Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  14|          sollemne sacrificium eo venisset concursu facto interficitur.
 2       I,    9,  50|     purgaret se quod id temporis venisset, disceptatorem ait se sumptum
 3      II,    3,  30|        suos iussit: ubi ad manum venisset hostis, tum coortos tota
 4      II,    5,  48|       Fabius in tempore subsidio venisset. Ex eo tempore neque pax
 5     III,    2,  12|          civitatis in quamcumque venisset, suum quam alienum mallent
 6     III,    3,  22|    Volsci, quia nondum ab Aequis venisset exercitus, dimicare non
 7     III,    4,  27|          cum ante lucem in forum venisset, magistrum equitum dicit
 8      IV,    2,  15|        equitum ad dictatorem non venisset. Se ad causam cognoscendam
 9      IV,    6,  48|      armis partum erat, nec quod venisset adsignatumve publice esset
10       V,    4,  25|         potestatem populi Romani venisset, eius partem decimam Apollini
11       V,    5,  30|          cum dies ferendae legis venisset, quam ut qui meminissent
12      VI,    3,  20|          ad eum diem nunquam usu venisset, ut in tanto discrimine
13     VII,    3,  19|          armis in fidem consulis venisset. Triumphatum de Tiburtibus;
14      IX,    4,  18|        quam Alexandro in Italiam venisset et exercitum Macedoniae
15      IX,    8,  46|        visendi causa Flavius cum venisset consensuque nobilium adulescentium,
16       X,    3,  25|       rei publicae posset, Romam venisset vel aliquem ex legatis misisset,
17     XXI,    1,  15|      creandos consules Romam cum venisset comitiis perfectis ad exercitum
18     XXI,    2,  24|          liceat, quam in Italiam venisset. Et per nuntios quidem haec;
19     XXI,    5,  39|          fuit, cum Pisas navibus venisset, exercitu a Manlio Atilioque
20   XXIII,    1,   2|    Hannibal cum victore exercitu venisset, trucidato senatu traderet
21   XXIII,    5,  35|         legatio paucos ante dies venisset et quid iis ipsi respondissent:
22    XXIV,    6,  40|        si quando similis fortuna venisset, Apolloniam devexere: cetera
23     XXV,    4, 15b|      opem ferendam sociis Capuam venisset, equitis vim sustinere possent,
24     XXV,    4,  16|     prope exitium clade Cannensi venisset, in dies melior atque auctior
25     XXV,    4,  16|   senesceret ac prope ad nihilum venisset: veteri delicto haud implacabiles
26     XXV,    4,  18|  publicos privatosque oppugnatum venisset. si vir esset, congrederetur.
27    XXVI,    2,   9|  minueretur imperium si in urbem venisset, decernit senatus ut Q.
28    XXVI,    3,  17|           cum Tarraconem navibus venisset, expositisque ibi copiis
29    XXVI,    3,  21|   Sicilia provincia cum ad urbem venisset, a C. Calpurnio praetore
30    XXVI,    4, 26a|          Leucata promuntorio cum venisset Naupactum, Anticyram inde
31    XXVI,    5, 26b|       fuerit. ubi quidem collega venisset non passurum quicquam prius
32    XXVI,    5, 26b|      donec alter consul ad urbem venisset. otium, ut solet, excitavit
33    XXVI,    5,  28|         ubi consul in provinciam venisset dimitti iussus. L. Cincio
34    XXVI,    7,  40|  novisque sociis exspectatus cum venisset, primum ac potissimum omnium
35    XXVI,    7,  41|        ad exercitum est. quo cum venisset adloquendos maxime veteres
36   XXVII,    4,  19|       subsidio Carthaginiensibus venisset, in Hispaniam traiecisse;
37   XXVII,    5,  21|          cum Fabius consul Romam venisset.~ Ludi et Romani et plebeii
38   XXVII,    5,  22|     exercitum nisi cum successor venisset; idem et Tubulo imperatum
39   XXVII,    7,  36|          quo Hannibal in Italiam venisset comitium tectum esse memoriae
40   XXVII,    8,  47|        rebus serum ipse auxilium venisset Romanisque eadem iam fortuna
41  XXVIII,    2,   7|        petit. et iam cum Heraeam venisset, audito Machanidam fama
42  XXVIII,    2,   9|  accederent; Praeneste qui prior venisset, collegam ibi opperiri iussus.
43  XXVIII,    2,   9|          Livianus deductus Romam venisset, Neronis deduci de provincia
44    XXIX,    3,  12|      Sempronio imperatore Romano venisset. facile impetratum - neque
45    XXIX,    4,  20|       imperator ad eum exercitum venisset: si M. Pomponius et decem
46    XXIX,    6,  32|      palam iam quis esset ferens venisset, tantum motum cum favore
47     XXX,    2,  15|       minister cum ad Sophonibam venisset, 'accipio' inquit 'nuptiale
