Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  12|             non prius descenderunt in aequum quam ira et cupiditate reciperandae
 2     III,    2,  13|               Summam pecuniae quantam aequum esset promitti, veniebat
 3     III,    6,  44|        interim dominum sequi ancillam aequum esse. Advocati puellae,
 4     III,    7,  53|      postulatum fuit; dedi quippe eos aequum censebant vivosque igni
 5      IV,    6,  57|         idonei duces essent, non esse aequum mandatum sibi a populo eripi
 6       V,    1,   3|      beneficio ac maleficio abstineri aequum censent, sic vos interdicitis
 7       V,    1,   4|              annuam operam ede: an tu aequum censes militia semestri
 8       V,    1,   4|           tamquam cum patria nobiscum aequum censemus. Aut non suscipi
 9      VI,    2,  11|              inter patres non quantum aequum censebat excellere suas
10      VI,    3,  18|             geritis ut imperare illis aequum censeatis? quia consuestis
11      VI,    5,  41|               dimicantes competitores aequum censeat esse, qui se arbitrio
12     VII,    2,  13|              tamen hoc a te impetrari aequum censerem ut nos virtute
13     VII,    2,  14|           Gallorum non descensuros in aequum Romanos; deinde, ubi degressos
14     VII,    4,  23|              aciem, postquam neque in aequum demitti agmen vidit et cum
15     VII,    5,  30|       misericordiam, vestrum auxilium aequum est patere, iis tamen maxime,
16     VII,    6,  38|               Samnites depulisset? An aequum esse dediticios suos illa
17    VIII,    5,  32|               quibus consules creati, aequum censeas necne magistrum
18      IX,    3,  14|           modum pacis ac belli facere aequum censeret. Samnites ex parte
19       X,    2,  14|       maluerunt concurrere. Itaque in aequum descendunt ac fortunae se
20       X,    3,  24|              sint. Certe et id natura aequum et exemplo utile esse et
21     XXI,    1,   3|               factionis princeps, "et aequum postulare videtur" inquit, "
22     XXI,    2,  19|            novos liceret socios, quis aequum censeret aut ob nulla quemquam
23     XXI,    5,  44|           habeamus, se modum imponere aequum censet. Circumscribit includitque
24    XXII,    2,  12|              si excipere degressum in aequum posset, occultus subsistebat.
25    XXII,    2,  13|       cladibus] sociorum detrahere ad aequum certamen possit. Inter multitudinem
26    XXII,    2,  14|     prospectaret hostem, descendit in aequum atque illo ipso die media
27    XXII,    2,  14|               oportet et descendas in aequum et vir cum viro congrediaris.
28    XXII,    5,  32|         Romana atque imperio geratur, aequum censuisse Neapolitanos,
29    XXII,    8,  60|              ipsi C. Terentio consuli aequum censuerint, nihil vos eorum,
30   XXIII,    1,   5|          Adicite ad haec, quod foedus aequum deditis, quod leges vestras,
31    XXIV,    1,   6|      meminisse, legationem misit, qua aequum censebat Sicilia sibi omni
32    XXIV,    4,  29|             eis esse Leontinos quoque aequum censere liberos se esse,
33    XXIV,    5,  37|            claves portarum reddi sibi aequum censent: bonis sociis fidem
34    XXVI,    2,  15|          reiciebat: percontandi etiam aequum esse potestatem fieri patribus,
35    XXVI,    4,  24|              alios in civitatem atque aequum secum ius accepissent, alios
36    XXVI,    6,  35|              dicerent privatis id seu aequum seu iniquum onus iniungendum
37   XXVII,    2,   8|           sacerdotio damno fuisse cum aequum censuissent, ne ipso quidem
38  XXVIII,    5,  29|              me ea quae fecistis pati aequum censetis: vos ne dici quidem
39  XXVIII,    8,  41|           mihi ignoscere, P. Corneli, aequum erit, si cum in me ipso
40  XXVIII,    8,  45|               orta cum consul negaret aequum esse tribunos intercedere
