Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  15|             agris praedam portantes Veios rediere. Romanus contra
 2      II,    5,  53| Hernicorumque auxiliis cum exercitu Veios missus castra Sabina, quae
 3      II,    5,  53|         superatae sunt. Dum haec ad Veios geruntur, Volsci Aequique
 4      IV,    4, 31a|        dilectu habito profecti sunt Veios, documentoque fuere quam
 5      IV,    5, 31b|         principes duorum populorum, Veios an Fidenas sedem belli caperent.
 6      IV,    5,  40|     Quinctio diem dixerant, quod ad Veios eorum opera male pugnatum
 7      IV,    5,  41|     tribunus militum pro consule ad Veios fuerat, decem milibus aeris
 8      IV,    6,  46|          rei publicae esset quam ad Veios fuisset, et velut haud dubia
 9      IV,    6,  58|           senatum Romanum adissent, Veios iretur. Ab senatu impetratum,
10      IV,    6,  60|         militum consulari potestate Veios duxere.~ ~61.
11      IV,    6,  61|        Volscis, omnisque vis Romana Veios conversa est. Proditori
12      IV,    6,  61|      nominis urbs inter Caere atque Veios fuit; sed eam reges Romani
13       V,    1,   5|      Etruriae concilia de mittendis Veios auxiliis patiuntur? Ut nunc
14       V,    1,   5|        quantum in illis est, capere Veios licet. Quis est qui spondeat
15       V,    1,   6|       Romano nomine sunt digna, non Veios tantum nec hoc bellum intueri
16       V,    1,   6|             atque expugnat, - sicut Veios expugnabit, nisi auxilio
17       V,    1,   7|              accepta calamitas apud Veios et superiorem Appium in
18       V,    1,   7|           ad obsidendos pertinacius Veios fecit. nam cum agger promotus
19       V,    1,   7|        extra ordinem polliceri, seu Veios seu quo alio ducere velint;
20       V,    1,   7|          quo alio ducere velint; si Veios ducti sint, negant se inde
21       V,    1,   7|        Voluntarius ductus exercitus Veios non amissa modo restituit
22       V,    2,   8|           exercitibus necopinato ad Veios accessere. Forte ea regione
23       V,    2,  10|    multiplex fuit eodem tempore, ad Veios et ad Capenam et ad Falerios
24       V,    2,  11|        gravis, qui clade accepta ad Veios doleant, qui amissis liberis,
25       V,    2,  11|             fieri ut consenescat ad Veios iuventus, nec de agris nec
26       V,    2,  13|       tulissent vinciri. Interim ad Veios terror multiplex fuit tribus
27       V,    3,  14|             iterum. His tribunis ad Veios nihil admodum memorabile
28       V,    3,  17|          Capenatibus ac Faliscis ut Veios communi animo consilioque
29       V,    3,  18|           in castris quoque fuit ad Veios. Aegre ibi miles retentus
30       V,    3,  18|  tumultuosiora Romae, iam castra ad Veios oppugnari, iam partem hostium
31       V,    3,  19|           diem certam, ipse interim Veios ad confirmandos militum
32       V,    3,  19|        multum militi datum. Inde ad Veios exercitus ductus, densioraque
33       V,    3,  20|         consiliis patientia militum Veios iam fore in potestate populi
34       V,    3,  20|            praedae vellet in castra Veios iret, altera Ap. Claudi,
35       V,    3,  21|             pergo ad delendam urbem Veios, tibique hinc decimam partem
36       V,    3,  21|              Iuno regina, quae nunc Veios colis, precor, ut nos victores
37       V,    4,  23|              Romam ut nuntiatum est Veios captos, quamquam et prodigia
38       V,    4,  24|     celebratior fuit, transmigrandi Veios. Ceterum partem plebis,
39       V,    4,  24|      senatus habitando destinabant [Veios,] duasque urbes communi
40       V,    4,  24|             lator erat - conditorem Veios sequantur, relicto deo Romulo,
41       V,    4,  27|             nobis, castra Romana ad Veios oppugnarunt. Eos tu quantum
42       V,    4,  27|          virtute opere armis, sicut Veios vincam". Denudatum deinde
43       V,    5,  30|           ut melius fuerit non capi Veios, ne Roma desereretur. Quia
44       V,    6,  38|        oblivio, ut multo maior pars Veios in hostium urbem, cum Tiberis
45       V,    6,  38|         maxima tamen pars incolumis Veios perfugit, unde non modo
46       V,    6,  39|       Romani cum pars maior ex acie Veios petisset quam Romam, nemo
47       V,    6,  43|          eos ipsos dies raptum omne Veios erat. Igitur exercitu diviso
48       V,    6,  43|          illi viri essent qui secum Veios Faleriosque cepissent, qui
49       V,    6,  45|          facerent, plenique praedae Veios etiam praesidiumque, spem
50       V,    6,  45|         duplicique victoria ovantes Veios redeunt.~ ~46.
51       V,    6,  46|             eadem degressus nuntius Veios contendit; missique Ardeam
52       V,    6,  46|           Ardeam legati ad Camillum Veios eum perduxere, seu-quod
53       V,    6,  47|            quia volgatum erat inter Veios Romamque nuntios commeare,
54       V,    7, 49b|      servavit cum prohibuit migrari Veios, et tribunis rem intentius
55       V,    7,  50|             ruinis in urbem paratam Veios transmigrarent, in contionem
56       V,    7,  52|            piaculo in hostium urbem Veios transferemus? Recordamini,
57       V,    7,  53|           urbem et ad integra omnia Veios migrare nec hic aedificando
58       V,    7,  53|            eandem rem actam esse ut Veios transmigraremus. Et videte
59      VI,    1,   4|         occupatis ibi vacuis tectis Veios se contulerant. Et primo
60      VI,    2,   8|       cohortatus milites ne tamquam Veios oppugnantes in opere longinquo
61    XXII,    2,  14|       patrum iussuque populi dictum Veios allatum est, cum esset satis
62     XXV,    1,   6|          eum exercitum qui ab Allia Veios transfugerat reciperaretur,