Lib. Cap. Par.

 1       I,    4,  17|     permissa ut non plus darent iuris quam detinerent. Decreverunt
 2       I,    4,  18|       omnis divini atque humani iuris. Auctorem doctrinae eius,
 3       I,    4,  20|         veniret, ne quid divini iuris neglegendo patrios ritus
 4       I,    6,  32|         carminis concipiendique iuris iurandi mutatis, peragit.
 5       I,    8,  42|  quemadmodum Numa divini auctor iuris fuisset, ita Servium conditorem
 6      II,    5,  44|   cuique eorum privatim aliquid iuris adversus singulos erat,
 7      II,    5,  55|       publici fore, non privati iuris. Huic tantae tempestati
 8     III,    5,  33|         Eo die penes praefectum iuris fasces duodecim erant: collegis
 9     III,    5,  34|    omnis publici privatique est iuris. Volgatur deinde rumor duas
10     III,    5,  34|       velut corpus omnis Romani iuris. Ea exspectatio, cum dies
11     III,    6,  39|   ferendarum causa creati nihil iuris in civitate reliquerint;
12     III,    6,  45|    quivis lege agere possit, id iuris esse: in ea quae in patris
13     III,    6,  45|       patrem arcessiri; interea iuris sui iacturam adsertorem
14     III,    8,  55| Liberaeque venum iret. Hac lege iuris interpretes negant quemquam
15     III,    8,  58|    latorem conditoremque Romani iuris, iacere vinctum inter fures
16      IV,    1,   3|       regum successisse nec aut iuris aut maiestatis quicquam
17      IV,    1,   4|        patriciam plebeius? Quid iuris tandem immutatur? Nempe
18      IV,    3,  19|      humani violatorque gentium iuris? Iam ego hanc mactatam victimam,
19      IV,    4,  24|       modus imponeretur, quibus iuris imponi non posset. Alios
20      IV,    5,  35|  minorem quippe ruborem fore in iuris iniquitate, quam si per
21      IV,    5,  43|     remittendo de summa quisque iuris mediis consiliis copularent
22       V,    2,   9|  experirer quam non plus in iis iuris quam in vobis animi esset;
23       V,    2,  12|        unus ex plebe, usurpandi iuris causa, P. Licinius Calvus
24       V,    6,  37|    honorem habitum violatoribus iuris humani elusamque legationem
25       V,    6, 49a|       iniussu suo ab inferioris iuris magistratu facta esset,
26      VI,    3,  14|  penatibus publicis ac privatis iuris fuerit, id cum uno homine
27      VI,    4,  27| praesens cura creditae pecuniae iuris exsequendi quam dilectus
28      VI,    5,  32|     erant, celebrari de integro iuris dictio et tantum abesse
29    VIII,    1,   4|      est], si societas aequatio iuris est, si consanguineos nos
30    VIII,    3,  14|  Cumanos Suessulanosque eiusdem iuris condicionisque cuius Capuam
31      IX,    1,   1|         si nihil cum potentiore iuris humani relinquitur inopi,
32      IX,    2,   9|        habeat dicere, quis adeo iuris fetialium expers est qui
33      IX,    2,  11|   semper aliquam fraudi speciem iuris imponitis. Non probat populus
34      IX,    2,  11|     Corneli, hoc vos, fetiales, iuris gentibus dicitis? ego vero
35       X,    3,  22|          callidos sollertesque, iuris atque eloquentiae consultos,
36       X,    5,  39|       ictorum testes deos, hinc iuris iurandi adversus foedera
37     XXI,    1,   6|        erat sator, nec certamen iuris sed vim quaeri appareret,
38    XXII,    6,  38|        ad tribunos ac legitimam iuris iurandi adactionem translatum.
39    XXII,    6,  39|         consiliis idem ac bonis iuris et potestatis erit. erras
40    XXII,    8,  58|     homo velut aliquid oblitus, iuris iurandi solvendi causa cum