41    XXIX,    2,   5|            capessere pro parte bellum aequum esse. Ligures haud abnuere:
42    XXIX,    2,   8|       mitterent legatos; quam senatus aequum censuisset, eam fortunam
43    XXIX,    3, 16a|               consulibus reddi tandem aequum esse dixit; nec mirari quemquam
44     XXX,    4,  24|             scriberet consuli senatum aequum censere in Italiam reverti
45    XXXI,    2,  13|         pecuniam fore? cum et privati aequum postularent nec tamen solvendo
46    XXXI,    2,  13|              esset, quod medium inter aequum et utile erat decreverunt,
47    XXXI,    3,  25|               acciperetur, 'ita tamen aequum est' inquit 'me vestra meis
48   XXXII,    1,   3|               aliquem militandi fieri aequum esse. Multis annis sese
49   XXXII,    2,   7|           quem velit potestatem fieri aequum esse. In auctoritate patrum
50   XXXII,    2,   8|          abstineat belloque absistat; aequum esse socios et amicos populi
51   XXXII,    3,  21|            gerunt se a nobis adiuvari aequum censent. Philippus societatis
52   XXXII,    5,  33|       silentium fuit, cum Romanus eum aequum censeret priorem dicere
53   XXXII,    5,  34|             iisne urbibus decedere se aequum censeat quas ab se ipso
54  XXXIII,    2,  13|           habuissent restitui Aetolis aequum censebat et ita in foedere
55  XXXIII,    4,  39|           quae dicionis eius fuissent aequum censebant: nam quod ad eas
56  XXXIII,    5,  49| Carthaginienses responderunt quidquid aequum censuissent Romani facturos
57   XXXIV,    3, 22b|              sub dicione eius esse an aequum censeatis nobilissimam vetustissimamque
58   XXXIV,    6,  57|          esset, mirari se quod Romani aequum censeant leges ei dicere
59   XXXVI,    1,   3|              nec reddi nec satisfieri aequum censuissent; Aetolos ultro
60   XXXVI,    4,  32|              praemium belli suum esse aequum censebant Romani: non enim
61  XXXVII,    5,  35|          esset, omnem praestare regem aequum censebant, cuius culpa bellum
62  XXXVII,    5,  38|              milite avocato, et primo aequum proelium sustinuerunt, et
63  XXXVII,    7,  52|               populoque Romano tribui aequum censeret; propensius cumulatiusque,
64 XXXVIII,    6, 50b|             non sit reddenda? Qui ius aequum pati non possit, in eum
65 XXXVIII,    6,  51|        litibus et iurgiis supersederi aequum sit, ego hinc extemplo in
66 XXXVIII,    6,  54|            antea semper factum esset, aequum censebant. Petillii nobilitatem
67 XXXVIII,    6,  55|                 ceterum ad hunc nimis aequum aut iniquum praetorem reus
68   XXXIX,    1,   4|            petit a patribus, ut, <si> aequum censerent, ob rem publicam
69   XXXIX,    1,  16|  magistratibus mandavimus. vos quoque aequum est, quae vestra munia sunt,
70   XXXIX,    1,  19|            esset. id senatum velle et aequum censere, ut ita fieret.
71   XXXIX,    2,  21|   consequeretur, nuntiaretque senatum aequum censere, ne sine imperio
72   XXXIX,    2,  28|       indutias defecerant, reddi mihi aequum censebam, non quia magna
73   XXXIX,    3,  37|            ademistis. specie, inquis, aequum est foedus: re apud Achaeos
74   XXXIX,    4,  39|                pars legibus eum solvi aequum censere, ut quem vellet
75      XL,    1,  10|               adulescentiae suae esse aequum censet. pro isto Romani
76      XL,    1,  15|         sanguinem meum sibi indulgeri aequum censet?'~ ~16a.
77      XL,    2, 16b|             ad consules mitti senatum aequum censere.~ Praetores eodem
78      XL,    3,  28|          consulibus scriberet senatum aequum censere subitarios milites,
79      XL,    3,  36|          praetoris exercitu ageretur, aequum censebant. novus omnis exercitus
80   XLIII,    1,   8|         magistros, in hospitia deduci aequum censere. Haec Hortensio
81     XLV,    1,  14|        exigeretur, responsum est haud aequum videri senatum a Carthaginiensibus