Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  18|         potestate essent, alterius auxilium neque provocatio erat neque
 2      II,    3,  18|        usquam nisi in cura parendi auxilium. Sabinis etiam creatus Romae
 3      II,    5,  44|     pluribus opus sit, tribunos ad auxilium consulum paratos fore, et
 4      II,    5,  50|       bellique vel maximum futurum auxilium.~ ~51.
 5     III,    1,   5|          mille milites, quia serum auxilium post proelium venerant,
 6     III,    1,   8|           hostes impigre promissum auxilium. Duo consulares exercitus
 7     III,    2,   9|     potestatem istam ad singulorum auxilium, non ad perniciem universorum
 8     III,    2,  10|          Si animus sit, non defore auxilium; consentire omnes tribunos.
 9     III,    2,  18|      exspectent dum ab Roma legati auxilium petentes veniant; periculum
10     III,    2,  18|         daturos deos. Placet ferri auxilium; iuventus conscribitur,
11     III,    3,  19|          eramus. Hoc est, tribuni, auxilium plebi ferre, inermem eam
12     III,    3,  19|         armata nuntiaret, ferendum auxilium putaretis: Iuppiter optimus
13     III,    3,  23|           periculi reposcere datum auxilium videbatur. Fabius omissis
14     III,    4,  28|        civilem esse clamorem atque auxilium adesse inter se gratulantes,
15     III,    5,  34|        erat, ne tribunicium quidem auxilium, cedentibus in vicem appellationi
16     III,    6,  45|          Icili. Non si tribunicium auxilium et provocationem plebi Romanae,
17     III,    8,  58|            preces audirent, qui ad auxilium plebis creati ipsi plebis
18     III,    8,  58|            ipsi plebis fidem atque auxilium implorarent. Iustiores hae
19     III,    9,  67|         plebi donum fieri vidimus. Auxilium tribunicium, provocationem
20      IV,    2,   9|        renovataque foedere recenti auxilium prope eversae urbi implorantes.
21      IV,    2,   9|        visum; optumates Romanos ad auxilium urbis obsessae, plebs ad
22      IV,    4,  29|       Siculorum ad partis alterius auxilium in Siciliam exercitum traiecere.~ ~
23      IV,    5, 44a|        potestatis sacrosanctae, ad auxilium libertatis creatae. Fraudem
24       V,    1,   1|       excelleret arte colendi eas, auxilium Veientibus negandum donec
25       V,    3,  17|           petissent super tanta re auxilium petere non deberent; nunc
26       V,    5,  33|         legati ab Clusinis veniunt auxilium adversus Gallos petentes.
27       V,    6, 35b|    defendissent, legatos Romam qui auxilium ab senatu peterent misere.
28       V,    6,  36|           viros fortes esse quorum auxilium a Clusinis in re trepida
29       V,    6,  48|          de die prospectans ecquod auxilium ab dictatore appareret,
30      VI,    1,   3|      dictator primo quoque tempore auxilium Sutrinis ferret. Cuius spei
31      VI,    2,   9|         legati ab Nepete ac Sutrio auxilium adversus Etruscos petentes
32      VI,    3,  18|         populi est ut semper vobis auxilium adversus inimicos satis
33      VI,    3,  20|         deosque alios devocasse ad auxilium fortunarum suarum precatusque
34      VI,    5,  37|     imperium penes illos, penes se auxilium tantum sit; nisi imperio
35      VI,    5,  38|           adero eversumque vestrum auxilium imperio tutabor. itaque
36     VII,    2,  11|       exercitum duceret. Ad quorum auxilium cum Galli ex Campania redissent,
37     VII,    5, 29b|      coacti inopes ad opulentiorum auxilium confugere Campanis sese
38     VII,    5, 29b|      coacti sunt ab Romanis petere auxilium.~ ~30.
39     VII,    5,  30|            amicitiam in perpetuum, auxilium in praesens a vobis petitum.
40     VII,    5,  30|     vestram misericordiam, vestrum auxilium aequum est patere, iis tamen
41     VII,    5,  30|         qui ea implorantibus aliis auxilium dum supra vires suas praestant, [
42     VII,    5,  31|           clarus, a quo paulo ante auxilium finitimi petissent, adeo
43    VIII,    1,   1|           amicitiam nec ut Campani auxilium in bello petissent, nec
44    VIII,    2,  11|          Latinis quoque ab Lavinio auxilium, dum deliberando terunt
45    VIII,    2, 13a|         undique ex omnibus populis auxilium obsessis ferretur. neque
46    VIII,    3,  16|     moverant bellum aut moventibus auxilium tulerant aut causa armorum
47    VIII,    5,  34|          favor populi, tribunicium auxilium, memoria absentis exercitus;
