Lib. Cap. Par.

 1       I,    2,   5|             se educari; nam et eitos iussu regis infantes sciebat et
 2       I,    5,  27|          trepidatione opus esse; suo iussu circumduci Albanum exercitum
 3       I,    9,  49|          habebat ut qui neque populi iussu neque auctoribus patribus
 4      II,    3,  27|        reiecit: utri eorum dedicatio iussu populi data esset, eum praeesse
 5      II,    4,  36|             defertur. Inde in curiam iussu consulum delatus, eadem
 6     III,    2,  11|            coorta. Quemcumque lictor iussu consulis prendisset, tribunus
 7     III,    3,  20|            iuraverint conventuros se iussu consulis nec iniussu abituros.
 8     III,    7,  50|      quaererent senatus verbis cuius iussu castra deservissent aut
 9     III,    8,  57|       publico proposuerunt. Sunt qui iussu tribunorum aediles functos
10     III,    8,  63|           auctoritate senatus populi iussu triumphatum est.~ ~
11      IV,    1,   3|          Sabino agro accitum, populi iussu, patribus auctoribus Romae
12      IV,    1,   4|         lecti aut post reges exactos iussu populi, sinceram servare
13      IV,    2,  14|               postremo cum apparitor iussu magistri equitum duceret,
14      IV,    3,  17|            novi consilii quaerentes, iussu Tolumni interfecerunt. Levant
15      IV,    3,  20|            ex publica pecunia populi iussu in Capitolio Iovi donum
16      IV,    4,  30|  Controversia inde fuit utrum populi iussu indiceretur bellum an satis
17       V,    6,  46|        curiatis revocatus de exsilio iussu populi Camillus dictator
18       V,    7,  51|           senatus consulto populique iussu revocaretis, rediturus unquam
19      VI,    2,   8|         Emissum etiam signum Camilli iussu in hostium aciem ferunt
20      VI,    3,  15|        Manlium misit; qui dictatoris iussu vocatus, cum signum suis
21      VI,    4,  22|           senatus consulto populique iussu bellum Praenestinis indictum;
22     VII,    2,  11|         evenisset, adversus Tiburtes iussu populi exercitum duceret.
23     VII,    2,  12|             C. Fabius et C. Plautius iussu populi bellum indixere;
24     VII,    2, 17a|            auctoritate patrum populi iussu triumphavit. Quia nec per
25     VII,    3,  19|         auctoritate patrum ac populi iussu Caeritibus bellum indixit.~ ~
26     VII,    5,  33|        dederat, cum equites consulis iussu discurrunt in cornua legionibusque
27    VIII,    1,   6|              magistratuum magis, qui iussu consulis prosequebantur,
28    VIII,    5,  25|           dies. novi deinde consules iussu populi cum misissent qui
29    VIII,    5,  34|           nocte, aequo iniquo loco, [iussu] iniussu imperatoris pugnent,
30    VIII,    5, 37a|           dictatura abdicare vellet, iussu patrum priusquam abdicaret
31      IX,    2,   9|            sponsio esset quam populi iussu spopondissemus. Sed neque
32      IX,    8,  43|      integravere caedem. In quas nec iussu consulum nec signo accepto
33       X,    2,  14|          potuisset, ni secunda acies iussu consulis in primum successisset.
34       X,    3,  25|           consulis se Q. Fabi facere iussu. Postero inde die castra
35       X,    3,  29|          subsidiis ex novissima acie iussu Q. Fabi consulis ad praesidium
36       X,    3,  29|             conlato videretur pugna, iussu legatorum collecta humi
37       X,    4, 37a|              auctoritate senatus sed iussu populi triumphasse diceret,
38       X,    5,  45|       redditis ex auctoritate patrum iussu populi bellum Faliscis indictum
