Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  49|           in caritate civium nihil spei reponenti metu regnum tutandum
 2       I,    9,  50|           eant bona amittant, quid spei melioris Latinis portendi?
 3      II,    2,   6|         tantae ad inritum cadentis spei sed etiam odio iraque, postquam
 4      II,    2,  14|          populis et a Cumis tantum spei fecere, ut acie decernere
 5      II,    4,  39|     Romanus, in quo aliquanto plus spei repositum. Quam spem nequaquam
 6      II,    5,  51|     moenibus, ut primo pugnatum ad Spei sit aequo Marte, iterum
 7     III,    6,  39|           Ne nimium in metu alieno spei ponerent; graviora quae
 8     III,    7,  53|          plus quam in armis reponi spei. Potestatem enim tribuniciam
 9     III,    8,  56|         misericordia civium suorum spei habeat. Quod si indicta
10     III,    8,  60|             Et Romani quidem pleni spei corpora curabant: haudquaquam
11     III,    8,  61|          summam totius profecerant spei. Nec cessabant Sabini, feroces
12     III,    9,  65|           tribunatu ponere aliquid spei, si similes Icilio tribunos
13      IV,    2, 16a|           esset oppressae nefariae spei, dirui extemplo iussit.
14      IV,    3,  18|           Veienti Fidenatique plus spei in trahendo bello esse.
15      IV,    4,  25|           diu nequiquam imminentes spei maioris honoris, dum foris
16      IV,    4,  28|         segnes? Quid hic stantibus spei est? An deum aliquem protecturum
17      IV,    6,  59|      itaque victi, quia cedentibus spei nihil erat, pugnam inire,
18       V,    1,   4|           non ante abscedimus quam spei nostrae finem captis Veiis
19       V,    1,   6|           taedium et quamvis serae spei exitum exspectare et si
20       V,    2,  12|          bello veniretur ad exitum spei. Namque Veiis castra quae
21       V,    4,  24|       largitio sperni coepta, quia spei maioris avertendae solatium
22       V,    6,  42|      dextris velut solas reliquias spei suae intuentes.~ ~43.
23      VI,    1,   3|    auxilium Sutrinis ferret. Cuius spei moram cum pati fortuna obsessorum
24      VI,    2,   8|           quam ut in eo tam lentae spei victoriam exspectaret, cohortatus
25      VI,    3,  12|            itaque, ut decet certae spei plenos et cum imparibus
26      VI,    5,  32|           victoriam, sic prosperae spei pugnam imber ingentibus
27      VI,    5,  34|       strenuo adulescente et cuius spei nihil praeter genus patricium
28     VII,    1,   7|            stipendium decreverant, spei animorumque implevere; immunes
29     VII,    5,  34|         supra hostem? Arx illa est spei salutisque nostrae, si eam,
30     VII,    6,  39|        acciri iusserunt. Sed parum spei erat voluntate quicquam
31      IX,    8,  43|          nihil crederent superesse spei, advenientem incomposito
32       X,    1,   7|           bellum oriatur, non plus spei fore senatui populoque Romano
33       X,    3,  25|    exercitu et eo plus fiduciae ac spei gerente quod non desiderata
34       X,    5,  40|           simul divinae humanaeque spei pleni clamore consentienti
35     XXI,    5,  40|       transitu Alpium amissis plus spei nactos esse. At enim pauci
36     XXI,    6, 57a|       hostem venturum nec quicquam spei aut auxilii esse quo portis
37     XXI,    7, 57b|        celando incepto ad effectum spei habuisset, nocte adortus
38     XXI,    7,  62|         caelo adfulsisse, et aedem Spei, quae est in foro holitorio,
39    XXII,    1,   3|            magis ipsam quam causam spei intueretur.~ ~4.
40   XXIII,    2,  12|            ea quid animorum quidve spei habeat scire velim."~ ~13.
