Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   2|    certamine abiit: victi Rutuli: victores Aborigines Troianique ducem
 2       I,    9,  59|        demersae; Romanos homines, victores omnium circa populorum,
 3      II,    2,   7|      certe inde abiere, Romani ut victores, Etrusci pro victis; nam
 4      II,    2,  14|            Ita in medio prope iam victores caesi Etrusci. Pars perexigua,
 5      II,    3,  30|     Velitras persecuti uno agmine victores cum victis in urbem inrupere;
 6      II,    5,  45|          est non dare signum nisi victores se redituros ex hac pugna
 7     III,    2,  14|       armis otium fuit. Cum velut victores tribuni perculsis patribus
 8     III,    8,  60|           et Volscos incessit, si victores exercitus vallum potius
 9     III,    8,  61|     victuros, non ut decemvirorum victores praemium essent. Non Appio
10     III,    9,  67|         animo quiescimus quam vos victores. Satisne est nobis vos metuendos
11       V,    2,  12|          memoriam obscuram fecit. Victores tribuni ut praesentem mercedem
12       V,    2,  13|          Repulsos deinde insecuti victores ingentem ediderunt caedem;
13       V,    3,  21|       Veios colis, precor, ut nos victores in nostram tuamque mox futuram
14       V,    7,  53|          est. Non enim reliquisse victores, sed amisisse victi patriam
15      VI,    1,   3|        eodem die Sutrium capitur; victores Etrusci passim trucidantur
16     VII,    2, 17a|       potiti praeda ingenti parta victores reverterunt, militaribus
17     VII,    4,  25|      retro ad naves, victos se an victores putarent. Inter hos longe
18      IX,    5,  22|         mixta cum dolore laetitia victores in castra referunt. Samnites
19      IX,    7,  32|       Tuscos nox texisset, ita ut victores priusquam victi pugnandi
20      IX,    8,  43|        consulum nec signo accepto victores vadunt, malo tirocinio imbuendum
21      IX,    8,  44|        Postumi perrectum. Ibi duo victores exercitus perculsum iam
22       X,    1,   2|     trepidatio in vada intulerat, victores revertuntur. Cleonymus vix
23       X,    5,  41|       cornu castra capta esse, se victores pelli a portis urbis. Reclamantibus
24     XXI,    3,  29|           fessis victoriam dedit. Victores ad centum sexaginta, nec
25    XXII,    6,  49|     vestigio mallent quam fugere, victores morantibus victoriam irati
26   XXIII,    4,  29|        qui vinci in Hispania quam victores in Italiam trahi malebant.
27    XXVI,    4,  25|    sexaginta annos coniurant nisi victores se non redituros; qui victus
28    XXVI,    8,  46|          finis factus, ad praedam victores versi, quae ingens omnis
29    XXVI,    8,  51|    adpropinquare tres duces, tres victores hostium exercitus audisset,
30   XXVII,    3,  13|   crastino die in aciem educam ut victores potius quam victi veniam
31   XXVII,    7,  42|  quingentos Romanorum sociorumque victores ceciderunt.~ Postero die
32   XXVII,    8,  49| sociorumque occisa, adeoque etiam victores sanguinis caedisque ceperat
33  XXVIII,    3,  15|        ubi inclinatam sensere rem victores se undique inveherent, nec
34  XXVIII,    3,  15|          castra sua receperint se victores, quosdam etiam religio ceperit
35  XXVIII,    5,  23| iniecerunt. iam caedi perpetratae victores Romani supervenerunt. ac
36  XXVIII,    7,  38|          se imperatores, quattuor victores exercitus in Hispaniam isse;
37    XXIX,    1,   3|          moenia Romana habuissent victores stratisque tot hostium exercitibus
38    XXIX,    5,  27|  incolumesque victis perduellibus victores spoliis decoratos praeda
39    XXIX,    6,  34|        per triginta milia passuum victores secuti ad duo praeterea
40     XXX,    2,   8|          caede diutius quam pugna victores nox oppressit.~ ~9.
41     XXX,    6,  32|  perpetuum, si felicitas adesset, victores. Roma an Carthago iura gentibus
42     XXX,    6,  35|       duobus, elephantis undecim: victores ad mille et quingenti cecidere.~
43    XXXI,    2,  18|           quam infesti edidissent victores, nec, nisi quem vincula
44   XXXII,    2,  12|     potuit si fugientes persecuti victores essent; sed equitem angustiae
45  XXXIII,    1,  10|       proelio superessent. Romani victores in castra hostium spe praedae <
46  XXXIII,    2,  18|       satis constat, si confestim victores Stratoniceam petissent,
47   XXXIV,    2,  19|           Romani facere semperque victores ex quamvis temere coepto
48    XXXV,    1,   1|          institissent fugientibus victores, ad duodecim milia hostium
49   XXXVI,    4,  24|         in arcem fugiunt. oppidum victores permissu consulis diripiunt,
50  XXXVII,    6,  43|          equum. ita utroque cornu victores Romani per acervos corporum,
51  XXXVII,    6,  44|      viginti.~ Et illo quidem die victores direptis hostium castris
52  XXXVII,    6,  45|          condiciones, easdem nunc victores victis ferimus: Europa abstinete;
53 XXXVIII,    2,  17|       Antiochi cecidistis, victos victores, caedetis. Magis vereor,
54 XXXVIII,    2,  17|        venerunt, bellique gloriam victores eandem inter socios habebitis,
55 XXXVIII,    2,  21|           permixta esset. Romanos victores deserti fuga hostium acceperunt
56 XXXVIII,    2,  23|     portis, priusquam irrumperent victores, fuga e castris Gallorum
57 XXXVIII,    3,  25|           est, versus a victis in victores terror. Et primo impetu
58 XXXVIII,    3,  27|          impetus tulit, fugerunt. Victores usque ad castra secuti ceciderunt
59 XXXVIII,    4,  41|          fieri coepta est. Romani victores ad vicum Maronitarum - Salen
60     XLI,    1,   3|    milites, sed docebat etiam, si victores Histri, quibus armis cepissent
61     XLI,    3,  19|       castris Bastarnarum aberat. victores confestim secuti circumsidunt
62    XLII,    5,  60|        postquam rediere in castra victores, omnes quidem laeti, ante
63    XLIV,    3,  39| dimicassemus, ut quo <victi, quo> victores nos reciperemus? his difficultatibus
64    XLIV,    3,  42|       peditum acies, cuius caedes victores tenebat, inmemores fecerat
65     XLV,    4,  38|           videri velle? vos certe victores conspici velle debebatis.~ ~