Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  30|        etiam merces valuit: publico auxilio nullo adiuti sunt valuitque
 2      II,    3,  27|            referret ad senatum, aut auxilio esset consul civibus suis,
 3      II,    3,  27|            enim consulum senatusque auxilio, cum in ius duci debitorem
 4      II,    3,  29|             de tribunali ut lictori auxilio essent. Sed ab lictore nihil
 5      II,    5,  44|           moratorem publici commodi auxilio dilectum consules habent.
 6      II,    5,  50|        etiam subeuntes, vincebatque auxilio loci paucitas, ni iugo circummissus
 7      II,    5,  53|            sine Romano aut duce aut auxilio castris exuerunt; ingenti
 8      II,    5,  55|       Volero appellat tribunos. Cum auxilio nemo esset, consules spoliari
 9      II,    5,  55|        tribunos quibus ipsis vestro auxilio opus est." Concitati homines
10     III,    4,  30|       consulare imperium tribunicio auxilio cum alius additur terror,
11     III,    7,  49|             recipit. Sp. Oppius, ut auxilio collegae esset, in forum
12     III,    7,  50|          ulciscendae mortis eius in auxilio commilitonum habuisset.
13     III,    8,  55|       provocatione, hinc tribunicio auxilio satis firmassent, ipsis
14     III,    8,  56|          iubebo.' Nec in tribunicio auxilio Appius nec in iudicio populi
15     III,    9,  65|          fieri coeptae. Ubi tribuni auxilio humilioribus essent, in
16     III,    9,  68|          virtute innocentiaque, sed auxilio alieno tuti sitis? At hercules,
17      IV,    3,  17|            quam legiones Faliscorum auxilio venerunt. Tum demum castra
18      IV,    4,  25|             suffragia esse et parto auxilio imperium quoque adscituram.
19      IV,    5,  32|            se cum opus sit equestri auxilio signum daturum; tum ut memor
20      IV,    5,  42|         speciem modo iactentur, sed auxilio confidere reum. Itaque modo
21      IV,    6,  48|           praeterquam in tribunicio auxilio; in eius potestatis fidem
22      IV,    6,  53|  detractantibus militiam inhibenti, auxilio futuros esse. Hoc decreto
23      IV,    6,  60|             edixerunt etiam tribuni auxilio se futuros si quis in militare
24      IV,    6,  60|          repente, spreto tribunicio auxilio, certamen conferendi est
25       V,    1,   6|        sicut Veios expugnabit, nisi auxilio hostibus tribuni plebis
26       V,    2,   8|       milites tenuit, si opus foret auxilio collegam dictitans ad se
27       V,    5, 29b|           tribunicia vis tribunicio auxilio repelli nequeat, aliud telum
28       V,    6, 35b|          senatu peterent misere. De auxilio nihil impetratum; legati
29      VI,    4,  27|      censuerant; quae utraque simul auxilio tribunicio et consensu plebis
30     VII,    4,  25|     absisterent imperare iis quorum auxilio egerent: Latinos pro sua
31     VII,    5,  31|        auctoritate senatus consul. "Auxilio vos, Campani, dignos censet
32     VII,    5,  35|             tuleritis, ipsi nullius auxilio egueritis. Cum eo hoste
33    VIII,    5,  24|          exercitum a mutuo inter se auxilio, duo praesidia quae sine
34      IX,    1,   2|             quando nec consilio nec auxilio locus esset, sua sponte
35      IX,    5,  26| appellantibusque tribunos nemo erat auxilio quin nomina reciperentur.
36      IX,    7,  34|     collegae, tres appellanti Appio auxilio fuerunt; summaque invidia
37      IX,    8,  43|           maturavit collegae venire auxilio, moram certaminis hosti
38       X,    4, 37a|            triumpharet aiebat, pars auxilio se adversus collegas triumphanti
