Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  26|               vel extra pomerium." Hac lege duumviri creati, qui se
 2       I,    5,  26|              absolvere non rebantur ea lege ne innoxium quidem posse,
 3      II,    3,  30|              cum provocationem fratris lege haberet, nihil ex ea familia
 4      II,    5,  42|             plebi popularem potestatem lege populari celebrabant: patres,
 5      II,    5,  52|            agitare suo veneno, agraria lege; in resistentes incitare
 6      II,    5,  56|               anni nihil prius quam de lege agebatur. Sed ut inventor
 7      II,    5,  56|            Volero nihil praeterquam de lege loqueretur, insectatione
 8      II,    5,  61|           propter certamina ordinum de lege agraria tum propter iudicium
 9     III,    2,   9|        libidinem ac licentiam suam pro lege habituros. Qua promulgata
10     III,    2,   9|              habituros. Qua promulgata lege cum timerent patres ne absentibus
11     III,    2,  10|             dilata res est, tribuno de lege agente; id antiquius consuli
12     III,    2,  11|              dilectu, sic patres se in lege, quae per omnes comitiales
13     III,    2,  14|               diebus quibus tribuni de lege non agerent, nihil eisdem
14     III,    2,  14|               truces esse, nisi cum de lege agi coeptum esset; alibi
15     III,    2,  16|        hospites clientesque si perlata lege frustra tumultuatos esse
16     III,    2,  18|           fraus ab tribunis occulta in lege ferretur, memorem se maiorum
17     III,    3,  19|               fraude liberaret, agi de lege sineret. Consul antequam
18     III,    3,  19|     subrogasset negare passurum agi de lege. Hae tenuere contentiones
19     III,    3,  24|              reo, nisi prius habita de lege essent, passuros negabant.
20     III,    3,  24|            inierunt, quia silentium de lege erat, perculsos magna pars
21     III,    3,  24|           comitiorum disceptationem ab lege certamen averterant. Et
22     III,    3,  25|        Verginius maxime ex tribunis de lege ageret, duum mensum spatium
23     III,    4,  29|               Extremo anno agitatum de lege ab tribunis est; sed quia
24     III,    5, 31b|           ferre non posse. Tum abiecta lege quae promulgata consenuerat,
25     III,    6,  44|              patris adventum differat, lege ab ipso lata vindicias det
26     III,    6,  45|                libertatem, quia quivis lege agere possit, id iuris esse:
27     III,    8,  55|         iussisset populum teneret; qua lege tribuniciis rogationibus
28     III,    8,  55|          religione inviolatos eos, tum lege etiam fecerunt, sanciendo
29     III,    8,  55|             Liberaeque venum iret. Hac lege iuris interpretes negant
30     III,    8,  55|                 noceri enim ei cui hac lege non liceat - tamen argumentum
31     III,    8,  55|     interpretarentur eadem hac Horatia lege consulibus quoque et praetoribus,
32     III,    9,  64|       comitiorum collegis, habituris e lege potius comitia quam ex voluntate
33     III,    9,  64|             cooptassint legitimi eadem lege tribuni plebei sint ut illi
34      IV,    1,   4|              coegisset. Verum enimvero lege id prohiberi et conubium
35      IV,    2, 16a|              titulum paucis ante annis lege cautum ne tribunis collegam
36      IV,    4,  26|              terror belli est dilatus. Lege sacrata, quae maxima apud
37      IV,    6,  60|               conferendi est ortum. Et lege perlata de indicendo Veientibus
38       V,    7,  55|           adprobavit. Antiquata deinde lege, promisce urbs aedificari
39      VI,    5,  37|             saeptum tam diu habuerint? lege obtinendum esse quod comitiis
40      VI,    5,  40|              unus petierit plebeius et lege se non suffragio creatum
41      VI,    5,  41|             nec in mentem venit altera lege solitudines vastas in agris
42     VII,    1,   1|            consulatum L. Sextio, cuius lege partus erat, dedit: patres
43     VII,    1,   2|         ipsorum voci relicta. Postquam lege hac fabularum ab risu ac
44     VII,    1,   3|                  M. Horatius consul ea lege templum Iovis optimi maximi
