Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  15|      creditae fuit, non animus in regno avito reciperando, non condendae
 2       I,    4,  19|                               Qui regno ita potitus urbem novam
 3       I,    6,  32|           et praeterquam quod avi regno magis necessariam fuisse
 4       I,    7,  40|  indignissimo habuerant se patrio regno tutoris fraude pulsos, regnare
 5       I,    8,  47|         serviret; defuisse qui se regno dignum putaret, qui meminisset
 6       I,    8,  47|     momentum in dando adimendoque regno faceret. His muliebribus
 7       I,    9,  57|           praeter aliam superbiam regno infestos etiam quod se in
 8      II,    1,   2|           fuit: nimium Tarquinios regno adsuesse; initium a Prisco
 9      II,    1,   3|        tenui loco orti, quorum in regno libido solutior fuerat,
10      II,    2,   6|   extorrem, egentem ex tanto modo regno cum liberis adulescentibus
11      II,    2,   6|       quia nemo unus satis dignus regno visus sit, partes regni
12      II,    2,  15|           negatum vellent. Non in regno populum Romanum sed in libertate
13      II,    5,  41|           qui acceperint laturos; regno viam fieri. Quid ita enim
14      IV,    2,  12|     insignis, seditionibus, fame, regno prope per largitionis dulcedinem
15      IV,    2,  13|        invitis patribus esset, de regno agitare: id unum dignum
16      IV,    2,  15|         propter consilia inita de regno supplicium sumptum, in qua
17      VI,    3,  18|          ea quae voltis.' inde de regno agendi ortum initium dicitur;
18     VII,    3,  18|      urbem captam atque oppressam regno patriciorum maesta sequeretur.
19    VIII,    1,   5|         imperium. sed quoniam vos regno impotenti finem ut imponatis
20      IX,    7,  34|       solus geram. Hoc quidem iam regno simile est. An collegam
21       X,    2,  16|        non de intolerando Italiae regno cogant. Samnitem illis exercitum
22   XXIII,    1,  10| domicilium; nusquam malle quam in regno eius vivere quem vindicem
23   XXIII,    6,  38|   daretque operam ut Philippum in regno contineret. Pecunia ad classem
24    XXIV,    4,  26| conflagrare sinerent: nihil se ex regno illius praeter exsilium
25  XXVIII,    2,   5|      auxilia regem orabant. ne ex regno quidem ipsius tranquillae
26    XXIX,    1,   4|         ne cessaret; se, quamquam regno pulsus esset, cum haud contemnendis
27    XXIX,    5,  24|           fiat ut et ipse sibi ac regno suo possit consulere. itaque
28    XXIX,    6,  29|  amittendo reciperandoque paterno regno. - militanti pro Carthaginiensibus
29    XXIX,    6,  29|           in aciem ac dimicare de regno coegit. in eo proelio Capussa
30    XXIX,    6,  30|          perfugit. ita reciperato regno paterno Masinissa, quia
31     XXX,    2,  7b|      omnem iuventutem adfirmat ex regno exciturum: scire incendio
32     XXX,    2,  11|         suis vetere se continebat regno, neutiquam quieturus stimulabat
33     XXX,    2,  13|       habuisse opes ut Masinissam regno pulsum eo redegerit ut vita
34     XXX,    7,  44|          urbibus agrisque quae ex regno Syphacis in populi Romani
35    XXXI,    1,   3|         ausus ex aliquanto minore regno esset - haec scribere eadem
36    XXXI,    1,   6|       regi Macedonibusque qui sub regno eius essent, ob iniurias
37    XXXI,    1,   7|     minima accessio semper Epirus regno Macedoniae fuit et hodie
38    XXXI,    2,   9|        esse; vel quieturum eum in regno, si populo Romano socios
39   XXXII,    2,   8|           eum facturum senatui si regno Attali abstineat belloque
40  XXXIII,    2,  12|           Philippo aut occiso aut regno pulso; quae utraque proclivia
41  XXXIII,    2,  12| conloquium? nec unquam ut cederet regno actum esse. an quia victus
42  XXXIII,    3,  21|      aliis non indignus videretur regno. victis deinde proelio uno
43  XXXIII,    5,  46|            horum in tam impotenti regno - neque enim civiliter nimiis
44   XXXIV,    6,  62|         cum Aphthirem profugum ex regno suo cum parte Numidarum
