Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  25|      concurrunt. Nec his nec illis periculum suum, publicum imperium
 2      II,    1,   2|       passuros nec esse Romae unde periculum libertati foret; id summa
 3      II,    3,  27|        agebatur, metusque omnis et periculum, cum in conspectu consulis
 4      II,    4,  34|  Pomptinoque ne emi quidem potuit; periculum quoque ab impetu hominum
 5      II,    4,  36|            instaurarentur ii ludi, periculum urbi fore; iret, ea consulibus
 6      II,    5,  43|       praesentia dedecus, postmodo periculum, si animus hosti redisset,
 7      II,    5,  52|    magistratus, eas leges haberet, periculum audacia discussit. Iuvit
 8     III,    1,   2|          indignitas rei magis quam periculum consulem alterum ab urbe
 9     III,    1,   5|      viribus pares; venissetque in periculum summa rerum, ni T. Quinctius
10     III,    2,  10|          terrorem externum, nullum periculum esse; cavisse deos priore
11     III,    2,  18|         auxilium petentes veniant; periculum ipsum discrimenque ac sociales
12     III,    3,  19|    propitios habemus deos. Quantum periculum ab illis populis fuerit
13     III,    3,  23|            iam Romanis pulso hoste periculum esse desierat, et ipse ab
14     III,    6,  44|        famae prius quam libertatis periculum adire.~ ~45.
15     III,    8,  61|           cuius pudicitiae in pace periculum esset, unum Appium civem
16     III,    8,  61|     liberis ab tot milibus hostium periculum fore; nolle ominari quae
17      IV,    4,  25|           quia ante provisum erat, periculum fuit. Consilia ad movenda
18      IV,    5,  35|      ageret; eo impendi laborem ac periculum unde emolumentum atque honos
19       V,    6,  44|      processisse putet; sed res ac periculum commune cogit quod quisque
20       V,    6,  47|     poterat cum praeteritum quoque periculum sollicitaret, quieti datum
21      VI,    3,  20|            populum brevi, postquam periculum ab eo nullum erat, per se
22      VI,    4,  22|      procedunt nihil dilaturi quin periculum summae rerum facerent: ita
23    VIII,    1,   1|           idem animus ad iterandum periculum fuit; nocte pro victis Antium
24      IX,    4,  17|        senatus cepit. Id vero erat periculum, ne sollertius quam quilibet
25      IX,    4,  18|        virtutibus ducimus? id vero periculum erat, quod levissimi ex
26      IX,    6,  27|      saepius quam peditum utrimque periculum factum; nec aut eventus
27       X,    1,   7|         rite non potuisse? id esse periculum ne suas preces minus audirent
28       X,    3,  24|            eius maiestatisque; cum periculum, cum dimicatio proposita
29       X,    3,  25|         adversus quattuor populos; periculum esse, sive iuncti unum premant
30     XXI,    1,   1|     ancepsque Mars fuit ut propius periculum fuerint qui vicerunt. Odiis
31     XXI,    1,  13|        metum simulavit: vestra, si periculum est apud vos vera referentibus -
32     XXI,    6,  50|         gratis praebiturum; grande periculum Lilybaeo maritimisque civitatibus
33    XXII,    8,  59|     corpusque meum; magis me famae periculum movet, ne a vobis damnati
34    XXIV,    4,  26|        legibus? quod ab se cuiquam periculum, a sola ac prope vidua et
35    XXIV,    5,  39|          inermem caedebant quam si periculum par et ardor certaminis
36     XXV,    1,   3| Carthaginienses. hi, quia publicum periculum erat a vi tempestatis in
37     XXV,    1,   4|    carcerem coniciebant; cuius rei periculum vitantes plerique in exsilium
38     XXV,    1,   6|        exercere liceat. laborem et periculum petimus, ut virorum, ut
39     XXV,    6,  28|           urbi nec hominibus aliud periculum quam ab semet ipsis esse,
40     XXV,    6,  34|           P. Scipionem par terror, periculum maius ab novo hoste urgebat.
41     XXV,    6,  38|          fama contemni desierimus, periculum est ne omnes duces, omnes
42     XXV,    6,  39|     inlatasque clades cunctantibus periculum summae rerum facere.~ ~40.