48    XXXI,    1,   3|          cum M. Aurelius legatus venisset edocuissetque eum quantos
49    XXXI,    3,  22|       ferme exacto in provinciam venisset, circa Apolloniam hibernabat.
50    XXXI,    3,  24|        fumantis sociae urbis cum venisset, paucis vix qui sepelirent
51    XXXI,    5,  39|     venisse caduceatorem et quid venisset nuntiatum est. responso
52    XXXI,    6,  47|         bellum cum in provinciam venisset, haud clam tulit iram adversus
53    XXXI,    6,  47|        est>, Romam inopinato cum venisset, senatum in aede Bellonae
54    XXXI,    6,  49| provincia Romam comitiorum causa venisset, non id quod animis praeceperant
55   XXXII,    1,   1|    succederet; in Galliam ubi is venisset omnes milites exauctorati
56   XXXII,    1,   3|        Villius in Macedoniam cum venisset, atrox seditio militum iam
57   XXXII,    2,   8|          legionibus novis consul venisset. Sortiti consules provincias:
58   XXXII,    4,  28|       aut maturius in provinciam venisset aut hiems magis sera fuisset,
59   XXXII,    4,  28|    successor ex senatus consulto venisset. Consulibus binae legiones
60   XXXII,    5,  39|          cerneret, in conloquium venisset: neque enim se illos timere
61  XXXIII,    1,   5|        comperto quam in regionem venisset, milites per agros dimissos
62   XXXIV,    2,  11|       nec hostes, si tanta manus venisset, mansuros. ad ea consul
63   XXXIV,    2,  20|        moverent quam ipse ad eos venisset; ceteras copias ad ulteriorem
64   XXXIV,    6,  61|          Hannibalis qua de causa venisset cognoverunt. et primo in
65   XXXIV,    6,  61|  Aristonem debere et quaeri quid venisset et, nisi expromeret, cum
66    XXXV,    3,  23|    allatum erat, cum in Aetoliam venisset Antiochus, extemplo classem
67    XXXV,    3,  27|     castris hostium promunturium venisset, egressus callibus notis
68    XXXV,    3,  28|       difficilem transitu saltum venisset, contemplatus ab omni parte
69    XXXV,    3,  28|     coepisset ire via an eam qua venisset repetere melius esset; castris
70    XXXV,    5,  44|     atque opinione omnium copiis venisset: id suae impensae erga eos
71    XXXV,    5,  50|        cum Antiochus in Boeotiam venisset, tum quid sibi faciundum
72   XXXVI,    1,   5|         fuissent venientem, sive venisset, sic quoque spes veniae
73   XXXVI,    2,  11|      undique exercitum iusserat, venisset, facile animadvertit nihilo
74   XXXVI,    5,  42|   Graeciae civitatium adiit, cum venisset, percunctatus de statu belli -
75  XXXVII,    1,   2|  adiectum, ut, cum in provinciam venisset, si e re publica videretur
76  XXXVII,    2,  11|         Samum rei privatae causa venisset, pro speculatore deprehensus
77  XXXVII,    6,  49|  obtineret, et cum legato Romano venisset Romam, pro hostibus omnis
78 XXXVIII,    1,   9|       aut voluntate in amicitiam venisset; Cephallania insula ut extra
79 XXXVIII,    2,  18|          cum ad Sangarium flumen venisset, pontem, quia vado nusquam
80 XXXVIII,    2,  21|       temere trepidanti ad manum venisset, <et> ut insueti, nec arte
81 XXXVIII,    3,  25|   praesidio quingentorum equitum venisset nec ullo Gallorum ibi viso
82 XXXVIII,    4,  37|       responsum, cum Eumenes rex venisset, tum daturum iis leges.
83 XXXVIII,    4,  42|         solito serius ad comitia venisset. Comitia consulibus rogandis
84      XL,    3,  26|         exercitu Fabio Romam cum venisset, spem ademit eum, qui in
85      XL,    4,  42|       portu relictis navibus cum venisset Romam, inter exponendas
86      XL,    4,  56|      fuerat. inde cum Amphipolim venisset, gravi morbo est implicitus.
87     XLI,    2,   7|          potius A. Manlius Romam venisset, ut rationem redderet populo
88     XLI,    3,  14|         quo in provinciam consul venisset.~ ~15.
89    XLII,    2,  21|       dolo malo is in servitutem venisset, ut iuratus senatus decerneret,
90    XLII,    2,  24|    expromere, super qua re Romam venisset. Gulussa neque sibi facile
91    XLII,    5,  67|   propinquo temptare. cum Pellam venisset, exercitu in hiberna dimisso
92   XLIII,    1,   6|          exercitus in Macedoniam venisset, cum sub dicione Persei
93     XLV,    2,  19|         quam si ipse rex Eumenes venisset. adduxerant eum duae in
94     XLV,    2,  19|   sollicitatumque iam animum cum venisset, adgressus tempestivis sermonibus
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License