Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   2|           essent, Latinos utramque gentem appellavit; nec deinde Aborigines
 2       I,    9,  49|  diremitque. Latinorum sibi maxime gentem conciliabat ut peregrinis
 3      II,    5,  49|   paludatus egrediens in vestibulo gentem omnem suam instructo agmine
 4     III,    4,  28|           subactam domitamque esse gentem, sub iugum abituros. Tribus
 5      IV,    1,   3|            virtuti? Claudiam certe gentem post reges exactos ex Sabinis
 6       V,    3,  17|       Maxima iam in parte Etruriae gentem invisitatam, novos accolas [
 7       V,    5,  33|      adversus Gallos petentes. Eam gentem traditur fama dulcedine
 8       V,    5, 35a|        Salluviique, prope antiquam gentem Laevos Ligures incolentes
 9       V,    5, 35a|          Aesim fines habuere. Hanc gentem Clusium Romamque inde venisse
10       V,    6, 35b|            posset, et Gallos novam gentem pace potius cognosci quam
11      VI,    3,  20|         inimicum Claudiamque omnem gentem sordidatam fuisse; consensu
12     VII,    4, 29a|            anno adversus Samnites, gentem opibus armisque validam,
13    VIII,    5,  27|    eventuque eius verti; eam solam gentem restare nec eam ipsam satis
14      IX,    3,  14|        eduxit vanissimam increpans gentem, quae, suarum impotens rerum
15      IX,    8,  38|           avidam ulteriorum semper gentem in saltus invios deductam,
16      IX,    8,  43|           Hernicis erat; isque eam gentem in deditionem accepit. Et
17       X,    1,   8|           auspicia esse, vos solos gentem habere, vos solos iustum
18       X,    2,  16|            Etruscis restare. Scire gentem Italiae opulentissimam armis,
19     XXI,    2,  20|            quidem ipsi satis mitem gentem fore - adeo ferocia atque
20     XXI,    7,  58|         Etruriam ducit, eam quoque gentem, sicut Gallos Liguresque,
21     XXI,    7,  61|      auctore defectionis Ilergetum gentem cum infesto exercitu invasisset,
22   XXIII,    4,  26|            vi capta fuerat. In eam gentem versum ab Romanis bellum
23    XXIV,    6,  48|          pedestria bella Numidarum gentem esse, equis tantum habilem;
24     XXV,    4,  16|        fore Romanos; nullam unquam gentem magis exorabilem promptioremque
25    XXVI,    5,  27|      sciret; nullam enim in terris gentem esse, nullum infestiorem
26  XXVIII,    3,  16|    congressus, ut ad nova consilia gentem quoque suam oboedientem
27    XXIX,    1,   1|          Ausetanos quoque, vicinam gentem, concitat et alios finitimos
28    XXXI,    3,  25|            inligandam Romano bello gentem. et id quidem coarguere
29   XXXII,    2,  10|        Philippo est per Epirotarum gentem temptandae pacis; habitoque
30   XXXII,    3,  19|           spes adfulsit, Achaeorum gentem ab societate regia in Romanam
31   XXXII,    3,  19|            Aristaenus, qui Romanis gentem iungi volebat, praetor erat.
32   XXXII,    3,  19|          adgrederentur, legatos ad gentem Achaeorum mitti pollicentes,
33   XXXII,    3,  22|       pateretur neu pertinacia sua gentem universam perditum iret,
34   XXXII,    5,  34|            primum suis deinde erga gentem eam meritis, recitari decreta
35   XXXII,    5,  40|            ad temptandam Acarnanum gentem misit. Attalus ab Argis
36  XXXIII,    1,   1|           Elatiam excito Boeotorum gentem incertis ad eam diem animis
37  XXXIII,    1,   2|           et propriis in Boeotorum gentem meritis, senior iam et infirmior