43    XXVI,    2,   9|         quam allatam erat volgatum periculum discursu hominum adfingentium
44    XXVI,    7,  42|             proximum adgrederetur, periculum esse ratus ne eo facto in
45    XXVI,    8,  46|           ad opem eo ferendam unde periculum ostendebatur. ubi urbem
46    XXVI,    8,  49|     intuentem – nam ipsa iam extra periculum iniuriae muliebris sum –
47  XXVIII,    3,  15|       vocabat, tamen quia metus et periculum cessandi non dabat tempus
48  XXVIII,    4,  20|        oppidanis in ea tuenda unde periculum videbatur versis et Romanis
49  XXVIII,    6,  32|         itaque non quod ullum inde periculum aut semen maioris belli
50  XXVIII,    8,  43|      tamquam mihi ab infimo quoque periculum sit ne mecum aemuletur,
51  XXVIII,    8,  44|           plus animi est inferenti periculum quam propulsanti. ad hoc
52    XXIX,    5,  24|           quid petentes venissent, periculum erat ne vera eo ipso quod
53     XXX,    3,  18|           ac ne vertat in audaciam periculum est. equestrem procellam
54     XXX,    5,  28|      transisset: locum nimirum non periculum mutatum; cuius tantae dimicationis
55     XXX,    5,  31|         tunc Mamertinorum sociorum periculum et nunc Sagunti excidium
56     XXX,    6,  32|       victoriae praemium fore; par periculum praemio quibus adversa pugnae
57    XXXI,    4,  31|         dederimus? magis illud est periculum ne nimis facile victis ignoscendo
58    XXXI,    5,  34|      suorum et ut promptius pro eo periculum adirent ratus profecturum
59   XXXII,    2,  12|          aut natura tuta, verterat periculum in Romanos temere in loca
60   XXXII,    5,  32|           ait Romanus 'par omnibus periculum est qui cum hoste ad conloquium
61  XXXIII,    1,   2|        postquam non vitae praesens periculum vis morbi attulisse sed
62  XXXIII,    1,   5|          modo cum erumpentibus sed periculum quoque atrox subiret, ni
63  XXXIII,    1,   8|       nondum adsecuta parte suorum periculum summae rerum facere, equites
64   XXXIV,    1,   2|            nullo genere non summum periculum est si coetus et concilia
65   XXXIV,    1,   6|        moribus conveniebat; itaque periculum est, nisi quid in utraque
66   XXXIV,    1,   6|            effundantur ad luxuriam periculum est? nam si ista lex <vetus>
67   XXXIV,    1,   7|    secessionem appellando. id enim periculum est ne Sacrum montem, sicut
68   XXXIV,    2,  11|       habere. potuisse se extra id periculum esse, si decedere fide,
69   XXXIV,    2,  12|        dimicandum aut in dimicando periculum adferre posset. stat sententia
70   XXXIV,    3, 22b|         civitatis nec exemplum nec periculum movet ne serpat latius contagio
71   XXXIV,    3,  34|          mora si laborem tantum ac periculum haberet, ut et animis et
72   XXXIV,    4,  39|        terrorem etiam maiorem quam periculum facere. itaque et qui extra
73    XXXV,    2,  11|            eius anni bis in magnum periculum res adducta est; nam et
74    XXXV,    3,  23|         Valerio collegae scriberet periculum esse ne classis regis Antiochi
75   XXXVI,    5,  40|          modo promptiores ad aliud periculum novumque laborem ituros
76   XXXVI,    5,  43|       extemplo habuit, faciendumne periculum navalis certaminis foret.
77  XXXVII,    3,  16|          et navibus etiam ab terra periculum esset. ita non milites solum
78  XXXVII,    4,  28|  traduceret classem, quod ab terra periculum erat, haud procul inde Antiocho
79   XXXIX,    3,  35|         eos accusatores factos, et periculum esse, ne victi magis timendi
80      XL,    1,  11|             ita enim se res habet: periculum vitae propellere a me potes,
81      XL,    4,  46|           et atroces geritis, quae periculum est ne ex hac die nobis
82   XLIII,    2,  16|        clamor undique plebis esset periculum Graccho non esse, conceptis
83     XLV,    2,  23|          ab altera etiam crimen et periculum esset. quamquam Perseus
84     XLV,    2,  23|      dignam iudicavit. id enimvero periculum erat, ne Romanos Rhodii