Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  22|         ad Regillum lacum accepta cladis Latinos ira odioque eius,
 2      II,    4,  36|          amisit. Cuius repentinae cladis ne causa ei dubia esset,
 3      II,    5,  48|        quam recens dolor proximae cladis transiret quiescentibus,
 4      II,    5,  51|           clade atrox ira maioris cladis causa atque initium fuit.
 5      IV,    4, 31a|       plus itaque ignominiae quam cladis est acceptum. Maesta civitas
 6      IV,    5,  43|           ceterum ob Sempronianae cladis levatam ignominiam ut ovans
 7      IV,    6,  46|         maioris quam accepta erat cladis nuntii Romam contenderunt.
 8      IV,    6,  53|  testantibus quidquid ab hostibus cladis ignominiaeque aut iam acceptum
 9       V,    3,  18|         Plus ignominiae erat quam cladis acceptum, quae prope in
10       V,    6,  36|           penes ipsos culpa esset cladis forte Gallico bello acceptae,
11       V,    6,  38|    quicquam sed ne nuntius quidem cladis Romam est missus. Ab dextro
12       V,    6,  42|        tempus quod a novae semper cladis alicuius spectaculo cessaret.
13       V,    6, 49a|    capiuntur et ne nuntius quidem cladis relictus.~ ~
14       V,    7,  50|       vocis nocturnae quae nuntia cladis ante bellum Gallicum audita
15      VI,    3,  20|       nullis occurrentibus tantae cladis causis ex Manliano supplicio
16      VI,    4,  28|          ipsam, monumentum tantae cladis, reformidaturos? species
17      VI,    4,  28|            locum insignem memoria cladis inritaturum se potius ad
18      VI,    5,  42|        terrorem memoria pristinae cladis attulerant, victoria fuit.
19     VII,    2,  15|            Nec in acie tantum ibi cladis acceptum quam quod trecentos
20    VIII,    1,   1|          cum querimoniis acceptae cladis venerunt. Volscorum item
21    VIII,    2,  12|        plus eo anno domi acceptum cladis ab consulibus ac dictatore
22      IX,    4,  17|      vestigia recentia domesticae cladis, ubi avunculus eius nuper,
23      IX,    7,  36|      ipsum audebat; aliis omnibus cladis Caudinae nondum memoria
24       X,    3,  20|           et ipse cernit recentia cladis vestigia et Caleni narrant
25       X,    3,  26|        Clusio aberant, famam eius cladis perlatam quam in conspectu
26       X,    3,  26|        Gallos tradant, nec tantum cladis acceptum et circumventis
27       X,    4,  35|          conserendas manus. Minus cladis, ceterum non plus animorum
28       X,    5,  43|        flamma late fusa certioris cladis indicio progredi longius
29     XXI,    7,  61|             Priusquam certa huius cladis fama accideret, transgressus
30    XXII,    2,  7b|           Romae ad primum nuntium cladis eius cum ingenti terrore
31    XXII,    6,  49|         quem unum insontem culpae cladis hodiernae dei respicere
32    XXII,    7,  54|     profecto alia gens tanta mole cladis non obruta esset. compares
33    XXII,    7,  56|     Canusi esse, reliquias tantae cladis velut ex naufragio colligentem;
34    XXII,    8,  61|    renovavitque memoriam acceptae cladis; quo in tempore ipso adeo
35   XXIII,    2,  12|        deinde verbis, quo maioris cladis indicium esset, neminem
36     XXV,    1,   5|         sunt. Cannensis reliquiae cladis hic exercitus erat, relegatus
37     XXV,    1,   6|         ceteros item ex reliquiis cladis eius, quos tribunos militum
38     XXV,    6,  35|         nondum quidem fama tantae cladis pervenerat, sed maestum
39     XXV,    6,  35|           ad suspicionem acceptae cladis quam ad ullam bonam spem
40     XXV,    6,  39|        est, ut praevenire nuntius cladis non posset. ibi vero, quo
41     XXV,    6,  39|  Romanorum visa indicium alterius cladis Poenis atque inde pavorem
42    XXVI,    3,  18|     redintegratus luctus acceptae cladis desideriumque imperatorum
43    XXVI,    7,  40|        misit. fama Agrigentinorum cladis Siciliam cum pervasisset,
44   XXVII,    8,  49|          aliqui nuntii et hostium cladis et nostrae virtutis.'~ ~
45  XXVIII,    3,  13|   ponendum ut mutando fidem, quae cladis causa fuisset patri patruoque,
46  XXVIII,    4,  20|        Scipionis praevenerat fama cladis Iliturgitanorum terrorque
47    XXIX,    2,   8|            tum quoque alio genere cladis eadem illa pecunia omnibus
48    XXXI,    5,  36|          in castra Romana nuntius cladis pervenerat, quia refugientes
49    XXXI,    5,  41| neglegentiaque sibi ac suis etiam cladis alicuius causa esset, cum
50  XXXIII,    4,  37|   pugnarunt Romani ut vix nuntium cladis hosti relinquerent. ob has
51    XXXV,    2,  11|         hostium erant Caudinaeque cladis memoria non animis modo
52  XXXVII,    3,  12|   intervenisset nuntius Rhodiorum cladis, emissa de manibus res est;
53  XXXVII,    6,  42|           vana illa res verae mox cladis causa fuit. auxilia enim
54 XXXVIII,    3,  27|           memoria Tolostobogiorum cladis territi et inhaerentia corporibus
55 XXXVIII,    5,  46|      petitur? Si nihil in Thracia cladis ignominiaeque foret acceptum,
56     XLI,    3,  19|          circumducta erat, ignara cladis suorum, castra Bastarnarum
57   XLIII,    1,  10|      Lychnidum protinus reliquias cladis reduxit.~ ~11.
58     XLV,    2,  19|      Gallici tumultus acceptaeque cladis, qua regnum in dubium adductum