48    VIII,    5,  35|         magis anxios quam eius cui auxilium ab se petebatur, liberavit
49    VIII,    5,  35|     potestati precarium non iustum auxilium ferenti. vive, Q. Fabi,
50      IX,    4,  19|            impedimentum maius quam auxilium traheret. Adde quod Romanis
51      IX,    5,  26|       appellationem et tribunicium auxilium, patricii confugerunt; postremo
52      IX,    6,  27|           et maius quam pro numero auxilium advenerat fortes viri, et
53      IX,    7,  34|          adversus quam tribunicium auxilium vobis comparastis; haec,
54       X,    1,   5|             Itaque, ut prope serum auxilium iam paene circumventis,
55       X,    2,  19| imperatorem suum orare ne collegae auxilium, quod acciendum ultro fuerit,
56     XXI,    1,   6|           a Saguntinis Romam missi auxilium ad bellum iam haud dubie
57     XXI,    3,  26|        novo a consule conscriptis, auxilium ferre Manlio iubent; qui
58     XXI,    6,  51|            tempore collegae ferret auxilium missae traduntur. Multis
59     XXI,    6,  52|      legatisque ad consulem missis auxilium Romanorum terrae ob nimiam
60     XXI,    7,  61|            eorum obsessa Lacetanos auxilium finitimis ferentes nocte
61    XXII,    4,  29|     repente velut caelo demissa ad auxilium ostendit. Itaque priusquam
62   XXIII,    2,  14|            desperatae rei publicae auxilium - cum honesta utilibus cedunt -
63   XXIII,    3,  19|           et ipsum cupientem ferre auxilium obsessis et Volturnus amnis
64    XXIV,    1,   2|        quod neque non accersere ad auxilium Poenos satis audebant, ne
65    XXIV,    1,   3|        coacti necessitate Hannonis auxilium implorant. is condicionibus
66     XXV,    6,  40|          ferendo in tempore cuique auxilium adiit, ut brevi tempore
67    XXVI,    2,  13|      quondam, ut adversus Samnites auxilium impetraremus, nos nostraque
68   XXVII,    4, 20a|         serum post male gestam rem auxilium, consilio in cetera exsequenda
69   XXVII,    6,  29|    Philippus implorantibus Achaeis auxilium tulit, quos et Machanidas
70   XXVII,    8,  47|          perditis rebus serum ipse auxilium venisset Romanisque eadem
71  XXVIII,    2,   5|            sineret omnibus laturum auxilium. in praesentia quae maxime
72  XXVIII,    2,   7|   cunctationem omissa ad Chalcidis auxilium, ubi signum accepit, impigre
73  XXVIII,    2,   8|    laborantibus sociis latum ab se auxilium, retro in regnum concessit
74    XXIX,    1,   3|        signis milites sociosque in auxilium navales duxit. omnibus pacis
75    XXIX,    6,  30|           supplex infimis precibus auxilium itineri, quoniam bello non
76     XXX,    3,  18|        territi equi vanum equestre auxilium fecerunt. et ut rem permixtus,
77    XXXI,    2,   9|          Philippum petisse ab rege auxilium: ceterum, etsi communes
78    XXXI,    3,  24|       sociae urbis, quamquam serum auxilium perditis <rebus> erat, tamen,
79   XXXII,    3,  21|            Cur igitur nostrum ille auxilium absens petit potius quam
80   XXXII,    5,  38|      ipsorum decreto accersitus ad auxilium urbis esset, deinde, ut
81  XXXIII,    2,  18|           et ad <id> ipsum excitum auxilium, mille Achaei pedites cum
82   XXXIV,    3,  23|           extulisset - imploratos [auxilium] adversus Philippum tulisse
83   XXXIV,    3,  23|    adversus tyrannum Nabim offerre auxilium - indignatusque esset haec
84    XXXV,    5,  45|          nec nisi abscisa omni spe auxilium Antiochi imploraturos fuisse.
85    XXXV,    5,  46|        foret, cum Romanorum procul auxilium, hostis Antiochus, cui resistere
86    XXXV,    5,  50|             ab Eumene rege modicum auxilium missum duce Xenoclide Chalcidensi
87   XXXVI,    1,   5|         Peloponneso venerunt. Elei auxilium adversus Achaeos petebant,
88   XXXVI,    5,  42|           cum sex Punicas naves ad auxilium missas accepisset et ab
89 XXXVIII,    2,  19|            Tolostobogiis statuisse auxilium ferre. Erant autem tunc
90 XXXVIII,    6,  56|   potestatem, et ad postremum, cum auxilium L. Scipioni pollicetur,
91      XL,    3,  29|           uti, si quod seu ius seu auxilium se habere ad eos libros
92    XLII,    1,  13|          erant, tollendos curavit; auxilium Byzantiis adversus foedus
93    XLII,    3,  32|     aiebant, et si iniuria fieret, auxilium civibus laturos.~ ~33.
94    XLIV,    2,  26|          Illyricum ingens oblatum <auxilium> avaritia dimissum est.