41   XXIII,    1,   5|        columnis, expertem omnis iuris et condicionis et linguae
42   XXIII,    5,  32|   convenirent. Praetores quorum iuris dictio erat tribunalia ad
43    XXIV,    2,   8|       nullis neque temporis nec iuris inclusum angustiis quo minus
44    XXIV,    3,  18|        nimis callidi exsolvendi iuris iurandi interpretes, qui
45    XXIV,    5,  37|         mitterent legatos cuius iuris atque arbitrii esset. se
46     XXV,    1,  7a|  procubuerunt. Marcellus id nec iuris nec potestatis suae esse
47     XXV,    4,  18|     publicorum foederum privati iuris, paulum a ceteris processit.
48    XXVI,    6,  36|     prius in te ac tuos si ipse iuris statueris, facilius omnes
49    XXIX,    6,  31|      fuerat, tamquam haud dubie iuris sui, castra locet. si quis
50     XXX,    1,   1|        dissuadendi locus esset; iuris pontificii peritissimus;
51     XXX,    7,  42|     terra non mari quicquam sui iuris cernere; urbem quoque ipsam
52    XXXI,    3,  24|   sepulcra, nec divini humanive iuris quicquam prae impotenti
53   XXXII,    3,  21|     societatis secum admonet et iuris iurandi et modo postulat
54   XXXII,    5,  33|   Byzantiis in antiqui formulam iuris restitui, et liberari omnia
55   XXXII,    5,  33|      Aetolis urbes quae quondam iuris ac dicionis eorum fuissent,
56   XXXIV,    1,   2|         domi quidem vos, si sui iuris finibus matronas contineret
57   XXXIV,    6,  57|         sit, eas aut ex formula iuris antiqui aut ex partis utriusque
58   XXXIV,    6,  62|         Scipio victor agrum qui iuris esset Carthaginiensium finisset,
59   XXXIV,    6,  62|     haud dubie Carthaginiensium iuris petisset. Numidae et de
60   XXXIV,    6,  62|          si quis veram originem iuris exigere vellet, quem proprium
61    XXXV,    2,  16|   conveniunt, et aliud Antiocho iuris statuitis, alio ipsi utimini.
62    XXXV,    2,  16|          uno et perpetuo tenore iuris, semper usurpato, nunquam
63   XXXVI,    5,  42|    Reginis Locrisque et eiusdem iuris sociis debitas exegisset
64  XXXVII,    7,  53|      rebus cessisse intra finem iuris mei cuilibet videri malim,
65 XXXVIII,    1,   9|      urbem ne quam formulae sui iuris facerent, quae post id tempus,
66 XXXVIII,    1,   9|    urbibus tenuit, quae cum sui iuris aliquando fuissent, avelli
67 XXXVIII,    1,  11|     agri, qui homines Aetolorum iuris aliquando fuerunt, qui eorum
68 XXXVIII,    4,  42|          Decreverunt duas Romae iuris dicendi causa, duas extra
69 XXXVIII,    6,  53|       et deliberaturos se, quid iuris sui et officii esset, dixerunt.
70   XXXIX,    1,  16|      humanis vindicandis divini iuris aliquid immixtum violemus.
71   XXXIX,    1,  16|     viri omnis divini humanique iuris nihil aeque dissolvendae
72   XXXIX,    2,  25|      oppida, utrum, Thessalorum iuris cum <essent>, vi ademptae
73   XXXIX,    2,  26| Macedonas disceptetur, formulam iuris exsequendi constituendam
74   XXXIX,    4,  40|   summos honores alios scientia iuris, alios eloquentia, alios
75   XXXIX,    5,  45|     flamini Diali utique altera iuris dicendi Romae provincia
76      XL,    1,  11|       naturae, moris Macedonum, iuris gentium. obstat frater maior,
77     XLI,    2,   6|         palam res odiosas fieri iuris etiam usurpandi causa, ne
78     XLI,    2,   8|    postea his quoque imaginibus iuris spretis, promiscue sine
79     XLI,    3,  24|        Graeciae cum Macedonibus iuris est, idem et nobis sit.
80     XLI,    3,  24|     nobis solis velut dissertio iuris humani est? fecerit aliquid
81     XLI,    3,  24|   auctor; sed commercium tantum iuris praebendi repetendique sit,