Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,   9|      magnumque nomen facere; satis scire, origini Romanae et deos
 2       I,    5,  23|        secum congressus sit, satis scire ea se allaturum quae nihilo
 3       I,    7,  39|         tam humili cultu educamus? Scire licet hunc lumen quondam
 4     III,    9,  67|          vestrum processi. Hoc vos scire, hoc posteris memoriae traditum
 5      VI,    4,  23|         fortunae paenituisse; nunc scire se collegam habere iure
 6      VI,    4,  25|           etiam intra moenia esset scire cupiens, ingressus urbem
 7      VI,    4,  28|        esset Latinus hostis, satis scire eum esse quem ad Regillum
 8       X,    1,   4|           conditas insidias: omnia scire Romanum nec magis iam dolo
 9       X,    2,  16|      reliquam in Etruscis restare. Scire gentem Italiae opulentissimam
10     XXI,    1,  11|       clamoribus streperent, satis scire poterant. Ipse Hannibal
11    XXII,    1,   6|         fortuna pugnae esset neque scire nec perspicere prae caligine
12    XXII,    5,  32|           verba facta ut dicerent: scire sese populi [Romani] aerarium
13    XXII,    5,  37|   subvecturos. Milite atque equite scire nisi Romano Latinique nominis
14   XXIII,    1,   8|        Romanum foedus. Te id prius scire volui, si forte abesse,
15   XXIII,    2,  12|        animorum quidve spei habeat scire velim."~ ~13.
16   XXIII,    5,  31|         quod quorum hominum essent scire se ipsi negabant vetere
17   XXIII,    6,  43|       prope in medio sitos Nolanos scire. Nolle ominari quae captae
18    XXIV,    1,   6|       narrare; velle quid veri sit scire, ut ex eo utram spem sequatur
19     XXV,    2,  10|         esset nemo satis pro certo scire. Tarentini Romanos ad diripiendam
20    XXVI,    2,   8|       obsidendam opus esset, ipsos scire. si ita Romam e ducibus
21    XXVI,    5, 26b|       neque de provinciis acturum: scire se frequentes Siculos prope
22   XXVII,    4,  17|          primam occasionem raptam; scire enim se transfugae nomen
23  XXVIII,    5,  27|           qui mihi ne hodie quidem scire videmini quo amentiae progressi
24  XXVIII,    5,  28|           consilium vestrum fuerit scire velim. Regium quondam in
25    XXIX,    2,   5|     alterum in Etruria esse; satis scire Sp. Lucretium se cum M.
26    XXIX,    2,   8|    fortunam habituros. illud satis scire, etsi male de populo Romano
27     XXX,    2,  7b|       adfirmat ex regno exciturum: scire incendio non proelio cladem
28     XXX,    6,  37|       publica docuit, probe videor scire: urbis ac fori iura, leges,
29    XXXI,    2,   9|           regi, regnique eius opes scire subsidia firma ac fidelia
30    XXXI,    2,  11|    relictum in Gallia - haud satis scire ex Hasdrubalis prius an
31    XXXI,    4,  31|         hoc et vos et omnes gentes scire volumus pro merito cuique
32  XXXIII,    3,  28|     nominaverunt nullo adiecto cur scire quicquam viderentur argumento.
33    XXXV,    2,  18|       spiritus eius, nosse animum; scire ferarum modo quae claustris
34    XXXV,    5,  48|        referre supervacaneum esse: scire ipsos abundasse semper auro
35    XXXV,    5,  49|       habuisse; Achaeos enim probe scire Aetolorum omnem ferociam
36   XXXVI,    4,  28|            et qui adsint Aetolorum scire facienda esse, quae imperentur,
37   XXXVI,    5,  35|         eos numero haberet, nondum scire; senatum eius rei iudicem
38  XXXVII,    7,  52|       regno suo sint, ipsum optime scire; Asiam longe melius quam
39 XXXVIII,    6,  59|          gentes amplectatur, omnes scire. Hanc regionem dierum plus
40   XXXIX,    1,  10|     liberam numquam eo accessisse. scire corruptelarum omnis generis
41   XXXIX,    1,  12|           sit, nihil quid ibi fiat scire. iam id ipsum consul laudare,
42   XXXIX,    1,  12|             neganti ultra quicquam scire, non eandem dicere, si coarguatur
43   XXXIX,    2,  22|            in Italia facerent sese scire.~ L. Scipio ludos eo tempore,
44   XXXIX,    2,  26|          dedissent adimere velint, scire cedendum esse: sed meliori
45   XXXIX,    5,  47|        corpus patri reddiderit, et scire, quantum salva in patrem
46      XL,    3,  36|         sit, eius esse dicere, qui scire possit, qua fide Celtiberi
47      XL,    4,  55|          magno te aestimaturum, si scire vera omnia posses de filiis
48    XLII,    1,  14| praeterquam fuisse in curia regem, scire quisquam potuit: eo silentio
49    XLII,    2,  17|      venenum dandum curaret. cuius scire se conparationem plurimum
50    XLII,    4,  49|          et virtus attulerit. quem scire mortalium, utrius mentis,
51    XLII,    4,  50|            aut agro egere, sed hoc scire, cum omnia humana, tum maxima
52   XLIII,    1,   1|       Aquileienses: nihil se ultra scire nec audere adfirmare, quam
53   XLIII,    1,   5|        facta; nec se ad id locorum scire, propter quam causam consuli
54   XLIII,    1,   6|          id munus officiumque suum scire minus esse quam pro meritis
55   XLIII,    1,   7|           Hortensiumque attineret, scire tutius fuisse claudere portas
56   XLIII,    1,   8|        populo Romano dicant, ea et scire vera eos referre senatum
57    XLIV,    2,  15|          Rhodii visuri sint, ipsos scire. populum certe Romanum devicto
58    XLIV,    3,  33|          quam ipsos, quid paretur, scire. placere igitur tribunum
59    XLIV,    3,  34|          ad subita imperia; cetera scire de se dis immortalibus et
60     XLV,    1,  13|        habere; usu regni contentum scire dominium et ius eorum, qui
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License