45    XXXV,    2,  17|    decessisset, suo id accessurum regno ducebat. admissi plures,
46    XXXV,    5,  46|      liberandos Antiochus relicto regno suo in Europam traiecisset;
47   XXXVI,    2,  14|            cum coniuge ac liberis regno excesset Ambraciamque se
48  XXXVII,    4,  25|        non in patrio modo locasse regno, sed in Syphacis, a quo
49  XXXVII,    4,  25|          ab T. Quinctio, tamen in regno relictos. Philippo quidem
50  XXXVII,    7,  52|         venerit; quae accommodata regno suo sint, ipsum optime scire;
51  XXXVII,    7,  53|         socius fuit, nec incolumi regno cum auxiliis suis, sed extorris,
52 XXXVIII,    1,   3|              Amynander recuperato regno legatos et Romam ad senatum
53 XXXVIII,    1,   8|          cis Taurum montem, opimo regno, excessisse. Aetolos nisi
54 XXXVIII,    4,  38|         militem neu quem alium ex regno Eumenis recipito. Si qui
55 XXXVIII,    4,  38|          earum urbium cives, quae regno abscedunt, cum rege Antiocho
56 XXXVIII,    4,  38|           certam redeunto; qui ex regno Antiochi apud Romanos sociosque
57   XXXIX,    1,   5|     privatorum, non pro consulari regno. ne hoc quidem cernere eum,
58   XXXIX,    2,  23|       Thessalis Aetoli ademerant, regno adiceret. haud magno certamine
59   XXXIX,    2,  28|      bellum gessissent, manere in regno suo non potuit. itaque ille
60      XL,    1,   6|       fuit pugnae, sed tamquam de regno dimicaretur, ita concurrerunt,
61      XL,    1,  12|           alter dignior videretur regno, is consilium opprimendi
62      XL,    1,  15|         gessi, ne tibi pudori, ne regno tuo, ne genti Macedonum
63      XL,    2,  20|     Quinctio, adversus fratrem de regno habitorum. hos tamquam medios
64      XL,    4,  42|       maritimi causam avertit: ex regno eius omnes naves esse, quae
65      XL,    4,  42|        nominis iniurias factas in regno eius, et cives Romanos dici
66      XL,    4,  56|           unum habeo, quem dignum regno iudicem. si neminem haberem,
67      XL,    4,  58|          repetit. Perseus potitus regno interfici Antigonum iussit;
68     XLI,    3,  24|         oportet. ac scimus Persea regno accepto regem a populo Romano
69    XLII,    1,   5|     obligati essent, et ita se in regno suo gereret, ut, quae sub
70    XLII,    1,  13|           referrem; neque relicto regno meo, quod amplum et egregium
71    XLII,    1,  13|         continentem se Macedoniae regno, alia armis occupantem,
72    XLII,    1,  13|      socium atque amicum vestrum, regno expulit; Arthetaurum Illyrium,
73    XLII,    3,  29|          inminebat quidem Aegypti regno, et pueritiam regis et inertiam
74    XLII,    3,  40|       atque amicum populi Romani, regno expulisti; Arthetauri interfectores,
75    XLII,    3,  41|        quam interfectores eius in regno exulasse meo. cuius condicionis
76    XLII,    3,  41|      conperi, requisitos abire ex regno iussi et in perpetuum interdixi
77    XLII,    4,  50|           cessisset, cum eo simul regno protinus cedendum esse adfirmabant.
78    XLII,    4,  50|       extremum opibus extorrisque regno Samothraciam aliamve quam
79    XLII,    4,  50|            ubi privatus superstes regno suo in contemptu atque inopia
80    XLII,    4,  50|           sine certamine cessisse regno nec praeclarius quam pro
81    XLIV,    2,  19|     procul abesse, quin poteretur regno opulentissimo, videbatur.
82    XLIV,    2,  19|          orabant senatum, ut opem regno regibusque amicis impigre
83    XLIV,    2,  19| cunctentur facere, brevi extorres regno Ptolemaeum et Cleopatram
84     XLV,    1,   4|          paulo ante non contentus regno Macedoniae Dardanos Illyriosque
85     XLV,    1,   4|         amisso exercitu, extorris regno, in parvam insulam conpulsus,
86     XLV,    2,  16|           et <in> statum alium ex regno formandas conposuissent.
87     XLV,    2,  19|           etiam novam tempestatem regno tumultus Gallici, cui vix
88     XLV,    2,  19|           eum, quam, ne frater in regno moriatur, sibi ipsi spem
89     XLV,    3,  29|  libertatem pronuntiavit, qui sub regno Persei fuissent. post non