Lib. Cap. Par.

 1       0, Prae,   5|            a conspectu malorum quae nostra tot per annos vidit aetas,
 2       0, Prae,   9|            tempora quibus nec vitia nostra nec remedia pati possumus
 3       I,    7,  39|            decoris omni indulgentia nostra nutriamus." Inde puerum
 4      II,    4,  37|     inconsulte ac temere fiat. Haec nostra vestraque causa prius dicenda
 5     III,    6,  45|          unquam decretum sine caede nostra referes. Postulo Appi, etiam
 6     III,    7,  53|          Nunquamne quiescet civitas nostra a suppliciis aut patrum
 7     III,    9,  67|            titulo aequandarum legum nostra iura oppressa tulimus et
 8      IV,    5,  40|              excluso deinde ab acie nostra tibi atque equitibus num
 9       V,    1,   3|            comitate ac munificentia nostra provocemus plebem, nec plebs
10       V,    2,   9|       Proinde et vos desinite inter nostra certamina locum iniuriae
11       V,    7,  51|        vastitatis huic urbi secunda nostra fortuna faciet quam adversa
12      VI,    3,  12|         prima capientes processit. 'nostra victoria est, milites' inquit, '
13      VI,    4,  26|       inermes experiemur. haec mens nostra est - di immortales faciant -
14     VII,    2,  13|            enim se habet res, te de nostra virtute dubitasse videri
15     VII,    2,  14|          atque externi imperatores, nostra quoque quidam aetate, usi
16     VII,    5,  30|              et quod vos pro salute nostra priores feceritis, id nos
17     VII,    5,  30|             quod fateri nos fortuna nostra cogit: eo ventum est, patres
18     VII,    5,  31|             quando quidem" inquit, "nostra tueri adversus vim atque
19     VII,    5,  34|           fortuna populi Romani aut nostra virtus expediet." Conlaudatus
20    VIII,    1,  8a|             publica tanto suo damno nostra peccata luat; triste exemplum
21    VIII,    4,  23|          perplexe agimus?' inquit; 'nostra certamina, Romani, non verba
22      IX,    1,   1|       sanguinem laniandaque viscera nostra praebuerimus. Iustum est
23      IX,    1,   4|            ignominia eam quam morte nostra, si opus sit, servemus.
24      IX,    2,   8|         tamen, quando neque de noxa nostra neque de poena rettulistis,
25      IX,    2,   8|           ex ea praeterquam corpora nostra debentur Samnitibus. Dedamur
26      IX,    2,   9|         habeant. Nam quod deditione nostra negant exsolvi religione
27      IX,    2,   9|         praestare possumus, corpora nostra et animos; in haec saeviant,
28      IX,    5,  23|             nullam habemus. Stativa nostra munimento satis tuta sunt
29      IX,    5,  26|              ut appareat innocentia nostra nos, non maiestate honoris
30       X,    1,   7|           minus reddamus dignatione nostra honoris quam acceperimus
31       X,    1,   7|    acceperimus et deorum magis quam nostra causa expetamus ut quos
32     XXI,    2,  18|          sed utrum iure an iniuria; nostra enim haec quaestio atque
33     XXI,    5,  41|          populumque Romanum: qualis nostra vis virtusque fuerit, talem
34     XXI,    5,  43|          parentibus nostris ereptas nostra virtute reciperaturi essemus,
35    XXII,    2,  14|             orbis terrarum terminis nostra cunctatione et socordia
36    XXII,    8,  59|      ceterum, nisi nobis plus iusto nostra placet causa, non alii unquam
37    XXII,    8,  59|             milibus hominum ex acie nostra trucidatis aliquem ex Cannensi
38    XXII,    8,  60|         moriamur, milites, et morte nostra eripiamus ex obsidione circumventas
39   XXIII,    6,  42|           primum per nos ipsi quoad nostra arma, nostrae vires nos
40   XXIII,    6,  42|           quod neque tu defendis et nostra iuventus, quae si domi esset