39     XXI,    2,  18|        auctoritate patrum nec populi iussu ictum erat, negastis vos
40     XXI,    2,  18|              nisi ex auctoritate aut iussu vestro icta, ne nos quidem
41    XXII,    4,  24|              erat - sed toto Samnio, iussu dictatoris octo milia peditum
42    XXII,    4,  27|             memoria habeat annalium, iussu populi aequatum in eadem
43    XXII,    6,  38|           praeter sacramentum fuerat iussu consulum conventuros neque
44    XXII,    6,  41|       militum quam ex praeparato aut iussu imperatorum orto haudquaquam
45    XXIV,    1,   1|           abscessum est. Locrensibus iussu Hannibalis data pax ut liberi
46     XXV,    2,   9|           essent neu quid nisi ducum iussu facerent; se in tempore
47    XXVI,    1,   2|              quod imperio non populi iussu, non ex auctoritate patrum
48    XXVI,    2,  14|         adversus castra Romana erat, iussu proconsulum aperta est.
49    XXVI,    2,  16|      virtutem occidi; sub haec dicta iussu proconsulis praeconem ita
50   XXVII,    1,   3|     Blossiorum facto, portis repente iussu proconsulis clausis cum
51   XXVII,    1,   4|            revocari. ad eum litterae iussu senatus ab L. Manlio praetore
52   XXVII,    4,  19|          iussit.~ Cum Afros venderet iussu imperatoris quaestor, puerum
53  XXVIII,    3,  11|          custodia eius noctis fuerat iussu P. Licini pontificis. id
54    XXIX,    2,   9|       tribunis militum fuit; cui cum iussu tribunorum ademptum poculum
55    XXIX,    4,  20|          Locrenses facta quererentur iussu aut voluntate P. Scipionis
56    XXIX,    4,  20|            legati comperissent neque iussu neque voluntate P. Scipionis
57    XXIX,    4,  21|          Scipionis seu tum praetoris iussu traditi in custodiam Reginis
58    XXIX,    4,  21|              hominesque facta essent iussu aut voluntate P. Scipionis
59    XXIX,    4,  21|            pro certo se habere neque iussu neque voluntate P. Scipionis
60     XXX,    7,  40|       senatus sibi daretur responsum iussu patrum ab dictatore est
61     XXX,    7,  44|         patrum auctoritate populique iussu confirmarentur.~ ~45.
62   XXXII,    4,  25|            se armatum respondit. Tum iussu praefecti a Thraecibus coniecta
63  XXXIII,    5,  44|          senatus sententia populique iussu Cn. Servilio C. Flaminio
64   XXXVI,    3,  21|              essent. duo inde legati iussu senatus in contionem sunt
65  XXXVII,    2,   9|        habitu ante portam occurrunt; iussu se matris deum famulos deae
66  XXXVII,    3,  19|             auctoritate senatus, non iussu populi Romani pepigerimus?
67  XXXVII,    7,  51|           pontifici iussus; et multa iussu populi ei remissa. ira provinciae
68  XXXVII,    7,  52|           primum, deinde in contione iussu patrum, quae acta in Asia
69 XXXVIII,    4,  42| Carthaginienses pulsasse dicebantur, iussu M. Claudii praetoris urbani
70 XXXVIII,    5,  45|              auctoritate, non populi iussu bellum illatum. Quod quem
71      XL,    3,  34|         Fabio praetore est Liguribus iussu senatus orationem eam non
72     XLI,    1,   3|            nautarumque oritur, donec iussu consulis procul a terra
73     XLI,    3,  27|              senatus Romani populive iussu se locaturum <edixit> ++
74    XLII,    2,  17|           eum primum indicio delato, iussu eius Romam simul venit.
75   XLIII,    1,   8|       probris diem dixerunt. Senatus iussu Chalcidensibus Q. Maenius
76   XLIII,    1,   8|              censere. Haec Hortensio iussu senatus scripta. Munera
77     XLV,    1,   6|             quidem abscedebat, donec iussu Cn. Octavi pronuntiatum