Lib. Cap. Par.

 1       I,    4,  18|    veterum Sabinorum, quo genere nullum quondam incorruptius fuit.
 2       I,    8,  47|           ipsa regio semine orta nullum momentum in dando adimendoque
 3      II,    2,  12|  indicimus bellum. Nullam aciem, nullum proelium timueris; uni tibi
 4      II,    2,  14|     perexigua, duce amisso, quia nullum propius perfugium erat,
 5      II,    2,  15|     Tarquinios spe auxilii, quod nullum in me est, frustrabor. Alium
 6      II,    3,  28|          re publica magistratus, nullum futurum fuisse Romae nisi
 7      II,    5,  53|       consiliisque bella gerere. Nullum genus calamitatis contumeliaeque
 8     III,    2,  10|       consentire omnes tribunos. Nullum terrorem externum, nullum
 9     III,    2,  10|        Nullum terrorem externum, nullum periculum esse; cavisse
10     III,    6,  40|        Sententiam igitur peregit nullum placere senatus consultum
11     III,    6,  43|  decemvirorum permissu, postquam nullum spoliatum ibi corpus Sicciumque
12     III,    8,  63|    potestatis suae implerent, ut nullum publicum consilium sinerent
13      IV,    1,   3|          regni accepit? Ergo dum nullum fastiditur genus in quo
14      IV,    2,  12|    multum frumenti advectum est, nullum momentum annonae fecisset,
15      IV,    4,  25|  petebatur ut plebeius crearetur nullum fuit: omnes patricii creati
16      IV,    6,  49|    intercessionem collegarum qui nullum plebi scitum nisi ex auctoritate
17      IV,    6,  50|          Postremo cum modum irae nullum faceret, ad vociferationem
18      IV,    6,  58|    cetera cum periculo retineri; nullum annum esse quo non acie
19      IV,    6,  59|  cepissent, ex loco altiore, qua nullum erat praesidium, ingenti
20       V,    6, 35b|        quamquam adversus Romanos nullum eis ius societatis amicitiaeve
21       V,    7,  53|       parati estis? Si tota urbe nullum melius ampliusve tectum
22      VI,    3,  20|         postquam periculum ab eo nullum erat, per se ipsas recordantem
23      VI,    4,  28|     esset Praenestinis nuntiatum nullum exercitum conscriptum Romae,
24      VI,    4,  28|     exercitum conscriptum Romae, nullum ducem certum esse, patres
25      VI,    5,  35|         in summo imperio locatis nullum speraret: accingendum ad
26      IX,    1,   3|         bellum differre; tertium nullum consilium esse. Cum filius
27       X,    3,  28|      hostes vidit, Gallica acies nullum spatium respirandi recipiendique
28       X,    5,  40|   pullarium in auspicium mittit. Nullum erat genus hominum in castris
29     XXI,    1,   4|       sancti, nullus deum metus, nullum ius iurandum, nulla religio.
30     XXI,    1,  14|        concremaverunt aut armati nullum ante finem pugnae quam morientes
31     XXI,    5,  43|      montibus pecora consectando nullum emolumentum tot laborum
32     XXI,    5,  44|          iterum dicam, vicistis; nullum contemptu m[ortis incitamentum]
33    XXII,    6,  44|       Romani, quia ripa ulterior nullum habebat hostium praesidium.
34     XXV,    6,  40|    pararentue exspectaturus. sed nullum neque locum neque tempus
35     XXV,    6,  41|         Servi filium Galbam, qui nullum antea curulem magistratum
36    XXVI,    2,  16|   frequentarique placuit, corpus nullum civitatis nec senatum nec
37    XXVI,    3,  19|          suarum fiducia animo ut nullum ferox verbum excideret ingensque
38    XXVI,    5,  27|      enim in terris gentem esse, nullum infestiorem populum nomini