41    XXIV,    2,   8|           ab ullo duce sine ingenti nostra clade erratum sit, eadem
42     XXV,    1,   6|           melior et rei publicae et nostra fortuna esset. sine, quaeso,
43     XXV,    1,   6|             priusquam de condicione nostra queror, noxam cuius arguimur
44     XXV,    6,  29|          quisquis mari venerit nunc nostra de Atheniensibus Carthaginiensibusque
45    XXVI,    6,  33|          bene meritus de re publica nostra esset. duas mulieres compertum
46  XXVIII,    3,  12|   continentis sint, postrema omnium nostra demum aetate ductu auspicioque
47    XXIX,    4,  17|            sed ope etiam ac virtute nostra, magis indignemini bonis
48    XXIX,    4,  17|          praesidium Punicum in arce nostra haberemus, multa foeda et
49    XXIX,    4,  17|           voraginem tamen patientia nostra expleremus: nunc omnes centuriones
50    XXIX,    4,  17|    parentium. cottidie capitur urbs nostra, cottidie diripitur; dies
51    XXIX,    4,  18|        pecuniam habuerunt in litora nostra eiectae sunt; qua tanta
52    XXIX,    4,  18|         supplices confugimus. nihil nostra interest utrum sub illo
53     XXX,    5,  31|       praeter ea quae iam pridem in nostra potestate sunt. ceterum
54    XXXI,    1,   7|           cunctando cum summa clade nostra in Italiam accepimus? ne
55    XXXI,    1,   7|           morte Pyrrhi nobilitatos. nostra nunc comparate. quanto magis
56   XXXII,    3,  21|            ut fortunae adplicaremus nostra consilia, praeda victoris
57   XXXIV,    1,   2|            nunc domi victa libertas nostra impotentia muliebri hic
58   XXXIV,    1,   5|          matronis quam in rogatione nostra dissuadenda consumpsit,
59   XXXIV,    2,  14|            esset feci. inter castra nostra et nos medii hostes et ab
60   XXXIV,    2,  17|        vocari iussit atque iis 'non nostra' inquit 'magis quam vestra
61   XXXVI,    1,   7|           quod si nihil eum legatio nostra moverit, at nos, quoniam
62   XXXVI,    5,  34|           atqui non tantum interest nostra Aetolorum opes ac vires
63  XXXVII,    7,  54|           nihil' inquit 'nobis tota nostra actione, patres conscripti,
64  XXXVII,    7,  54|             habet, magis verecundia nostra adversus regem nobis obstat,
65 XXXVIII,    5,  49|            haerentem ad impedimenta nostra exercitum barbarorum circumvenerunt,
66      XL,    1,   7|          simplicitate et hilaritate nostra lenimus?' omnes ire se conclamarunt
67      XL,    1,   9|          adeo vilis tibi vita esset nostra, ut nec praeterito periculo
68      XL,    1,  14|     iuvenali armorum certamine pars nostra non inferior fuerat. miseria
69      XL,    4,  47|        missi sumus' inquit 'a gente nostra, qui sciscitaremur, qua
70     XLI,    3,  23|             qua Romanum foedus, quo nostra omnia continentur, violetur?
71     XLI,    3,  24|            palam geruntur, consilia nostra accommodare oportet. ac
72    XLIV,    2,  18|      quantum possent, qua provincia nostra, qua hostium foret; utrum
73    XLIV,    3,  38| animadvertisse certum habeo. ex hac nostra paucitate quarta pars militum
74     XLV,    2,  22|          fuere. quem tandem titulum nostra calamitas habitura est,
75     XLV,    2,  22|         pugnavere sine nobis. <nos> nostra classe pugnavimus semel
76     XLV,    2,  22|        rettuli - neque enim ea nunc nostra est fortuna --, sed ut admonerem,
77     XLV,    2,  23|              armis, iuventute <nos> nostra, sicut prioribus bellis,
78     XLV,    2,  23|       quacumque causa tum aspernati nostra auxilia estis. neque fecimus
79     XLV,    2,  24|     feminarum est, cum omni pecunia nostra naves conscendemus ac relictis
80     XLV,    2,  24|           vestrae cumulato, corpora nostra coniugumque ac liberorum
81     XLV,    2,  24|       procul ab oculis nostris urbs nostra diripiatur, incendatur.