Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  11|    incursionem facit. Raptim et ad hos Romana legio ducta palatos
 2       I,    5,  24|           Romanos Horatios vocent; hos ut sequar inclinat animus.
 3      II,    2,  12|            est. Nec unus in te ego hos animos gessi; longus post
 4      II,    3,  20|          primam aciem secum rapit. Hos agmine venientes T. Herminius
 5     III,    2,  12|        civitate fieri. Pater inter hos L. Quinctius, cui Cincinnato
 6     III,    3,  19|  Capitolinum signa intulistis quam hos hostes de foro tolleretis?
 7     III,    3,  23|         iugum ab Tusculanis missi. Hos ignominiosa fuga domum se
 8     III,    8,  63|            opera edebant tantumque hos pudor quantum alios laudes
 9     III,    9,  68|         recuso, nisi paucis diebus hos populatores agrorum nostrorum
10     III,    9,  72|         hoc hostes, quo cum dolore hos, quo cum gaudio illos? Scaptione
11      IV,    1,   1|                                    Hos secuti M. Genucius et C.
12      IV,    1,   4|     legibus scribendis intra decem hos annos et creavimus et e
13       V,    2,  11|            aut quemquam deorum sed hos duces accusantem. Pro certo
14       V,    2,  12|            quam militiae esset. In hos versa ira populi cooptationis
15       V,    5, 35a|      tenuere. Libui considunt post hos Salluviique, prope antiquam
16       V,    6,  40|           concursatio incerta nunc hos, nunc illos sequentium rogitantiumque
17       V,    7,  52|         loca sunt in quibus fiant. Hos omnes deos publicos privatosque,
18       V,    7,  52|      manere extra urbem nefas est. hos Veientes pro Romanis facturi
19      VI,    3,  18|          imperio certare, adversus hos temptare magis quam tueri
20     VII,    1,   1|     praetura et curuli aedilitate; hos sibi patricii quaesivere
21     VII,    4,  25|           victores putarent. Inter hos longe maximus exstitit terror
22     VII,    4,  28|                                    Hos consules secuti sunt M.
23     VII,    5,  34|            tumulum; sed cum ira in hos magis, qui fortunam gerendae
24     VII,    6,  40|     dictatura geretur; ut neque in hos meos et patriae meae milites [
25    VIII,    1,   6|          partisque victoriam fore. hos ubi nocturnos visus inter
26    VIII,    2,  8b|      quibus principibus est nomen, hos sequebantur, scutati omnes,
27      IX,    2,  11|          incolumes, ego pacem quam hos tibi remittendo pactus sum
28      IX,    8,  44|            Postumius Ti. Minucius. Hos consules Piso Q. Fabio et
29    XXII,    4,  30|            me magisterium equitum, hos ordines suos quemque tenere
30    XXII,    7, 50b|        agmina obsaepiunt iter, per hos, qui inordinati atque incompositi
31    XXII,    8,  60|           hostium fuit erumpendum. Hos cives patria desideret,
32    XXII,    8,  61|     Bruttii omnes, Lucani, praeter hos Uzentini, et Graecorum omnis
33   XXIII,    1,   3|           vestram habeatis. Etenim hos, ut opinor, odistis senatores,
34    XXIV,    1,   6|           ipsi materno genere. per hos iuncta societas Hannibali
35    XXIV,    5,  38|   circumventa et oppressa sint per hos dies. eam vos fraudem deum
36    XXIV,    5,  38|     infernique di, qui hanc urbem, hos sacratos lacus lucosque
37     XXV,    2,  7b|        fallere Romanos expediebat. hos crebris conloquiis sollicitatos
38    XXVI,    5,  27|                         Interrupit hos sermones nocte quae pridie
39    XXVI,    7,  40|          rapinam tolerantes vitam. hos neque relinquere Laevinus
40   XXVII,    3,  13|          noctesque fugientibus per hos dies institistis, quos levibus
41  XXVIII,    8,  39|            gratulatum quod ita res hos annos in Hispania atque
42  XXVIII,    8,  45|          Umbriae populi et praeter hos Nursini et Reatini et Amiternini
43    XXIX,    4,  22|            non instructos modo sed hos decurrentes, classem in
44   XXXII,    3,  21|   exercitibusque mare traiecerunt. Hos si socios aspernamini, vix
45   XXXII,    3,  23| honoratioris militiae transgressi: hos desperata salus, si Romani
46   XXXII,    4,  25|   Aenesidemus Dymaeus praeerat. Ad hos orator a praefecto regio
47   XXXII,    5,  32|      Aristaenus et Xenophon. Inter hos Romanus <ad> extremum litus
48  XXXIII,    1,   9|       vixdum in iugum evaserat. in hos incompositos Quinctius,
49  XXXIII,    1,   9|           aversi. et ceteri quidem hos pulsos sequebantur; unus
50  XXXIII,    2,  15|          mercennariis militibus ad hos persequendos, equitibus
51   XXXIV,    1,   4|            Romanorum ridentes. ego hos malo propitios deos et ita
52   XXXVI,    1,   7|    Philippum nobis coniungere quam hos? cui, si semel in causam
53  XXXVII,    3,  18|   conductis quattuor milibus erat. hos paucis * admixtis ad pervastandum
54  XXXVII,    4,  26|         extemplo Romanis esset, et hos audita obsidione non dubitabat
55  XXXVII,    5,  32|                                    Hos portus tutissimos cum occupasset
56  XXXVII,    7,  55|      immunes essent. decem legatos hos decreverunt: Q. Minucium
57 XXXVIII,    1,   2|            Aetoli se coniunxerunt, hos, ut ab tergo agmini instarent,
58 XXXVIII,    1,   9|            Aetolis sollicitus. Per hos certior factus consul de
59 XXXVIII,    2,  17|      eandem naturam esse. Eosdemne hos creditis esse, qui patres
60   XXXIX,    1,  15|           fuit, quae vos admoneret hos esse deos, quos colere venerari
61      XL,    1,   8|          exortus sit, eversam. iam hos Eumenem Attalumque fratres,
62      XL,    2,  20|        fratrem de regno habitorum. hos tamquam medios nec in alterius
63      XL,    3,  27|             vicerunt, sed iis, qui hos ipsos Ligures aliquotiens
64      XL,    4,  45|       Aetolis triumphaverat. inter hos viros nobiles inimicitiae
65      XL,    4,  46|   suffragiis suis populus Romanus, hos etiam reconciliatione gratiae
66     XLI,    2,   8|    querebantur, neque eo minus aut hos aut illos in dilectu militum
67    XLII,    2,  19|         summae] in singulos missa. hos utique populos, quod ab
68    XLII,    4,  49|                                Per hos forte dies P. Licinius consul
69   XLIII,    2,  14|           Ti. Sempronius Gracchus. Hos duos censores creavit populus
70    XLIV,    3,  40|         ripam trahentes <caperent, hos persecuti illi> altero eorum
71     XLV,    1,   2|           collegae ferret opem --, hos omnes milites dimitti placuit.
72     XLV,    2,  24|        regibus gessistis bella per hos annos; ne plus obsit nobis,
73     XLV,    4,  41|         duo fulmina domum meam per hos dies perculerint, non ignorare