Lib. Cap. Par.

 1       I,    4,  18|         Aut quo linguae commercio quemquam ad cupiditatem discendi
 2       I,    4,  18|         denique patrum aut civium quemquam praeferre illi viro ausi,
 3       I,    9,  59|  exsecuturum, nec illos nec alium quemquam regnare Romae passurum."
 4      II,    5,  56|        negare ius esse tribuno in quemquam nisi in plebeium; non enim
 5     III,    1,   2|         dicta adeo nihil moverunt quemquam ut legati prope violati
 6     III,    2,  12|          qui non dicto, non facto quemquam offendisset, ut condonarent
 7     III,    4,  27|   tabernas tota urbe iubet, vetat quemquam privatae quicquam rei agere;
 8     III,    6, 48a|       armatis descendisse, non ut quemquam quietum violaret, sed ut
 9     III,    8,  55|          iuris interpretes negant quemquam sacrosanctum esse, sed eum
10     III,    8,  55|         transacta, quia nondum in quemquam unum saeviebatur.~ ~56.
11     III,    8,  59|        cuiquam nec in vincla duci quemquam sum passurus. Nam neque
12      IV,    1,   4|       invitum pactionem nuptialem quemquam facere coegisset. Verum
13      IV,    5, 44a|   militarem, ne quaestorem quidem quemquam ex plebe factum. Non valuisse
14      IV,    5, 44a|        senatui tanti se civem aut quemquam alium debere esse, ut in
15       V,    1,   2|           quidem haerere plebeium quemquam qui, si nihil aliud, admoneat
16       V,    2,  11|        viderint, non fortunam aut quemquam deorum sed hos duces accusantem.
17       V,    6,  39|        quam Romam, nemo superesse quemquam praeter eos qui Romam refugerant
18      VI,    1,   3|    iussissent nec praeter armatos quemquam violari. Tum etiam quibus
19      VI,    2,  10|        consilii poenam habere nec quemquam ex his reducem esse; militis
20      VI,    3,  20|        nec cum eo non modo patrum quemquam sed ne cognatos quidem aut
21      VI,    4,  27|         libertatis, se nec addici quemquam civem Romanum ob creditam
22     VII,    5,  33|          ac vinci voltu eodem nec quemquam aspernari parem qui se offerret;
23    VIII,    4,  23|           ea re scriptum esse nec quemquam mortalium exstare qui se
24    VIII,    5,  33|  dictatorem Romae fuisse nec a se quemquam, ne plebis quidem hominem,
25    VIII,    6, 37b|        patrum aetatem constat nec quemquam ferme ex Pollia tribu candidatum
26      IX,    1,   6|           responsum,] non hiscere quemquam prae metu potuisse, tamquam
27      IX,    2,  11|         quo saeptae fuerunt. Nemo quemquam deceperit; omnia pro infecto
28      IX,    7,  33|        non tamen aut se aut eorum quemquam, qui post eam legem latam
29      IX,    7,  36|           quod abhorrebat ab fide quemquam externum Ciminios saltus
30      IX,    8,  45|          stationes pro portis nec quemquam in vallo nec fremitum consuetum
31       X,    5,  41|           iniuratique fugiunt nec quemquam praeter hostes metuunt.
32     XXI,    1,   4|      esset; neque Hasdrubal alium quemquam praeficere malle ubi quid
33     XXI,    2,  19|      aequum censeret aut ob nulla quemquam merita in amicitiam recipi
34     XXI,    6,  53|     refectos militibus animos nec quemquam esse praeter collegam qui
35    XXII,    7,  55|      portas ponant qui prohibeant quemquam egredi urbe cogantque homines
36   XXIII,    2,  15|  voluissent proposuit. Nec ea spe quemquam tenuit; dilapsi omnes, quocumque
37   XXIII,    3,  23|     impositurum; nam neque senatu quemquam moturum ex iis quos C. Flaminius
38    XXIV,    1,   1|       equites emisit, qui violare quemquam vetiti, tantum ut ab urbe