38  XXXIII,    4,  33|             esse aliquam in terris gentem quae sua impensa, suo labore
39  XXXIII,    4,  35|            quod non idem erga suam gentem Romanorum animus esset post
40  XXXIII,    5,  44|       inquietam tum iratam Romanis gentem. haerere et aliud in visceribus
41   XXXIV,    2,  20|    Lacetanos, deviam et silvestrem gentem, cum insita feritas continebat
42   XXXIV,    6,  56|  perpopulatos esse; Boiorum quoque gentem ad rebellionem spectare.
43   XXXIV,    6,  60|          gerere, neque regem neque gentem ullam parem Romanis esse.
44    XXXV,    2,  16|   Demetriadem et Thessalorum totam gentem? sed quid ego causam civitatium
45    XXXV,    4,  33|          tantus furor illo tempore gentem Aetolorum, tantus magistratus
46    XXXV,    5,  47|      Athamanum temptare. Boeotorum gentem aversam ab Romanis iam inde
47   XXXVI,    2,   8|        commendationem ad Macedonum gentem et invidiam regi, quod insepultos
48   XXXVI,    2,  11|       emptus donis, non ipse solum gentem regi conciliabat, sed Clytum
49   XXXVI,    2,  14|             ut per eos conciliaret gentem, nactus spem Athamaniae
50   XXXVI,    4,  26|           omni cura, cum Aetolorum gentem sustulissent, omnibus copiis
51   XXXVI,    5,  34|         operis esse credens nullam gentem liberatae ab se Graeciae
52   XXXVI,    5,  40|            castris exuerit, quorum gentem biduo post pugnam totam
53 XXXVIII,    1,   3|       dicionemque totam redegerunt gentem. Amphilochia recepta - nam
54 XXXVIII,    2,  16|            seu praedae spe, nullam gentem, per quas ituri essent,
55 XXXVIII,    2,  18|      bellum inferret; ipsum in eam gentem iturum Eposognatum persuasurumque,
56   XXXIX,    1,   2|     secundis factis, in deditionem gentem accepit et arma ademit.
57   XXXIX,    2,  23|            opportunam, et Magnetum gentem suae dicionis fecit. inde
58   XXXIX,    2,  24|            cum Amynandro Athamanum gentem in eadem causa qua Aetolos
59   XXXIX,    3,  35|          legationem Romam adversus gentem Achaeorum ita de ipsis meritam
60      XL,    3,  34|           animum induxisse Ligurum gentem, nulla umquam arma nisi
61      XL,    4,  57|  transituros Bastarnas. Dardanorum gentem delere propositum erat inque
62     XLI,    3,  22|      iudiciumque suum totam coegit gentem. inde per Oetaeos montes
63     XLI,    3,  25| internecionem adducturus videbatur gentem. fessi deinde et Romam utraque
64    XLII,    1,  11|          Romano bello; Bastarnarum gentem excitam sedibus suis, quorum
65    XLII,    1,  12|           deductas esse. Boeotorum gentem, captatam Philippo, numquam
66    XLII,    1,  12|       honores, cuius merita in eam gentem privatim an publice sint
67    XLII,    1,  14|            in regem, quod Lyciorum gentem adversus Rhodios concitasset
68    XLII,    4,  44|           se adiungebant; Ismenias gentem Boeotorum in fidem Romanorum
69   XLIII,    1,   4|         sine sanguine ferocissimam gentem domuerat, eo gratior plebi
70   XLIII,    2,  17|            eorum, qui ad Macedonas gentem trahebant; pars recusare,
71    XLIV,    2,  15|   litterasque extemplo ad utramque gentem [sciret indicatum] mitti;
72    XLIV,    3,  30|         adiungenti sibi Dardanorum gentem; et simillimum id vero fecit
73    XLIV,    3,  30|            inde fratre in Caviorum gentem vi aut terrore subigendam
74     XLV,    3,  30|            et Vettiorum bellicosam gentem, incolas quoque permultos
75     XLV,    4,  43|         locis munimentisque fretam gentem Illyriorum; regem regiaeque