|           plenos et cum imparibus manus conserturos, pilis ante
27      VI,    3,  20|   citaretur et reus ad Capitolium manus tendens ab hominibus ad
28      VI,    5,  42|         Gallum cum quo provocatus manus conseruit in conspectu duorum
29     VII,    1,   6|        Capitoliumque intuentem et manus nunc in caelum, nunc in
30     VII,    5,  31|             Sub haec dicta omnes, manus ad consules tendentes, pleni
31     VII,    6,  39|         Iam valida admodum numero manus erat nec quicquam ad iusti
32     VII,    6,  40|       impias inter nos conseramus manus." T. Quinctius plenus lacrimarum
33      IX,    1,   5|         ut vix ab iis abstinerent manus, quorum temeritate in eum
34      IX,    2,  10|         pacis sponsoribus iubent, manus post tergum vinciri. Cum
35      IX,    4,  17|         initiis urbis tradita per manus, in artis perpetuis praeceptis
36      IX,    6,  27|         suis nondum conserentibus manus ad clamorem a sinistra parte
37      IX,    7,  35|           missilibus quo celerius manus consererent stringerent
38       X,    2,  19|          sustinentes quam cum qua manus conserere adsueti fuerant.
39       X,    4,  35|        cum victoribus conserendas manus. Minus cladis, ceterum non
40       X,    4,  36|         hostes. Inter haec consul manus ad caelum attollens voce
41     XXI,    2,  22|     octingenti et parva Ilergetum manus ex Hispania, ducenti equites,
42     XXI,    3,  29|      obtulisset Romanus exercitus manus consereret, avertit a praesenti
43     XXI,    3,  31|           foret non erat in animo manus conserere. Quartis castris
44     XXI,    5,  39|          cum hoste nondum refecto manus consereret. Sed cum Placentiam
45     XXI,    5,  41|      reputet nostras nunc intueri manus senatum populumque Romanum:
46    XXII,    1,   3|        signum, si ad convellendum manus prae metu obtorpuerit".
47    XXII,    6,  44|           aeque in pugna vigerent manus.~ ~45.
48   XXIII,    1,   9|   obstrinximus - ut sacratas fide manus, digressi a conloquio, extemplo
49   XXIII,    4,  27|            Iam primi conserverant manus, cum alii catervatim currerent,
50   XXIII,    6,  47|       spatio comminus conserentur manus". Dicto prope citius equum
51    XXIV,    2,  16|           se gratulantesque, nunc manus ad caelum tollentes bona
52    XXIV,    4,  26|         ac tam validae eluctandae manus essent, sese eripuerunt.
53    XXIV,    4,  34|       super murum eminente ferrea manus firmae catenae inligata
54     XXV,    1,   6|       ipsi ac segnes, tamquam nec manus nec arma habeamus. servorum
55     XXV,    3,  12|       urbem], qui eam rem agebat, manus venerant; is protinus novo
56     XXV,    3,  12|          campo Diomedis conserere manus. sed neque credes tu mihi,
57     XXV,    6,  34|     profectus cum obviis hostibus manus conseruit. agmina magis
58     XXV,    6,  37|          offensare capita et alii manus ad caelum tendere deos incusantes,
59     XXV,    6,  40|           ne absente se cum hoste manus consererent. id ambo aegre
60    XXVI,    2,   9|            nixae genibus, supinas manus ad caelum ac deos tendentes
61    XXVI,    5,  27|    Campanorum Calaviorum servus - Manus ei nomen erat - indicavit
62    XXVI,    8,  48|  modestria agi, ac proper esse ut manus inter se conferant. Ceterum,
63   XXVII,    4,  16|      prius paene quam consererent manus terga dederunt, dilapsique
64   XXVII,    4,  18|           ad comminus conserendas manus, expulerunt loco et cum
65   XXVII,    4, 20a|  Lusitaniam abire, nec cum Romano manus conserere; Masinissae ex
66   XXVII,    7,  37|       foro pompa constitit et per manus reste data virgines sonum
67   XXVII,    7,  42|      casus obtulit, ita conserunt manus. crescit pugna subsidiis
68  XXVIII,    3,  15|           corpora adficerent quam manus cum hoste consererent. itaque
69  XXVIII,    3,  16|          nulla numero aut viribus manus insignis.~ Hoc maxime modo
70  XXVIII,    5,  22|        peritura forent absumerent manus quam insultarent superbo
71    XXIX,    1,   3|        naves vidissent nec quanta manus agros popularetur satis
72    XXIX,    3,  14|         pudicitiam fecit. eae per manus, succedentes deinde aliae
73    XXIX,    4,  18|   nihilominus sacrilegas admovere manus intactis illis thesauris
74    XXIX,    4,  18|      delubro vox est: abstinerent manus, deam sua defensuram. quia
75     XXX,    4,  21|       quotiens in conciliis voces manus ad caelum porrigentium auditas
76     XXX,    6,  34|         simul cum suis cogerentur manus conserere. non tamen ita
77   XXXIV,    2,  11|         esse nec hostes, si tanta manus venisset, mansuros. ad ea
78   XXXIV,    2,  13|           cum hostibus conferetis manus; non agros inde populari
79   XXXIV,    4,  45|        Piceno agro non pedes, non manus habentem natum. ea prodigia
80    XXXV,    1,   3|      militum numero passim multas manus per extrema finium ad praedandum
81    XXXV,    4,  31|        quidem adeo exarsit ira ut manus ad caelum tendens deos testes
82   XXXVI,    3,  16|        castra. Aetolorum utraeque manus Heracleam sese incluserunt.
83   XXXVI,    5,  34|   concursu facto undique in muros manus pro se quisque tendentes
84   XXXVI,    5,  44| advenientis hostium naves ferreas manus inicere et, ubi pugnam pedestri
85 XXXVIII,    4,  40|            ut ad rapiendum vacuas manus haberent, inermes ad caedem
86   XXXIX,    1,  16|    dedecus erat --, a facinoribus manus, mentem a fraudibus abstinuissent:
87      XL,    1,   4|           intentus erat; interdum manus ad caelum tendens deos,
88     XLI,    3,  19|         interim Dardanorum altera manus, quae circumducta erat,
89    XLII,    5,  58|   iaculatoresque: quadringentorum manus utraque numerum explebat;
90    XLII,    5,  59|          certo incedentibus gradu manus conserere audebant. cum
91    XLIV,    2,  22|       commeatus, quando cum hoste manus conserendae, quando quiesse
92    XLIV,    2,  27|        erat viae, redierunt. quae manus, quieto sedente rege ad
93    XLIV,    3,  42|      quidam aquam etiam ingressi, manus ad eos, qui in classe erant,
94     XLV,    1,   5|        eos, quibus non sint purae manus, sacris arceat, vos penetralia
95     XLV,    1,   5|    conparata de iis, qui incestas manus intulisse intra terminos