Lib. Cap. Par.

 1       I,    2,   4|              patrem nuncupat. Sed nec di nec homines aut ipsam aut
 2       I,    2,   6|           discrimen facere posset, ut di quorum tutelae ea loca essent
 3       I,    3,   9|              dein, quas sua virtus ac di iuvent, magnas opes sibi
 4       I,    4,  19|           iterum, quod nostrae aetati di dederunt ut videremus, post
 5       I,    5,  23|           adgrediantur. Itaque si nos di amant, quoniam non contenti
 6       I,    8,  46|              sibi eum quo digna esset di dedissent virum, domi se
 7       I,    8,  47|             regna moliri necesse est: di te penates patriique et
 8       I,    9,  54|              publice Gabiis posset ei di dedissent. Huic nuntio,
 9       I,    9,  59|               sanguinem iuro, vosque, di, testes facio me L. Tarquinium
10       I,    9,  59|          invocatique ultores parentum di. His atrocioribusque, credo,
11      II,    2,   6|         insignibus magnifice incedit. Di regum ultores adeste." Concitat
12      II,    2,  12|              in vicem ultor; maius si di iuvant in animo est facinus."
13      II,    5,  46|               te impetraturum credis? Di impetrabunt per quos iuravere;
14     III,    1,   7|            sine capite, sine viribus, di praesides ac fortuna urbis
15     III,    2,   9|          inter morbum bellumque irati di tribunum dedissent, non
16     III,    2,  17|               regina et Minerva, alii di deaeque obsidentur; castra
17     III,    3,  19|    sacrosancti habeantur, quibus ipsi di neque sacri neque sancti
18      IV,    3,  19|               quicquam in terris esse di volunt, legatorum manibus
19      IV,    4,  30|    animadverterent ne qui nisi Romani di neu quo alio more quam patrio
20       V,    2,  13|         deinde fuisse quibus eam opem di tulissent vinciri. Interim
21       V,    3,  15|          insolitam crevit. Quidnam eo di portenderent prodigio missi
22       V,    3,  15|              et tacendo forsitan quae di immortales volgari velint
23       V,    3,  17|    caerimonias intermissumve sollemne di arguerent: nihil profecto
24       V,    5,  34|              missurum se esse in quas di dedissent auguriis sedes
25       V,    5,  34|             laetiorem in Italiam viam di dabant. Is quod eius ex
26       V,    7,  54|             desiderio. Non sine causa di hominesque hunc urbi condendae
27       V,    7,  54|             propitii manentibus vobis di."~ ~55.
28      VI,    3,  12|             milites' inquit, 'si quid di vatesque eorum in futurum
29      VI,    3,  16|           regina ac Minerva ceterique di deaeque, qui Capitolium
30      VI,    3,  18|             facitis quod abominamini. di prohibebunt haec; sed nunquam
31      VI,    4,  26|                haec mens nostra est - di immortales faciant - tam
32      VI,    4,  29|         Alliam constitisse? nec illis di immortales certioris quicquam
33      VI,    4,  29| trepidantesque inferam signa. adeste, di testes foederis, et expetite
34     VII,    1,   5|           esse aegre passus, ut omnes di hominesque scirent se parenti
35     VII,    4,  26|            sterne Gallorum catervas." Di hominesque illi adfuere
36    VIII,    1,   6|             pariter sit: 'bene habet; di pium movere bellum. est
37    VIII,    2,   9|               Lares, Divi Novensiles, Di Indigetes, Divi, quorum
38    VIII,    3, 13b|              pace quietos obtineamus. di immortales ita vos potentes
39      IX,    1,   2|       praetorium versi opem, quam vix di immortales ferre poterant,
40      IX,    1,   4|         pareatur necessitati, quam ne di quidem superant. Ite, consules,
41      IX,    2,   8|          nostram perfecta erunt. Vos, di immortales, precor quaesoque,
42      IX,    2,   9|               si sub regibus futurum? di meliora, inquis. Atqui non
43      IX,    2,   9|         humanis consiliis gestum est; di immortales et vestris et
44      IX,    2,  11|          fetialem] genu perculit. Ita di credent Samnitem civem Postumium,
45      IX,    5,  22|           ulti Samnitium imperatoris <di> dederunt. Is victorem detractum
46      IX,    5,  26|          cundiae non fuit; - ut omnes di hominesque sciant ab illis
47       X,    1,   7|            suas preces minus audirent di quam Ap. Claudi? castius
48       X,    4,  35|            moriamur?" facerent - quod di bene verterent - quod se
49       X,    5,  40|               consuli nuntiatum est, "di in proelio sunt" inquit; "
50     XXI,    1,  10|             abstinemus; vicerunt ergo di hominesque et, id de quo
51     XXI,    2,  17|            urbem habita atque adorati di, ut bene ac feliciter eveniret
52    XXII,    1,   1|               quemadmodum cordi esse [di sibi] divinis carminibus
53    XXII,    6,  42|            religionem animo incussit. Di prope ipsi eo die magis
54    XXII,    7,  51|               non omnia nimirum eidem di dedere. Vincere scis, Hannibal;
55    XXII,    7,  55|            exercituum sit et, si quid di immortales miseriti imperii
56   XXIII,    2,  13|               sumus. Quod si, id quod di omen avertant, nunc quoque
57    XXIV,    5,  38|              ceteri superi infernique di, qui hanc urbem, hos sacratos
58    XXVI,    7,  41|          alias clades cumularentur ac di prope ipsi cum Hannibale
59    XXVI,    7,  41|             sine meo luctu quam. nunc di immortales imperii Romani
60   XXVII,    3,  11|        Torquatus erat; Sempronius cui di sortem legendi dedissent
61   XXVII,    4,  16|               ingentis magnitudinis - di sunt, suo quisque habitu
62  XXVIII,    3,  12|                alia sacra, alii prope di essent, ita quodam uno vinculo
63  XXVIII,    8,  41|          geret. quid? si - quod omnes di omen avertant et dicere
64  XXVIII,    8,  44|        subicit fortuna populi Romani, di foederis ab hoste violati
65    XXIX,    4,  22|               posse, iuberentque quod di bene verterent traicere
66     XXX,    2,  12|              possis' inquit 'in nobis di dederunt virtusque et felicitas
67     XXX,    5,  30|             Romanis ducibus victoriam di dedissent tibi cessisse,
68     XXX,    5,  30|            bonam quoque mentem darent di, non ea solum quae evenissent
69     XXX,    5,  30|             habenda fortuna erit quam di dederint. inter pauca felicitatis
70     XXX,    5,  30|        paeniteret quoad ipsi invidere di praestiti, ita adnitar ne
71     XXX,    5,  31|      lacessisse et tu ipse fateris et di testes sunt qui et illius
72     XXX,    5,  31|         habendamque eam fortunam quam di dedissent.~ ~
73     XXX,    6,  33|     Carthaginiensibus moenia patriae, di penates, sepulcra maiorum,
74    XXXI,    1,   7|             modo auctor est sed etiam di immortales, qui mihi sacrificanti
75    XXXI,    1,   8|   obsecratique circa omnia pulvinaria di ut quod bellum cum Philippo
76    XXXI,    2,  14|               suis intrantem urbem ac di prope ipsi exciti sedibus
77   XXXIV,    1,   5|           adiuverunt aerarium et, cum di quoque novi ad opem ferendam
78    XXXV,    2,  19|              dicere pater Hamilcar et di testes sunt. proinde cum
79    XLII,    1,   3|              tamquam non iidem ubique di immortales sint, sed spoliis
80    XLIV,    1,   6|            evadere hostis; quod, nisi di mentem regi ademissent, <