41   XXIII,    5, 37a|       committi quicquam temerariae spei, ad Tifata redit infecta
42     XXV,    1,  7a|        intra portam Carmentalem et Spei extra portam, quae priore
43     XXV,    2,  11|          obsidione quicquam habere spei donec mari hostes potiantur;
44    XXVI,    3,  19|         impleret homines certioris spei quam quantam fides promissi
45    XXVI,    6,  38|            nec deductis praesidiis spei liberam vel obnoxiam timori
46    XXIX,    1,   3|        Afris, gente ad omnem auram spei mobili atque infida. iam
47    XXIX,    1,   3| infestissimum hostem. nihil usquam spei, nihil auxilii esse. nec
48    XXIX,    3,  10|          populo Romano. in eiusdem spei summam conferebant P. Scipionis
49    XXIX,    4,  22|         bene verterent traicere et spei conceptae quo die illum
50     XXX,    3,  16|      Hasdrubale atque exercitu suo spei reposuerant perculsi, iam
51     XXX,    6,  34|        gestarum et magnitudine vel spei vel periculi pares; sed
52     XXX,    6,  35|           ordines, in quo plurimum spei ponerent, Romanos prohiberent;
53    XXXI,    6,  46|        quam in oppugnatione celeri spei esset, interim et aliud
54  XXXIII,    1,   5|    postquam nihil conceptae temere spei succedebat, urbis quidem
55   XXXIV,    2,  11|       nihil usquam in terris aliud spei habere. potuisse se extra
56   XXXIV,    3,  25|        quemquam, quia nihil usquam spei propinquae nedum satis firmi
57   XXXIV,    3,  30|     omnibus circa hostilibus nihil spei esset, a mari quoque toto
58   XXXIV,    4,  40|            hostium quam ex re ipsa spei nactus per triduum insequens
59    XXXV,    1,   2|        Digiti exercitu haud multum spei esse - rem gesturum. seniores
60    XXXV,    3,  26|          in ea quorum usu calleret spei nactus, breve id tyranno
61    XXXV,    4,  34|            consilium cum rei <tum> spei quoque non audacis modo
62    XXXV,    4,  35|            quem adveniens extemplo spei implevit: Antiochum iam
63    XXXV,    4,  38|          primo pavidi nihil usquam spei nisi in fuga ponebant; deinde
64   XXXVI,    2,  12|         Leucadem venit implevitque spei socios M'. Acilium consulem
65  XXXVII,    1,   1| misericordia senatus quam in causa spei esset, suppliciter egerunt,
66  XXXVII,    4,  26|       tamen momentum in praesentia spei, quod et magnam partem Rhodiae
67 XXXVIII,    1,   5|     aliquantum ad omnia audenda et spei obsessis adiecit et, simul
68      XL,    1,   5|     speciem, quia plus in Demetrio spei ponebant; deinde crescente
69      XL,    1,   9|           regnare utique vis. huic spei tuae obstat aetas mea, obstat
70      XL,    1,  10|             pater, quid usquam aut spei aut praesidii est?~ ~11.
71      XL,    1,  12|           ut ego ne apud te quidem spei quicquam reliqui habeam.
72      XL,    1,  12|          illam vanam criminationem spei voluntatis consiliorum meorum
73      XL,    1,  15|           modo me tuear. quid mihi spei esset, nisi patrem iudicem
74      XL,    2,  21|       duceret, minorem ad subsidia spei et custodiam regni remissurum
75      XL,    4,  51|          ad fanum Herculis et post Spei ad Tiberim <et ad> aedem
76    XLII,    3,  39|        regni recepit se, levi aura spei obiecta, quod Marcius ipsius
77    XLII,    5,  63|   confugerunt; et postero die, cum spei nihil superesset, deditione
78   XLIII,    2,  16|             Adeo tamen ad extremum spei venit reus, ut octo centuriae
79   XLIII,    2,  18|   necopinata obsidione. Itaque cum spei nihil ad resistendum esset,
80    XLIV,    1,   7|           plurimum et praesidii et spei cernens in stultitia et