39    XXVI,    7,  41|          cum fratre coniunxisset nullum iam nomen esset populi Romani,
40   XXVII,    4,  17|         auxerat. nam cum videret nullum esse navium usum, quia vacua
41  XXVIII,    3,  12|        cui non videatur mirabile nullum motum in castris factum?
42  XXVIII,    5,  27|       Hispania Carthaginiensibus nullum locum tota provincia nullos
43  XXVIII,    5,  28|              Atque ego, quamquam nullum scelus rationem habet, tamen,
44  XXVIII,    8,  41|           quamquam si aut bellum nullum in Italia aut is hostis
45  XXVIII,    8,  43| Hispaniam ita ut vestigium belli nullum reliquum sit, elevare meas
46    XXIX,    4,  18|          ducibus ipsis puniendis nullum deae numen apparuit. immo
47    XXIX,    4,  22|          Locrensium clade animos nullum misericordiae locum habuerunt:
48    XXIX,    6,  28|        annis prope quinquaginta, nullum Romanum exercitum viderant
49     XXX,    5,  28|    Italiae partibus lenta spe in nullum propinquum debellandi finem
50     XXX,    6,  36|         misericordiam Scipionis, nullum iis aliud responsum datum
51    XXXI,    4,  31|          ut qui hodie videat eam nullum oppugnatae captaeve ibi
52    XXXI,    5,  43|    equite et levi armatura regii nullum tale auxilii genus habentes
53   XXXIV,    2,  11|      sibi in Romanis esse. id si nullum sit, si sibi a consule negetur,
54   XXXIV,    2,  13|        et exercitus essent, ipsi nullum in ea militem haberent,
55   XXXIV,    2,  17|         re consilio me adiuvate: nullum libentius sequar quam quod
56   XXXIV,    4,  36|         ferebant et reditum sibi nullum esse in civitates videbant
57    XXXV,    2,  12|      esset praetermisisset. [et] nullum exercitum Romanum in Graecia
58   XXXVI,    4,  23|          et viginti dies, ita ut nullum tempus vacuum dimicatione
59   XXXVI,    5,  35|         constabat; militem tamen nullum Antiocho dederant; pecunia
60  XXXVII,    2,  10|         ei; pretium tanti meriti nullum aliud pacisci quam reditum
61  XXXVII,    4,  25|         omnia regna tollenda, ut nullum usquam [orbis] terrarum
62  XXXVII,    6,  39|         esse in aestatem bellum. nullum umquam hostem Romani aeque
63  XXXVII,    7,  53| fratresque mei; nulla expeditio, nullum equestre proelium sine me
64 XXXVIII,    1,   6|     sustinuit; ceterum, postquam nullum ex composito signum a suis
65 XXXVIII,    2,  12|         credentes; rege superato nullum momentum in solis per se
66 XXXVIII,    6,  53|      tamen belli perpetrati, quo nullum neque maius neque periculosius
67   XXXIX,    1,   1|         velox et repentinus, qui nullum usquam tempus, nullum locum
68   XXXIX,    1,   1|        qui nullum usquam tempus, nullum locum quietum aut securum
69   XXXIX,    4,  40|           monumentum eloquentiae nullum exstet: vivit immo vigetque
70      XL,    4,  38| Cornelius et Baebius statuerunt, nullum alium ante finem rati fore
71     XLI,    2,   8|     deserta oppida, deserti agri nullum militem dare possint. Fregellas
72    XLII,    2,  23|  scituros, quid dedissent; ipsum nullum praeterquam suae libidinis
73     XLV,    2,  20|        lautia senatumque darent, nullum hospitale ius in iis esse
74     XLV,    2,  25|    Romanis ita volebant peti, ut nullum de ea re scitum populi fieret
75     XLV,    3,  34|     militum animis, qui, tamquam nullum in Macedonia gessissent
76     XLV,    4,  37|    fecisset. sed videlicet, cui <nullum> crimen, nullum probrum
77     XLV,    4,  37|  videlicet, cui <nullum> crimen, nullum probrum dicere poterat,