Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,   7|          ut victores, Etrusci pro victis; nam postquam inluxit nec
 2      II,    3,  30|           uno agmine victores cum victis in urbem inrupere; plusque
 3      II,    5,  44|          traditam ultro victoriam victis Aequis, signa deserta, imperatorem
 4     III,    8,  60|   extemplo Romanis animus, et pro victis habebant paventes intra
 5      IV,    1,   3|      conubium est, hostibus etiam victis dedimus; - altera nihil
 6      IV,    2,  10|           ait. Adversus ea consul victis condiciones accipiendas
 7      IV,    5,  39|           impedimentorum ambo pro victis exercitus se in montes proximos
 8      IV,    5,  40|    functum officio; et tune ipse, victis legionibus Romanis, tuo
 9       V,    1,   1|        erant tanta ira odioque ut victis finem adesse appareret.
10       V,    4,  28|         iustitia fideque hostibus victis cum in urbem redisset, taciti
11       V,    6,  48|      intoleranda Romanis vox, vae victis.~ ~49a.
12      VI,    3,  12|        miraculo fuit unde totiens victis Volscis et Aequis suffecerint
13     VII,    1,   2|         nec ope divina levaretur, victis superstitione animis ludi
14    VIII,    1,   1|         periculum fuit; nocte pro victis Antium agmine trepido sauciis
15    VIII,    1,   5|        virisque, Samnitibus bello victis, Sidicinis Campanisque sociis,
16    VIII,    2,  11|        deliberando terunt tempus, victis demum ferri coeptum; et,
17    VIII,    2,  11|         Romanos esse, ceteram pro victis fortunam et illos gerere;
18    VIII,    5,  33|    ducibus populi Romani, quae ne victis quidem bello fas fuerit,
19      IX,    1,   3|           et leges iis iure belli victis imponerentur, "ista quidem
20      IX,    1,   4|          condiciones pacis aequas victis ac victoribus fore: si agro
21      IX,    3,  15|         misissent, consulere quid victis patiendum censeret; ceterum
22      IX,    4,  18|      iacentium adulationes, etiam victis Macedonibus graves nedum
23      IX,    5,  25|           pugnatum audierint, pro victis Romanos habuisse, iuventute,
24      IX,    8,  39|          non cum Etruscis totiens victis sed cum aliqua nova gente
25      IX,    8,  43|          quicquam satis tuti loci victis est et de iugis, quae ceperant,
26       X,    4,  35|       fuga contineri, alioqui pro victis esse. Quae ubi consul accepit,
27       X,    5,  41|           vi, non quia plus animi victis est sed melius muri quam
28     XXI,    1,   1|    avareque crederent imperitatum victis esse. Fama est etiam Hannibalem
29     XXI,    5,  40|          animus qui victoribus et victis esse solet. Nec nunc illi
30     XXI,    5,  41|       Eryce, qui graves impositas victis Carthaginiensibus leges
31     XXI,    5,  41|           ex obsidione, pacem cum victis fecimus, tutelae deinde
32     XXI,    6,  53|        Non Siciliam ac Sardiniam, victis ademptas, nec cis Hiberum
33     XXI,    6, 57a|          consularibus exercitibus victis quos alios duces, quas alias
34    XXII,    1,   2|           membra, alii, ubi semel victis taedio animis procubuissent,
35   XXIII,    6,  45|      milites pugnabant. Marcellus victis ante diem tertium, fugatis
36     XXV,    6,  34|          victoribus et Romani pro victis essent, fecit. fuga confestim
37     XXV,    6,  37|        audacia, tanta fiducia sui victis ac fugatis, quis imperator
38     XXV,    6,  41|    reppulisset, his terra marique victis ab se hostibus cedere, arma
39   XXVII,    3,  14|           vicit, ferociter instat victis: seu victus est, instaurat
40   XXVII,    7,  40|            inquit 'aut ex civibus victis gaudium meritum certe, etsi
41    XXIX,    5,  27|      auxitis; salvos incolumesque victis perduellibus victores spoliis
42     XXX,    3,  16|    hostium beneficio; imperium ex victis hostibus populum Romanum,
43     XXX,    7,  42|       esse ac plus paene parcendo victis quam vincendo imperium auxisse -
44    XXXI,    4,  31|         periculum ne nimis facile victis ignoscendo plures ob id
45  XXXIII,    1,  10|          tradentium sese, parcere victis in animo habebat. ceterum
46  XXXIII,    2,  12|       praeter vetustissimum morem victis parcendi praecipuum clementiae
47  XXXIII,    3,  21|         indignus videretur regno. victis deinde proelio uno Gallis,
48   XXXIV,    2,  16|      subacti; sed non eadem venia victis fuit: sub corona veniere
49   XXXIV,    6,  57|         regesque: unum, cum bello victis dicerentur leges; ubi enim
50   XXXVI,    5,  45|  steterunt. postquam confessionem victis satis expresserunt, Rhodii
51  XXXVII,    6,  45|     possimus. maximo semper animo victis regibus populisque ignovistis;
52  XXXVII,    6,  45| condiciones, easdem nunc victores victis ferimus: Europa abstinete;
53 XXXVIII,    3,  25|    extemplo fortuna est, versus a victis in victores terror. Et primo
54   XXXIX,    3,  37|        Achaei Lacedaemoniis bello victis fecerimus? interfecti aliqui
55   XXXIX,    3,  37|       essent, effecimus parum est victis, quod victoribus satis est;
56    XLII,    2,  24|         habere. Carthaginiensibus victis se et urbem et agros concessisse,
57    XLII,    3,  41|    oportuit eum, neque alia, quae victis accidunt, pati; quorum casum
58    XLII,    5,  60|       quod pridie non institisset victis, sed aliquanto maiorem culpam
59    XLIV,    2,  25|           gloriam, quanta Romanis victis eum manebat, Eumenes visurus
60    XLIV,    3,  46|          qua iniuria in nova pace victis fieret, retentisque apud
61     XLV,    2,  22|          antea, Carthaginiensibus victis, Philippo, Antiocho superatis,
62     XLV,    3,  32|       tanta cura, ut non hostibus victis, sed sociis bene meritis