Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  23|            fessos confectosque simul victorem ac victum adgrediantur.
 2      II,    3,  25|         consul cum maxima gloria sua victorem exercitum Romam reducit.
 3      II,    5,  47|        vivere clamitans collegam, se victorem fuso altero cornu adesse,
 4      II,    5,  47|    consternatoque agmine abeuntes in victorem alterum incidunt consulem;
 5      II,    5,  59|        Volsco agro moveantur; hostem victorem paulo ante prope in portis
 6     III,    1,   5|        agmine fugientes in Quinctium victorem cum saucio consule revertentem
 7     III,    8,  62| accendebantur: iam alterum exercitum victorem in urbem rediturum; sibi
 8     III,    9,  70|         Nuntius tum a Quinctio venit victorem iam se imminere hostium
 9     III,    9,  70|            cum mutua gratulatione ad victorem collegam castraque hostium
10      IV,    2,  15|              ciboque obiciendo ratum victorem finitimorum omnium populum
11      IV,    4,  28|              hosti undique obiecerat victorem peditem equitemque. Circumventi
12      IV,    4,  28|      cohortes obiecerat; et moverunt victorem, donec dictator pedem iam
13      IV,    4,  29|        iniussu decesserit praesidio, victorem securi percussum tradunt.
14      IV,    5,  34|         corona venundatis, exercitum victorem opulentumque praeda triumphans
15       V,    3,  18|            ducibus exercituque caeso victorem Capenatem ac Faliscum Etruriaeque
16      VI,    1,   3|             moenia, patentes portas, victorem vagum praedam ex hostium
17      VI,    2,  10|            urbibus ex hoste receptis victorem exercitum tribuni cum magna
18      VI,    4,  24|     eruptioni fuit; versus itaque in victorem terror et novo hoste et
19      VI,    4,  24|            neminem vestrum illa nisi victorem receptura sunt'. pudor primo
20     VII,    4,  24|            integrum militem adversus victorem hostem ciebat; stetitque
21     VII,    4,  24|           omni castrorum militi data victorem exercitum opulentumque Gallicis
22     VII,    4,  26|     tenuerunt et Romanorum cursus ad victorem etiam ocior fuit. Ibi circa
23    VIII,    2,  11|          accisae res sunt ut consuli victorem exercitum ad depopulandos
24    VIII,    2, 13a|          urbis ad perdomandum Latium victorem circumducere exercitum;
25    VIII,    5,  31|           gestae exstinxisset, [tunc victorem] velut in capto exercitu
26      IX,    1,   6|             indignitate rerum acrior victorem offendisset. Ita traducti
27      IX,    5,  22|        imperatoris <di> dederunt. Is victorem detractum ex equo magistrum
28      IX,    6,  27|        invenit, Romanos loco pulsos, victorem hostem signa in perculsos
29       X,    2,  12|            intervenit. Lux insequens victorem victumque ostendit; nam
30       X,    3,  28|      Romanorum conterruit equos. Ita victorem equitatum velut lymphaticus
31       X,    4,  36|        colonosque captos agerent, in victorem incidunt consulem ab Luceria
32       X,    5,  41|          accideret, captum Cominium, victorem collegam adesse; adniterentur
33     XXI,    2,  16|         inter Hispanas gentes semper victorem, duci acerrimo adsuetum,
34     XXI,    5,  43|      domitorem Hispaniae Galliaeque, victorem eundem non Alpinarum modo
35    XXII,    2,  14|           obsidendoque et lacessendo victorem hostem depulsum ab Romanis
36    XXII,    7,  53|            Haud secus pavidi quam si victorem Hannibalem cernerent, iurant
37     XXV,    4,  19|             minus se suumque totiens victorem exercitum sustinere Romani
38    XXVI,    7,  41|             et visum prope in portis victorem Hannibalem. in hac ruina
39  XXVIII,    4,  19|         saepe erigeret et adfligeret victorem, an postmodo cremata et
40  XXVIII,    5,  21|         noluerant, pacto inter se ut victorem res sequeretur, ferro decreverunt.
41  XXVIII,    5,  23|          metu in deditionem acceptis victorem exercitum Carthaginem ad
42     XXX,    2,  12|            praesentia pulchrius quam victorem reciperatum tanto post intervallo
43     XXX,    2,  12|      repentino consensu gratiam apud victorem quaerentium patefactae portae.
44    XXXI,    2,  17|             iurat neminem vivum nisi victorem acie excessurum. hi memores
45    XXXI,    3,  22|        fuerant, profectus in Galliam victorem exercitum a praetore accepit.~
46    XXXI,    5,  38|              supervadentem munimenta victorem hostem fugerent, exui castris
47    XXXV,    1,   1|            procul Ilipa urbe est: eo victorem opulentum praeda exercitum
48   XXXVI,    2,   9|              ne vi captis nulla apud victorem venia esset, dediderunt
49 XXXVIII,    3,  27|            montis excedere properans victorem exercitum in hiberna maritimae
50 XXXVIII,    6, 50b|             expulisset, Roma victrix victorem Africanum expellat. Alii,
51      XL,    3,  32|        ceciderunt. praetor in castra victorem exercitum reduxit, Acilius
52     XLI,    2,  12|       sacrumque id Vulcano cremavit. victorem exercitum in hiberna sociarum
53    XLII,    3,  29|           arma ferre, et apud Persea victorem veniam per sororem impetrabilem
54    XLIV,    2,  24|             praeferri, iam Antiochum victorem ab Aegypto, praemio belli,
55    XLIV,    3,  39|        momento post, eruptione facta victorem hostem pepulerunt? patria
56     XLV,    1,  11|           suis viribus simulabat, ut victorem mox adgrederetur, in Syriam
57     XLV,    2,  23|       fuisset, et praemia petitum ad victorem regem venissemus in Macedoniam,
58     XLV,    2,  23|              fortasse diceremus apud victorem, quem ad modum apud vos
59     XLV,    4,  36|   clamitantium L. Paulum tanti belli victorem despoliari triumpho: obnoxios
60     XLV,    4,  37|          aciem ex itinere existi; ne victorem quidem te adquiescere passus