39    XXIV,    2,  10|          Ianiculo essent negarent quemquam ibi praeter adsuetos collis
40    XXIV,    2,  16|          dignos indignosque, quam quemquam eo die castigatum esse;
41    XXIV,    4,  25|           earum vivere debere nec quemquam superesse tyrannorum stirpis.
42    XXIV,    4,  34|       inhabile imperitis est, vix quemquam sine volnere consistere
43     XXV,    2,   9|           omnes irent nec deverti quemquam aut excedere ordine agminis
44     XXV,    5,  25|           adire muros nec adloqui quemquam passi. itaque Marcellus,
45     XXV,    6,  30|       citroque: neque recipiendum quemquam neque mittendum et, quo
46   XXVII,    2,   8|         nec avorum memoria Dialem quemquam id ius usurpasse. tribuni
47   XXVII,    3,  13|   increpitos neque illo die virum quemquam in acie Romana fuisse praeter
48  XXVIII,    8,  42|        esse, Carthaginienses quam quemquam alium. nunc illos aemulatio
49  XXVIII,    8,  43|         natu animi sit ut nolimus quemquam nostri similem evadere civem;
50    XXIX,    2,   9|           suam iniuriam ratus nec quemquam aestimare alium eam litem
51    XXIX,    3, 16a|     aequum esse dixit; nec mirari quemquam debere in publica obligata
52    XXIX,    4,  17|          domum ullam Locris, nego quemquam hominem expertem iniuriae
53     XXX,    4,  20|           foede interfectis. raro quemquam alium patriam exsilii causa
54    XXXI,    5,  43|        nec ex iuventute Aetolorum quemquam reliquisset, ni Damocritus
55   XXXII,    3,  20|     adhortatio praetoris non modo quemquam unum elicuit ad suadendum
56  XXXIII,    3,  22|           non tamen nec illum nec quemquam alium civem tantum gratia
57   XXXIV,    2,  18|        per se transigeret, nec in quemquam omnium gravius severiusque
58   XXXIV,    3,  25|      sequerentur. haud sane movit quemquam, quia nihil usquam spei
59   XXXIV,    5,  49|           consentientes nec regem quemquam satis validum nec tyrannum
60   XXXIV,    6,  61|          quod litterarum nihil ad quemquam attulisset; ceterum nec
61    XXXV,    2,  16|         non per se, non per alium quemquam foedus mutaverint, sic Asiae
62    XXXV,    4,  31|       populo Romano debere: nihil quemquam ab diis immortalibus precari
63    XXXV,    5,  42|     mittendae naves forent, minus quemquam ei classi quam Hannibalem
64   XXXVI,    5,  40|         Bois superesse. itaque id quemquam mirari posse, cur victor
65   XXXIX,    1,   4|           inimicitiae, quid ab eo quemquam posse aequi exspectare,
66   XXXIX,    1,  13|          id feminarum fuisse, nec quemquam eo virum admitti solitum.
67   XXXIX,    3,  34|          quicquam eorum ad se aut quemquam suorum pertinere; seditione
68   XXXIX,    5,  43| accubantem negasse umquam vidisse quemquam securi ferientem, et pervelle
69   XXXIX,    5,  43|        fateretur, ignominiane sua quemquam doliturum censeret, cum
70      XL,    2,  23|         nihil eum adversus suorum quemquam facturum neque eum se esse,
71      XL,    3,  28|  conscenderent equos nec effugere quemquam sinerent. in castra omnes
72      XL,    3,  36|          respondit neque se neque quemquam alium divinare posse, quid
73    XLII,    3,  41|        habuit; neque ego potiorem quemquam ad ministeria facinorum
74   XLIII,    1,  10|           nec ex iis qui venerant quemquam retineret nec obsides, pignus
75     XLV,    1,   8|           secundis rebus nihil in quemquam superbe ac violenter consulere
76     XLV,    2,  23|  ferocioribus increpant, nec ideo quemquam fulmine ictum audimus.'~ ~
77     XLV,    2,  25|       faceret - nec enim timebant quemquam praeter Romanos --, sed