Lib. Cap. Par.

 1       I,    2,   4|       pueros in profluentem aquam mitti iubet. Forte quadam divinitus
 2       I,    4,  18|      peregit verbis auspicia quae mitti vellet. Quibus missis declaratus
 3      II,    3,  32|         igitur oratorem ad plebem mitti Menenium Agrippam, facundum
 4     III,    1,   4|         ut ne nuntius quidem inde mitti Romam posset. Hernici et
 5     III,    1,   4|      castris cum sociali exercitu mitti; ad eum explendum Latini
 6     III,    2,  11|     consulis prendisset, tribunus mitti iubebat; neque suum cuique
 7      IV,    6,  56|      colonias etiam in suos fines mitti; nec ipsos modo Romanos
 8      VI,    2,  10|     civitatem facta erat deditio; mitti tamen ad principes eorum
 9      VI,    5,  32|      exstitisset, ad subita belli mitti posset: tertium longe validissimum
10     VII,    3,  20|        sed pro se quisque legatos mitti iubebat ad petendam erroris
11     VII,    5,  31|           Legatos itaque extemplo mitti ad Samnites placuit. Data
12     VII,    6,  39|           his seditionis auctores mitti viderunt, primum admiratio,
13    VIII,    4,  23|  sollicitari. ob haec cum legatos mitti placuisset prius ad Samnites
14       X,    3,  21|   infestae regionis, non in agros mitti rebantur. Avertit ab eis
15       X,    4, 37a| frumentoque pacti cum consule, ut mitti Romam oratores liceret,
16     XXI,    1,   6|        rettulissent placuissetque mitti legatos in Hispaniam ad
17     XXI,    7,  63|         legationem - legatos enim mitti placuit - Q. Terentius et
18    XXII,    2,   8|          aut nuntium aut litteras mitti [nec dictatorem populus
19    XXII,    4,  28|           deinde conferto agmine [mitti] equites; postremo, cum
20    XXII,    4,  28|          hostibus quoque subsidia mitti videret, instructis legionibus
21   XXIII,    1,   7|    restiterat. Ut vero praesidium mitti ab Hannibale audivit, Pyrrhi
22   XXIII,    2,  13|          refertis, nec victoribus mitti attinere puto et frustrantibus
23   XXIII,    5,  32|  Terentianum [exercitum Tarentum] mitti cum aliquo legatorum; et
24    XXIV,    1,   2|           visum est ad Hannibalem mitti legatos caverique ab eo
25    XXIV,    4,  22| praesentia legatos ad Adranodorum mitti placere qui denuntient ut
26     XXV,    1,   6|           Siculos simul Poenosque mitti, et sanguine nostro volneribusque
27     XXV,    6,  30|          cum legatos ad Marcellum mitti placuisset, fratrem inter
28    XXVI,    1,   2|          ferrent quem cum imperio mitti placeret in Hispaniam ad
29    XXVI,    2,   8|           alter et exercitus pars mitti posset, ut ab reliquo et
30    XXVI,    3,  18|   exercitum augeri et imperatorem mitti placebat; nec tam quem mitterent
31    XXVI,    6,  34|        venum dari placuerat Romam mitti ac Romae venire. signa statuas
32   XXVII,    2,   7|    Tarentum ad Q. Fabium consulem mitti iussae: cetera classe placere
33   XXVII,    6,  29|           legatos opus esse ad se mitti viros prudentes cum quibus
34    XXIX,    2,   5|          ait et, ut ipsi cernant, mitti sibi ab domo praesidia;
35    XXIX,    3,  13|    provinciam duos pro consulibus mitti placeret latum ad populum
36    XXIX,    6, 36a|         ea provincia comparari ac mitti posset. ea quoque haud segniter
37     XXX,    2,  14|        videremus, Romam oporteret mitti, ac senatus populique Romani
38     XXX,    4,  20|          supplementum et pecuniam mitti iam pridem retrahebant.
39    XXXI,    2,  11|          exercitusque in Graeciam mitti et distinendo copias causa
40   XXXII,    3,  19|       legatos ad gentem Achaeorum mitti pollicentes, si ab rege
41   XXXII,    3,  23|            in id tempus quo Romam mitti legati possent dilata est;
42   XXXII,    3,  23|           legatos ad L. Quinctium mitti placuit et exercitum omnem
43   XXXII,    4,  29|      singulas colonias iubebantur mitti. Tresviri deducendis iis,
44   XXXIV,    3,  30|          paterentur legatos ad se mitti. qua impetrata re Pythagoras
45   XXXIV,    6,  59|           dilata res est. legatos mitti ad regem eosdem qui Lysimachiae
46   XXXIV,    6,  61|     expromeret, cum legatis Romam mitti: satis pro temeritate unius
47   XXXIV,    6,  61|          de paucis quaestio erat; mitti tamen legatos Romam qui
48   XXXIV,    6,  62|        quod quem comprensum Romam mitti placuisset nec ipsum nec
49  XXXVII,    6,  45|          acciperent; itaque Romam mitti legatos placuit. consul
50 XXXVIII,    2,  20|           et modicorum, qui funda mitti possent, lapidum paraverat,
51 XXXVIII,    4,  42|           ad exercitus consulares mitti aut reportari legiones inde
52   XXXIX,    1,  14|          per totam Italiam edicta mitti, ne quis, qui Bacchis initiatus
53      XL,    2, 16b|       adimi atque eos ad consules mitti senatum aequum censere.~
54      XL,    3,  35|  nuntiassent, nec stipendio, quod mitti soleret, nec frumento portato
55      XL,    3,  36|       adsuetos imperio, exercitum mitti. novo autem an vetere exercitu
56      XL,    4,  57|        populandam Italiam possent mitti. per Scordiscos iter esse
57    XLII,    2,  24|       occultis cum mandatis Romam mitti. eam causam fuisse patri
58    XLII,    2,  25|           publica esset, litteras mitti consulibus placuit, ut,
59    XLII,    2,  27|   Brundisium primo quoque tempore mitti possent. socios navales
60   XLIII,    1,   5|         iis gentibus, sed legatos mitti, duos ad regulum trans Alpis,
61   XLIII,    1,   5|           sententia esset. Munera mitti legatis ex binis milibus
62   XLIII,    2,  15|       eorum, quos in supplementum mitti oportebat, quattuor a C.
63    XLIV,    1,  13|        quique in Thessalia erant, mitti commeatus possent. de Eumene
64    XLIV,    2,  15|         gentem [sciret indicatum] mitti; qua audita re principem