Lib. Cap. Par.

 1       I,    7,  39|              vetuisse puerum donec sua sponte experrectus esset; mox cum
 2      II,    1,   3|         innocentia vivere. Ita iam sua sponte aegris animis legati ab
 3      II,    2,  12|           vindicandam ratus, primo sua sponte penetrare in hostium castra
 4      II,    3,  23|              esse; invidiamque eam sua sponte gliscentem insignis unius
 5      II,    4,  38|                viri estis." Ita et sua sponte irarum pleni et incitati
 6      II,    5,  43|             plebis, redibatque non sua sponte plebi mos detractandi militiam,
 7      II,    5,  44|          ostendique bellum; cetera sua sponte fata et deos gesturos. Hae
 8      II,    5,  47|              praetorium redeunt et sua sponte ipsi proelium renovant.
 9      II,    5,  58|              operis adesset, omnes sua sponte motam remittere industriam;
10     III,    1,   2|               etiam nunc paenitere sua sponte Aequos quam pati hostilia
11     III,    1,   4|               cum Antium redisset, sua sponte iam infidos colonos Romanis
12     III,    2,  10|           Volscos et Aequos movere sua sponte arma posse iam fides abierit,
13     III,    3,  19|           sumus, nunc, nisi Latini sua sponte arma sumpsissent, capti
14     III,    6, 48a|            irae, multitudo ipsa se sua sponte dimovit desertaque praeda
15     III,    8,  62|                        Ad id, quod sua sponte satis collectum animorum
16      IV,    6,  57|             quia maluerit collegas sua sponte cedere auctoritati senatus
17      IV,    6,  58|             sit concitaturus. Haec sua sponte agitata insuper tribuni
18       V,    6,  43|                superiore qui prope sua sponte in hostem inferebat impetu
19       V,    6,  47|               Veiis pervenerat seu sua sponte animadverso ad Carmentis
20    VIII,    1,   2|      aspernabantur, ad Latinos iam sua sponte in arma motos facta est.
21      IX,    1,   2|               auxilio locus esset, sua sponte legati ac tribuni conveniunt
22      IX,    2,  7b|               iustitiumque in foro sua sponte coeptum prius quam indictum;
23      IX,    6,  31|              sine praecepto ullius sua sponte struebatur acies, consul
24      IX,    8,  41|           militum audita ut clamor sua sponte ortus loquentem interpellaverit
25       X,    2,  19|            acciendum ultro fuerit, sua sponte oblatam sperneretur; plures
26       X,    3,  24|        proposita sit, neque cedere sua sponte neque cessurum. Et si nihil
27       X,    3,  25|                bello rediit, sive ipse sponte sua, quia bellum ei maius
28       X,    4,  36|                alterum timuissent. Sua sponte inter invitos tergiversantesque
29       X,    5,  40|              cum apud infensos iam sua sponte milites disservisset, simul
30     XXI,    2,  18|             publico consilio, quid sua sponte imperatores faciant, nobis
31     XXI,    2,  19| sollicitarentur ad defectionem aut sua sponte desciscentes reciperentur?
32     XXI,    7,  62|             tertiam contignationem sua sponte escendisse atque inde tumultu
33    XXII,    1,   1|           lumen effulsisse; sortes sua sponte attenuatas unamque excidisse
34    XXII,    6,  38|              id locorum fuisse. Et sua sponte apparebat tuta celeribus
35    XXII,    6,  42|      proficiscendi. Paulus, cum ei sua sponte cunctanti pulli quoque auspicio
36    XXIV,    2,  10|            hastam Martis Praeneste sua sponte promotam; bovem in Sicilia
37    XXIV,    4,  25|          arguit fecisse: quid enim sua sponte [fecisse] Hieronymum, puerum
38     XXV,    6,  38|                 quia tantum ausi estis sponte vestra, experiri libet quantum
39    XXVI,    2,  16|                ipsum Tauream neque sua sponte venisse Cales neque sua
40    XXVI,    7,  41|              impleturum. quod mens sua sponte divinat, idem subicit ratio
41    XXVI,    8, 45b|               erat, et ad id, quod sua sponte cedente in mare aestu trahebatur
42   XXVII,    3,  11|                in corona erat in manum sponte sua prolapsum. et Priverni
43  XXVIII,    8,  44|                ea opinione quam vestra sponte conceptam animis haberetis
44    XXIX,    5,  24|               ipso quod celarentur sua sponte magis emanarent, timorque
45     XXX,    1,   6|             errore credere et ipsi sua sponte incendium ortum; et clamor
46     XXX,    5,  29|                faceret. - id utrum sua sponte fecerit an publico consilio,
47     XXX,    6,  32|          obversabantur: quae ipsis sua sponte non succurrebant, ea duces
48    XXXI,    1,   6|    diuturnitate et gravitate belli sua sponte homines taedio periculorum
49   XXXII,    3,  20|             Neque mirum si, quibus sua sponte volutantibus res inter se
50   XXXIV,    1,   2|       consternatio muliebris, sive sua sponte sive auctoribus vobis, M.
51   XXXIV,    1,   5|               reprenderet matronae sua sponte an nobis auctoribus fecissent.
52   XXXIV,    4,  43|                imminere, iam ipsum sua sponte in Europam transgressum.
53   XXXIV,    6,  62|                reliquere. id utrum sua sponte fecerint an quia mandatum
54    XXXV,    2,  14|           nihil est, secutum tamen sua sponte est, velut consilio petitum
55 XXXVIII,    4,  43|          consul ad plura velut non sua sponte dicenda eliciebat. Motis
56      XL,    1,   5|        consilia belli, ad quae iam sua sponte animum inclinasset. simul
57    XLII,    2,  25|           missi redierunt; qui iam sua sponte infestum Persei senatum
58    XLII,    5,  59|           supervenit phalanx, quam sua sponte, ne audaci coepto deessent,
59    XLIV,    2,  25|        explorata, quod fieri etiam sua sponte taedio validioris, metu
60     XLV,    2,  19|           adtinere vim adferre rei sua sponte ad eum mox venturae? accessisse