Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  15|          mortem creditae fuit, non animus in regno avito reciperando,
 2       I,    5,  24|             hos ut sequar inclinat animus. Cum trigeminis agunt reges
 3       I,    5,  28|            averteretur a certamine animus, et hostibus, circumveniri
 4       I,    8,  42|            ne, qualis Anci liberum animus adversus Tarquinium fuerat,
 5       I,    9,  55|        Augebatur ad impensas regis animus; itaque Pometinae manubiae,
 6       I,    9,  56|       liberator ille populi Romani animus latens opperiretur tempora
 7       I,    9,  58|        corpus est tantum violatum, animus insons; mors testis erit.
 8      II,    3,  28|          imperium, ad quod tuendum animus deesset.~ ~29.
 9      II,    4,  36|          sane liber erat religione animus, verecundia tamen maiestatis
10      II,    4,  37|         urbe commissum sit; horret animus, ne quid inconsulte ac temere
11      II,    5,  43|             postmodo periculum, si animus hosti redisset, cogere potuit
12      II,    5,  58|         invictus ille odio plebeio animus interdum moveretur. Omni
13      II,    5,  59|         nihil infractus ferox Appi animus cum insuper saevire vellet
14     III,    1,   7|       adeundi quidem Romana moenia animus eorum cepit tectaque procul
15     III,    2,  10|             ne iugum accipiant. Si animus sit, non defore auxilium;
16     III,    4,  29|           adeo tum imperio meliori animus mansuete oboediens erat,
17     III,    8,  60|            crevit extemplo Romanis animus, et pro victis habebant
18     III,    9,  67|      vivitur ut nihil boni divinet animus, si huic potissimum imminere
19      IV,    2,  13| despondentem. Ipse, ut est humanus animus insatiabilis eo quod fortuna
20      IV,    5,  42|     subnixus et fidens innocentiae animus esset quaerebat; sub tribunicia
21       V,    3,  19|          mutatus; alia spes, alius animus hominum, fortuna quoque
22      VI,    2,   9|                            Ceterum animus ducis rei maiori, Antio,
23      VI,    3,  18|     defenderem civibus. tam parvus animus tanti populi est ut semper
24      VI,    4,  27|    iniuriarum agentem. quod si sit animus plebi memor patrum libertatis,
25      VI,    5,  34|            viro acri experientique animus esset, possessionemque honoris
26     VII,    1,   5|       ipsius iuvenis inritatus est animus; quin contra se quoque parenti
27     VII,    2,   9|          creatum arbitrer inclinat animus. Eo certe anno Galli ad
28    VIII,    1,   1|        amisissent haudquaquam idem animus ad iterandum periculum fuit;
29    VIII,    4,  19|        longius a castris dimicaret animus suppetere; vix tota extra
30    VIII,    5,  33|       perstaret in incepto immitis animus, tum pater M. Fabius 'quando
31      IX,    3,  13|            audita est; suus cuique animus memor ignominiae adhortator
32      IX,    6,  27|         ducis refectus militum est animus, et maius quam pro numero
33      IX,    7,  34|           ominari etiam reformidat animus. Vrbs eo lustro capta est,
34      IX,    7,  37|        prodi simulabat hostes, quo animus militum multitudine territus
35       X,    2,  14|  excesserunt. Crevit ex eo hostium animus nec sustinere frons prima
36       X,    2,  16|     memorent. Nihil abesse, si sit animus Etruscis qui Porsinnae quondam
37       X,    4,  36|          clamor inciperet. Neutris animus est ad pugnandum, diversique
38     XXI,    1,   4|            aut corpus fatigari aut animus vinci poterat. Caloris ac
39     XXI,    1,   7|         stationes operaque hostium animus erat; quibus tumultuariis
40     XXI,    2,  18|        facere et quod diu parturit animus vester aliquando pariat."
41     XXI,    5,  40|        certamine is vobis illisque animus qui victoribus et victis
42     XXI,    5,  44|       quanto maior spes, maior est animus inferentis vim quam arcentis.
43    XXII,    1,   5|       aptandaque pugnae competeret animus, opprimerenturque quidam
44    XXII,    1,   5|           esset; fors conglobat et animus suus cuique ante aut post
45    XXII,    1,   5|     animorum, adeo intentus pugnae animus, ut eum motum terrae qui
46    XXII,    2,  15|            occupatus certamine est animus excideruntque praecepta
47    XXII,    4,  25|           Quas ob res, si antiquus animus plebei Romanae esset, audaciter