39       X,    4, 37a|           ac futura; posteroque die auxilio tribunorum plebis trium
40     XXI,    3,  25|          Brixianorum etiam Gallorum auxilio adversus crescentem in dies
41     XXI,    5,  39|            Hannibal ut parti alteri auxilio esset, in reficiendo maxime
42    XXII,    6,  45|       indignum visum ab tumultuario auxilio iam etiam castra Romana
43    XXIV,    6,  43|       factam - sed novem tribunorum auxilio vetiti causam in magistratu
44  XXVIII,    6,  33|           equiti neque eques pediti auxilio esset, pedes fiducia equitis
45  XXVIII,    8,  45|          sit ratum habiturus consul auxilio sitis.' inde altercatio
46  XXVIII,    8,  45|         sententiam recusabit dicere auxilio erimus.'~ Consul diem ad
47    XXIX,    3,  12|           Romanis, cui uni fidebant auxilio, quibus voluit condicionibus
48    XXIX,    3,  12|           Aetolorum quo missi erant auxilio, irati quod sine auctoritate
49     XXX,    4,  25|    petierunt a magistratibus quorum auxilio vis prohibita erat ut naves
50     XXX,    6,  32|              et Carthagini, supremo auxilio effuso, adesse videbatur
51     XXX,    6,  33|             ea parte aciem equestri auxilio. paucae tamen bestiarum
52     XXX,    6,  36|            venire Carthaginiensibus auxilio. pars exercitus cum omni
53     XXX,    7,  42|      Hannibali et Carthaginiensibus auxilio. de his rebus interrogati
54    XXXI,    1,   5|          metu fide decessissent: de auxilio mittendo tum responderi
55    XXXI,    3,  24|           erat, tamen, quae proxima auxilio est, ultionem petens, cum
56    XXXI,    4,  29|     Philippo prohibent. Messanae ut auxilio essent primo in Siciliam
57    XXXI,    5,  36|             locatis elephantis, quo auxilio tum primum Romani, quia
58    XXXI,    6,  46|        omnia pollicentibus quam cum auxilio dimissi; Apustius cum Attalo
59  XXXIII,    1,   9|             cornu rex loci plurimum auxilio, ex iugis altioribus pugnans,
60  XXXIII,    3,  22|             Insubribus Cenomanisque auxilio essent depopulante vicos
61    XXXV,    2,  13|           deinde se ab eo sine ullo auxilio Romano tueri posset: etiam
62   XXXVI,    1,   5|           expectato longinquo ab se auxilio praesentis viribus succubuissent.
63   XXXVI,    1,   7|      coeperit depopulari, facile ab auxilio ferendo Romanis Philippum
64   XXXVI,    3,  16|            agrum, inutili utrobique auxilio Aetolorum, in ipsis faucibus
65  XXXVII,    4,  26|              se Colophonis obsessae auxilio, incertam finem habituro,
66 XXXVIII,    1,   1|       haberet, impetrato ab Aetolis auxilio in Athamaniam se venturum.
67 XXXVIII,    1,   4|       fuerat haud facili ab Romanis auxilio, quia flumen intererat;
68 XXXVIII,    6,  52|             quoque, si se appellet, auxilio ei futurum, ne causam dicat:
69 XXXVIII,    6,  57|             nec quisquam collegarum auxilio esset, iurasse sibi inimicitias
70   XXXIX,    1,   5|          oblivisci, et mandatum pro auxilio ac libertate privatorum,
71   XXXIX,    5,  49|      effugere Thracum Cretensiumque auxilio tradunt: sed pudor relinquendi
72      XL,    2, 16b|            abscesserunt. urbs amoto auxilio eorum intra paucos dies
73      XL,    3,  33|           amnes tenebant, desperato auxilio suorum in deditionem venit.
74      XL,    4,  47|        dimissi deterruerunt suos ab auxilio circumsessae urbi ferendo.
75    XLII,    1,  13|         intestino deterioris partis auxilio meliorem adfligeret; confudit
76    XLIV,    2,  27|       Macedonum <essent. hoc amisso auxilio Perseus animos Macedonum,>