Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  13|       Sabinis tamen aliquid daretur Quirites a Curibus appellati. Monumentum
 2       I,    3,  16|          prodit. "Romulus" inquit, "Quirites, parens urbis huius, prima
 3       I,    4,  17|      faustum felixque sit" inquit, "Quirites, regem create: ita patribus
 4       I,    5,  26|       victoria incedentem vidistis, Quirites, eum sub furca vinctum inter
 5      II,    2,   7|            aedes libertati vestrae, Quirites; tuta erit vobis Velia;
 6      II,    5,  56|             facile loquor" inquit, "Quirites, quam quod locutus sum praesto,
 7      II,    5,  56|           vobis videtur, discedite, Quirites." Facile contemptim de iure
 8     III,    2,  11|           Ecquid sentitis iam, vos, Quirites, Caesonem simul civem et
 9     III,    2,  17|      oratione versa: 'Si vos urbis, Quirites, si vestri nulla cura tangit,
10     III,    2,  17|      senator sententiam dicit, alii Quirites suffragium ineunt. Non quidquid
11     III,    2,  17|           arma capere, vocare omnes Quirites ad arma; si qui impediat,
12     III,    3,  19|             primum omnium' inquit, 'Quirites, in Volscos et Aequos mihi
13     III,    9,  67|             nullius noxae conscius, Quirites, sum, tamen cum pudore summo
14     III,    9,  67|    contempsere? Nos consules an vos Quirites? Si culpa in nobis est,
15     III,    9,  67|          qui vestra puniat peccata, Quirites: vosmet tantum eorum paeniteat.
16     III,    9,  68|       Vellem equidem vobis placere, Quirites; sed multo malo vos salvos
17      IV,    1,   3|       disseruit: "Quanto opere vos, Quirites, contemnerent patres, quam
18      IV,    1,   5|             Nec nunc erit certamen, Quirites; animos vestros illi temptabunt
19      IV,    4,  24|             ipsa" inquit, "sciatis, Quirites, quam mihi diuturna non
20      IV,    6,  49|           dictum "Auditis" inquit, "Quirites, sicut servis malum minantem
21       V,    1,   3|            si unquam dubitatum est, Quirites, utrum tribuni plebis vestra
22       V,    1,   4|             in hac parte orationis, Quirites, moror; sic enim agere debent
23       V,    1,   6|            publicae est, adsuestis, Quirites, audire et dulcedine potestatis
24       V,    2,  11|             Illos repeterent animos Quirites, quos recenti clade accepta
25       V,    3,  18|            fecit: "omen concordiae, Quirites, rei maxime in hoc tempus
26       V,    3,  18|             dicoque, vosque quaeso, Quirites, delatum mihi ultro honorem
27       V,    7,  51|             Adeo mihi acerbae sunt, Quirites, contentiones cum tribunis
28       V,    7,  52|          cernentes ecquid sentitis, Quirites, quantum vixdum e naufragiis
29       V,    7,  52|          deos publicos privatosque, Quirites, deserturi estis? Quam par
30       V,    7,  53|          non dicam, apparere vobis, Quirites, puto, qui meministis ante
31       V,    7,  54|        educatusque essem; quae vos, Quirites, nunc moveant potius caritate
32       V,    7,  54|   sexagensimus quintus annus urbis, Quirites, agitur; inter tot veterrimos
33      VI,    3,  14|           ne quem vestrum' inquit, 'Quirites, donec quicquam in re mea
34      VI,    5,  38|             quando quidem' inquit, 'Quirites, iam vos tribunicia libido,
35      VI,    5,  40|          neque inopinatum mihi sit, Quirites, si, quod unum familiae
36      VI,    5,  40| maioribusque meis contendere ausim, Quirites, nisi, quae pro universa
37      VI,    5,  40|          nihil fero", quis vestrum, Quirites, ferret? nunquamne vos res
38      VI,    5,  40|    antiquatam indignantur? sermoni, Quirites, simillima. "consules" inquit, "
39     VII,    6,  41|             Oravit etiam bona venia Quirites ne quis eam rem ioco seriove
40    VIII,    1,   6|          sacravimus. quid cessatis, Quirites vosque patres conscripti,
41    VIII,    2,  12|          unam, ut plebi scita omnes Quirites tenerent; alteram, ut legum
42    VIII,    5,  35|         facto 'bene habet' inquit, 'Quirites; vicit disciplina militaris,
43      IX,    5,  26|           vitae vos conscios habeo, Quirites, et hic ipse honos delatus
44      IX,    7,  34|      cavillante Appio "en" inquit, "Quirites, illius Appi progenies,
45      IX,    7,  34|             Haec est eadem familia, Quirites, cuius vi atque iniuriis
46       X,    1,   8|              Nihil est aliud in re, Quirites, nisi ut omnia negata adipiscamur;
47       X,    2,  13|             agitis acturique estis, Quirites. Ceterum, quoniam in me
48    XXIV,    2,   8|             ego magno opere suadeo, Quirites, eodem animo quo si stantibus
49     XXV,    1,   2|        esset, 'si me' inquit 'omnes Quirites aedilem facere volunt, satis
50    XXVI,    6,  33|             fieri velitis vos rogo, Quirites.' Plebes sic iussit: 'quod
51    XXXI,    1,   7|              inquit 'mihi videmini, Quirites, non utrum bellum an pacem
52   XXXIV,    1,   2|             nostrum matre familiae, Quirites, ius et maiestatem viri
53   XXXIV,    1,   2|        magistratus, alterum ad vos, Quirites, magis pertinet. nam utrum
54   XXXIV,    1,   4|           uxoribus vestris inicere, Quirites, ut divites id habere velint
55   XXXIV,    1,   4|             eodem loco existimare, <Quirites,> futuram rem quo fuit antequam
56 XXXVIII,    6,  51|              tribuni plebis vosque, Quirites, cum Hannibale et Carthaginiensibus
57 XXXVIII,    6,  51|         quoque quibus commodum est, Quirites, ite mecum, et orate deos,
58 XXXVIII,    6,  54|           talis: 'velitis iubeatis, Quirites, quae pecunia capta ablata
59   XXXIX,    1,  15|              nulli umquam contioni, Quirites, tam non solum apta sed
60   XXXIX,    1,  15|         milites faciendos censetis, Quirites? his ex obsceno sacrario
61   XXXIX,    1,  16|          spectat. nisi praecavetis, Quirites, iam huic diurnae, legitime
62   XXXIX,    1,  16|             errore labatur vestrum, Quirites, non sum securus. nihil
63    XLII,    3,  34|            ex Sabinis sum oriundus, Quirites. pater mihi iugerum agri
64    XLIV,    2,  22|              animadvertisse videor, Quirites, maiorem mihi sortito Macedoniam
65    XLIV,    2,  22|        publicam gerere. non sum is, Quirites, qui non existumem admonendos
66     XLV,    4,  37|       imperator L. Aemilius fuerit, Quirites, si ex alia re nulla aestimari
67     XLV,    4,  37|        prius reus agatur. quid apud Quirites Romanos, Ser. Galba, diceres?
68     XLV,    4,  37|           ad alteram contionem; nec Quirites vos, sed milites videor
69     XLV,    4,  39|          duci in triumpho mavoltis, Quirites, et de accessione potius
70     XLV,    4,  41|      perculerint, non ignorare vos, Quirites, arbitror, cum spectaculo