48    XXII,    4,  28|      incursantes fecerunt ut neque animus ad pugnam neque ad fugam
49    XXII,    7, 50b|          sententia displicere quam animus deesse: P. Sempronius Tuditanus
50    XXII,    8,  58|          forte ad pacem inclinaret animus, condiciones ferret. Cum
51    XXII,    8,  60|          Ut servemini, deest vobis animus: quid, si moriendum pro
52    XXII,    8,  60|        erumpendum e castris defuit animus, ad tutanda fortiter castra
53   XXIII,    2,  16|           Marcelli ferocis iuvenis animus adeo est mollitus ut nemo
54   XXIII,    4,  29|             militibus longe dispar animus erat. Romanis enim, quamquam
55    XXIV,    4,  27|        quid aliae partis hominibus animus accederet, in statione habere
56     XXV,    4,  21|          quo loco ipsorum tulisset animus, deinde per libidinem aut
57     XXV,    6,  41|           itaque et Romanis crevit animus nuntio celeri per ordines
58    XXVI,    3,  21|          auctor ad seditionem quam animus deerat. inter has difficultates
59    XXVI,    6,  38|          avaritiam et crudelitatem animus ad spolianda quae tueri
60    XXVI,    7,  41|            ac prospera portendunt. animus quoque meus, maximus mihi
61  XXVIII,    4,  19|       suorum et hostibus cresceret animus et segnior miles fieret,
62  XXVIII,    5,  29|     vestras mentes invasit. horret animus referre quid crediderint
63  XXVIII,    8,  41|            dicere etiam reformidat animus, sed quae acciderunt accidere
64    XXIX,    3,  12|            quidem regis abhorrebat animus - ut in Epirum transiret.
65     XXX,    2,  12|            ut ipse quodcumque fert animus de captiva tua statuas neque
66     XXX,    2,  12|   misericordiam modo prolapsus est animus victoris, sed, ut est genus
67     XXX,    2,  15|           honoribus mollitus regis animus erectusque in spem propinquam
68     XXX,    5,  30|         victoriam malle quam pacem animus. novi spiritus magnos magis
69     XXX,    7,  44|            oculis', inquit 'sic et animus intus cerni posset, facile
70  XXXIII,    4,  35|         erga suam gentem Romanorum animus esset post victoriam qui
71   XXXIV,    2,  15|          est, tum et oppugnantibus animus crevit et infensius hostes
72   XXXIV,    3,  33|    incitaturum. ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat.
73   XXXVI,    1,   7|           aequabat. cuius si talis animus est, solvamus nos eius vincula
74  XXXVII,    2,   5|           iam tela, iam ante omnia animus deficeret, intra paucas
75  XXXVII,    2,  11|           ne pro veris audirentur, animus errore et spe vana praeoccupatus
76  XXXVII,    4,  25|             maxime confirmatus est animus regis, postquam ad eum C.
77  XXXVII,    5,  36|          umquam fortuna egeat mea; animus certe non egebit. pro tanto
78 XXXVIII,    4,  40|      aequusve his aut illis, prout animus pugnantium est, prout numerus -
79 XXXVIII,    6,  52|            dicendam adesset. Maior animus et natura erat ac maiori
80      XL,    1,   3|           exaudiebantur. his ferox animus omnes homines, omnia loca
81      XL,    1,   4|       mortem hae sunt: qua quemque animus fert, effugite superbiam
82      XL,    1,  13|       caecus criminandi cupiditate animus, dum omnia suspecta efficere
83      XL,    3,  32|         illis terror, inde Romanis animus crevit. iam clamor suorum
84     XLI,    3,  20|          nulli fortunae adhaerebat animus per omnia genera vitae errans,
85     XLI,    3,  20| honestisque rebus vere regius erat animus, in urbium donis et deorum
86    XLII,    5,  59|         hoc consilium pronior erat animus regis. itaque conlaudato
87    XLII,    5,  62|         consiliis abhorrebat regis animus. itaque <ut> plurium adsensu
88    XLII,    5,  65|          ad deditionem flectebatur animus, cum ex insperato iam obstinatis
89    XLII,    5,  66|         desperatione recreatus est animus. Perseus, cui primum omnium
90   XLIII,    2,  13|       nescio quo pacto anticus fit animus, et quaedam religio tenet,
91    XLIV,    1,  11|              Hac virium accessione animus crevit praetori, ut Cassandream
92    XLIV,    2,  22|          est, cuius non debilitari animus possit. in omnibus circulis
93     XLV,    1,  10|      qualis in se universi senatus animus esset, coniectarent. C.
94     XLV,    3,  32|         vestitusque, nulli civilis animus, neque legum neque libertatis