Lib. Cap. Par.

 1       I,    2,   5|          notum esset insidiatos ob iram praedae amissae latrones,
 2       I,    3,  10|           docet vanam sine viribus iram esse. Exercitum fundit fugatque,
 3       I,    3,  11|       maximum fuit; nihil enim per iram aut cupiditatem actum est,
 4       I,    9,  59|          totique ab luctu versi in iram, Brutum iam inde ad expugnandum
 5      II,    4,  40|        obviae complexum, mulier in iram ex precibus versa "sine,
 6      II,    5,  63|           exercitibus, utroque per iram consule ingresso in fines,
 7      IV,    6,  49|          praedae fuerit. Auxit eam iram, postquam ab collegis arcessitus
 8      IV,    6,  56|    verrugine amissum praesidium ad iram cum impulisset, fama adfertur
 9      IV,    6,  57|      consularium habita, credo, ob iram dictatoris creati, tribunorum
10       V,    1,   1|       violenter diremisset, cum ob iram repulsae, quod suffragio
11       V,    2,  11|            incurrunt; in eos ab se iram plebis invidiamque die dicta
12       V,    3,  20|           ne quam inde aut militum iram ex malignitate praedae partitae
13       V,    6,  41|           eburneo in caput incusso iram movisse, atque ab eo initium
14      VI,    3,  18|       irarumque quam antea fuerat. iram accenderat ignominia recens
15      VI,    5,  33|          impetus Tusculum tulit ob iram, quod deserto communi concilio
16    VIII,    1,   5|      haberent, qui adeo non tenuit iram ut, si tanta dementia patres
17    VIII,    1,   6|            apte ad repraesentandam iram deum ficta possunt. Torquatus
18    VIII,    2,  12|        patriae memores. Latinos ob iram agri amissi rebellantes
19    VIII,    5,  30|      victoria parta prae se ferret iram tristitiamque. misso itaque
20    VIII,    5,  33|    potestas omnium rerum esset, ne iram quidem unquam atrociorem
21    VIII,    5,  33|          exutus fuisset? quo ultra iram violentiamque eius excessuram
22    VIII,    5,  35|      obliti procumbere ad genua et iram deprecari dictatoris. tum
23    VIII,    5,  35|       magis quam trucem dictatoris iram timeret. itaque frumentatores
24      IX,    2,   8|            hostibus deditos, omnem iram hostium nostris capitibus
25      IX,    2,   8|       supplicium passurus esset ob iram diremptae pacis. Cum omnes
26     XXI,    1,   2|       barbarus eum quidam palam ob iram interfecti ab eo domini
27     XXI,    5,  44|             cum ob patriam, tum ob iram iustissimam pugnaturos.
28     XXI,    6,  52|   liberandos eos dictitans. Ob eam iram, simul ut praeda militem
29     XXI,    7,  63|           facta est, novam insuper iram infestis iam ante patribus
30    XXII,    1,   4|         belli pervastat, quo magis iram hosti ad vindicandas sociorum
31   XXIII,    1,   7|       quamquam praeceps ingenio in iram erat, tamen, ne quid in
32   XXIII,    6,  46|       cremavit. Tertio post die ob iram, credo, aliquam aut spem
33     XXV,    4,  16|            eventu in impetum atque iram versi, agentes audentesque,
34     XXV,    6,  37|   exauditur. inde verso repente in iram luctu discurrunt ad arma
35    XXVI,    5,  27|           dominis discessisse; per iram ac levitatem ex re fortuita
36   XXVII,    2,   7|          Fulvi exercitu ob similis iram fugae missi eo ab senatu
37    XXIX,    3,  15|          neque suum delictum neque iram populi Romani ut plus militum
38    XXXI,    2,  10|             et direpta urbe ac per iram magna ex parte incensa,
39    XXXI,    2,  17| indignatione simul ac desperatione iram accendit ut ad Saguntinam
40    XXXI,    3,  24|       civitatium infestior erat - <iram> expleturum, cohortatus
41    XXXI,    6,  47|          venisset, haud clam tulit iram adversus praetorem quod
42   XXXVI,    1,   7|            claustra cupienti regis iram verbis aequabat. cuius si
43   XXXVI,    1,   7|          ut erumpere diu coercitam iram in hostes communes possit.
44   XXXVI,    3,  20|            templo Minervae Itoniae iram accendit, permissumque militi
45   XXXVI,    4,  28|   orationem et varie ad mitigandam iram victoris compositam ita
46   XXXVI,    4,  29|            potuerint ad bellum. ad iram accedebat et difficultas
47  XXXVII,    3,  12|          potissimum suo forent, in iram luctus vertit. decem extemplo
48  XXXVII,    6,  49|            misericordia opus erat, iram et odium irritarent. interrogati
49   XXXIX,    1,  13|       simul illam adhortari, simul iram generi lenire. tandem confirmata,
50   XXXIX,    2,  23|         eam rem tulerat. permulsit iram eius consul, quod ad Naupactum
51   XXXIX,    2,  24|            causae, quae de integro iram moverent in Romanos. Thessalorum
52   XXXIX,    2,  25|      priores leniter permulsissent iram eius petentes, ut ignosceret
53   XXXIX,    3,  34|      infensus omnibus in Maronitas iram effundit. Onomasto, qui
54   XXXIX,    3,  35|      crimina, simul ad deprecandam iram senatus statuit, satis credens
55      XL,    1,   7|         inquit 'ad fratrem imus et iram eius, si qua ex certamine
56    XLII,    2,  28|             vulgo Iunonis Laciniae iram ob spoliatum templum alienasse
57    XLIV,    3,  35|      mandatis, quae Romae ingentem iram patrum excitaverant. multo
58     XLV,    1,   5|            se subtracto poenae reo iram Samothracum in se converteret,