45     VII,    2,  10|             spectaculi magis more quam lege belli destituuntur, nequaquam
46     VII,    2,  16| manumitterentur tulit. Patres, quia ea lege haud parvum vectigal inopi
47     VII,    2,  16|                tribuni plebis, non tam lege quam exemplo moti, ne quis
48     VII,    2,  16|               a M. Popilio Laenate sua lege decem milibus aeris est
49    VIII,    3,  17|       Postumius. Romani facti Acerrani lege ab L. Papirio praetore lata,
50    VIII,    4,  20|                mansisset trans Tiberim lege eadem qua Veliterni habitaret.
51    VIII,    6, 37b|         coniuges liberosque sub corona lege belli venire. memoriam eius
52      IX,    7,  33|            octo mensibus, quod Aemilia lege finitum censurae spatium
53      IX,    7,  33|             censores essent, teneri ea lege potuisse.~ ~34.
54      IX,    7,  34|               Appi, non teneri Aemilia lege populum? an populum teneri,
55      IX,    7,  34|               ultra quam licet Aemilia lege censuram geram, et solus
56      IX,    7,  34|                solus nec ultra finitum lege tempus L. Papirius censuram
57      IX,    8,  39|                Vadimonis lacum Etrusci lege sacrata coacto exercitu,
58      IX,    8,  46|              albo proposuit, ut quando lege agi posset sciretur; aedem
59       X,    1,   7|                suadenda dissuadendaque lege inter Ap. Claudium maxime
60       X,    1,   7|              patrum ac plebis quae pro lege Licinia quondam contraque
61       X,    2,  13|         aedilibus, quia plus quam quod lege finitum erat agri possiderent;
62       X,    5,  38|               omne Samnium habito nova lege, ut qui iuniorum non convenisset
63    XXII,    2,  10|            faciet, quando volet quaque lege volet facito; quo modo faxit
64   XXIII,    1,  10|          manente ferocia animi negaret lege foederis id cogi posse,
65   XXIII,    6,  48|         commodarent, conducerentque ea lege praebenda quae ad exercitum
66     XXV,    1,   6|               deum ira nec fato, cuius lege immobilis rerum humanarum
67    XXVI,    2,  15|         praeconi imperavit ut lictorem lege agere iuberet. ita de iis
68    XXVI,    2,  16|                virgas et in eum primum lege age.' lectum quoque senatus
69  XXVIII,    8,  42|               et exercitu relicto sine lege sine senatus consulto duabus
70   XXXII,    3,  22|         suffragiumque daturos; quinque lege cautum testabantur ne quid
71   XXXII,    4,  25|      Apollinemque et Herculem: additum lege erat ut his Philippus rex
72   XXXII,    5,  34|         querellam habent, cum ipsi pro lege hunc antiquitus morem servent
73  XXXIII,    5,  42|        triumviris item ut pontificibus lege datum est togae praetextae
74   XXXIV,    1,   1|               plebem tulerunt de Oppia lege abroganda. tulerat eam C.
75   XXXIV,    1,   1|              Catonem habebant, qui pro lege quae abrogabatur ita disseruit:~ ~
76   XXXIV,    1,   3|          diebus, velut triumphantes de lege victa et abrogata et captis
77   XXXIV,    1,   4|                nostris nihil de hac re lege sanciundi: nulla erat luxuria
78   XXXIV,    1,  8a|                cum contra legem proque lege dicta essent, aliquanto
79    XXXV,    1,   9|                Q. Aelius Tubero, cuius lege deducebatur. tria milia
80   XXXVI,    5,  38|               idem fere tempus Ligures lege sacrata coacto exercitu
81   XXXIX,    1,   6|               Culleone praetore causam lege Petillia diceret, et incendio
82   XXXIX,    4,  39|             videretur, in animo esse e lege comitia habere. patres censuerunt,
83   XXXIX,    4,  39|                C. Decimii subrogandi e lege haberentur. agenti consuli
84      XL,    4,  44|             quattuor post multos annos lege Baebia creati, quae alternis
85     XLI,    2,   8|               cives Romani fierent. ea lege male utendo alii sociis,
86     XLI,    2,   8|                spretis, promiscue sine lege, sine stirpe in civitatem
87     XLI,    2,   8|             iuberent socios; deinde ut lege caverent, ne quis quem civitatis
88     XLV,    4,  36|                ferret et privatis <de> lege dicendi locus esset <et>