Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,   9|             vocem factam.~ Turbato per metum ludicro maesti parentes
 2       I,    4,  19|           rudem efficacissimam, deorum metum iniciendum ratus est. Qui
 3       I,    5,  25|           maiore cum gaudio, quo prope metum res fuerat. Ad sepulturam
 4       I,    9,  58|               metu inclinari, addit ad metum dedecus: cum mortua iugulatum
 5      II,    1,   2|         voluntate, L. Tarquini, remove metum. Meminimus, fatemur: eiecisti
 6      II,    3,  18|          videbatur. Super belli Sabini metum id quoque accesserat quod,
 7      II,    3,  18|                se creatum crediderant, metum incussit. Itaque legatos
 8      II,    3,  24|              sed tamen parte civitatis metum pro universa re publica
 9      II,    3,  24|             patribus satis decorum per metum potius quam postmodo voluntate
10      II,    5,  57|         homines rem publicam prodi per metum ac deseri; non consulem
11      II,    5,  65|                 simul ignaviam, pudore metum excussisset. Restitere primo
12     III,    5,  36|          securesque etiam ad ceterorum metum expedirentur. Nam praeterquam
13     III,    8,  59|               primum moderatio tribuni metum patribus dempsit, eademque
14       V,    1,   1|       suppressa fama est Veiis propter metum regis qui a quo tale quid
15       V,    4,  28|             occisum. Qui ubi prima lux metum insidiarum effuse sequentibus
16     VII,    6,  39|              facturum; vim adhiberi ac metum placuit. Itaque silentio
17      IX,    8,  41|        Umbrorum bellum; et ipsae minae metum fecerant expertis Gallica
18      IX,    8,  44|           aequo discessum et Postumium metum simulantem nocturno itinere
19       X,    4,  33|             persequi, quia turbida lux metum circa insidiarum faciebat,
20     XXI,    1,  11|               retentis conquisitoribus metum defectionis cum praebuissent,
21     XXI,    1,  13|         manserit apud hostem - sua, si metum simulavit: vestra, si periculum
22    XXII,    1,   1|              concipere posse. Augebant metum prodigia ex pluribus simul
23    XXII,    3,  22|               monet quo statu sit res: metum continuisse ad eam diem
24    XXIV,    1,   5|      voluntaria aut fuga praeverterent metum suppliciorum. tres ex iis
25     XXV,    2,   8|                maxime commeare propter metum hostium credebant. ubi iam
26     XXV,    4,  19|          praeerat, utrique parti parem metum praebuit ne hostes novi
27     XXV,    4,  21|               deinde per libidinem aut metum deserentium locum. prima
28     XXV,    4, 22a|                darentque operam ne per metum ac desperationem hosti se
29     XXV,    6, 27b|               spem mora cum gaudium et metum in vicem Romanis Syracusanisque
30     XXV,    6,  29|            auxilia in eundem compulere metum; arreptisque armis praetores
31    XXVI,    3,  20|               temere, maiorem inferens metum. in hiberna diversi concesserant,
32   XXVII,    5,  26|          dimicandum foret nec spem nec metum ex vano haberet, ita duobus
33   XXVII,    6,  29|             morte alterius consulis et metum de altero fecerunt. itaque
34   XXVII,    7,  41|             recipiendi oppida quae per metum ad Romanos defecissent.
35   XXVII,    7,  42|                clamor ab tergo auditus metum ne intercluderentur a castris
36  XXVIII,    5,  24|            securesque imminere quas ad metum aliorum praeferrent. mors
37  XXVIII,    8,  40|               cum placeret, ceteri per metum aut ambitionem mussarent,
38  XXVIII,    8,  40|         ingenio meo cunctationis, quam metum pigritiamque homines adulescentes
39  XXVIII,    8,  44|                        Sed quid, ultro metum inferre hosti et ab se remoto
40    XXIX,    6,  31|              acie dimicaturum: sin per metum agro cedatur, in medium
41     XXX,    1,  7a|      Carthaginem contendit ne quid per metum ex recenti clade mollius
42     XXX,    6,  32|               non petere pacem propter metum neque manere in ea prae
43     XXX,    6,  33|           orbis terrarum, nihil aut in metum aut in spem medium, ostentatur.~
44     XXX,    7,  39|              vis tempestatis adorta in metum ingentem adduxit. Populonium
45    XXXI,    5,  34|    dimicationem videbatur facturum, id metum pigritiamque incussit; nam
46    XXXI,    5,  36|                ipsum vallum exprobrans metum successit. postquam ne tum
47    XXXI,    6,  44|              cui odio in Philippum per metum iam diu moderata erat, id
48  XXXIII,    2,  14|  depopulabantur; postremo exprobrantes metum hosti in fines Sicyoniorum
49  XXXIII,    3,  27|              passi et in futurum etiam metum ceperunt: cum ad portas
50    XXXV,    2,  14|           temptaret et, si qua posset, metum demeret periculi quicquam
51   XXXVI,    1,   7|     praesentibus adulando semper, quem metum in consilio habeant, eodem
52   XXXVI,    2,  10|               partis Larisaeorum inter metum praesentem hostium et verecundiam
53   XXXVI,    2,  11|               cerneret impelli propter metum Romanae classis, quae cum
54   XXXVI,    2,  13|                Romani exercitus seu ad metum virium seu ad spem veniae
55 XXXVIII,    3,  28|              ipsine sibi eum finxerint metum et timore vano quietum excitaverint
56   XXXIX,    1,  13|               rettulisset, magnum sibi metum deorum, quorum occulta initia
57   XXXIX,    2,  25|       Quinctium. itaque ergo in tantum metum omnes Thessalos coniectos,
58   XXXIX,    3,  37|             cum omnium gemitu est, sed metum iniecit imperata recusandi.
59      XL,    1,   3| proficiscentium in regem vincente odio metum exaudiebantur. his ferox