IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
Alphabetical [« »] scipionique 2 scipionis 63 scipionum 8 scire 60 scirem 4 sciremus 1 scirent 24 | Frequency [« »] 60 pecuniae 60 provinciae 60 proxima 60 scire 60 sequi 60 sponte 60 terrarum | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances scire |
Lib. Cap. Par.
1 I, 3, 9| magnumque nomen facere; satis scire, origini Romanae et deos 2 I, 5, 23| secum congressus sit, satis scire ea se allaturum quae nihilo 3 I, 7, 39| tam humili cultu educamus? Scire licet hunc lumen quondam 4 III, 9, 67| vestrum processi. Hoc vos scire, hoc posteris memoriae traditum 5 VI, 4, 23| fortunae paenituisse; nunc scire se collegam habere iure 6 VI, 4, 25| etiam intra moenia esset scire cupiens, ingressus urbem 7 VI, 4, 28| esset Latinus hostis, satis scire eum esse quem ad Regillum 8 X, 1, 4| conditas insidias: omnia scire Romanum nec magis iam dolo 9 X, 2, 16| reliquam in Etruscis restare. Scire gentem Italiae opulentissimam 10 XXI, 1, 11| clamoribus streperent, satis scire poterant. Ipse Hannibal 11 XXII, 1, 6| fortuna pugnae esset neque scire nec perspicere prae caligine 12 XXII, 5, 32| verba facta ut dicerent: scire sese populi [Romani] aerarium 13 XXII, 5, 37| subvecturos. Milite atque equite scire nisi Romano Latinique nominis 14 XXIII, 1, 8| Romanum foedus. Te id prius scire volui, si forte abesse, 15 XXIII, 2, 12| animorum quidve spei habeat scire velim."~ ~13. 16 XXIII, 5, 31| quod quorum hominum essent scire se ipsi negabant vetere 17 XXIII, 6, 43| prope in medio sitos Nolanos scire. Nolle ominari quae captae 18 XXIV, 1, 6| narrare; velle quid veri sit scire, ut ex eo utram spem sequatur 19 XXV, 2, 10| esset nemo satis pro certo scire. Tarentini Romanos ad diripiendam 20 XXVI, 2, 8| obsidendam opus esset, ipsos scire. si ita Romam e ducibus 21 XXVI, 5, 26b| neque de provinciis acturum: scire se frequentes Siculos prope 22 XXVII, 4, 17| primam occasionem raptam; scire enim se transfugae nomen 23 XXVIII, 5, 27| qui mihi ne hodie quidem scire videmini quo amentiae progressi 24 XXVIII, 5, 28| consilium vestrum fuerit scire velim. Regium quondam in 25 XXIX, 2, 5| alterum in Etruria esse; satis scire Sp. Lucretium se cum M. 26 XXIX, 2, 8| fortunam habituros. illud satis scire, etsi male de populo Romano 27 XXX, 2, 7b| adfirmat ex regno exciturum: scire incendio non proelio cladem 28 XXX, 6, 37| publica docuit, probe videor scire: urbis ac fori iura, leges, 29 XXXI, 2, 9| regi, regnique eius opes scire subsidia firma ac fidelia 30 XXXI, 2, 11| relictum in Gallia - haud satis scire ex Hasdrubalis prius an 31 XXXI, 4, 31| hoc et vos et omnes gentes scire volumus pro merito cuique 32 XXXIII, 3, 28| nominaverunt nullo adiecto cur scire quicquam viderentur argumento. 33 XXXV, 2, 18| spiritus eius, nosse animum; scire ferarum modo quae claustris 34 XXXV, 5, 48| referre supervacaneum esse: scire ipsos abundasse semper auro 35 XXXV, 5, 49| habuisse; Achaeos enim probe scire Aetolorum omnem ferociam 36 XXXVI, 4, 28| et qui adsint Aetolorum scire facienda esse, quae imperentur, 37 XXXVI, 5, 35| eos numero haberet, nondum scire; senatum eius rei iudicem 38 XXXVII, 7, 52| regno suo sint, ipsum optime scire; Asiam longe melius quam 39 XXXVIII, 6, 59| gentes amplectatur, omnes scire. Hanc regionem dierum plus 40 XXXIX, 1, 10| liberam numquam eo accessisse. scire corruptelarum omnis generis 41 XXXIX, 1, 12| sit, nihil quid ibi fiat scire. iam id ipsum consul laudare, 42 XXXIX, 1, 12| neganti ultra quicquam scire, non eandem dicere, si coarguatur 43 XXXIX, 2, 22| in Italia facerent sese scire.~ L. Scipio ludos eo tempore, 44 XXXIX, 2, 26| dedissent adimere velint, scire cedendum esse: sed meliori 45 XXXIX, 5, 47| corpus patri reddiderit, et scire, quantum salva in patrem 46 XL, 3, 36| sit, eius esse dicere, qui scire possit, qua fide Celtiberi 47 XL, 4, 55| magno te aestimaturum, si scire vera omnia posses de filiis 48 XLII, 1, 14| praeterquam fuisse in curia regem, scire quisquam potuit: eo silentio 49 XLII, 2, 17| venenum dandum curaret. cuius scire se conparationem plurimum 50 XLII, 4, 49| et virtus attulerit. quem scire mortalium, utrius mentis, 51 XLII, 4, 50| aut agro egere, sed hoc scire, cum omnia humana, tum maxima 52 XLIII, 1, 1| Aquileienses: nihil se ultra scire nec audere adfirmare, quam 53 XLIII, 1, 5| facta; nec se ad id locorum scire, propter quam causam consuli 54 XLIII, 1, 6| id munus officiumque suum scire minus esse quam pro meritis 55 XLIII, 1, 7| Hortensiumque attineret, scire tutius fuisse claudere portas 56 XLIII, 1, 8| populo Romano dicant, ea et scire vera eos referre senatum 57 XLIV, 2, 15| Rhodii visuri sint, ipsos scire. populum certe Romanum devicto 58 XLIV, 3, 33| quam ipsos, quid paretur, scire. placere igitur tribunum 59 XLIV, 3, 34| ad subita imperia; cetera scire de se dis immortalibus et 60 XLV, 1, 13| habere; usu regni contentum scire dominium et ius eorum, qui